Oğlum!

Genelleme ne kadar doğru bilmiyorum ama bu tür sorunlar genelde erkek çocuğunda oluyor ki benim 3 kizim 1 oglum var anlattığınız sorunlarin tamami olmasa da bi kısmı benim oğlumda da da var yani 3 kızıma bedel sagolsun ama sizin oğlanı okudukça bi nebze benimkine şükrettim . Allah yardimciniz olsun umarım bir çözüm bulabilirsiniz ya da gecici bir dönemdir diyorum.
Bir de Milana22 Milana22 bir yorumda erkek çocuğa külotlu corap giydirmeyin dediniz neden acaba hani bilmediğim için soruyorum
 
Biz 2 ay öncesine kadar her ay hastanedeydik sürekli bir öksürük, aynı anda hatta hapşırma, ateş çok ağır geçiyordu. İyice huysuzlaşıyordu, hiç uyumuyordu haliyle kısa kısa uykular. Antibiyotik kullanınca iyi oluyor, bitince 1 hafta sonra tekrar nüksediyordu. Alerjik astım ve alerjik nezleymiş, bir de bu vardı bizde, her ayın 15 günü istisnasız hastaydı. Sadece yaz dönemi 2-3 ay rahat ediyorduk.
Alerjik durumlar uykusuzluk yapıyor uyku bozuklukları yapıyor. Çocuk yorgun olduğundan hiperaktif oluyor çünkü uykusunu alamayan bebek daha da çok hareketli olup huzursuz olabiliyor. Yani herşey uykuya bağlı açıkçası. Bir çocuk veya bebek ne kadar uykusuz kalırsa o kadar huzursuz ve aktif olur.
Benim kızım uyuduğu dönemlerde mis gibi bebekti. Uyku düzeni bozuldu bu anlattıklarınızın çoğunu yaşamaya başladım.
 
meselenin çözümü bence çocuğunu kabul etmek yani olduğu gibi benim oğlum yaramaz bunu kabul edıyorum olayına girdim ben ... bir nebze rahatladım onerırım onun yaramazlıklarına kızarak kendımı uzuyorum bunu anladım ve bunu değiştirmem gerekti ... biz onların enerjısıne yetışemıyoruz bazıları boyle yani benim kuzumda sızın oğlunuz gıbı... herkes guzelce oyun alanında oynarken bızım ki koşayım riskli şeyler yapayım derdınde ... ama bu onun oyunu bızım gibi düşünmüyor... benim yararını gördüklerimi size aktarayım kısacası: 1- benim oğlum yaramaz biraz huysuz ve hareketli kabul ediyorum(diğer çocuklar uslu olabılır benım oğlum bu değiştiremem ama bazı şeyleri zamana bırakıyorum ) 2- iştahı pek yok kabul edıyorum (diğer çocuklar ne versen nasıl verırsen ver yıyor bızım oğlan nasıl sevıyorsa ona uygun yedırmeye çalışırım arada ufak odullerle başka seylerınde yenılebıldığını gostermeye çalışırım denemek ıstemezse ısrar etmemmmm!) 3- çocuğum diğer çocuklardan hareketli bunu kabul edıyorum( onunla oturarak olan diil aktif etkınlıkler yaparım mesela saklambaç mesela yakalama oyunu...) 4-oğlum kuralcı kabul edıyorum ( zaman zaman düzeni olsun istiyorum mesela montunun içinde tişörtü katlanıp yukarı çıkıyorsa feryat edıyor kusura bakma oğlum diyip onun penyeyı tutmasını ıstıyorum bu şekilde sorumluluk ona geçiyor ) 5-oğlum ağlarsa kayıtsız kalamam ( ona şöyle diyorum istediğin kadar ağlayabılırsın ağlaman bitince konuşalım çünkü ağlarken ne soyledığını anlamıyorum ağlaması bıtmeye yakın sarılıyorum ).... 6- ne olursa olsun ona bırey gıbı davranıyorum hırçında olsa ağlasada kendını yerlere fırlatsada sarılıyorum gozyaşını sılıyorum kızıyorum opuyorum gozlerıne bakıyorum benden bır ıstediğin var mı diyorum zaman zaman elimden gelen birşeyse yapıyorum ... gelmıyorsa bunu ona anlatıyorum param az bıraz çalışıp alayım ya da bıraz daha sut ıçersen çabuk buyursun ve o oyuncagı sana alabılırız...bizde bunlar kısmen işe yaradı umarım sızde de yarar... kolay gelsın buyukler hep ne der büyüdünüz ama nasıl büyüdünüz bir bilseniz...
 
