Ablam,,ablam bu benim..
İki kardeşiz zaten başka yok. Sürekli annemlerin bizim sırtımızdan gecinme derdindeler karı koca.Maddi manevi yapmadığımız kalmadı. Bittik artık her açıdan.
Gerçekten artık kendime hakim olamıyorum.Kalbini kırıcam o derece.
Ben çalışıyorum ablam ev hanımı.
Annem benim oğluma bakıyor. Öncesinde de 2 yaşına kadar yeğenime baktı ablam çalışırken.
Annem h.içi yoruluyor haliyle.H.sonunu iple çekiyor ki dinlensin kadın.
Her hafta sonu yeğenimi bir bahane ile anneme bırakıyor. Cumadan bırakıp pazar akşamı anca alıyorlar.
Bi de üzerine benim eşimin yada babamın bırakmasını istiyorlar arabaları olduğu halde.Yeğenim öyle söyleneni dinleyen yada kendine yetebilen bir çocuk değil.7 yaşında hiperaktif. Evde taş taş üzerinde bırakmayan bir çocuk. Annemin evine geldiğinde teyzemin çocuklarını istiyor onlarda geliyor.Annem onların peşinde koşmaktan ne işini yapabiliyor. Ne de dinlenebiliyor. Öyle ki kadın ağlama noktasına geliyor.Ablamda evinde rahat rahat temizliğini işini yapıp görümcesi,kocası ile gezmelere gidiyor.
Çıldırıcam vallahi hırsımdan deliricem artık.Dün aradım soğuk soğuk konuştu. Anlam veremedim.
Şimdi annemle telde konuşunca anladım sebebini.Annem sordu ablanla konuştun mu hiç diye.
Annemi aramıyormuş.Sebep gecen c.tesi anneme gelmişlerdi.Oğlunu bırakmak istemiş.Annem de çok yorgunum kızım demiş.Buna küsmüş yani hanımefendi. Dün benle soğuk konuşmasının sebebi de buymuş.
Ya insan pikniğe giderken çocuğunu annesine bırakır mı? kocası da aynı kendi de..
Bu zamana kadar da, maddi olarak biz annemlere yardım ederiz annemler onlara.
Yeğenim doğduğundan beri imkanım elverdiğince herşeyini karşıladım.Çünkü onların hep paraları yoktu.
Hep yok ama hiç olmadı. Bu arada maddi imkanlarımız çok farklı değil.Yalnızca bir bir tık daha iyiyiz diyebilirim.Evleri kendinin. Arabaları var.Borçları yok.Ve eminin kenarda paraları var.
Eşimden gizli de çok yardım ettim.Sonuç zor zamanlarımda hiç karşılığını göremedim.
oğlum üç yaşına girecek. Hiç bir doğum gününde hediyesini bile almadı. Ama bize doğum günlerinde karne günlerinde hep hatırlattı. Yıllarca önceden sipariş verdi. Verdiğimiz hediyelerin maddi değerleri hep ön planda tutuldu.
Şimdi ben ne yapayım? Tek kardeşim bu benim!
Annemin ödü kopuyor iki kardeşsiniz zaten birbirinize kin gütmeyin diye.
Ama buna birinin artık dur demesi gerekiyor.