Obsesif Komplsif olanlar...

Obsesif kompulsif bozukluk ve anksiyete teşhisiyle risperdal kullanıyordum geçen yıl. İlaç ben de daha fazla takıntı yaptı bir sürü yan etki de cabası. Bence kişinin sağlığına zarar vermediği sürece takıntı için ilaç kullanılmamalı.
 
Ben de şöyle bir yazı buldum. Yararlı olabileceğini düşünüyorum arkadaşlar.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
selam cümleme nasıl başlıycamı bilmiyorum 30.hafta 5 günlük hamileyim gebeliğim başından beri bu siteyi takip ediyorum iyi,kötü mutlu neler neler okudum öğrendim şaşırdım herşey çok güzel giderken hayatımda 1 ay önce herşey karıştı eşim yanımda yoktu gebeliğimin başından bu yana sadece kızım vardı yanımda ve bir gün öksürükle uyandım ve boranşit ardından gebelik şekeri ardından kızımın rahatsızlığı birde yalnızlık derken ben 3 gece üst üste uyuyamadım ve saçma sapan şeyler düşünmeye başladım hayatın boşluğu,mutsuzluk ölüm,bebeğe nasıl bakıcam,neden yaışıyoruz ki ağlamalar korku endişe daha birsürü şeyler kalbimde çarpıntı midemde sanki bir yumruk ve iştahsızlık,ne yapıcamı bilmezken ablamda kalmaya karar verdim ve bi anda sıkıntılarım geçti derken 1 hafta sonra tekrar başladı ve hala devam ediyo kocam geldi ama artık nafile bende olan oldu piskiyatriye gittim ilaç yazabileceğini söledi ama korktum sonra başka doktora yönlendirdi ve terapiye başladık ilk gün iyi gibiydi ama yine aynı ve bu arada ablam bizde kalıyo çünkü onsuz yapamıyorum artık ve kadın dğm doktorum ilaç kullanmamı söledi antideprasan çünkü doğumdan sonrada artabilirmiş ve ben ne yapıcamı bilemiyorum ama ilacı aldım yinede başucuma koydum ara ara iyi oluyorum ama yinede mutsuzum herşeyden ilacı kullanmadım henüz garanti olsun diye aldım çok daralırsam ilacım var demek için ama ne yapıcam bilmiyorum ya doğumdan sonrada devam edcekse offf ve bu arada kilo verdim ama şimdi yemem biraz daha iyi bebeğin gelişim çok iyi dedi doktorum ama benim hevesim kalmadı sanki hazırlıklarıda durdurdum hiç bişey yapasım yok öylece bekliyo herşey daha bişey hazırlayamadım elim kolum kalkmıyor sanki bana yardım edin destek verin neolursunuz çok ihtiyacım var desteğinize lütfen uzun yazdım sıkılmadan okuyun neolur.....
 
Merhaba kızlar..
Bende doktor tedavisi gördüm ama kısa bir süre 4 ay kadar..OKB teşhisi kondu sürekli kötü birşeyler olacak diye bekliyorum ki çok yoruldum..şimdi nişanlım askerde sanki her an ona birşey olacak diye düşünüyorum gözümün önünde mezarında ağladığım anlar beliriyor..önceden de sevdiklerimin öleceğinden korkuyordum bazen yine oluyor..bir kaç intahar vukuatım da var hatta bir keresinde 3 gün yoğun bakımda bilincim kapalı şekilde kaldım da hayattayım Allah'a şükür..alkolle bir kutu uyku ilacı içmişim nişanlım bulmasaydı beni şu an yoktum..ne yapacağımı bilmiyorum..çaresiz hissediyorum..hayattan zevk alamıyorum
 
Selam arkadaşlar, ben iyi oldumsa hepiniz iyi olursunuz. Birsuru psikiyatriste gittikten sonra bir arkadaşımın onerisiyle suanki psikoloğumu buldum ve beni iyi etti, Mine hanima cok teşekkür ediyorum. Isim yazmak burdan serbestmi bilmiyorum isteyene yazabilirim ama sakin paraz tuzagina düşmeyin, ozelikle de psikiyatristlere gitmeyin, ilaç kullanmayin cunku bu is psikologla cozuluyor. su an müthiş saglikliyim.
 
