Oğlum 3 yaşında.
1 yaşındayken doktor kontrolüne gittiğimizde ismiyle seslendiğimizde bize bakmadığını doktoruna söylemiştim. Doktor oğlumun gözüne ışık tutup sağa sola çevirdi, oğluma bir şeyler söyledi ve sonra sadece hiperaktif olduğu için dikkati çabuk dağılıyordur başka problemi yok demişti. Oğlum göz teması kuran bir çocuk. Ben sürekli çocuğuyla konuşan bir anneyim. Parka gideriz gezeriz. Ama sanırım dürtü yönünü fazla destekleyemedim. Yani şunu al bunu götür cümlelerini fazla kullanmadım.
Eşimden 1 sene önce ayrıldım. Çocuğum bebekliğinden beri gece uykusu olmayan bir çocuktu (geçtiğimiz yaz yaylada kalmıştık ve orada 3 ay boyunca akşam 10 buçukta uyuyordu sabah 7 buçukta kalkıyordu. Oğlum sıcağı asla sevmez belki de oranın serin temiz havası oğluma iyi gelmişti.) Ben uykusuz kaldığım ve çocuğumla ilgilendiğim için evin her işine yetişemiyordum bu yüzden evde kavgalarımız oluyordu. Eşim çok çok anlayışsız biriydi. 1 sene önce boşandım kurtuldum. Tartışmalarımızdan oğlumun etkilendiğinin farkındaydım. Bu ayrılığı en çok oğlum için istemiştim aslında. Ben bu aşamalarda oğluma telefon vermiştim. Telefonda sadece 2-3 eğitici video ve eğitici 1 oyun vardı. Tvde izliyordu. Bunlar gelişimini etkiledi desem, etrafımda çocuğu ile hiç ilgilenmeyen anneler, telefonla büyümüş bir sürü çocuk var ve hepsi yaşına uygun konuşmaya başladı, motor becerileri çok iyiydi. Onları görünce canım sıkılıyordu. Hatta kuzenimin telefon tv ile büyüyen kızı 2 yaşına basınca ingilizce kelimeler söylemeye başlamıştı. Green yeşil demek diyordu, o derece gelişimi iyiydi. Bu nasıl oluyor diye sormuştum YouTube’dan İngilizce Türkçe videolar izliyor demişti kuzenim.
2 yaşında oğlum ismine tepki vermeye başlamıştı. Oyuncakları ile oynar. Çocuk gördüğü zaman sevinir. Aralarına girmeye çalışır. Çocuklar zıplarsa zıplar, el çırparlarsa oğlum da el çırpar. Ama oyuncaklarla oynarken kendi halindedir. Sadece top ile oynarken daha sosyal olur yani uyum sağlamaya çalışır. Fakat topa ayağıyla vurmayı yeni yeni yapmaya başladı, genelde eliyle iter.
3 yaşında ve sadece bir, iki, üç, dört, beş, baba kelimelerini söylüyor. Sayıların sayı olduğunun farkında ama baba kelimesini bilinçli mi söylüyor bilmiyorum. Başka şeylere de baba diyor. Babası ile oynarken baba diyormuş. Bunların dışında kelimesi yok. Cümle hiç kurmuyor. Tvde duyarsa ya da biz aile arasında konuşurken duyarsa bazı kelimeleri o an söylüyor. Bir daha söylemiyor. Su isterse benim elimi tutup mutfağa götürüyor suya doğru elimi ittiriyor. Hala mama içiyor. Çünkü pek iştahlı bir çocuk değil. Mamayı da çok seviyor. 1 yaşından 2 yaşına kadar iştahı iyiydi her yemeği yiyordu ama illa mama da isterdi. Şimdi iştahı biraz kapalı. Genelde yemeğini ben elimle yediririm. Yanlış yaptığımın farkındayım
Oğlumun kendinin yemesini daha fazla teşvik etmeliydim
Ama eline kaşık çatal versem asla yemezdi ve ben anne yüreği, dayanamazdım aç kalmasın diye ben yedirirdim. Hala da ben yediriyorum.
Oğluma elimle gösterip şunu verir misin dediğimde elime veriyor ama masanın üstündeki elmayı verir misin desem bilmiyor.
Avucunun içini kaşımamdan hoşlanır ve özellikle uykusu geldiğinde elimi tutup avucuna götürür yapmamı ister. Parmaklarının tırnaklarını eliyle kopartıyor. 1 senedir bunu yapıyor. Yapmaması için uğraşıyorum ama sinirleniyor illa yapıyor. Parmaklarının kenarındaki ufak et parçalarını sevmiyor kopartıyor. Koparttıkça daha çok kopartıyor. Canı acıyınca sinirlenip ağlıyor.
Oğlum gülmeyi sever ama boşluğa bakarak falan değil gülmesi gereken şeylere güler. Ben ona bakıp güldüğümde o da güler. Gözlerimin içine bakar.
Ramazan biter bitmez çocuk psikiyatristine götüreceğim.
Çocuğu böyle şeyler yaşayan anneler var mı
