- Konu Sahibi gunesinkizi75
-
- #1
selamlar,
gecen sene aynen yine bugün bu foruma yazdigimda cocugum olmuyor diye daha dogrusu doktorumun belirli yastan sonra zor hamile kalinacak diye bana tedavi teklif etmesi beni oldukca üzmüstü. hatta klomifen bile yazmisti ultrasonda 3 negatif gebelik testine ragmen birsey görünmeyen fakat o zaman zaten nerdeyse 4 haftalik hamileymisim. allahin isi iste. hamileligim cok güzel gecti baslangicta tabi bir kac sikinti vardi amniosentez ve bir gida zehirlenmesi gibi ama onun disinda allaha sükür hic bir sikintim yoktu. bebisimiz tahmini dogum tarihinden 14 gün sonra geldi, daha dogrusu gelmeyi tek basina basaramayinca iri olmasindan dolayi, 7 gün hastanede normal dogumu tetikleyecek tedaviler gördükten sonra suyum gelince normal dogum yapacagim diye sevinmistim ama ne yazik ki sezaryan oldu sonunda. hic istemiyordum hatta cok üzüldüm öyle olunca. sezaryani hic istemiyordum ve hic de taraftari degildim fakat olmayinca olmadi, allahim bana saglikli bir sekilde yinede verdi ya bana gerisi önemli degil. sezaryanda cok dezavantaj gördüm o yüzden bastan sezaryan ile dogurmak isteyen kadinlari da hic anlamiyorum cünkü gercekten bir handikap oluyor, bebegini kucagina almak istiyorsun olmuyor her yerin argriyor, dikisler müthis agri yapiyor yürüyemiyorsun uzun bir süre ve resmen yatalak olup baskalarina muhtac oluyorsun. normal dogum halbuki cektigin bir kac saat sanciya ragmen sonrasinda fazla acisiz geciyor üstelik bir de epidural olunca. cogu kadin dikisli olsa bile ertesi gün birsey olmamiscasina ayaga kalkip eve bile gidebiliyorlar, sezaryanda bu malesef pek mümkün degil. 3 ay gecti ve dikislerim hala agriyor ve bebisim büyük dogdugu icin dikisimde tabi daha uzun oldu, estetik dikis atilmasina ragmen.yinede allaha sükür hersey yolunda. bebisim ilk ayinda gaz sancisi yasadi sonrasinda gercekten cok rahattik. emzirdigim icin geceleri ilk 1.5 ay sIkca uyaniyordu sonra birden kendi odasina da gecince düzene girdi ve aksam yatirdigimda sabah 5-6 arasi bi uyaniyor besleniyor sonra yeniden uyuyup 7ye kadar uyuyor. kusmasi yok, gazi yok, uykusu düzgün ve 2 aylikken de mobilyasi gelince yatagi bizim odanin kapisindan gecmeyince bizde bebisimiz kendi odasinda yatsin istedik, daha önce bizim yanimizda yatiyordu fakat bizim yatakta dönmemizden hareket etmemizden cok etkilenip cok sIk uyaniyordu. kendi yatagina gecince daha rahat etti ve sabah 5-6 bazen de 7ye kadar uyudugu oluyor artik. gündüz uykulari fazla degil ama sükür geceleri iyi uyuyor bende dinlenmis oluyorum. titiz olmama ragmen artik yeterki cocugum huzurlu olsun uyaninca beni yaninda bulsun aglamasin diye ev isini de salliyorum, allahtan anlayisli bir esim var, oglumuz bazen gün icinde mizmizlaninca ve sürekli emmek istediginde veya hep benim yakinimda olmak istediginden dolayi yemek yapamazsam esim disardan getiriyor, ütü bile yapmaya firsat bulamadigimda kendi kiyafetlerini kendisi ütülüyor. yinede artik 3 aylik oldu ve biraz düzen girdi uyku saatleri gün icinde de belli olunca her isimi o uyudugu 1.5 -2 saatin icine sigdirmaya calisiyorum.