selam cümleme nasıl başlıycamı bilmiyorum 30.hafta 5 günlük hamileyim gebeliğim başından beri bu siteyi takip ediyorum iyi,kötü mutlu neler neler okudum öğrendim şaşırdım herşey çok güzel giderken hayatımda 1 ay önce herşey karıştı eşim yanımda yoktu gebeliğimin başından bu yana sadece kızım vardı yanımda ve bir gün öksürükle uyandım ve boranşit ardından gebelik şekeri ardından kızımın rahatsızlığı birde yalnızlık derken ben 3 gece üst üste uyuyamadım ve saçma sapan şeyler düşünmeye başladım hayatın boşluğu,mutsuzluk ölüm,bebeğe nasıl bakıcam,neden yaışıyoruz ki ağlamalar korku endişe daha birsürü şeyler kalbimde çarpıntı midemde sanki bir yumruk ve iştahsızlık,ne yapıcamı bilmezken ablamda kalmaya karar verdim ve bi anda sıkıntılarım geçti derken 1 hafta sonra tekrar başladı ve hala devam ediyo kocam geldi ama artık nafile bende olan oldu piskiyatriye gittim ilaç yazabileceğini söledi ama korktum sonra başka doktora yönlendirdi ve terapiye başladık ilk gün iyi gibiydi ama yine aynı ve bu arada ablam bizde kalıyo çünkü onsuz yapamıyorum artık ve kadın dğm doktorum ilaç kullanmamı söledi antideprasan çünkü doğumdan sonrada artabilirmiş ve ben ne yapıcamı bilemiyorum ama ilacı aldım yinede başucuma koydum ara ara iyi oluyorum ama yinede mutsuzum herşeyden ilacı kullanmadım henüz garanti olsun diye aldım çok daralırsam ilacım var demek için ama ne yapıcam bilmiyorum ya doğumdan sonrada devam edcekse offf ve bu arada kilo verdim ama şimdi yemem biraz daha iyi bebeğin gelişim çok iyi dedi doktorum ama benim hevesim kalmadı sanki hazırlıklarıda durdurdum hiç bişey yapasım yok öylece bekliyo herşey daha bişey hazırlayamadım elim kolum kalkmıyor sanki bana yardım edin destek verin neolursunuz çok ihtiyacım var desteğinize lütfen uzun yazdım sıkılmadan okuyun neolur.....


kardeşim öncelikle Allah yardımcın olsun tevafukla gördüm yazını ki sana tek isim söylüyorum uğur koşar not al bunu mutlaka ve araştır sana yardımcı olacağını umuyorum sağlıcakla
 
Kızlar bende okb yim galiba ama benimkisi sadece banyoda gusul alırken defalarca besmele cekmek yanlıs söyledim eksik söyledim derken 50 kere besmele cekiyorum birde gece yatarken 8 9 kere ocagın dügmelerini sıkarak kapatırım baskada takıntım yok bunlar vesvesemi yoksa obsesifmiyim yardım edin
 
Kızlar bende okb yim galiba ama benimkisi sadece banyoda gusul alırken defalarca besmele cekmek yanlıs söyledim eksik söyledim derken 50 kere besmele cekiyorum birde gece yatarken 8 9 kere ocagın dügmelerini sıkarak kapatırım baskada takıntım yok bunlar vesvesemi yoksa obsesifmiyim yardım edin

canım sanırım henüz okb seviyesinde degil ama olma yolunda gibi geldi bana doktor felan degilim yanlış anlama kardeşim okb ve gerçekten zor lütfen kendini sakin tut dikkat et bende senin gibiyim gusul alırken oldu mu olmadı mı hadi baştan banyo vs. hayatı zorlaştırmaktan başka bi şeye yaramıyo dikkat etmemiz lazım ocak kapatma fiş çekme bndede var:44:
 
