Komşuluğa gerçekten taktım, sanırım çok bel bağlamışım komşu olma durumuna. eşimle haftada 1 , 2 kere dışarı çıkıyoruz. Ama sorun zaten aradaki bağın kopması. Tek kelime edemeden çayımızı içip eve dönüyoruz. Ya ben mi çok abartıyorum bilmiyorum ama konuşacak bir şeyimiz kalmamış gibi hissediyorum.Ya dışarı çıkmasak evde film izliyoruz. Uyuya kalıyor o kadar. Eşim benim yüzümden ilgisini kaybetti. farkındayım. önceleri üstüne gittim hep canım sıkılıyor diye diye bıktırdım onu. ama ben daha beter oldum. depresyon ilaçları kullandığımdan beri yan etkileri sebebiyle iyice uyuştum. iş yapasım bile gelmiyor .gülesim gelmiyor. tek kalan gücümü oğluma harcıyorum. Ama eşimde beni canlandırmak için, ya en azından birazcık halimi anlasa, '' sen ne biçim insansın'' demek yerine birazcık empati kursa bana o da yetecek. GEçen gün biraz empati kur benimiçin bunu yap dedim '' empati'' lafını anlamadı ... düşünün.. daha ne diyeyim...
Çanakkaledeyim arkadaşlar. Eğer varsa Çanakkale'li , burada yaşayan :)
Çanakkaledeyim arkadaşlar. Eğer varsa Çanakkale'li , burada yaşayan :)
ah canım ya tüm yazdıklarını okudum gerçekten çok zor bunu ben de iyi bilirim. bende temmuzda bir yıl olacak evleneli başka şehire gelin geldim. Okdar zorlanıyorum ki o kadar yanlızım ki senin yine çocuğun var ona şükret onun için ayakta kal onunla birşeyler yapın o bile senin için bir arkadaş. Hiç değilse canımdan diyebileceğin tek kişi o var. Benimhenüz bebeğim olmadı erken biliyorum ama sıkıntılarım olduğu için hamile kalmam zor görünüyor tedaviye başlıyacağım yakında. Ben de tüm gün 4 duvara bakmaktan yoruldum duvardaki çizgileri bile ezberledim artık. Ailemden uzakta nefes almaya çalışıyorum eşimin ailesi destek olmadı yanımda olmadılar. Onlara mecburi ziyaret yapıyoruz gayet samimiyetsiz bir ortam annesi yok çünkü analığı var o da hiç oralı değil bana karşı oldukça mesefali ben de ona karşı artık. Dolayısıyla ben burada aile hasretiyle yanıp tutuşuyorum sadece bir tane arkadaşım var eşimn arkadaşının hanımı onunla arada gidip geliyoruz. Ben de üniversite mezunuyum çok iyi bir pozisyonda çalışıyordum İstanbulda buraya geldim küçük bir ilçe çalışma imkanımda yok. Allahtan bu süreçte eşim bana çok destek oluyor çok şükür ondan razıyım. Aynı dili konuşabiliyoruz beni anlayabiliyor azcık sıkıldığımı görse gel gezdireyim diyor. Ama farkettim yüzümü asınca bunaldığımı ona hissettirince artık ne yapalım ne istiyosun gel şunu yapalım diyor ama hafif de olsa bunaldığını hissediyorum. Allah razı olsun ondan ama senden öğrendiğim birşey oldu artık çok sıkılıyorum diyip onunda evden uzaklşamasını sağlamamam gerek çünkü neticede o da insan sen diyorsun ya hani sıktım ona söyleye söyleye. Ben bunu yapmamaya çalışayım artık.
Benim de apartmanımda kimseyle komşuluk ilişkim yok kimseyi görmüyorum bile herkes asansöre çıkıp dairesine giriyor hiç komşum yok.
Öyle zorlanıyorum ki bazen nefes almam zorlaşıyor boğazımda düğümleniyor sanki.
