- 28 Ağustos 2015
- 879
- 941
- 53
Şimdi hanımlar en kısa şekilde anlatmaya çalışacağım. Dün gece konunun nasıl açılıp nasıl buralara geldiğini anlamadığım bi şekilde eşimle biraz tartıştık. Diyaloğu yazıcam ama başı nasıl başladı hatırlamıyorum.
Ben: ailem beni sevip değer vermese seni de kendilerine yakın görmeseler cumartesi günü 60 yaşında ki anneannem, teyzem annem falan bizim evimizi temizlemeye gelmez.
Eşim: Neden geliyolar zaten ben olsam o yaşta kadina gelde ev temizle demem.
Ben : ben gelin demedim zaten. Doğum yapacağım için kendileri konuşmuş. Bana bi gün söyle gelelim dediler. Hem ben mecbur kalmasam kabul etmezdim. Yapılacak çok iş var. Yapamiyorum. Temizliğe yardım eden bi abla var onu çağırmayı düşündüm. Milleti yorana kadar 100 liraya beraber yaparız diye düşünmüştüm.
Eşim : ne!! Temizliğe para mi vereceksin. Ben 5 liralık otoparka para vermiyorum 100 lira ev temizliğine verir miyim.
Ben : bu ne demek şimdi. Sigaraya para veriyosun ama. Kaldı ki durumum ortada. Kendim yapabilecek durumda değilim. Eşinden çocuğundan daha mi kıymetli para. Ben niye düşük yaptım bi hatırla bakalım. (benim ve onun ailesinin temizlik takıntısi yüzünden temizlik yapıcam diye kendimi paraladim. Hamileyim dedim milletin ilk tepkisi nasıl iş yapacaksın oldu!)
Eşim : senin hatandi. Hamile kalınca bi temizlik derdine düştün. Doğumla temizliğin ne alakası var. İlk günden eve misafir mi gelecek.
Ben: yahu resmen üç kuruş için yaptığına bak. Doğumdan sonra uzun bi süre sadece çocumla ilgilenirim işte. Taşındığımizdan beri şöyle detaylı bi temizlik yapamadim.
Eşim : bu akli kim veriyo sana. Arkadaşlarin mi teyzen mi.
Ben: benim aklim yok mu. Çare aramak ne zamandan beri suç oldu.
Eşim : iyi gelsinler temizlesinler madem ama yatak odasına salona girmesinler. Mutfağı odayı temizleyip gitsinler.
Ben : niye mobilyalari mi yiyecekler.
Eşim : yatak odasına özel eşyalarım var çekmecelerde.
Ben : yahu cekmeceyle ne işleri var. Bu pencereleri kim silecek. Oturma odasına transa geçip cam mi silecekler. (ben de silebilirim ama camın arka tarafında demir var kocaman göbekle sığmıyorum)
Eşim : bu Temizliğe bu kadar taktığına göre senin aklında başka bişi var.
Ben: amannn tamam kimse gelmiyo bize. Yapmıyorum da temizlik falan. Merak etme!
Dedim arkami döndüm yattım. Evet mevzu çok saçma farkındayım ama bilmiyorum neden çok öfkelendim. Sebepte basit aslında. Aile yaşam tarzlarinin farkı burda devreye giriyor. Kp o kadar cimridir ki, kv'nin çamaşır makinesinin durulama suyunu alıp yer sildiğini bilirim. Para gidecek diye aklı çıkar. Görümcem makineye kardeşinin ayakkabılarini attı çok kötü ter kokuyo diye. Kızı evden kovmaktan beter etti. Bi sürü elektirik gitti su gitti deterjan gitti diye. Doğum yaptım. Maddi durumumuz iyidi. Doğumdan sonra tek kişilik odada kalmak istedim. 100 lira fark vermemek için oda yok dedi. Halbuki doktor bana istersen özel odaya alalım demişti. Bunlar aklıma ilk gelenler. Bi anlatsam yok canım abartma o kadar da olmaz dersiniz. Ama benim babam ne anneme ne bize kiyabilir. Parası mühim değildir, canımızin çektiğini ihtiyacımiz olanı alirdi. Sanırım öyle alışıp böyle muamele görünce sinirlerim bozuluyor.
Şimdi neden öfkeyle kalkip zararla oturmak istemiyorum'a gelirsem. İçimden kocaman bi inat duyusu diyo ki ara teyzeni falan kimse gelmesin temizliğe falan. Ama kimse gelmezse tek başıma kalıcam. 3 buçuk yaşına bi de oğlan var. Hamileyim cok agir geçiyo. Az bişey yoruldugum zaman baygınlık geçiyorum. Hamilelige bağlı taşikardi bulundu. Ama ev cidden kirli. Doğru düzgün bişi yapamadığım için camlar halılar mutfak dolapları hep silinmesi lazım. Böyle düşününce mühim olan benim sağlığım diyorum ama kendimi zor tutuyorum gelmeyin demek için...