Genelleme ne kadar doğru bilmiyorum ama bu tür sorunlar genelde erkek çocuğunda oluyor ki benim 3 kizim 1 oglum var anlattığınız sorunlarin tamami olmasa da bi kısmı benim oğlumda da da var yani 3 kızıma bedel sagolsun ama sizin oğlanı okudukça bi nebze benimkine şükrettim . Allah yardimciniz olsun umarım bir çözüm bulabilirsiniz ya da gecici bir dönemdir diyorum.
Bir de Milana22 Milana22 bir yorumda erkek çocuğa külotlu corap giydirmeyin dediniz neden acaba hani bilmediğim için soruyorum

Cinsel organlarinin gelisimi icin zararli , zaten bez sıkıyor , uzerine corap giydirmemek gerekiyir , genelde tum doktorlar soyler bunu yeni erkek dogurmus annelere
 
Cinsel organlarinin gelisimi icin zararli , zaten bez sıkıyor , uzerine corap giydirmemek gerekiyir , genelde tum doktorlar soyler bunu yeni erkek dogurmus annelere

Bezini hep rahat no tercih ettik bezde, Çorabı da baya geniş, esnektir sadece dışarı çıkarken giydirirdim ama bundan sonra giydirmem elbette sonuç olarak önerilmeyen bir şey.
 
Bezini hep rahat no tercih ettik bezde, Çorabı da baya geniş, esnektir sadece dışarı çıkarken giydirirdim ama bundan sonra giydirmem elbette sonuç olarak önerilmeyen bir şey.

Iclik giydirin ben oglumda hep oyle yaptim , daha rahat ediyorlar
 
sadece zaman diyorum..
ilk dogdugu günün gecesinden başlayarak 3 yaşına kadar belki daha da fazla uyumadı doğru düzgün..
sizin oğlunu z gibi sese duyarlıydı ve saatlerce ugraşıp uyuttugumda gidip bulaşıkları yerleştirmeye yeltensem bir tabak sesine uyanırdı..
mesaim 9da başlıyor ama çok bilirim gece 1de uyuttugum kızımın saat 4e kadar 2-3 kez uyanıp en sonunda 4 te tamamen kalkıp ben işe gelene kadar oyun oynayarak zaman geçirdiğimizi..sonuç yorgun depresif uykusuz bir anne:)
ama ne oldu zamanla yoluna girdi bazı şeyler.
hala gece 12yi buluyor uyumamız ama en azından gece 1 yada 2 kez uyanıyor..4 yaşını geçti..
diyeceğim o ki bence oğlunda bikaç ay sonra yada 1 yıl sonra falan daha normal seviyeye gelecek.
yaramazlık yada hareketlilik konusunda bişey diyemem ama uyku konusunu tecrübe ettiğim için ona yorum yapmak istedim
 
Merhaba arkadaşlar, 2 yaşında bir oğlum var. Oğlum doğduğundan beri zor bir bebekti, uyumaz uyursa hemen uyanır (seslere duyarlı) aşırı hareketli, öyle ki henüz 1-2 aylıktı elleri kolları sürekli aktifti, fotoğraflar da sabit yakaladığım çok nadirdi.