Kızlar ben de bıktım artık. Endişeler, korkular, kötü düşünceler derken şimdi de temizlik takıntısı başladı.
Biri üzerime değse hepsini değişirim veya özellikle evde mutfakta bir yere değsem değiştiririm. Çamaşır yere düşşün yine yıkarım. Elllerimi hep yıkarım. bir koltukta otururuz evde diğerleri pistir çünkü gelen giden oturmuştur. Hep silerim koltuğu ıslak mendille falan. Yatarken giydiğimiz kıyafetlere takıyorum özellikle bir yere değdiğmi mutfağa girdim mi yanlış yere oturdum mu veya dışarı kıyafetiyle oturduğum koltuğa oturduğumda deliriyorum. Çamaşır yıkamaktan bıktım su faturam 2 katına çıktı.
Yemek yapmayı çok seviyorum ama yapamıyorum yapsam duş alıyorum. Bıktım artık.
Mutfağı pis yağ ve kir yuvası gibi görüyorum. Kimseye gidemiyorum. Yiğenim var emekliyor pis diye kucağıma almak istemiyorum.
Çok üzülüyorum bu halime çocuk yapmak istiyorum ama korkuyorum hap da kullanamam ki.
of çok kötü eşimle de tartışıyoruz. Mutfak sandalyelerini silerim kaç defa ama kahvaltıda pijamayla oturduysam daha giyemiyorum halbuki temiz oralar. Delirmek üzereyim normal olmak istiyorum çok canım acıyor ne yapıcam ben fikir verebilir misiniz teşekkür ederim. Beynime nasıl söz geçirebilirim..
 
Kızlar ben de bıktım artık. Endişeler, korkular, kötü düşünceler derken şimdi de temizlik takıntısı başladı.
Biri üzerime değse hepsini değişirim veya özellikle evde mutfakta bir yere değsem değiştiririm. Çamaşır yere düşşün yine yıkarım. Elllerimi hep yıkarım. bir koltukta otururuz evde diğerleri pistir çünkü gelen giden oturmuştur. Hep silerim koltuğu ıslak mendille falan. Yatarken giydiğimiz kıyafetlere takıyorum özellikle bir yere değdiğmi mutfağa girdim mi yanlış yere oturdum mu veya dışarı kıyafetiyle oturduğum koltuğa oturduğumda deliriyorum. Çamaşır yıkamaktan bıktım su faturam 2 katına çıktı.
Yemek yapmayı çok seviyorum ama yapamıyorum yapsam duş alıyorum. Bıktım artık.
Mutfağı pis yağ ve kir yuvası gibi görüyorum. Kimseye gidemiyorum. Yiğenim var emekliyor pis diye kucağıma almak istemiyorum.
Çok üzülüyorum bu halime çocuk yapmak istiyorum ama korkuyorum hap da kullanamam ki.
of çok kötü eşimle de tartışıyoruz. Mutfak sandalyelerini silerim kaç defa ama kahvaltıda pijamayla oturduysam daha giyemiyorum halbuki temiz oralar. Delirmek üzereyim normal olmak istiyorum çok canım acıyor ne yapıcam ben fikir verebilir misiniz teşekkür ederim. Beynime nasıl söz geçirebilirim..

ben 2 sene önce basladı banyoya girdigimde 1.5 saat ten fazla kalıyordum kendimi öldürmek istiyordum artık bi hocaya gittim, bana korku girmiş falan dedi. baska birine gittim evinde muska var onu bul denize at dedi ölümüne yapılmıs dedi.bn fazla inanmadım ama dedigi yerlere baktım kapı veya pencere kenarları dedi,bnde baktım 3 gn aradım bulamadım sonra pencereye tekrar bakakrken, asma cıkıyor dama penceremden bir baktım sıkıca muska seklinde baglanmıs degisik karelerle örülmüs gibi bişi hemen gösterdim bu evet dedi denize attık.baska biride bana 333 kez ayetel kürsi oku demişti bunuda yaptım.ondan sonra kendime sakin davrandım 1 saatten fazla ocaga bakıyordum 10 dk ya düştü bir anda.ve banyoda kalma süremde 25 dk ya düştü normale yaklastım cok sükür.1 senedr böyle iyiyim ama dahada iyi olmak istiyorum.normal bir sekilde abdest alıp cıkmak istiyorum.gercekten eskiye bakınca her gece aglıyordum artık ölüm daha iyi diye simdi cok sükür iyiyim ama yinede normal olmak istiyorum.birbirimize dua edelim,inş sifa buluruz cok zor cok. sizinkide bayaa zormus allah yardımcınız olsun rabbim şifanı versin .
 
