• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Olan biten her şeyden çok yoruldum

Herkese merhaba

Beni çok üzen bir şeyi paylaşmak istiyorum sizinle.
Belki buradaki konularıma denk gelen vardır. Geçtiğimiz sene yurt dışına taşındım, bir proje için. Ve son 3 ay çok problemli geçti. O kadar zor günler geçirdim ki. Burada anlatamadığım o kadar şey oldu ki. En son, koordinatörümüzün önünde bir tartışma yaşadık oda arkadaşımla ve ben ondan sonra ağlama krizine girdim. O gün, 10 saat aralıklı aralıklı ağladım ve 10 güne yakın da sesimi kaybettim inanılmaz kötğ bir gündü benim için. Hayatımda o ana kadar böyle çaresiz, yalnız, haksızlığa uğramış hissetmemiştim. Ben de burası beni hasta ediyor diye türkiyeye dönme kararı aldım o an ve 11 yıllık bir arkadaşım var. Onu aradım ağlayarak. Ki en güzel günlerimizi, en kötü günlerimizi beraber atlatmışızdır. Ben ona arkadaşım demem. Kardeşim dostum benim. O çaresizlikle aradım onu.
Çok kısa konuştuk 10 dk falan. Kapattık. Sonra beni hiç aramadı. Sormadı. Ama ben hiç problem etmedim onun da öncelikleri var, kendine has sorunları var diye.
Ben türkiyeye dönüş yaptım yenilerde, yine aramadı.
Neyse gece beni aradı. 2 aydır beni aramama sebebi; benim sesimi bu kadar yıldır hiç böyle kötü duymamış ve çok kötü olmuş çok etkilenmiş. O gün ben onu tetiklemişim. Ve bir kaç aydır iyileşiyormuş. Bu süreçte çok çok kötü olmuş. Yani bir nevi ben onun derdinin üstüne dert koymuşum. Ben de bilsem asla aramazdım seni dedim. O da seni suçlamıyorum arkadaşımsın tabi ki arayacaksın dedi. O arkadaşımsın lafı bile koydu bana. Normalde birbirimize kardeşim deriz…
Ben bu senenin üstüne bir de bunu yaşayınca bin parça oldum. Ne düşüneceğimi bile şaşırdım. Direkt seninle konuştuktan sonra çok kötü oldum, aylarca kendime gelemedim dedi. Tabi ki tek sorun ben değilim ama tetikleyen ben olmuşum gibi konuya başladı. Telefonu kapattım ama bütün gece uyumadım. Ben asla derdimi başkasına yığan bi insan olmak istemem. Ama son zamanlarda öyle bunalmıştım ki, hiçbir şekilde kafamı dağıtamıyordum çok mutsuzdum daima mutsuzdum yani. Şimdi de toparlayamadım kendimi hala olaylar rüyama giriyor. Çok baskılandım, kendimi çok haksızlığa uğramış hissediyorum. Kafam öyle dolu ki sabahlara kadar rüyalarımda ağlıyorum. Bunu insanlara yansıtmak istemezdim, ama hem bu olaylar hem de tekrardan yaşadığım gelecek kaygısı her şey fazla geldi. Gülüp eğlenip hiçbir şey olmamış gibi davranamadım.
10 dklık telefon konuşmamızın onu da böyle etkileyeceğini bilemezdim asla da istemezdim. Bu yüzden iletişim kurmamış benimle nerdeyse 2 ay. Ve telefonda normalde birbirimize sevgi sözcükleriyle hitap ederiz. Soğuktu, hiçbiri yoktu. Herkesi tek tek kaybediyor gibiyim. Bilmiyorum, hiç uyuyamadım içim yandı sabaha kadar. araya biraz mesafe koymayı düşünüyorum ona zaman vereceğim. Beni ararsa açacağım. Üstüne gitmek istemiyorum. İçimi dökmek istedim. Ne düşüneceğimi bile şaşırdım çok suçlu hissediyorum
Öncelikle çok zor çaresiz yanlız ağlamaktan gözlerimi açmadığım zamanlarımda kendime deri. Nefes al unutma ÖLÜM HARİÇ HER ŞEYE ÇARE VAR büyük harflerle yazıyorum ki aklına kazınsın 11 yıllık dostluk az değil sen ne kadar çıkmazda hissediyorsun dimi empati yap o seni arayıp derdini anlatsa kendi sıkıntını bırakıp onunkiylr ilgenir miydin 11 yılın hatrina insan ilgilenir kimsenin boş kaprisleri ceklimeye değmez rahatla kendine odaklan
 
  • arkadaşımın özelini paylaşmak istemiyorum🥺
  • arkadaşım zorlu bir dönemden geçiyordu 🥺
  • beni ve iletişimimi anladınız 🥺
Ya açık konuşacağım bunlar güzel cümleler olduğu halde bir anlamda da çok itici cümleler.
Seni hiç tanımayan sadece konuyu okuyan bana bile mıymıy bir imaj verdin. Böyle enerjiyi çekiyor gibi.
Arkadaşının özeli nedir yani sevgilisinden ayrılmıştır, tüp bebek yapıyordur, ailesini kaybetmiştir. Dünyanın yarısının başına gelen şeyler isim mi vereceksin de arkadaşının özeli oluyor. Dediğim gibi çok garip bir tarzın var. Arkadaşın da bu halinden sıkılmıştır.
Teşekkür ederim , paylaşmak zorubda olduğumu bilmiyordum. Herkes herkeai sevecek ve hoşlanacak diye kaide yok. Okumaz ve yorum yapmazsınız olur biter. Buradaki sorun arkadaşımın sorunu değil, belki size göre küçük de gelebilir bu sorun burada mesela bir konu açıldığında ay bu da dert mi deniyor ve açıkcası o problemle ana problemi dağıtmak istemedim. Asla mıymıy bir insan değilim, sadece biraz fazla overthink etme kapasitem var her şeyi. Bu kadar.
Mesajımda yazdığım gibi kaç senelik arkadaşım bu insan benim dedim herkes bahane bulmuş dedi, bense bunu değil bundan sonra iletişimimizi nasıl yönetmeliyim ne yapmalıyım bilmiyorum dedim.
Arkadaşımın sorununu açmadım, konuyu da dağıtmak istemedim.
Ben de sizin üsulubunuzu çok incitici ve yargılayıcı buldum. Hiç hoşlanmadım ama teşekkür ederim
 
Aklıma bir şey geldi. Onun tavsiyesi üzerine gidip konusmussunuz ve sonra kavga çıkmış siz de aglamissiniz sesiniz gitmiş ya. Arkadasiniz bunu "benim yüzünden oldu" gibi üzerine alınmış olmasın? Ondan böyle 2 ay boyunca kafayı yemiş olmasın? Benim aklıma bu ihtimal geldi. Yani aslında her türlü cidden çok mantıksız çünkü bir arkadaşım beni çok kötü sesle arayacak ağlayacak 10 dakika sonra kapatıp 2 ay aramamayi ancak ve ancak artık dert dinlemekten ÇOK biktiysam yaparım ve de şey derim "bak şu an ben de çok mutsuzum anlatma bir süre bana bir şey" filan derim. Arkadaşınızın yaptığı çok garip.
İşte bunu demek istedim, ancak şu var arkadaşım sesimin gittiğini bilmiyor sesim ertesi gün gitmişti. Bunu da dün öğrendi.
Yani sadece kavga çıktığını biliyor. Bir de asla kendini suçlama dedi ama o kötü olduğu dönemi anlatmaya seninle telefonda konyştuktan sonra zaten hemen telefonu kapatmak istedim hiçbir yere sığamadım diye anlatmaya başladı ek olarak herkesle de görüşmeyi bırakmış. Gerçekten bunaldığı bir dönem anlıyorum ancak benim bu olayımın, bütün olaylarkn başlangıcı gibi anlatmasına ne tepki vereyim ne düşüneyim şaştım kaldım.
Annemle konuştuk bugün, ona da dedim, ya benim çok yoğun bir dönemim ve paikolojim gerçekten iyi değil ben gerçekten olumsuz hiçbir şey duymak istemiyorum dese ne dicem okay der hiçbişey deemezdim ki ben onu aradım sonrasında açmadı mesaj attım bu sefer iyi misin merak ediyorum diye o da bana ben sen arıcam zamanı gelince deyince bir daha asla üstelemedim
 