Sürekli ağlayan, huysuz bir çocuktu. Hiç rutin oluşturamadım ben bu yüzden, hani çocuklu hayata merhaba dediğimizden beri ev, iş, yaşam rutinimiz olamadı. Hep bir şeyler sektedeydi, hep bir şeyler gecikmeli ilerledi. Şuan 2 yaşında, uyku problemi hala devam ediyor gündüz uyumuyor sürekli aktif, hiç mi yorulmaz bir çocuk artık son noktada uyuya kalsa bile mesela arabadayız eve çıkarana kadar uyanıyor. Tekrar dalmasını sağlasam bile bir süre sonra tekrar uyanıyor ve bir daha saat 1-2-3’ü uyuması bulabiliyor. Hiperaktiviteden şüphelenerek rehberlik eğitim araştırma merkezine gittim bilgi edinmek amaçlı.

Bana ilk sordukları göz kontağı kuruyor mu? Böyle şeylerde sıkıntı yok 1 aylık yoktu cisimleri takip ediyordu, doktor söylemişti. 6 aylıkken emekledi, 10 aylıkken yürüdü. 2 yaşında yoktu 10’ a kadar arabalarını yanyana dizip sayıyordu. Şuan neredeyse tüm renkleri biliyor. 24,5 aylık. Duyduğunu ve gördüğünü unutmaz. Uçaklar, trenler, hayvanlar herşeyle ilgilenir. Defter, kalem elinde tren yaptığını, arı yaptığınu söyler kalemi bana uzatır araba çizmemi ister. Ama kontrol edilmesi çok zor neden bu kadar zor? Neden az uyuyor? Neden en ufak şeyler uyanmasına hemde cin gibi uyanmasına sebep oluyor. Benim tıkandığım nokta bu. 7-8 aylıkken tabağın içine bakar, farklı bir yiyecek olduğunu anlar ve yemek istemezdi. Hala bile aynı, peynir görüntüsü aynıdır değil mi? Peyniri yerken başka bir yerde peynire bakıyor kafasını çeviriyor sonra dikkat ettim yediği sadece süzme peynir. Asla oturarak yemek yemez, tişörtünün kolu yukarda kalamaz asla, pantolonun paçası topuğuna değmeyecek, çorabı taban kısmından katlanmaycak (külotlu çorap) düzelttirir. Uyurken asla üstünü örtmez, örtersem hemen sinirlenir dalmasını beklerim bu yüzden. O uyurken bizim evde hayat durur resmen, ben sabit yerimde oturur ‘ zil çalmasın, ses gelmesin de azıcık uyusun’ diye dua ederdim. Affınıza sığınarak sifona basmaya korkardık.

Her dışarı çıkmamızda ben genelde eve dönerken ağlayan kişi olurum. Huysuz davranır, ağlar. En son ki gezi maceramızda birden ağlamaya başladı dakikalarca ağladı yere bırakıyoruz oturuyor gelmiyor, babası kucağına alıyor yay gibi geriliyor. Eve döndük neticede.

Etrafta da bir sürü çocuk var. Hatta 2-3 çocukla gezenler var. Bir de bize bakıyorum, bir tane çocuğumuzla bir şeyler yapabilmek büyük lütuf. Hatta bir keresinde adamın biri bakıp ‘oyy’ dedi o cırlamasından. O zaman her çocuğun böyle olmadığını anladım. Bugüne kadar zaman geçtikçe değişecek diyordum ama hiç bir şey değişmediğini gözlemliyorum. Ve ben şuan çocuğuma nasıl yaklaşmam gerektiğini bilmiyorum? Çok yıprandım ağlama ve huysuz oluşundan.