Sen en azından kendi evine geçeceksin inşallah orada ortamın olur bir de muhakkak ne yap et kendini köreltme imkanın var çalış lütfen. Çok kapasiteli bir bayana benziyorsun lütfen artık silkelen canım çok güçlü ol ve kimseye koz verme. Eltin ve ya eşinin ailesi bunu koz olarak görmesinler onları mutlu etme lütfen. Ben de kendi dertleri anlattım sıkmamışımdır umarım ama durumumuzun çok da farklı olmadığına dikkat çekmek istedim. Ben de bazen diyorum ki böyle yaparsam Allah korusun bir de psikolojimi bozarım bu sefer daha büyük sıkıntılar beni bekler bazen kızıyorum kendime güçlü olmalıyım diyorum. İnsanın ruh sağlığı gibisi ok bazen sıkıntımı üzerime mal etmek istemiyorum. Sen de silkelen ne olur çok gençsin yavrun var hem kendini hem eşini yeme. Eşini ufaktan ufaktan değiştirmeye çalış. En azından bebeğini bahane et beraber parka götürün beraber büyük alışveriş merkezine çıkın çocuğu eğlendirelim diye. Ne bileyim eşin sana destek olması için zorla da olsa yüzünü asma çok bunaldığını ona belli etme bu sefer hayat sana zindanken ona da oluyor bu sefer yuvan sarsılıyor. Kendini topla arkadaşım eşinin seni anlamadığını falan bir kenera bırak ruh sağlığını düşün. Eşinle olan ilişkini yavaş yavaş düzelt. Sen onun için herşeyi göze aldın onun için katlandın herşeye demek ki çok sevdin o da seni çok seviyor emin ol. Ben de eşim için herşeyim bıraktım ufacık ilçeye geldim. Şimdi kafasına çıkamam ki. Allah razı olsun ondan şimdi anlıyor inşallah ilerde de aynı sabırla şefkatle yaklaşır bana. Sen de kendine söz ver asla bunalım takılma eşine belli etme biraz hayat dolu ol bunu başarırsın eminim çok geç değil daha çok yenisin yeni evlisin. Gör bak herşey güzel olacak kendi evine çıkınca çok farklı olacak. Ama neşeni kaybetmeden çağır onu geri eşinle yatağını asla ayırma hem çok günah hem de bu yuvanı çok önemli derecede sarsar. Erkektir bu allah korusun sende bulamadığını dışrda aramaya kalkar. Eminim güzel de bir bayansındır yatağını eşinle paylaş canım kardeşim nolur güçlü ol ben inanıyorum ki başarırsın. Gerçekten durmundan çok etkilendim. Kendi doktorun kendin ol Rabbine sığın yavaş yavaş kendi kendini terapi ederek o ilaçlarından da kurtulmaya çalış olur mu? İnan hayat onalara bağlı olarak yürümez yarın öür gün evladınında sağlıklı bir ortamda yetişmesi için silkelen biraz. Sen süper bir kadın süper bir annesin. Sen sileken bak eşinde yavaş yavaş değişecek sen değiştireceksin. Herşey gönlünce olsun evliliğini ayakta tut bitanem
Çok teşekkür ederim . ne kadar da güzel anlatmışsın. İçtenliğin için, güzel duyguların için çok çok teşekkürler. mutlu olmayı ben de çok istiyorum. demişsin ya psikolojik sağlık çok önemli. ben onu çoktan kaybettim sanırım. Ama Allah'a sığındım, ona yalvardım her zaman. Dualarım hiç eksilmedi. Biliyorum önümde güzel günler var. Ama eşime karşı artık ne kadar neşeli de davransam sanırım ipler koptu mu bir daha eskisi gibi düzelmiyor. Eşimin benden fazla psikolojik sorunları var bence. Aile terapistine ya da birlikte bir psikolojik danışmana gitmeyi bile teklif ettim. Fakat bu tarz durumlardan hoşlanmayan, çok klasik bir yapıda. Yeri geldi rol yaptım, mutluluk oyunu oynadım. O zaman da üste çıkmaya başladı. Kendini üstün gören, her dediğinin doğru olduğunu sanan biri. Ben evliliği böyle zannetmemiştim. Evlilik bana göre ; ortak paylaşımların sevgiyle yaşandığı yerdir. Herkesin bir özeli vardır ama kimse kimseyi ne duygusal ne de maddi anlamda sömürmez. Eşim onun dediği gibi, kendi karakteri gibi yaşamamı istiyor. Tamam, belki doğru olan odur. Ama benim doğrularım, benim düşüncelerim onun için bir anlam ifade etmiyor. Çok alakasız bir örnek olacak belki ama söylemek isterim