Gunde 10 saat aglayan biri kim bilir nasil bir karakterdir. Ben de cevremde tutmuyorum bu tip insanlari. Var olan enerjiyi sömürüyorsunuz çünkü.
Ve hic sasmaz ki bu tipler sadece kendi dertlerini onemseyen, sadece kendi dertlerini konusan, karsisindakini boğan kisilerdir.
karsi taraf artik kendini geri cektiginde hemen vefasizlikla suclanirlar. Ama yine de bu aglak tipler kendilerinde bir sorun gormez, bir de bunun icin aglamaya devam ederler. :)
Valla kimin ne yaşadığınk bilemezsiniz öyle konuşmak kolay. Her gün oturup günlük 10 saat ağlamıyorum herhalde ajandama yazıp. Çok büyük bir olay oldu, ben hayatımda öyle koordinatörlerin yok efendim kurumun ortasında birisi tartışma yaşamadım. Herkes şahit oldu buna ve ben kendimi İfade edememem ve aylardır yaşadığım içinde biriktirdiğim şeyler sonucu ağladım. Siz hiç mi hayatınızda çok zor bir şeyin ardından patlama yaşamıyorsunuz. Demek ki hayatınız o kadar kolay veya baş etme kapasiteniz çok yüksek.
Her neyse teşekkürler
 
Herkese merhaba

Beni çok üzen bir şeyi paylaşmak istiyorum sizinle.
Belki buradaki konularıma denk gelen vardır. Geçtiğimiz sene yurt dışına taşındım, bir proje için. Ve son 3 ay çok problemli geçti. O kadar zor günler geçirdim ki. Burada anlatamadığım o kadar şey oldu ki. En son, koordinatörümüzün önünde bir tartışma yaşadık oda arkadaşımla ve ben ondan sonra ağlama krizine girdim. O gün, 10 saat aralıklı aralıklı ağladım ve 10 güne yakın da sesimi kaybettim inanılmaz kötğ bir gündü benim için. Hayatımda o ana kadar böyle çaresiz, yalnız, haksızlığa uğramış hissetmemiştim. Ben de burası beni hasta ediyor diye türkiyeye dönme kararı aldım o an ve 11 yıllık bir arkadaşım var. Onu aradım ağlayarak. Ki en güzel günlerimizi, en kötü günlerimizi beraber atlatmışızdır. Ben ona arkadaşım demem. Kardeşim dostum benim. O çaresizlikle aradım onu.
Çok kısa konuştuk 10 dk falan. Kapattık. Sonra beni hiç aramadı. Sormadı. Ama ben hiç problem etmedim onun da öncelikleri var, kendine has sorunları var diye.
Ben türkiyeye dönüş yaptım yenilerde, yine aramadı.
Neyse gece beni aradı. 2 aydır beni aramama sebebi; benim sesimi bu kadar yıldır hiç böyle kötü duymamış ve çok kötü olmuş çok etkilenmiş. O gün ben onu tetiklemişim. Ve bir kaç aydır iyileşiyormuş. Bu süreçte çok çok kötü olmuş. Yani bir nevi ben onun derdinin üstüne dert koymuşum. Ben de bilsem asla aramazdım seni dedim. O da seni suçlamıyorum arkadaşımsın tabi ki arayacaksın dedi. O arkadaşımsın lafı bile koydu bana. Normalde birbirimize kardeşim deriz…
Ben bu senenin üstüne bir de bunu yaşayınca bin parça oldum. Ne düşüneceğimi bile şaşırdım. Direkt seninle konuştuktan sonra çok kötü oldum, aylarca kendime gelemedim dedi. Tabi ki tek sorun ben değilim ama tetikleyen ben olmuşum gibi konuya başladı. Telefonu kapattım ama bütün gece uyumadım. Ben asla derdimi başkasına yığan bi insan olmak istemem. Ama son zamanlarda öyle bunalmıştım ki, hiçbir şekilde kafamı dağıtamıyordum çok mutsuzdum daima mutsuzdum yani. Şimdi de toparlayamadım kendimi hala olaylar rüyama giriyor. Çok baskılandım, kendimi çok haksızlığa uğramış hissediyorum. Kafam öyle dolu ki sabahlara kadar rüyalarımda ağlıyorum. Bunu insanlara yansıtmak istemezdim, ama hem bu olaylar hem de tekrardan yaşadığım gelecek kaygısı her şey fazla geldi. Gülüp eğlenip hiçbir şey olmamış gibi davranamadım.
10 dklık telefon konuşmamızın onu da böyle etkileyeceğini bilemezdim asla da istemezdim. Bu yüzden iletişim kurmamış benimle nerdeyse 2 ay. Ve telefonda normalde birbirimize sevgi sözcükleriyle hitap ederiz. Soğuktu, hiçbiri yoktu. Herkesi tek tek kaybediyor gibiyim. Bilmiyorum, hiç uyuyamadım içim yandı sabaha kadar. araya biraz mesafe koymayı düşünüyorum ona zaman vereceğim. Beni ararsa açacağım. Üstüne gitmek istemiyorum. İçimi dökmek istedim. Ne düşüneceğimi bile şaşırdım çok suçlu hissediyorum
Arkadasınız kadar kendimi sevmek ısterdım. Bizde kımin derdı var koşuyoruz. Gerçekten kemdımı sevmek ısterdım
 
Arkadaşınız yaptığı ayıbı böyle örtmeye çalışmış. Aslında hiç taktığını düşünmüyorum ama sizi çok önemseyip dert edinmiş gibi göstermek ve sorumluluğu size yıkmak icin öyle söylemiş bence.
 
Şimdi önceki konularını da okudum justcim. Ben sizi biraz kendime benzettim. Kişiler arasi çatışmalar yanlis anlasilmak haksız bulunmak birini kırmak birilerinin bizi sevmemesi reddetmesi dislamasi bizim kabusumuz. Üzüldüğünuz konu herhalde biraz bununla ilgiliymis. Bizim gibi insanları genelde kibar hanım hanimcik bulup severler en kötü biraz ezik bulurlar ama bazen de ortam çok garip ergen bi ortamsa kültür farkı da varsa zorbalık yaparlar siz de buna dayanamamissiniz. Ben de çok üzülürdüm ama aslında çoğu insan bizim kadar üzülmez. Mesela bizim isyerinde aynı sizin eski oda arkadasiniz gibi bir kız var her gün eğlence için biriyle kavga çıkarıp onu şikayet ediyor bir de dalga geçer gibi ya ben çok gecimli iyi huylu biriyim dedi geçen 🤣🤣 kız bundan eğleniyor yani biz olsak bileklerimizi keseriz.