Uzman yardımı almalı mıyız? Fikirleriniz benim için her daim önemli olmuştur. Çocuğu olanlar, olmayıp bilgisi olanlar vardır mutlaka. Etrafımda bu konuda fikir alabileceğim çok fazla kişi yok.
su kadarini soyleyeyim 5 yasindan sinra duzelir belki .basimizda var cunku:)
 
thumb_my-child-is-not-giving-me-a-hard-time-my-17102258.png


Soyle cevrilebilir belki;

Çocuğum bana zor anlar vermiyor, zor anlar yaşıyor
 
Son düzenleme:
Konu sahibi kusura bakmasın ama böyle konular gördükçe ben mutlu oluyorum :KK70: demekki bir tek biz böyle değiliz diye :KK70: çünkü etrafımda bizim gibi başka yok. Genelde bu tarz konularda hep aynı seyi söylüyorlar cok ilginç neden bu cocuklar genelde kendi cevrelerinde tek oluyorlar. Hep etraftan eleştiri alıyorlar? Sorun cevrde mi bizde mi? Ben herkesten elestiri alinca sorunun bende olduğu dusunmeye baslamistim. Yazdiklariniz neredeyse benim oglumu anlatiyor. Dogdugundan beri sırtı yer görmedi hic yerinde durmadi. Bebekken hiperaktif olmasından cok korkuyordum. Kucağa alistirmissin elestirisi cok aldim. Haklilar mi diye düşündüm hep. Ben mi kucaga alistirdim diye durmuyor yoksa durmadigi icin mi ben kucaga alistirmak zorunda kaldim orasi muamma. yanlışları ben mi yapıyorum yoksa oğlumun karakterine göre mi şekil almak zorunda kalıyorum inanın bilmiyorum. Bazen çok bunaliyorum. Kendimi oglum zeki ondan böyle ileride çok başarılı olacak diye avutuyorum ancak etrafimda kurallarla kisitlamalarla büyüyen buna rağmen okul hayatında sosyal hayatta çok basarili olan cocuklar var. Belki de ben başarısız bir çocuk yetiştiriyorum ve kendimden ödün vermem de cabası o cocuklarin annelerine bakiyorum giyinip suslenip rahat rahat geziyorlar ben rahat bir duş alabilirsem şükrediyorum.
 
Resmen benim oglumu tarif etmissiniz.
Cocuk olunca aile baglari daha cok guclenir diye bir inanis var ya, bizde durum tam aksi sekilde seyretti. Oglum 20 aylik suan ve hep zor bir bebek oldu. Bu yuzden esimle psikolojik olarak cok yiprandik, tartismalarimiz hep oglum sebebiyleydi. Oglum sizin yazdiklariniza ek olarak istedigi bir sey yerine getirilmediginde kafasini duvara veya yere vurur, kendini oldugu yerden geriye dogru birakir.

Pediatri karakterinin Boyle oldugunu soyledi, gelisimi cok iyiymis mental ve fiziksel olarak. Bizde boyle kabul ettik, hic rutinimiz yok, her gununuz stresli, yemek yedirmesi ayri bir caba, uyutmasi, uyandirmasi. Disariyi cok seviyor, iceri sokmasi dert oluyor. Puset, oto koltugu asla sevmez. olduk elinden valla :KK43: kotu anne babalarmisiz gibi hissediyorum disaridaki uyumlu bebekleri gorunce, acaba onlarin anne babasi her seyi dogru mu yapiyor diye cok dusundum. Ama gercekten alakasi yok.

Sizin oglunuzda benimki gibi cok ilgi istiyor olabilir, surekli oyun oynamak istiyor olabilir, krese vaslayinca rahat edersiniz mutlaka. Simdilik size boool sabir diliyorum.
 
Bende kızlara özenme olmasin. Kulotlu çorap onlara ozgu bir sey cunku. Bunun için diyorsunuz sandim
Hayir , ufak bebekler henuz cinsiyet ayrimi farkinda olmuyor , erkek bebekler icin zararli oldugunu biliyorum , onlarin cinsel organlari kadinlardan farkli , fazla sicak olmamalari gerekiyor
 
Hayir , ufak bebekler henuz cinsiyet ayrimi farkinda olmuyor , erkek bebekler icin zararli oldugunu biliyorum , onlarin cinsel organlari kadinlardan farkli , fazla sicak olmamalari gerekiyor
Küçükken giydiren, bilincinin yerinde oldugu zamanlarda da giydirebilirdi. Ondan bahsetmiştim. O zamanlar sakincali olur yine. Onun dışında evet erkeklerin rahat giysi giymeleri gerekiyor
 
Merhaba arkadaşlar, 2 yaşında bir oğlum var. Oğlum doğduğundan beri zor bir bebekti, uyumaz uyursa hemen uyanır (seslere duyarlı) aşırı hareketli, öyle ki henüz 1-2 aylıktı elleri kolları sürekli aktifti, fotoğraflar da sabit yakaladığım çok nadirdi.