ki anlayın onun yapısını ; bir gün özel bir hastanedeydik. Ben de orada çalışan kızlar için '' bu kızlar burada çalışmak için nasıl başvuruyorlar'' diye eşime sordum. amacım yani bi sağlık görevlisi olarak çalışmak için sağlık okullarında mı okumalılar, yoksa memur olarak mı ? onu merak etmiştim sadece. ve eşimin verdiği cevap '' sadece kaşar olmaları yetiyor( çok özür dilerim bu kelimeyi yazdığım için, böyle bir görevde çalışan varsa lütfen yanlış anlamasınlar ) bu cevap üzerine tabiki şok oldum. Yani kısaca eşimin hayat görüşü çok kısıtlı. Bu sorumun üzerine bile tartıştık saatlerce. Çünkü bana göre oradaki kızların bakımlı, güzel olması beni ilgilendirmez sadece onlara insan gözüyle bakarım. erkek de kadın da benim için insandır. ve ne olursa olsun insan olduğu için saygı duyarım öncelikle. Ama eşim umursamaz böyle şeyleri. belirli topluluklara paylaştırır. yargılar, hüküm verir. '' Yaratılanı hoş gör Yaradandan ötürü '' derim bana edebiyat yapma der. çıkar işin içinden. O kolayca küfredebilir; sadece araba kullanırken önünden koşturarak geçen bir insana. insanları hemen yargılar. bu kötü kadındır kesin, bu tembel, bu akılsız.. vs. vs. ben mi çok duygusalım, ben mi çok ince düşünüyorum bilemiyorum. Bir de benim yalnızlığımla yani hiç arkadaşımın olmamasıyla dalga geçer sürekli, laf söyler. Yani böyle bir ortamda, böyle iğrenç düşüncelerin olduğu evde kalmaktan yoruldum. asıl sıkıntı bu sanırım. şuanda bile deli gibi yazmamın sebebi de bu. anlatacak kimsem yok resmen destan gibi yazıyorum. ailemi düzgün tutmak, sağlık mutlu bir aile yapmak için çok çabaladım. ama artık ona bile gücüm yok. canım istemiyor. sonuç hep aynı diyorum. anlatacak o kadar çok şey var ki..
mecburiyet caddesi dedin de Erzurumda mı okuyorsun ben orada okumuştum işkenceydi :)bende 2 yıl önce üni kazandım, kazandığım şehre taşındık annem babam ben, maddi ve bazı ailevi sebeplerden dolayı zorunda kaldık diyebilirim. burada da hiç komşuluk yok, ne bir hoşgeldin diyen oldu nede 2 çift laf eden. okul açıldığı zaman haliyle kalabalıklaşıyor öğrenci geldiği için, birde burası öğrenci ve asker şehri diyebilirim. çünkü kışın öğrenci yada asker olmasa yerlisi çok az. etraftaki apartmanlara bakıyorum da hiç mi insan olmaz nasıl bir şehir bilmiyorum.
okul dönemi güzel geçiyo diyebilirim, dersler oluyo yoğun oluyorum zaten arada da arkadaşlarla dolaşıyoruz bi şekilde geçiyo. birde ufacık bir şehir, istanbuldan sonra buraya taşınınca bunalıma girmiştim bende. deniz yok arkadaş yok çevre yok gezecek bi yer yok. iyiki bi "mecburiyet" caddesi var yani azcık dükkanlara bakıyoruz. tek cadde üzerine kurulmuş bi şehir resmen. adı bile ne güzel mecburiyet caddesi.
yaklaşık 2 hafta önce okullar kapandı haliyle herkes gitti, annemde çalışıyor, babam emekli, bütün gün babamla evde oturuyorum. resim bölümü öğrencisiyim, resim yapıyorum, kitap okuyorum, arada ales çalışıyorum, yemek yapmayı öğreniyorum, biraz kk derken gün geçiyor bi şekilde ama gün içinde nerdeyse hiç konuşmuyorum diyebilirim. sevgilim de istanbul da, uzak kaldık birbirimize, o aradığında bile saatlerce konuşmamanın sonucu zor çıkıyo ağzımdan kelimeler bazen. sağolsun güldürüyo neşelendiriyo. o da olmasa konuşmayı unuturum herhalde.
ne olursa olsun insan bir sese, bir gülüşe, sıcak bir sohbete ihtiyaç duyuyo. çok iyi anlıyorum sizi, bir an önce şu ev işiniz olursa taşınırsanız inşallah istediğiniz gibi bir ortamınız olur. bu arada eşinize de çok kızdım. sadece kendini düşünüyor, arkadaşlarıyla balığa gideceğine arada bir çocuğuyla sizi alsa yanına da, bi yerlere götürse, biraz dolaşsanız gülüp eğlenseniz daha iyi olmaz mı?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?