Şimdi bu yakın dostunuzu da tanımıyorum neden böyle yapmış olabilir neden bu kadar üzülmüş olabilir ne yaşıyordu da sizin anlattıklarınızdan bu kadar kötü etkilendi vs bunları asla bilemeyiz. Ama bana da o da sizin gibi aşırı hassas bir insan gibi geldi. Sizin pek bir suçunuz olmayabilir. Ha siz de bu kadar suçlu hissedip uzulmemelisiniz. Yani genel olarak biraz İngilizce söyleyeceğim "thicken your skin" yani derinizi kalinlastirmak gibi, azıcık hassaslik seviyenizi düşürmeye çalışmanızı biraz gamsız olmanızı öneririm.
Şimdi beni anladığınız için teşekkür ederim yazacağım ve birisi gelip ay çok mıymıy bir insansın diyecek ama gerçekten çok teşekkür ederim. :)
Ben insanları kırmamak üzmemek için daima kendimi kırıp üzerdim. Yada biz bu hayatı birbirimize kolaylaştırmayacaksak toplumsal yaşamın ne anlamı var diye düşünürdüm bu yıl bana ders oldu.
Ama genel itibariyle kendi ağızlarıyla dedikleri gibi beni duygusal anlamda zayıf görüp eğitmeye çalışmaları bence aşırı komik ve asıl zayıf olan davranıştı. Vedalaşırken birisiyle yüzleşme fırsatım oldu ve ona da söyledim. Bu iki arkadaşım aynı millettendi huyları biraz farklı olsa da bazı noktalarda aynılardı. Kültür farkı olduğunu kabul etmek istemediler ama konuşmamızın sonunda böyle olduğu da ortaya çıktı.
Mesela bu kız çok geçimsiz herkesle tartışıyor ama nedense herkes onu alttan alıyordu korkudan mı neden bilmiyorum bir ortamda kendini gösteremezse deliriyor bir başkasına sarıyordu. Ve ben bunlarla uğraşmaktan çok yorulmuştum artık. Mesela bir gün türk yemeği yapmam istendi ben de bir menü yaptım ve tatlı olarak da irmik tatlısı yaptım içine de limon kabuğu rendeledim falan. Bana tepkisi, Wtf????? Sen bizi mi kandırıyorsun bu gerçekten türk tatlısı mı bence değil biz bunu anaokulunda bebeklerin karnını şişirmek için veriyoruz bilmem ne dedi şok oldum ya. Sorsan kültür kaynaşması bilmem ne.. ama kendi kültürümü tanıtmak için yaptığım yemeklere bile wtf??? Bir kere un çorbası kavuruyorım undan çorba mı olur öğğğğğ diyor ay diyorum sana vermicem kendim yicem problem ne falan sürekli bir taciz. Ben kahvaltıda yumurtamın içine soğan koyarım mesela, sabah kalkıp başımı bekliyordu ilk zamanlar, allahın her günü soğan mı doğranır öfff yapmaktan da sıkılmıyorsun diyordu aradan biraz zaman geçti onun da kendine yapıp yediğini gördüm evet tadı çok güzelmiş meğerse diyor. Ya o kadar çok şey var ki ben aşırı tahamülsüzleştim artık ama bunları koordinatöre nasıl anlatcam. Mentöre anlatıyorum o da bir şey yapmıyorum. Yaptığım her şeyi küçümseyip ardından kendisinin de yapması falan bir sene boyunca bıktırdı beni. Yani burada paylaşıyorum ama inanın yarısından çoğunu da anlatmıyorum. Ben hiç böyle insanlarla karşılaşmamıştım bu zamana kadar, örneğin takım oyunu oynuyoruz, 4 kişiyiz bir taslağı gördüğümüz şekilde tahtaya çizmemiz gerekiyor herkes çizdi sıra buna gelince yaptığımız her şeye çarpı arttı ve ben doğrusunu çizeceğim dedi herkes şok. Ama mesela ben orada diyorum ki neden böyle bir şey yaptın? Bizim çizimimiz doğruydu ama ben hariç kimse bir şey demiyor. Buradaki çoğu yorum, benim pasif olmam üzerine geldi ama ben sesimi çıkarttım, diğer sorun yaşayanlar sorun yaşadıklarını dillendirmeyip bizim ona filtremiz var denince sorun bana yığılmış oldu, zaten koordinatörümüze de kendi üstüme yürüyüp küfür ettiği halde, ahhh just bana bağırdı seni kimse sevmiyor istemiyor diye bas bas bağırdı kurumun ortasında, üstüme yürüdün küfür ettin napabilirdim dedim sadece ve ardından yani bu tutumu görüyorshn işte dedim koordinatörüme o da ben bir şey yapamam artık dedi yani ben abs bas bağırdım ama kimse beni duymadı ve bütün bu olaylarda sadece zoruma giden şu, herkes arkasından konuştuğu ve evet bu olayda suçlu bu olayda sorunlu dediği halde iş, koordinatörün yada terapistin önünde konuşmaya gelince herkes sus pus olup okey biz onu tolere edebiliriz denildi ve sanki olay ikimizin kişisel problemiymiş gibi yansıtıldı. Ben bu zamana kadar gerçekten diyorum böyle insanlar görmemiştim… hem bu kültür farkı, hem insanların hem öyle hem böyle davranışları beni yıprattı. Ben orada yalnızlıktan anlaşılmamaktan, ve en kötüsü herkesin arkasından konuşup konuşup sıra yüksek sesle konuşmaya gelince destek vermemesinden aklımı yitirdim.

Ama bu değil ki paso ağlandım, milleti aradım bunu anlattım. Ben o arkadaşımın daima yanında oldum, aradım sordum halini hatrını. Bilmiyorum buraya yazarken aşırı detay mı vermek lazım, çünkü insanlar sizin özel psikologunuz değil diye yorumlar geliyor. Elbette arkadaşımı her allahın günü arayıp daraltmadım, bunaltmadım dert anlatmadım.
15-20 günde bir arayıp naptın nasıl gidiyor diye halini hatrını sordum e bana sorunca da ya işte bildiğin sorunlar deyip bir kaç örnek verdim. Bence bunu herkes yapar dostuyla. Buna ek olarak da kendi olayını anlatırken bana dedi ki, ben seni o zamana kadar hiç böyle güçsüz görmemiştim. Buraya nasıl yansıdı bilmiyorum ama ben öyle güçsüz, mıymıy kendimi ezdiren bir insan değilim diğer süreci pek iyi yönetemedim orasını kabul ediyorum ama hakkımı savunan biriyim ben ve bana seni bu zamana kadar hiç güçsüz görmedim sesini böyle kötü duymadım bu beni kötü etti demesine de ayrı üzüldüm. Bazen, genelde annem de böyle davranır hiç benim yıkılmaya kendimi salmaya bırakmaya hakkım yokmuş gibi davranıyorlar ben çok bunaldım.
Ben de isyan edebilirim. Bir işi yarım bırakabilirim. Pes edebilirim. Sen çok güçlüsün yooo değilim arkadaşım bu olayda değilim.. yıprandım yoruldum.
Sanki buna bile izin yok gibi..
ama bu olayda elbette konuşmadan sonra ne oldu böyle ya diye kendimi suçladım çünkü her bu olayı anlatmaya başladığında ben justla konuşruktan sonra böyle oldum diyecek. Yani bu az mı yük mü? Bana ağır geldi
 