kızlar doktora gitmedim henüz ama çok takıntılıyım namaza başlamıştım 12 günde bıraktım takıntılar yüzünden çok etkiledi beni işle ilgili en ufak bir sorunu kafaya takılmaması gerektiğini bildiğim halde çok takıyorum en kötüsüde saçma ve yersiz olduğunu bildiğim halde bunları kafamdan atamamak yatarken terliklerim aynı hizada ve yanyana olmazsa uyuyamıyorum dua okurken birini yanlış okudum düşüncesiyle veya tek bi kelimeyi bile yanlış söylesem illa onu tekrar okumak zorundayım gibi hissediyorum kafama takılan bir konu varsa kafamdan kısa sürede asla atamıyorum artı cok sinirli bir yapım var özellıklede kardeşim bu snirlerimin kurbanı oluyor genelde sinirlendiğim an kendimi tutamıyorum bağırıp çağrıyorm kalbini kırıyorum onun ancak araadn 4-5 saat geçnce yaptıklarımın yersiz ve gereksiz olduğunu anlıyorum ve vijdan azabı cekıyorum buda beni kahrediyor telkin mp3leri dinlemiştim bir ara onlar dahada kötü yapmıştı beni genel olarak saglıklı olduğumu hissediyorum aslında tek negatif yanımın aşırı sinir olduğunu düşünüyorum ama bir yandanda obsesif miyim diye düşünmekten alamıyorum kendimi
 
Bende 6 aydır ilaç kullanıyorum 2 aydır da terapi alıyorum kendimi daha iyi hissediyorum.Mesela ellerimi 6 kere yıkar temiz olduğuna inanmazdım artık 2 kere yıkadığımda bile ellerim temiz diyerek kendimi telkin ediyorum.Her sorunun çaresi yine sizsiniz kendinizi telkin etmenizi,kişisel gelişim kitapları okumanızı tavsiye ediyorum :KK34:
 
Hep aynı şeyler yazılmış, benim cevabım da klişe olacak ama... '' Saçma olduğunu bildiğim halde '' korkularım var.. Hep olumsuz düşünceler, korkular.. Ya sevdiğime bi şey olursa? Ya aileme bi şey olursa? Acaba evden çıkarken ocağı falan kapatmış mıyımdır? gibi kafamın etini yiyen onlarca soru, onlarca düşünce...
 
bende obsesifim takıntılarım var canım ilaç kullanıyorum bu aralar kendımı iyi hissediyorum martta kontrole gıdıcem bakalım
 
Bende okb yim.ve prozac kullaniyorum. Her gece yarin ne yapicam okulda sorusunu milyonlarca kez dusunup sabahta eyvah okul var stres var diyerek mideme agrilar giriyo. Yalnizim artk arkdslrmda yok kustuk. Iice bunalimdayim yani
 
ben 3 ay önce 2. kızımı dünyaya getirdim.İlk kızım alerjikti ve sürekli hasta oluyordu,çok zorlu dönemler geçirdik.İkinci kızım 35 günlükken ablasından hastalık bulaştı ve bronşit oldu,iki gün küvezde yattı,çok zor günlerdi benim için.Bu olaydan sonra büyük kızımın sürekli hasta olacağını düşünmeye ve endişelenmeye başladım.İkisinden biri hapşırsa ve ya öksürse hasta olacak zannediyorum,dünya başıma yıkılıyor.Kimseye gidemiyorum,eve misafir alamıyorum.bazen eşim kabul ediyor,eğer çocukları varsa hemen hasta mı diye kontrol ediyorum.Eğer hastaysa 3 gün boyunca kızlarıma geçti mi diye içim içimi yiyor.Büyük kızım anaokulna gidiyordu,okuldan aldım hastalık bulaşır diye.Ne yapmalıyım?Acaba bu yaşadıklarım takıntımı?doktora gitmelimiyim?
 
