Hani şu senin deli gibi sevdiğin
insan bir gün sana "Seni seviyorum." der de, çıkarsanız,
anlatayım neler olacak. İlk önce sana seni sevdiğini
söyleyecek, senin için uğraşacak,
seni mutlu edecek, sana sarılacak,
seni öpecek, sana istediğin herşeyi verecek. Hediyeler alacak, seninle uyuyacak, gezecek, birlikte kahkahalar atacaksınız.
Sonra yemek, sonra resim, herşeyi birlikte yaşayacaksınız.
Ayakların yerden kesilecek,
herkese onu anlatacaksın, hatta
ondan başka hiçbir şeyi konuşmayacaksın . Onun sonsuza dek yanında olacağını düşünüp,
onun için herkesi karşına alacaksın. Hayatını, ondan ibaret gibi anlatacak ve yaşayacaksın.
Gözlerinde kaybolacaksın, ellerini bırakmak istemeyeceksin, üşüdüğünde ona sarılacaksın,
kalbinin atışını hissedeceksin,
kokusunu ciğerlerine kadar ezberleyeceksin . Ne zaman ne yaptığını, mimiklerini, kirpiklerini,
ellerini aklına gelecek ne varsa bir
bir aklına işleyecek hepsinin şekli
şemali. Herşey güzel gidiyor diyeceksin, sonra bir şey olacak. Bir soğukluk girecek araya, bir umursamama, bir takmama. İşte o
zaman yerden kestiği ayaklarınla
çakılacaksın yere. Bir şey olmayacak vücuduna ama kalbin parçalanacak. Öleceksin her gün.
Çünkü o senden sıkılmış olacak. Çünkü o senden bıkmış, artık
başka tatlar arıyor olacak. Çünkü
o, çoktan bir başkasıyla
konuşmaya başlamış, senden
kurtulmanın yolunu arıyor olacak.
Sen ne mi olacaksın? Hayatına giren her insana onun sana
yaptığı bu şerefsizliği ödetmeye
çalışacaksın. Canı yansın isteyeceksin, senin mutluluğunu
duysun, kahrolsun diye dualar
edeceksin. Onsuz mutlu olabileceğini kanıtlamaya
çalışacaksın, nefret ede ede
seveceksin. "Bir gün bana gelirse
asla dönmeyeceğim." yalanına
kendini inandıracak, ama hep gelmesini bekleyeceksin. Sen ne mi olacaksın?
Sen, yaşarken öleceksin....