Şimdi beni anladığınız için teşekkür ederim yazacağım ve birisi gelip ay çok mıymıy bir insansın diyecek ama gerçekten çok teşekkür ederim. :)
Ben insanları kırmamak üzmemek için daima kendimi kırıp üzerdim. Yada biz bu hayatı birbirimize kolaylaştırmayacaksak toplumsal yaşamın ne anlamı var diye düşünürdüm bu yıl bana ders oldu.
Ama genel itibariyle kendi ağızlarıyla dedikleri gibi beni duygusal anlamda zayıf görüp eğitmeye çalışmaları bence aşırı komik ve asıl zayıf olan davranıştı. Vedalaşırken birisiyle yüzleşme fırsatım oldu ve ona da söyledim. Bu iki arkadaşım aynı millettendi huyları biraz farklı olsa da bazı noktalarda aynılardı. Kültür farkı olduğunu kabul etmek istemediler ama konuşmamızın sonunda böyle olduğu da ortaya çıktı.
Mesela bu kız çok geçimsiz herkesle tartışıyor ama nedense herkes onu alttan alıyordu korkudan mı neden bilmiyorum bir ortamda kendini gösteremezse deliriyor bir başkasına sarıyordu. Ve ben bunlarla uğraşmaktan çok yorulmuştum artık. Mesela bir gün türk yemeği yapmam istendi ben de bir menü yaptım ve tatlı olarak da irmik tatlısı yaptım içine de limon kabuğu rendeledim falan. Bana tepkisi, Wtf????? Sen bizi mi kandırıyorsun bu gerçekten türk tatlısı mı bence değil biz bunu anaokulunda bebeklerin karnını şişirmek için veriyoruz bilmem ne dedi şok oldum ya. Sorsan kültür kaynaşması bilmem ne.. ama kendi kültürümü tanıtmak için yaptığım yemeklere bile wtf??? Bir kere un çorbası kavuruyorım undan çorba mı olur öğğğğğ diyor ay diyorum sana vermicem kendim yicem problem ne falan sürekli bir taciz. Ben kahvaltıda yumurtamın içine soğan koyarım mesela, sabah kalkıp başımı bekliyordu ilk zamanlar, allahın her günü soğan mı doğranır öfff yapmaktan da sıkılmıyorsun diyordu aradan biraz zaman geçti onun da kendine yapıp yediğini gördüm evet tadı çok güzelmiş meğerse diyor. Ya o kadar çok şey var ki ben aşırı tahamülsüzleştim artık ama bunları koordinatöre nasıl anlatcam. Mentöre anlatıyorum o da bir şey yapmıyorum. Yaptığım her şeyi küçümseyip ardından kendisinin de yapması falan bir sene boyunca bıktırdı beni. Yani burada paylaşıyorum ama inanın yarısından çoğunu da anlatmıyorum. Ben hiç böyle insanlarla karşılaşmamıştım bu zamana kadar, örneğin takım oyunu oynuyoruz, 4 kişiyiz bir taslağı gördüğümüz şekilde tahtaya çizmemiz gerekiyor herkes çizdi sıra buna gelince yaptığımız her şeye çarpı arttı ve ben doğrusunu çizeceğim dedi herkes şok. Ama mesela ben orada diyorum ki neden böyle bir şey yaptın? Bizim çizimimiz doğruydu ama ben hariç kimse bir şey demiyor. Buradaki çoğu yorum, benim pasif olmam üzerine geldi ama ben sesimi çıkarttım, diğer sorun yaşayanlar sorun yaşadıklarını dillendirmeyip bizim ona filtremiz var denince sorun bana yığılmış oldu, zaten koordinatörümüze de kendi üstüme yürüyüp küfür ettiği halde, ahhh just bana bağırdı seni kimse sevmiyor istemiyor diye bas bas bağırdı kurumun ortasında, üstüme yürüdün küfür ettin napabilirdim dedim sadece ve ardından yani bu tutumu görüyorshn işte dedim koordinatörüme o da ben bir şey yapamam artık dedi yani ben abs bas bağırdım ama kimse beni duymadı ve bütün bu olaylarda sadece zoruma giden şu, herkes arkasından konuştuğu ve evet bu olayda suçlu bu olayda sorunlu dediği halde iş, koordinatörün yada terapistin önünde konuşmaya gelince herkes sus pus olup okey biz onu tolere edebiliriz denildi ve sanki olay ikimizin kişisel problemiymiş gibi yansıtıldı. Ben bu zamana kadar gerçekten diyorum böyle insanlar görmemiştim… hem bu kültür farkı, hem insanların hem öyle hem böyle davranışları beni yıprattı. Ben orada yalnızlıktan anlaşılmamaktan, ve en kötüsü herkesin arkasından konuşup konuşup sıra yüksek sesle konuşmaya gelince destek vermemesinden aklımı yitirdim.

Ama bu değil ki paso ağlandım, milleti aradım bunu anlattım. Ben o arkadaşımın daima yanında oldum, aradım sordum halini hatrını. Bilmiyorum buraya yazarken aşırı detay mı vermek lazım, çünkü insanlar sizin özel psikologunuz değil diye yorumlar geliyor. Elbette arkadaşımı her allahın günü arayıp daraltmadım, bunaltmadım dert anlatmadım.
15-20 günde bir arayıp naptın nasıl gidiyor diye halini hatrını sordum e bana sorunca da ya işte bildiğin sorunlar deyip bir kaç örnek verdim. Bence bunu herkes yapar dostuyla. Buna ek olarak da kendi olayını anlatırken bana dedi ki, ben seni o zamana kadar hiç böyle güçsüz görmemiştim. Buraya nasıl yansıdı bilmiyorum ama ben öyle güçsüz, mıymıy kendimi ezdiren bir insan değilim diğer süreci pek iyi yönetemedim orasını kabul ediyorum ama hakkımı savunan biriyim ben ve bana seni bu zamana kadar hiç güçsüz görmedim sesini böyle kötü duymadım bu beni kötü etti demesine de ayrı üzüldüm. Bazen, genelde annem de böyle davranır hiç benim yıkılmaya kendimi salmaya bırakmaya hakkım yokmuş gibi davranıyorlar ben çok bunaldım.
Ben de isyan edebilirim. Bir işi yarım bırakabilirim. Pes edebilirim. Sen çok güçlüsün yooo değilim arkadaşım bu olayda değilim.. yıprandım yoruldum.
Sanki buna bile izin yok gibi..
ama bu olayda elbette konuşmadan sonra ne oldu böyle ya diye kendimi suçladım çünkü her bu olayı anlatmaya başladığında ben justla konuşruktan sonra böyle oldum diyecek. Yani bu az mı yük mü? Bana ağır geldi

Ayyyy bildiğin delinin önde gideniymis histriyonik manyak. Nereli acaba çok merak ettim. Ya sen gene iyi dayanmissin uğraşılmaz bunlarla cidden. Ama neyse üzülme geçti gitti böyle insanları da görmek korkunç ama en azından bir şekilde deneyim 😔
 
Ayyyy bildiğin delinin önde gideniymis histriyonik manyak. Nereli acaba çok merak ettim. Ya sen gene iyi dayanmissin uğraşılmaz bunlarla cidden. Ama neyse üzülme geçti gitti böyle insanları da görmek korkunç ama en azından bir şekilde deneyim 😔
Zaten ilk gittiğim sıralarda bence oda arkadaşımla enerjimiz tutmadı. Rus kendisi. Bir kaç olay anlatmak istiyorum. Ben gider gitmez türk kahvesi getirip getirmediğimi ve yanında cezve olup olmadığını sordu.. ben de elbette getirdim dedim sevindi bu sefer ya dedi diğer türk cezve getirmemiş bilmem ne ben de yorum yapmadım dedim ki, babam hepinize ayrı ayrı kahve çektirdi umarım seversin. Aa dedi baban ne tatlıymış o yapmış baksana sen yapmamışsın, ben dedim ki içimden ne alaka abi? Neyse açıkladım dedim ki elbette beraber yaptık ama o bana başka bir yerden çektirip getirdi benim ricam üzerine.
Olaylara bakış açısı çok değişik ya. Mesela o kahveyi düşünüp getirmişim, daha bir çok hediye.. birisi dedi ki ya kusura bakma ama bu kahve bana çok soft geldi ben böyle türk kahvesi sevmiyorum.. Bilmiyorum siz getirilmiş hediyeye böyle mi davranırsınız? Bana valla çok garip geliyor