Sürekli ağlayan, huysuz bir çocuktu. Hiç rutin oluşturamadım ben bu yüzden, hani çocuklu hayata merhaba dediğimizden beri ev, iş, yaşam rutinimiz olamadı. Hep bir şeyler sektedeydi, hep bir şeyler gecikmeli ilerledi. Şuan 2 yaşında, uyku problemi hala devam ediyor gündüz uyumuyor sürekli aktif, hiç mi yorulmaz bir çocuk artık son noktada uyuya kalsa bile mesela arabadayız eve çıkarana kadar uyanıyor. Tekrar dalmasını sağlasam bile bir süre sonra tekrar uyanıyor ve bir daha saat 1-2-3’ü uyuması bulabiliyor. Hiperaktiviteden şüphelenerek rehberlik eğitim araştırma merkezine gittim bilgi edinmek amaçlı.

Bana ilk sordukları göz kontağı kuruyor mu? Böyle şeylerde sıkıntı yok 1 aylık yoktu cisimleri takip ediyordu, doktor söylemişti. 6 aylıkken emekledi, 10 aylıkken yürüdü. 2 yaşında yoktu 10’ a kadar arabalarını yanyana dizip sayıyordu. Şuan neredeyse tüm renkleri biliyor. 24,5 aylık. Duyduğunu ve gördüğünü unutmaz. Uçaklar, trenler, hayvanlar herşeyle ilgilenir. Defter, kalem elinde tren yaptığını, arı yaptığınu söyler kalemi bana uzatır araba çizmemi ister. Ama kontrol edilmesi çok zor neden bu kadar zor? Neden az uyuyor? Neden en ufak şeyler uyanmasına hemde cin gibi uyanmasına sebep oluyor. Benim tıkandığım nokta bu. 7-8 aylıkken tabağın içine bakar, farklı bir yiyecek olduğunu anlar ve yemek istemezdi. Hala bile aynı, peynir görüntüsü aynıdır değil mi? Peyniri yerken başka bir yerde peynire bakıyor kafasını çeviriyor sonra dikkat ettim yediği sadece süzme peynir. Asla oturarak yemek yemez, tişörtünün kolu yukarda kalamaz asla, pantolonun paçası topuğuna değmeyecek, çorabı taban kısmından katlanmaycak (külotlu çorap) düzelttirir. Uyurken asla üstünü örtmez, örtersem hemen sinirlenir dalmasını beklerim bu yüzden. O uyurken bizim evde hayat durur resmen, ben sabit yerimde oturur ‘ zil çalmasın, ses gelmesin de azıcık uyusun’ diye dua ederdim. Affınıza sığınarak sifona basmaya korkardık.

Her dışarı çıkmamızda ben genelde eve dönerken ağlayan kişi olurum. Huysuz davranır, ağlar. En son ki gezi maceramızda birden ağlamaya başladı dakikalarca ağladı yere bırakıyoruz oturuyor gelmiyor, babası kucağına alıyor yay gibi geriliyor. Eve döndük neticede.

Etrafta da bir sürü çocuk var. Hatta 2-3 çocukla gezenler var. Bir de bize bakıyorum, bir tane çocuğumuzla bir şeyler yapabilmek büyük lütuf. Hatta bir keresinde adamın biri bakıp ‘oyy’ dedi o cırlamasından. O zaman her çocuğun böyle olmadığını anladım. Bugüne kadar zaman geçtikçe değişecek diyordum ama hiç bir şey değişmediğini gözlemliyorum. Ve ben şuan çocuğuma nasıl yaklaşmam gerektiğini bilmiyorum? Çok yıprandım ağlama ve huysuz oluşundan.