Bana bişeyler deyin ya
Ben: ailem beni sevip değer vermese seni de kendilerine yakın görmeseler cumartesi günü 60 yaşında ki anneannem, teyzem annem falan bizim evimizi temizlemeye gelmez.
Eşim: Neden geliyolar zaten ben olsam o yaşta kadina gelde ev temizle demem.
Ben : ben gelin demedim zaten. Doğum yapacağım için kendileri konuşmuş. Bana bi gün söyle gelelim dediler. Hem ben mecbur kalmasam kabul etmezdim. Yapılacak çok iş var. Yapamiyorum. Temizliğe yardım eden bi abla var onu çağırmayı düşündüm. Milleti yorana kadar 100 liraya beraber yaparız diye düşünmüştüm.
Eşim : ne!! Temizliğe para mi vereceksin. Ben 5 liralık otoparka para vermiyorum 100 lira ev temizliğine verir miyim.
Ben : bu ne demek şimdi. Sigaraya para veriyosun ama. Kaldı ki durumum ortada. Kendim yapabilecek durumda değilim. Eşinden çocuğundan daha mi kıymetli para. Ben niye düşük yaptım bi hatırla bakalım. (benim ve onun ailesinin temizlik takıntısi yüzünden temizlik yapıcam diye kendimi paraladim. Hamileyim dedim milletin ilk tepkisi nasıl iş yapacaksın oldu!)
Eşim : senin hatandi. Hamile kalınca bi temizlik derdine düştün. Doğumla temizliğin ne alakası var. İlk günden eve misafir mi gelecek.
Ben: yahu resmen üç kuruş için yaptığına bak. Doğumdan sonra uzun bi süre sadece çocumla ilgilenirim işte. Taşındığımizdan beri şöyle detaylı bi temizlik yapamadim.
Eşim : bu akli kim veriyo sana. Arkadaşlarin mi teyzen mi.
Ben: benim aklim yok mu. Çare aramak ne zamandan beri suç oldu.
Eşim : iyi gelsinler temizlesinler madem ama yatak odasına salona girmesinler. Mutfağı odayı temizleyip gitsinler.
Ben : niye mobilyalari mi yiyecekler.
Eşim : yatak odasına özel eşyalarım var çekmecelerde.
Ben : yahu cekmeceyle ne işleri var. Bu pencereleri kim silecek. Oturma odasına transa geçip cam mi silecekler. (ben de silebilirim ama camın arka tarafında demir var kocaman göbekle sığmıyorum)
Eşim : bu Temizliğe bu kadar taktığına göre senin aklında başka bişi var.
Ben: amannn tamam kimse gelmiyo bize. Yapmıyorum da temizlik falan. Merak etme!
Dedim arkami döndüm yattım. Evet mevzu çok saçma farkındayım ama bilmiyorum neden çok öfkelendim. Sebepte basit aslında. Aile yaşam tarzlarinin farkı burda devreye giriyor. Kp o kadar cimridir ki, kv'nin çamaşır makinesinin durulama suyunu alıp yer sildiğini bilirim. Para gidecek diye aklı çıkar. Görümcem makineye kardeşinin ayakkabılarini attı çok kötü ter kokuyo diye. Kızı evden kovmaktan beter etti. Bi sürü elektirik gitti su gitti deterjan gitti diye. Doğum yaptım. Maddi durumumuz iyidi. Doğumdan sonra tek kişilik odada kalmak istedim. 100 lira fark vermemek için oda yok dedi. Halbuki doktor bana istersen özel odaya alalım demişti. Bunlar aklıma ilk gelenler. Bi anlatsam yok canım abartma o kadar da olmaz dersiniz. Ama benim babam ne anneme ne bize kiyabilir. Parası mühim değildir, canımızin çektiğini ihtiyacımiz olanı alirdi. Sanırım öyle alışıp böyle muamele görünce sinirlerim bozuluyor.
Şimdi neden öfkeyle kalkip zararla oturmak istemiyorum'a gelirsem. İçimden kocaman bi inat duyusu diyo ki ara teyzeni falan kimse gelmesin temizliğe falan. Ama kimse gelmezse tek başıma kalıcam. 3 buçuk yaşına bi de oğlan var. Hamileyim cok agir geçiyo. Az bişey yoruldugum zaman baygınlık geçiyorum. Hamilelige bağlı taşikardi bulundu. Ama ev cidden kirli. Doğru düzgün bişi yapamadığım için camlar halılar mutfak dolapları hep silinmesi lazım. Böyle düşününce mühim olan benim sağlığım diyorum ama kendimi zor tutuyorum gelmeyin demek için...
Bana bişeyler deyin ya
sonrası belı agrır yazık onaaa