Mesela gittim ben, bavulumu boşaltana kadar eşyalarıma baktı oda arkadaşım, başımda bekledi. Tek tek kıyafetlerime baktı. Sonra işte abuk sabuk sorular gelmeye başladı. Neden böyle beyaz tenlisin hiç mi güneşlenmiyorsun? Neden makyaj yapıyorsun ? Ben makyajsız daha güzelim. Bence doğal olmak en güzeli. Neden saçını boyuyorsun?saçta doğalı en güzeli.. sonra mesela makyaj yaparım. Kendisi benden daha önce bir tane daha mı türk tanımış nedir, tüm türk kızları aynı şeyi kullanıyorsunuz dedi. Nude ruj seviyorum ben öfff tüm türk kızları bunu kullanıyor tüm türk kızları saçını bu renge boyuyor. Tabi ki de ilk zamanlar evet hayır ne alaka? Neden böyle bir şeyler soruyorsun diye sabırla konuşuyordum ama zaman içinde maalesef bunu yitirdim.
Dediğim gibi bu makyaj meselesi sürdü bi dönem neden makyaj yapıyorsun bb’n pütürlenmiş. Neden güneş kremi sürüyorsun?
Fotoğraf çekiniriz fotoğraflarda değişik çıkıyorsun daha güzel yada daha çirkin diyememmmm değişik🤔diye yorumlar yapardı. Sabah kalkarım bıyığın çıkmış bilmem ne ilk önce uyardığın için sağol dedim baktım bu böyle anlamıyor dedim ki nefret ediyorum böyle yorumlardan bir daha yapma, inadıma bıyığımı almıyordum ona ne çünkü?
Kolunda kıl var. Neden pijamayla uyuyorsun? Ya öyle abuk sabuk sorular ki yemin ederim buradaki kaynana konularından hiç farkı yok. Bize temizlik nasıl yapılır öğretmek istemiş çünkü bizim temizlik anlayışımızı bilmiyormuş belki biz pismişiz. Ben de dedim ki, sen o masayı sildiğin bezle her yeri siliyorsun bize göre bu çok pis bir şey ama biz sana ses etmiyoruz. Sen kimsin ki bize bir şey öğretebileceğini düşünüyorsun? Sen benim patronum musun amirim misin kimsin sen dedim.
Neyse ben doldum tabi bu süreçte, sonra ben 3-4 günlüğüne bir tatile gittim geldim. Fotoğraf falan paylaşıyorum, bana dedi ki diğer fotoğraflarına bakmak istiyorum gösteriyorum, diyor ki bu ne biçim pozlar? Neden böyle pozlar veriyorsun.
Allammmmmmm her şeye bi yorum.

Neyse ardından küçük bir sürtüşmemiz oldu. Bilmiyorum platform adı verebiliyor muyuz?
Bir tane dizi/film izleme platformu var ya, harry potter hakkında konuşuyoruz bana diyor ki hayır bu orada yok. Ben de diyorum ki türkiyede var, hayır sen yalan söylüyorsun diyor bana. Ben orada çok sinirlendim dedim ki ya ben böyle bir şey için neden yalan söyleyim? Tamam hadi aç aç da göster dedi, tabi uygulamayı başka ülkede açtığımdan orada da görünmeyince bak işte diyorum sana anlamıyosun sen bilmiyorsun, yalan söylüyorsun yanlış hatırlıyorsun bu film orada olmaz dedi. Ama nasıl sinirli sinirli deli ya. Ben de kardeşime mesaj atıp ss göndermesini istedim o atınca gösterdim bu sefer aşırı bozulup siz bu platformun fakeini kullanıyorsunuz dedi. 🤦

Bu olayları ben sadece ilk iki ayda yaşadım senenin geri kalanını bir hayal edin nolurrrrr. Ya sürekli bir problem.
Mesela yüzleşme yaşadığımızdan bahsetmiştim ya, o diğer arkadaşıma dedim ki, siz istiyorsunuz ki herkes sizi olduğu gibi kabullensin ve sizin kurallarınıza uysun ama siz kimseyi olduğu gibi kabul etmek istemiyorsunjz dedim. Mesela diyor ki bizim evde herkes bir bardak yıkar kimse ikinciyi yıkamaz ve yıkamamalı ama sen yıkıyorsun. Sen kendini sacrifice ediyorsun benim arkadaşlık anlayışım bu değil. Ben de dedim ki e benimki de bu. Sizin evde kimse 2. Bardağı yıkamıyorsa bizim evde de yıkanıyor ve kimse kimsenin kusurunu da yüzüne vurmuyor napalım şimdi? Yani neden sizin büyütüldüğünüz şekilde davranmak zorundayım ki?
Ona da söyledim hiç esnek insanlar değiller. Yaşaması çok zor. Her şey kendi istekleri gibi olsun isteniyor. Mesela süs asıyoruz 10 yaşında çocuğa versen asar onu bile eleştiriyorlar o gün dedim ki bir sene boyunca benim psikolojimi bozdunuz benimle kukla gibi oynadınız. Çok özür dilerim dedi. Ama bu neyş değiştirir.. ben üniversite hayatım boyunca evde kaldım, hem de birbirimizi biraz tanıyıp eve çıktık ve çok kalabalık arkadaş grubumuz vardı hiç böyle problemlerle karşılaşmadık.29 yaşındayım sürekli seyahat ettim her yerden arkadaşım var, hiç kimseyle böyle problemler yaşamamıştım. Bu beni şok etti. Çünkü problemler olabilir ama ben problem çözümü konusunda kendime çok güveniyordum. Ve oraya giderken de aklıma bile gelmedi insanlarla problem yaşayabileceğim. Çok büyük hayal kırıklığı.Şimdi deçorap söküğü gibi bir bir en güvendiklerimle de aram açılıyor
dediğim gibi psikiyatriye de gittim. Bunların hepppppsini anlattım ama ben ilaçlık bir durum görmüyorum dedi. Terapi için de şu an bütçem yok olmasını çok isterdim ama olmayınca olmuyor.
Ben de durumlar böyleydi. Şimdi bir daha böyle projelere katılmaya korkuyorum napcam bilmiyorum. Planlarım vardı ama gözüm çok korktu.
 
Ayyyyy en bomba olaylardan birini unuttum. Yine ilk gittiğim sıralar, diğer arkadaşlar tatile çıktı. Biz evde tekiz. Neyse bu oda arkadaşım beni dışarı davet etti ben gittim. İkinci elciye bakmak istediğini söyledi ben de tamam dedim. Beraber gittik denedik ama ben üstüme göre bir şey bulamadım maalesef. Ama denedim yani. Neyse bu bir kaç parça kazak aldı. Ardından yemek yedik sohbet ettik, eğlendik baya. Eve döndük. Ertesi gün, buna böyle bir şeyler oldu bir gerginlik bir şeyler. Durduk yere dedi ki bir yere gelmek istemiyorsan gelmek istemiyorum de dedi. Ben de ne alaka anlayamadım dedim, o da işte dün benimle geldin hiçbir eşy almadın seni anlamıyorum kibar mı olmaya çalışıyorsun??? Dedi. Ben de dedim ki neden böyle konuşuyorsun dün geldim gördün, denedim üstüme olmadı napabilirim ben yemek yedik eğlendik zannediyordum dedim. Eğlendik ama bir şey almaman beni rahatsız etti dedi. Ben de ne alaka gezip gezip başka zaman alırım yada hiç almam neden kibar olmaya çalışıyım kendim gibi davranıyorum dedim. İyi sen de beni bir yerlere davet et o zaman dedi. Daha nasıl edeyim allah aşkına şimdi düşünüyorum inanılmaz değişik bir insandı yani ben buna napsam olmazdı
 
Zaten ilk gittiğim sıralarda bence oda arkadaşımla enerjimiz tutmadı. Rus kendisi. Bir kaç olay anlatmak istiyorum. Ben gider gitmez türk kahvesi getirip getirmediğimi ve yanında cezve olup olmadığını sordu.. ben de elbette getirdim dedim sevindi bu sefer ya dedi diğer türk cezve getirmemiş bilmem ne ben de yorum yapmadım dedim ki, babam hepinize ayrı ayrı kahve çektirdi umarım seversin. Aa dedi baban ne tatlıymış o yapmış baksana sen yapmamışsın, ben dedim ki içimden ne alaka abi? Neyse açıkladım dedim ki elbette beraber yaptık ama o bana başka bir yerden çektirip getirdi benim ricam üzerine.
Olaylara bakış açısı çok değişik ya. Mesela o kahveyi düşünüp getirmişim, daha bir çok hediye.. birisi dedi ki ya kusura bakma ama bu kahve bana çok soft geldi ben böyle türk kahvesi sevmiyorum.. Bilmiyorum siz getirilmiş hediyeye böyle mi davranırsınız? Bana valla çok garip geliyor