Uzman yardımı almalı mıyız? Fikirleriniz benim için her daim önemli olmuştur. Çocuğu olanlar, olmayıp bilgisi olanlar vardır mutlaka. Etrafımda bu konuda fikir alabileceğim çok fazla kişi yok.
Aynı durumlar bizde de söz konusu dediğiniz herşey ama herşey benim oğlumda da var. Hatta uyuduktan sonra da üzerini örttürmez örtersem hemen uyanır ve tekmeler, evden çıkarken çıkmak istemez kendini yerlere atar , montunu botunu gitmek istemez. Bezini değiştirmemi istemez değiştirene kadar ağlar tekmeler.. uyanık kaldıgı sürece oturdugunu bilmem.. Bana normal geliyor alıştım ben huyuna sadece cevremdekilere anlatmak zor özel bir çocuk,özel bir ilgi gerektiriyor..
 
Dikkat eksikliği varsa nasıl okumaya geçebiliyor? Dikkatini veremediği için daha çok zorlanır diye düşünüyordum hep. Yanlış mı düşünüyormusum? Gerçekten zor böyle çocuklar. Ama kural konusunda haklısınız. Zor oluyor ama sürekli olunca alisiyorlar kurallara ve bu aslında daha çok kendi hayatlarını kolaylastiriyor.
Dikkat eksikliği var ama dinlemeden anlıyor. Yani misal evde kavga kıyamet ödev yaptırıyorum sınıfta tek bir satır okumuşluğu yok. Öğretmeni ne seviyede olduğunu bilemiyorum nasıl karne vericem dedi mesela. Okumadığını düşğnerek de türkçeye geliştirilmeli verdi. Yani zayıf. Ama aslında seri bir şekilde okuyor ama bunu göstermiyor inatçı. Buda kuralsız olduğu için. Böyle devam edersede planlız amaçsız bir hayatı olacak. O yüzden 1 aydır kan kusuyoruz tablet yasaklandı kurallara uyması için sürekli kavga halindeyiz ama geçicek inşallah. Bebekken herşey daha kolay büyüdükçe zorlaşıyor.
 
Şimdi ki çocukların hepsi bir tuhaf, şöyle sakin sadece uyku problemi ya da sadece yemek problemi olan olsa hani bir tanesi olsun bari razıyım :) doğumundan itibaren yaşadığım uyku sorunu, ağlama sorunu, bana bağımlılığı, ay geçtikçe hareketliliği derken 2 yaşına geldik. Ve bu süreçte bazı şeyler hiç azalmadı, değişmedi. Hadi her şeye tamam da, yiyecek türlerine ön yargılı davranması da beni çok zorluyor. Bu tarz sorun yaşayanlar var mı varsa nasıl aştılar?
 
Merhaba arkadaşlar, 2 yaşında bir oğlum var. Oğlum doğduğundan beri zor bir bebekti, uyumaz uyursa hemen uyanır (seslere duyarlı) aşırı hareketli, öyle ki henüz 1-2 aylıktı elleri kolları sürekli aktifti, fotoğraflar da sabit yakaladığım çok nadirdi.

Sürekli ağlayan, huysuz bir çocuktu. Hiç rutin oluşturamadım ben bu yüzden, hani çocuklu hayata merhaba dediğimizden beri ev, iş, yaşam rutinimiz olamadı. Hep bir şeyler sektedeydi, hep bir şeyler gecikmeli ilerledi. Şuan 2 yaşında, uyku problemi hala devam ediyor gündüz uyumuyor sürekli aktif, hiç mi yorulmaz bir çocuk artık son noktada uyuya kalsa bile mesela arabadayız eve çıkarana kadar uyanıyor. Tekrar dalmasını sağlasam bile bir süre sonra tekrar uyanıyor ve bir daha saat 1-2-3’ü uyuması bulabiliyor. Hiperaktiviteden şüphelenerek rehberlik eğitim araştırma merkezine gittim bilgi edinmek amaçlı.