allah her cocuk isteyene nasip eder insallah, cok güzel bir duygu. cok yoruluyorsunuz ama umrunuzda degil, uykusuzluga da alisiyorsunuz bir süre sonra hersey cocugum icin diyorsunuz. cocugum doysun ben ac kalayim dedigim oldu hani zaman bulup ögün atladigim günlerde önceden ac kalinca krize giren ben daha sabirli olmaya basladim. bebisin mizmizlandiginda veya bazen büyüme evreleri gecirdiginde daha cok ten temasi, emme istegi oldugunda sIkca agladiginda sinirlenmiyorum bile :) halbuki önceleri baskalarin cocuklari mizmizlandiginda ve anneleri hic birsey yapmadiginda sinirleniyordum. o anda tek yapabileceginiz sey madem cocuk öyle bir gününe denk geldi, cikmayacaksin disari sirf onunla ilgileneceksin, gerekirse sirf kucakta tasiyacaksin cünkü o da ne oldugunu anlamiyor ve sadece sefkat ve yakinlik istiyor.
daha ögrenecek cok seyim var ve her cocuk baska oldugundan inanin akrabalarima da birsey oldugunda veya onlarin dediklerine de pek kulak asmiyorum her kafadan farkli birsey cikiyor ve 10-20 sene önce dogum yapmis annelerin durumlari bizimkinden inanin cok daha farkliydi cok uzun bir zaman önce olmasa da. anne olunca kendi cocugun icin neyin iyi veya kötü oldugunu kendin biliyorsun anliyorsun zaten. tabi caresiz kaldigin günler oluyor o zaman bende allahtan internet var, internette arastiriyorum, doktoruma soruyorum ya da sadece yakin zamanda cocuk dogurmus arkadaslarima danisiyorum, orta yolu bulup uyguluyorum.
cok mutluyum ve bunu sizinle paylasmak istedim. hersey gönlünüzce olsun.
gecen sene aynen yine bugün bu foruma yazdigimda cocugum olmuyor diye daha dogrusu doktorumun belirli yastan sonra zor hamile kalinacak diye bana tedavi teklif etmesi beni oldukca üzmüstü. hatta klomifen bile yazmisti ultrasonda 3 negatif gebelik testine ragmen birsey görünmeyen fakat o zaman zaten nerdeyse 4 haftalik hamileymisim. allahin isi iste. hamileligim cok güzel gecti baslangicta tabi bir kac sikinti vardi amniosentez ve bir gida zehirlenmesi gibi ama onun disinda allaha sükür hic bir sikintim yoktu. bebisimiz tahmini dogum tarihinden 14 gün sonra geldi, daha dogrusu gelmeyi tek basina basaramayinca iri olmasindan dolayi, 7 gün hastanede normal dogumu tetikleyecek tedaviler gördükten sonra suyum gelince normal dogum yapacagim diye sevinmistim ama ne yazik ki sezaryan oldu sonunda. hic istemiyordum hatta cok üzüldüm öyle olunca. sezaryani hic istemiyordum ve hic de taraftari degildim fakat olmayinca olmadi, allahim bana saglikli bir sekilde yinede verdi ya bana gerisi önemli degil. sezaryanda cok dezavantaj gördüm o yüzden bastan sezaryan ile dogurmak isteyen kadinlari da hic anlamiyorum cünkü gercekten bir handikap oluyor, bebegini kucagina almak istiyorsun olmuyor her yerin argriyor, dikisler müthis agri yapiyor yürüyemiyorsun uzun bir süre ve resmen yatalak olup baskalarina muhtac oluyorsun. normal dogum halbuki cektigin bir kac saat sanciya ragmen sonrasinda fazla acisiz geciyor üstelik bir de epidural olunca. cogu kadin dikisli olsa bile ertesi gün birsey olmamiscasina ayaga kalkip eve bile gidebiliyorlar, sezaryanda bu malesef pek mümkün degil. 