Mesela gittim ben, bavulumu boşaltana kadar eşyalarıma baktı oda arkadaşım, başımda bekledi. Tek tek kıyafetlerime baktı. Sonra işte abuk sabuk sorular gelmeye başladı. Neden böyle beyaz tenlisin hiç mi güneşlenmiyorsun? Neden makyaj yapıyorsun ? Ben makyajsız daha güzelim. Bence doğal olmak en güzeli. Neden saçını boyuyorsun?saçta doğalı en güzeli.. sonra mesela makyaj yaparım. Kendisi benden daha önce bir tane daha mı türk tanımış nedir, tüm türk kızları aynı şeyi kullanıyorsunuz dedi. Nude ruj seviyorum ben öfff tüm türk kızları bunu kullanıyor tüm türk kızları saçını bu renge boyuyor. Tabi ki de ilk zamanlar evet hayır ne alaka? Neden böyle bir şeyler soruyorsun diye sabırla konuşuyordum ama zaman içinde maalesef bunu yitirdim.
Dediğim gibi bu makyaj meselesi sürdü bi dönem neden makyaj yapıyorsun bb’n pütürlenmiş. Neden güneş kremi sürüyorsun?
Fotoğraf çekiniriz fotoğraflarda değişik çıkıyorsun daha güzel yada daha çirkin diyememmmm değişik🤔diye yorumlar yapardı. Sabah kalkarım bıyığın çıkmış bilmem ne ilk önce uyardığın için sağol dedim baktım bu böyle anlamıyor dedim ki nefret ediyorum böyle yorumlardan bir daha yapma, inadıma bıyığımı almıyordum ona ne çünkü?
Kolunda kıl var. Neden pijamayla uyuyorsun? Ya öyle abuk sabuk sorular ki yemin ederim buradaki kaynana konularından hiç farkı yok. Bize temizlik nasıl yapılır öğretmek istemiş çünkü bizim temizlik anlayışımızı bilmiyormuş belki biz pismişiz. Ben de dedim ki, sen o masayı sildiğin bezle her yeri siliyorsun bize göre bu çok pis bir şey ama biz sana ses etmiyoruz. Sen kimsin ki bize bir şey öğretebileceğini düşünüyorsun? Sen benim patronum musun amirim misin kimsin sen dedim.
Neyse ben doldum tabi bu süreçte, sonra ben 3-4 günlüğüne bir tatile gittim geldim. Fotoğraf falan paylaşıyorum, bana dedi ki diğer fotoğraflarına bakmak istiyorum gösteriyorum, diyor ki bu ne biçim pozlar? Neden böyle pozlar veriyorsun.
Allammmmmmm her şeye bi yorum.

Neyse ardından küçük bir sürtüşmemiz oldu. Bilmiyorum platform adı verebiliyor muyuz?
Bir tane dizi/film izleme platformu var ya, harry potter hakkında konuşuyoruz bana diyor ki hayır bu orada yok. Ben de diyorum ki türkiyede var, hayır sen yalan söylüyorsun diyor bana. Ben orada çok sinirlendim dedim ki ya ben böyle bir şey için neden yalan söyleyim? Tamam hadi aç aç da göster dedi, tabi uygulamayı başka ülkede açtığımdan orada da görünmeyince bak işte diyorum sana anlamıyosun sen bilmiyorsun, yalan söylüyorsun yanlış hatırlıyorsun bu film orada olmaz dedi. Ama nasıl sinirli sinirli deli ya. Ben de kardeşime mesaj atıp ss göndermesini istedim o atınca gösterdim bu sefer aşırı bozulup siz bu platformun fakeini kullanıyorsunuz dedi. 🤦

Bu olayları ben sadece ilk iki ayda yaşadım senenin geri kalanını bir hayal edin nolurrrrr. Ya sürekli bir problem.
Mesela yüzleşme yaşadığımızdan bahsetmiştim ya, o diğer arkadaşıma dedim ki, siz istiyorsunuz ki herkes sizi olduğu gibi kabullensin ve sizin kurallarınıza uysun ama siz kimseyi olduğu gibi kabul etmek istemiyorsunjz dedim. Mesela diyor ki bizim evde herkes bir bardak yıkar kimse ikinciyi yıkamaz ve yıkamamalı ama sen yıkıyorsun. Sen kendini sacrifice ediyorsun benim arkadaşlık anlayışım bu değil. Ben de dedim ki e benimki de bu. Sizin evde kimse 2. Bardağı yıkamıyorsa bizim evde de yıkanıyor ve kimse kimsenin kusurunu da yüzüne vurmuyor napalım şimdi? Yani neden sizin büyütüldüğünüz şekilde davranmak zorundayım ki?
Ona da söyledim hiç esnek insanlar değiller. Yaşaması çok zor. Her şey kendi istekleri gibi olsun isteniyor. Mesela süs asıyoruz 10 yaşında çocuğa versen asar onu bile eleştiriyorlar o gün dedim ki bir sene boyunca benim psikolojimi bozdunuz benimle kukla gibi oynadınız. Çok özür dilerim dedi. Ama bu neyş değiştirir.. ben üniversite hayatım boyunca evde kaldım, hem de birbirimizi biraz tanıyıp eve çıktık ve çok kalabalık arkadaş grubumuz vardı hiç böyle problemlerle karşılaşmadık.29 yaşındayım sürekli seyahat ettim her yerden arkadaşım var, hiç kimseyle böyle problemler yaşamamıştım. Bu beni şok etti. Çünkü problemler olabilir ama ben problem çözümü konusunda kendime çok güveniyordum. Ve oraya giderken de aklıma bile gelmedi insanlarla problem yaşayabileceğim. Çok büyük hayal kırıklığı.Şimdi deçorap söküğü gibi bir bir en güvendiklerimle de aram açılıyor
dediğim gibi psikiyatriye de gittim. Bunların hepppppsini anlattım ama ben ilaçlık bir durum görmüyorum dedi. Terapi için de şu an bütçem yok olmasını çok isterdim ama olmayınca olmuyor.
Ben de durumlar böyleydi. Şimdi bir daha böyle projelere katılmaya korkuyorum napcam bilmiyorum. Planlarım vardı ama gözüm çok korktu.

Bence biraz ırkçı da insanlarmış. Bu kadar deli biriyle oda arkadasi olmayı beklemezsin tabi ki kaç yaşına gelmişler olaylara bak. İnanılmaz. Geçmiş olsun cidden. Çok sinir bozucu. Ben de bir ortama girince sorun çıkmasını beklemem bütün problemler çözülür herhalde bir şekilde hallolur kocaman insanlarız konuşur orta yol buluruz diye düşünürüm ve savunmada olmam normalde gardim düşüktür. Bu düşünce şekli de çoğu zaman işimize yaramış baksana bir sürü yerde sorun yasamamisiz. Ama işte normal olmayan sorunlu kötü niyetli insanlarda ise yaramıyor iletişim kurmak çünkü amacı zaten seni ezmek kendini iyi hissetmek veya bir şekilde seni kötü gösterip senin önüne geçmek yani senin yapıcıligin onun için hiç önemli değil. Bu insanlarda bence çeşitli kişilik bozuklukları var, emin ol sana davrandığı gibi koordinatore asla davranmamistir. Sana korkunç şeyler söylerken üstlerine kedi gibi yaklaşmış manipule etmiştir. Sebep çoğu zaman yok bile yani bu insanların yaşam enerjilerini alma iletişim kurma hayatı devam ettirme şekilleri bu.