Bana ilk sordukları göz kontağı kuruyor mu? Böyle şeylerde sıkıntı yok 1 aylık yoktu cisimleri takip ediyordu, doktor söylemişti. 6 aylıkken emekledi, 10 aylıkken yürüdü. 2 yaşında yoktu 10’ a kadar arabalarını yanyana dizip sayıyordu. Şuan neredeyse tüm renkleri biliyor. 24,5 aylık. Duyduğunu ve gördüğünü unutmaz. Uçaklar, trenler, hayvanlar herşeyle ilgilenir. Defter, kalem elinde tren yaptığını, arı yaptığınu söyler kalemi bana uzatır araba çizmemi ister. Ama kontrol edilmesi çok zor neden bu kadar zor? Neden az uyuyor? Neden en ufak şeyler uyanmasına hemde cin gibi uyanmasına sebep oluyor. Benim tıkandığım nokta bu. 7-8 aylıkken tabağın içine bakar, farklı bir yiyecek olduğunu anlar ve yemek istemezdi. Hala bile aynı, peynir görüntüsü aynıdır değil mi? Peyniri yerken başka bir yerde peynire bakıyor kafasını çeviriyor sonra dikkat ettim yediği sadece süzme peynir. Asla oturarak yemek yemez, tişörtünün kolu yukarda kalamaz asla, pantolonun paçası topuğuna değmeyecek, çorabı taban kısmından katlanmaycak (külotlu çorap) düzelttirir. Uyurken asla üstünü örtmez, örtersem hemen sinirlenir dalmasını beklerim bu yüzden. O uyurken bizim evde hayat durur resmen, ben sabit yerimde oturur ‘ zil çalmasın, ses gelmesin de azıcık uyusun’ diye dua ederdim. Affınıza sığınarak sifona basmaya korkardık.

Her dışarı çıkmamızda ben genelde eve dönerken ağlayan kişi olurum. Huysuz davranır, ağlar. En son ki gezi maceramızda birden ağlamaya başladı dakikalarca ağladı yere bırakıyoruz oturuyor gelmiyor, babası kucağına alıyor yay gibi geriliyor. Eve döndük neticede.

Etrafta da bir sürü çocuk var. Hatta 2-3 çocukla gezenler var. Bir de bize bakıyorum, bir tane çocuğumuzla bir şeyler yapabilmek büyük lütuf. Hatta bir keresinde adamın biri bakıp ‘oyy’ dedi o cırlamasından. O zaman her çocuğun böyle olmadığını anladım. Bugüne kadar zaman geçtikçe değişecek diyordum ama hiç bir şey değişmediğini gözlemliyorum. Ve ben şuan çocuğuma nasıl yaklaşmam gerektiğini bilmiyorum? Çok yıprandım ağlama ve huysuz oluşundan.

Uzman yardımı almalı mıyız? Fikirleriniz benim için her daim önemli olmuştur. Çocuğu olanlar, olmayıp bilgisi olanlar vardır mutlaka. Etrafımda bu konuda fikir alabileceğim çok fazla kişi yok.
Biraz otoriter olmayı öğrenmeye çalışın benim kızımda böyleydi evde kurallar var uymazsa ceza ama ağır değil tabiki cezalar mesela ben telefon vermiyorum o gün kurala uyulmazsa baya zor oldu ama şimdi oyuncak oynamak için bile izin ister hale geldi bu arada kızım 6 yasinda
 
Biraz otoriter olmayı öğrenmeye çalışın benim kızımda böyleydi evde kurallar var uymazsa ceza ama ağır değil tabiki cezalar mesela ben telefon vermiyorum o gün kurala uyulmazsa baya zor oldu ama şimdi oyuncak oynamak için bile izin ister hale geldi bu arada kızım 6 yasinda

Biz de her dediğini yapmıyoruz ki, sıkıntı zaten bu yüzden sürekli huysuz ve inat eden bir çocuk olması, hiç pes etmiyor.
 
X