3 ay gecti ve dikislerim hala agriyor ve bebisim büyük dogdugu icin dikisimde tabi daha uzun oldu, estetik dikis atilmasina ragmen.yinede allaha sükür hersey yolunda. bebisim ilk ayinda gaz sancisi yasadi sonrasinda gercekten cok rahattik. emzirdigim icin geceleri ilk 1.5 ay sIkca uyaniyordu sonra birden kendi odasina da gecince düzene girdi ve aksam yatirdigimda sabah 5-6 arasi bi uyaniyor besleniyor sonra yeniden uyuyup 7ye kadar uyuyor. kusmasi yok, gazi yok, uykusu düzgün ve 2 aylikken de mobilyasi gelince yatagi bizim odanin kapisindan gecmeyince bizde bebisimiz kendi odasinda yatsin istedik, daha önce bizim yanimizda yatiyordu fakat bizim yatakta dönmemizden hareket etmemizden cok etkilenip cok sIk uyaniyordu. kendi yatagina gecince daha rahat etti ve sabah 5-6 bazen de 7ye kadar uyudugu oluyor artik. gündüz uykulari fazla degil ama sükür geceleri iyi uyuyor bende dinlenmis oluyorum. titiz olmama ragmen artik yeterki cocugum huzurlu olsun uyaninca beni yaninda bulsun aglamasin diye ev isini de salliyorum, allahtan anlayisli bir esim var, oglumuz bazen gün icinde mizmizlaninca ve sürekli emmek istediginde veya hep benim yakinimda olmak istediginden dolayi yemek yapamazsam esim disardan getiriyor, ütü bile yapmaya firsat bulamadigimda kendi kiyafetlerini kendisi ütülüyor. yinede artik 3 aylik oldu ve biraz düzen girdi uyku saatleri gün icinde de belli olunca her isimi o uyudugu 1.5 -2 saatin icine sigdirmaya calisiyorum.
allah her cocuk isteyene nasip eder insallah, cok güzel bir duygu. cok yoruluyorsunuz ama umrunuzda degil, uykusuzluga da alisiyorsunuz bir süre sonra hersey cocugum icin diyorsunuz. cocugum doysun ben ac kalayim dedigim oldu hani zaman bulup ögün atladigim günlerde önceden ac kalinca krize giren ben daha sabirli olmaya basladim. bebisin mizmizlandiginda veya bazen büyüme evreleri gecirdiginde daha cok ten temasi, emme istegi oldugunda sIkca agladiginda sinirlenmiyorum bile :) halbuki önceleri baskalarin cocuklari mizmizlandiginda ve anneleri hic birsey yapmadiginda sinirleniyordum. o anda tek yapabileceginiz sey madem cocuk öyle bir gününe denk geldi, cikmayacaksin disari sirf onunla ilgileneceksin, gerekirse sirf kucakta tasiyacaksin cünkü o da ne oldugunu anlamiyor ve sadece sefkat ve yakinlik istiyor.
daha ögrenecek cok seyim var ve her cocuk baska oldugundan inanin akrabalarima da birsey oldugunda veya onlarin dediklerine de pek kulak asmiyorum her kafadan farkli birsey cikiyor ve 10-20 sene önce dogum yapmis annelerin durumlari bizimkinden inanin cok daha farkliydi cok uzun bir zaman önce olmasa da. anne olunca kendi cocugun icin neyin iyi veya kötü oldugunu kendin biliyorsun anliyorsun zaten. tabi caresiz kaldigin günler oluyor o zaman bende allahtan internet var, internette arastiriyorum, doktoruma soruyorum ya da sadece yakin zamanda cocuk dogurmus arkadaslarima danisiyorum, orta yolu bulup uyguluyorum.
cok mutluyum ve bunu sizinle paylasmak istedim. hersey gönlünüzce olsun.