Biz de buna alışkın değiliz tabi ki normal insanlar olarak ama sen ek olarak hassas bir insan olarak ekstra hedefe oturmuşsun. Kendileri de demiş zaten zayıf gördük seni diye Allahin manyakları. Belki de böyle insanların karşına çıkması bir öğrenme fırsatı olmuştur. Yani ilk olarak kendini duygusal olarak guclendirmelisin biraz gamsizlasmalisin ki karşındaki kişinin kötü niyetli manipülatif bir insan olduğunu anladığında yine de sakin ve dengeli kalıp kendini korumayı bilebilesin. Bence bu olaylardan çıkarman gereken en büyük ders bu. Senden önemli hiçbir şey yok. Biraz bilmiş konuştuysam kusura bakma bunları yazarken aslında kendime de söylüyorum çünkü ben de çoğu zaman benzer durumlar içinde kalabiliyorum.
 
Ayyyyy en bomba olaylardan birini unuttum. Yine ilk gittiğim sıralar, diğer arkadaşlar tatile çıktı. Biz evde tekiz. Neyse bu oda arkadaşım beni dışarı davet etti ben gittim. İkinci elciye bakmak istediğini söyledi ben de tamam dedim. Beraber gittik denedik ama ben üstüme göre bir şey bulamadım maalesef. Ama denedim yani. Neyse bu bir kaç parça kazak aldı. Ardından yemek yedik sohbet ettik, eğlendik baya. Eve döndük. Ertesi gün, buna böyle bir şeyler oldu bir gerginlik bir şeyler. Durduk yere dedi ki bir yere gelmek istemiyorsan gelmek istemiyorum de dedi. Ben de ne alaka anlayamadım dedim, o da işte dün benimle geldin hiçbir eşy almadın seni anlamıyorum kibar mı olmaya çalışıyorsun??? Dedi. Ben de dedim ki neden böyle konuşuyorsun dün geldim gördün, denedim üstüme olmadı napabilirim ben yemek yedik eğlendik zannediyordum dedim. Eğlendik ama bir şey almaman beni rahatsız etti dedi. Ben de ne alaka gezip gezip başka zaman alırım yada hiç almam neden kibar olmaya çalışıyım kendim gibi davranıyorum dedim. İyi sen de beni bir yerlere davet et o zaman dedi. Daha nasıl edeyim allah aşkına şimdi düşünüyorum inanılmaz değişik bir insandı yani ben buna napsam olmazdı

İşte drama çıkarmak olay çıkarmak suçlamak mağdur olmak kötü hissettirmek vs vs vs. Kk ahalisi şimdi bana diplomasiz halimle tanı koydum diye haklı olarak kızacak ama internetten okuduğum kadarıyla b kümesi kişilik bozukluklarına çok benziyor yani oralarda yazan davranış kalıbı gibi duruyor. Kesin demiyorum ama burdan bana bunu hissettirdi.
 
Bence biraz ırkçı da insanlarmış. Bu kadar deli biriyle oda arkadasi olmayı beklemezsin tabi ki kaç yaşına gelmişler olaylara bak. İnanılmaz. Geçmiş olsun cidden. Çok sinir bozucu. Ben de bir ortama girince sorun çıkmasını beklemem bütün problemler çözülür herhalde bir şekilde hallolur kocaman insanlarız konuşur orta yol buluruz diye düşünürüm ve savunmada olmam normalde gardim düşüktür. Bu düşünce şekli de çoğu zaman işimize yaramış baksana bir sürü yerde sorun yasamamisiz. Ama işte normal olmayan sorunlu kötü niyetli insanlarda ise yaramıyor iletişim kurmak çünkü amacı zaten seni ezmek kendini iyi hissetmek veya bir şekilde seni kötü gösterip senin önüne geçmek yani senin yapıcıligin onun için hiç önemli değil. Bu insanlarda bence çeşitli kişilik bozuklukları var, emin ol sana davrandığı gibi koordinatore asla davranmamistir. Sana korkunç şeyler söylerken üstlerine kedi gibi yaklaşmış manipule etmiştir. Sebep çoğu zaman yok bile yani bu insanların yaşam enerjilerini alma iletişim kurma hayatı devam ettirme şekilleri bu.

Biz de buna alışkın değiliz tabi ki normal insanlar olarak ama sen ek olarak hassas bir insan olarak ekstra hedefe oturmuşsun. Kendileri de demiş zaten zayıf gördük seni diye Allahin manyakları. Belki de böyle insanların karşına çıkması bir öğrenme fırsatı olmuştur. Yani ilk olarak kendini duygusal olarak guclendirmelisin biraz gamsizlasmalisin ki karşındaki kişinin kötü niyetli manipülatif bir insan olduğunu anladığında yine de sakin ve dengeli kalıp kendini korumayı bilebilesin. Bence bu olaylardan çıkarman gereken en büyük ders bu. Senden önemli hiçbir şey yok. Biraz bilmiş konuştuysam kusura bakma bunları yazarken aslında kendime de söylüyorum çünkü ben de çoğu zaman benzer durumlar içinde kalabiliyorum.
Hayır asla bilmiş değil, teşekkür ederim yorumlarınız için okuduğunuz için. Evet, ben de kabul ediyorum çok duygusal ve her şeyi içselleştiren bir insan olduğumu. Gerçekten bana çok büyük bir ders oldu bundan sonra asla böyle bir insan karşıma çıktığında alttan almam, kendimi açmam ve belli etmem gerçi böyle diyorum da ben akıllanmam ya. Kendimi salak gibi hissediyorum bazen valla. Tekrara düştüğüm için kusura bakmayın ama böyle manipülatif insanlara denk gelmediğimden süreci tam yönetemedim ve duygularımın beni yönetmesine izin verdim. Bu arada ırkçı yorumunuz için şunu demek istiyorum, ırkçı mı bilmiyorum kendi milletine çok değer verdiği aşikar ama bizim her yaptığımız şeye arap kültürü diyordu. Biz de hayır arap değil bu türk kültürü diyorduk yada yunanlarla kıyaslıyordu. Bazen şakayla. Ama genelde hep arap kültürü olarak görüyordu.
Yani üniversitedeyken çok kalabalıktı arkadaş grubumuz ve bir problem olduğu zaman onu çözer kapatırdık zaten böyle kimse kimsenin sürekli bir açığını aramazdı. Yada problem kollamazdı. Elbette ders oldu ama şimdi çok korkuyorum dediğim gibi hem iyi hem kötü oldu şahsen.

Bu arada hayır, koordinatörümüze de böyle davranıyordu zaten anlayamadığım nokta bu. Örneğin biz kendi aramızda ingilizce konuşuyoruz ama o ülkenin dili farklıydı. Neyse biz sayıları öğrendik. Bir gün koordinatörümüz bizi bir yere götürdü ve orada bize çeviri yaparken adama diyor ki resmen sen hayırdır modunda, sen yanlış çeviriyorsun 3 demedi 5 dedi. 8 demedi 7 dedi. Mesela adam asla cevap vermiyordu bunlara. Bir gün bizi biriyle tanıştırdı yine koordinatör, tanıtırken dedi ki 3 dil biliyor , atıyorum fransızca almanca ingilizce ama almancayı sonradan öğrenmiş. Konuşurken ortaya çıktı ki kadının ana dili almancaymış. Yemin ederim 10 kere adama, sen bize almancayı öğrenmiş dedin ama hayırrrr ana diliymiş yanlış dedin dedi. Adam en sonunda okay özür dilerim ben bu şekilde biliyordum lütfen devam edelim mi dedi.
Mesela son tartışma çıktığında adama diyor ki, justı başka yere gönder ona başka bir yer bul. Ya adam demiyor ki sen hayırdır nasıl bu şekilde konuşuyorsun zaten inanın anlamadığım nokta buu. İbrahim tatlıses gibi NEDEN ???? SADECE SORUYORUM diye haykırıyorum sürekli
 