ben 3 ay önce 2. kızımı dünyaya getirdim.İlk kızım alerjikti ve sürekli hasta oluyordu,çok zorlu dönemler geçirdik.İkinci kızım 35 günlükken ablasından hastalık bulaştı ve bronşit oldu,iki gün küvezde yattı,çok zor günlerdi benim için.Bu olaydan sonra büyük kızımın sürekli hasta olacağını düşünmeye ve endişelenmeye başladım.İkisinden biri hapşırsa ve ya öksürse hasta olacak zannediyorum,dünya başıma yıkılıyor.Kimseye gidemiyorum,eve misafir alamıyorum.bazen eşim kabul ediyor,eğer çocukları varsa hemen hasta mı diye kontrol ediyorum.Eğer hastaysa 3 gün boyunca kızlarıma geçti mi diye içim içimi yiyor.Büyük kızım anaokulna gidiyordu,okuldan aldım hastalık bulaşır diye.Ne yapmalıyım?Acaba bu yaşadıklarım takıntımı?doktora gitmelimiyim?

Konuyu gorunce okuyayim dedim sizin yazdiklarinizi okuyunca kendime sukrettim.benim bu tur takintilarim yok, zamanlama ve duzen konusunda takintiliyim duzeltmeye calisiyorum.
bence psikiyatri yada psikolog gormeli sizi.tedavi olun, cocuklariniza buyuk zarar verirsiniz.size gore onlari korumak olsa da adi onlarin kisiligi icin buyuk zarar aciyorsunuz simdiden.
 
evden çıkarken kapıyı 7 kere kontrol etmeler, bardağı koyduktan sonra alıp tekrar aynı yere 3defa koyma, eğer bunları yapmazsam aileden birine bir şey olabileceği düşüncesi, kredi kartımı çantama koyduğumu biliyorum ama aklıma güvenemiyorum kenarına elimi bastırıp elimi acıtıyorum ki emin olabileyim, ders çalışırken bir kelimeye takılıp 15 dk kadar ordan öteye gidememe, abdest alırken emin olamayıp defalarca baştan alma.... vs. bıktım artık. uzun zamandır prozac kullandım, bir faydasnı göremedim. bir de üstüne inançla ilgili sıkıntılar başladı. bazen yaratıcının olmadıgını düşünme, isyan etme... sonra böye düşündüğüm için saatlerce ağlıyorum. bu tür takıntılar artık enerji de bırakmadı bende daha 21 yaşındayım ama hareket etmeye bir şeyler yapmaya üşeniyorum. bu durum insanlarla ilişkilerimi de bozmaya başladı. çok bunaaldım çok of :KK43:
 
evden çıkarken kapıyı 7 kere kontrol etmeler, bardağı koyduktan sonra alıp tekrar aynı yere 3defa koyma, eğer bunları yapmazsam aileden birine bir şey olabileceği düşüncesi, kredi kartımı çantama koyduğumu biliyorum ama aklıma güvenemiyorum kenarına elimi bastırıp elimi acıtıyorum ki emin olabileyim, ders çalışırken bir kelimeye takılıp 15 dk kadar ordan öteye gidememe, abdest alırken emin olamayıp defalarca baştan alma.... vs. bıktım artık. uzun zamandır prozac kullandım, bir faydasnı göremedim. bir de üstüne inançla ilgili sıkıntılar başladı. bazen yaratıcının olmadıgını düşünme, isyan etme... sonra böye düşündüğüm için saatlerce ağlıyorum. bu tür takıntılar artık enerji de bırakmadı bende daha 21 yaşındayım ama hareket etmeye bir şeyler yapmaya üşeniyorum. bu durum insanlarla ilişkilerimi de bozmaya başladı. çok bunaaldım çok of :KK43:

Aynı şeyleri yaşıyorum bende çok oze r durum hiç rşsye karar vermekte zorlanıyorum aynen bir bardağı alıp yerine koyup tekrar alıp tekrar bırakıyorum bir şey alırken örn: yumurta 1 yada 3 tane değil 2 yada 4 tane alıyorum bazı eşylaları kullanamıyorun kullanırsam kötü bişey olacak gibi geliyo hayatta bir tere gidip tek başıma oturamıyorum sosyo fobiklikte var aynı zamanda ve hiç kimseye güvenmiyorum sanki herkes benim arkamdan iş çeriyo bana kötüşük yapcak gibi geliyo😢😢hepinize geçmiş olsun arkadaşlar raabbbim şifa versin bizlere tez zamanda inşallah


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
 
X