Merhaba yine anlatacak kimsem olmadığı için buradayım ve sizden aldığım güç kendimi daha iyi hissettiriyor
Evleneli 1 sene oldu 1.ayımızdan hatta balayından beri eşimin öfke problemiyle uğraşıp duruyorum aşırı huysuz kendi istediği olmayınca çıldırıyor hemen sinirleniyor herşeye sürekli ben böyleyim istemiyorsan git boşan diyen biri.tamam diyorum boşanalım bitsin eşyalarımı topluyorum gitmeye kalkıyorum bu seferde çok pişmanım deyip ağlıyor öyle bir psikolojik şiddet var ki üzerimde anlatamam.
herşeyi eleştirir bu niye böyle , yüzümde sivilce çıksa çok kötü olmuş , biyerimde tüy görse ay bu ne der ki tüysüz biriyim. Ailesiyle de ayrı uğraştım bunca zamandır yüzüme gülüp arkamdan demedikleri kalmadı. Hiç birini sevmiyorum. Kısaca böyle derken kendimi aşırı mutsuz çökük ve depresyonda hissediyorum. Artık gerçekten gitmek istiyorum. Geçen gece hiç birşey yoktu çarşafları değiştirirken basım döndü uzandım sonrası bende yok sinir krizi geçirmişim ağlama krizine girmişim ayılınca öğrendim. Bu sabah yine yataktan kalktığımda yanımda eşimi göremedim iki haftadır bensiz koltukta uyuyor sıcak bahanesiyle dün gecede orada yatmış ve dün eve gelince sarılmak istedim öpmek istedim çok terliyim yoruldum dedi bende tamam sadece öpecektim sende hiç öpmüyorsun dedim o da seni mi eglendirecegim yorgunum dedi. Bu sabah bu birikmişlikle kalkıp artık boşanmak istediğimi cok mutsuz olduğumu beni sürekli dibe çektiğini söyledim kendisine ve onu evden kovdum.
gitti zannettim kapı kapanınca Meğer gitmemiş kapıyı kapatır gibi yapıp koltuğa oturmuş nasıl bir manyaksa. Sonra çıktı gitti beni arıyor mesaj atıyor kesinlikle boşanmak istemiyorum seni seviyorum bilmem ne diye. Ama artık cok yoruldum hayatım alt üst oldu onun yüzünden kendimden nefret ettim. Bu sefer yapacağım 40 yaşıma gelince keşke 26 yaşındayken boşansaydım dememek için bunu şimdi yapacağım…