İşte drama çıkarmak olay çıkarmak suçlamak mağdur olmak kötü hissettirmek vs vs vs. Kk ahalisi şimdi bana diplomasiz halimle tanı koydum diye haklı olarak kızacak ama internetten okuduğum kadarıyla b kümesi kişilik bozukluklarına çok benziyor yani oralarda yazan davranış kalıbı gibi duruyor. Kesin demiyorum ama burdan bana bunu hissettirdi.
Ben kişilik bozukluklarını bilmiyorum ama çok zor bir insan olduğunu tecrübe ettim
 
Herkese merhaba

Beni çok üzen bir şeyi paylaşmak istiyorum sizinle.
Belki buradaki konularıma denk gelen vardır. Geçtiğimiz sene yurt dışına taşındım, bir proje için. Ve son 3 ay çok problemli geçti. O kadar zor günler geçirdim ki. Burada anlatamadığım o kadar şey oldu ki. En son, koordinatörümüzün önünde bir tartışma yaşadık oda arkadaşımla ve ben ondan sonra ağlama krizine girdim. O gün, 10 saat aralıklı aralıklı ağladım ve 10 güne yakın da sesimi kaybettim inanılmaz kötğ bir gündü benim için. Hayatımda o ana kadar böyle çaresiz, yalnız, haksızlığa uğramış hissetmemiştim. Ben de burası beni hasta ediyor diye türkiyeye dönme kararı aldım o an ve 11 yıllık bir arkadaşım var. Onu aradım ağlayarak. Ki en güzel günlerimizi, en kötü günlerimizi beraber atlatmışızdır. Ben ona arkadaşım demem. Kardeşim dostum benim. O çaresizlikle aradım onu.
Çok kısa konuştuk 10 dk falan. Kapattık. Sonra beni hiç aramadı. Sormadı. Ama ben hiç problem etmedim onun da öncelikleri var, kendine has sorunları var diye.
Ben türkiyeye dönüş yaptım yenilerde, yine aramadı.
Neyse gece beni aradı. 2 aydır beni aramama sebebi; benim sesimi bu kadar yıldır hiç böyle kötü duymamış ve çok kötü olmuş çok etkilenmiş. O gün ben onu tetiklemişim. Ve bir kaç aydır iyileşiyormuş. Bu süreçte çok çok kötü olmuş. Yani bir nevi ben onun derdinin üstüne dert koymuşum. Ben de bilsem asla aramazdım seni dedim. O da seni suçlamıyorum arkadaşımsın tabi ki arayacaksın dedi. O arkadaşımsın lafı bile koydu bana. Normalde birbirimize kardeşim deriz…
Ben bu senenin üstüne bir de bunu yaşayınca bin parça oldum. Ne düşüneceğimi bile şaşırdım. Direkt seninle konuştuktan sonra çok kötü oldum, aylarca kendime gelemedim dedi. Tabi ki tek sorun ben değilim ama tetikleyen ben olmuşum gibi konuya başladı. Telefonu kapattım ama bütün gece uyumadım. Ben asla derdimi başkasına yığan bi insan olmak istemem. Ama son zamanlarda öyle bunalmıştım ki, hiçbir şekilde kafamı dağıtamıyordum çok mutsuzdum daima mutsuzdum yani. Şimdi de toparlayamadım kendimi hala olaylar rüyama giriyor. Çok baskılandım, kendimi çok haksızlığa uğramış hissediyorum. Kafam öyle dolu ki sabahlara kadar rüyalarımda ağlıyorum. Bunu insanlara yansıtmak istemezdim, ama hem bu olaylar hem de tekrardan yaşadığım gelecek kaygısı her şey fazla geldi. Gülüp eğlenip hiçbir şey olmamış gibi davranamadım.
10 dklık telefon konuşmamızın onu da böyle etkileyeceğini bilemezdim asla da istemezdim. Bu yüzden iletişim kurmamış benimle nerdeyse 2 ay. Ve telefonda normalde birbirimize sevgi sözcükleriyle hitap ederiz. Soğuktu, hiçbiri yoktu. Herkesi tek tek kaybediyor gibiyim. Bilmiyorum, hiç uyuyamadım içim yandı sabaha kadar. araya biraz mesafe koymayı düşünüyorum ona zaman vereceğim. Beni ararsa açacağım. Üstüne gitmek istemiyorum. İçimi dökmek istedim. Ne düşüneceğimi bile şaşırdım çok suçlu hissediyorum
Elbette insan anlatınca rahatlar. Ama yanlış anlamayın siz bunu fark etmeden biraz sıkıcı bir düzeyde mi anlatıyorsunuz. Yani dert anlatılır ama sürekli bu derdi başa sararak karşınızda ki insanı boğuyorda olabilirsiniz. Ben mesela kolay kolay anlatmam ama çok yakınıma kötü bir anımı anlattığımda bunu uzunca anlatıp tekrarlamam. O gün anlattıysam bir daha konusunu açmam çünkü bu dönemler hepimizi çok etkiledi. Ülkecek depresyondayız :D Artık dert üstüne dert dinlemek insanı yıpratabiliyor. Arkadaşınız kardeşiniz gibidir ama öz kardeşimiz bile her zaman yanımızda olamayabiliyor zaten. O yüzden birde kendi içinizde çözmeye çalışın bakalım nasıl davranacaklar?
 
Elbette insan anlatınca rahatlar. Ama yanlış anlamayın siz bunu fark etmeden biraz sıkıcı bir düzeyde mi anlatıyorsunuz. Yani dert anlatılır ama sürekli bu derdi başa sararak karşınızda ki insanı boğuyorda olabilirsiniz. Ben mesela kolay kolay anlatmam ama çok yakınıma kötü bir anımı anlattığımda bunu uzunca anlatıp tekrarlamam. O gün anlattıysam bir daha konusunu açmam çünkü bu dönemler hepimizi çok etkiledi. Ülkecek depresyondayız :KK70: Artık dert üstüne dert dinlemek insanı yıpratabiliyor. Arkadaşınız kardeşiniz gibidir ama öz kardeşimiz bile her zaman yanımızda olamayabiliyor zaten. O yüzden birde kendi içinizde çözmeye çalışın bakalım nasıl davranacaklar?
Üst üste mi geldi bilmiyorum ama dediğiniz gibi depresyondayız ülkecek. Ben de ilk gittiğim sıralar herkes beni arayıp offf sen gittin neler neler oluyor bilmiyorsun diye anlattı paso. Ben de dinlemiştim.
Yani anlayabiliyorum bir de beni de arayıp paso dert anlatan insanlardan da sıkılıyorum ben 0 empati bi insan değilim. Bir de ben üstüne sitem etmiyorum ki neden yanımda değil yanımda olsaydı diye sadece bana , kendi yaşadığı sürecin başlangıcının benimle konuştuktan sonra olduğunu söylemesi ağır geldi
 
Öncelikle ülkeye hoşgeldiniz. O saçma sapan ortamdan ayrılmanıza çok sevindim.

Arkadaşınız bence yalan söylüyor. İnsan çok sevdiği birinin sesini öyle duyduğunda kendi derdini unutur sacmalamasin.
Aramayı unuttu şimdi buna bağlıyor.

Sanki kızın çocukluk travmasini hatırlatacak bir şey yapmışsınız gibi. Ya da madem ülkeye döndün bana artık orada kalan dertlerini anlatma demenin dolambaçlı yolu bu. Üzgünüm bana hiç samimi gelmedi.

Bu arada yaslarimjz yakın benim de her şeyimi bilen bir arkadaşım var onunla da en son yazın sonunda yüz yüze görüştüm nadiren telefonda konuşuruz. Çok da şey yapmayın yani oluyor böyle.
 
Back