Obsesif Komplsif olanlar...

Bende senelerdir OKB'den cekiyorum..Suan yasim 17..Asagi yukari 10 yasindan beri bu illet ile bogusuyorum..Hastalik arada boyut degistirdi ama suan cok ilerlemis bir durumda..Artik hayattan bile zevk almiyorum bu hastalik yüzünden..Haftaya doktor ile randevum var, insallah tam gecmese bile biraz hafifler..

Merhaba arkadaşlar bende okb yim çok zor anlar yaşadım

Şuan tedavi görüyorum hayatı insana zindan ediyor hiç bişeyden tat alamaz hale sokuyor dua okuyamazdım saatlerce namaz kılardım elimi sudan çıkarmazdım aklıma kötü şeyler gelirdi çok kötü günler geçirdim şuan bu yazılanları okumak bile ezor geliyor gerçekten bu hastalığı çeken bilir ellerimi saklardım saatlerce sudan çıkarmadığım için yara olurudu saatlerce tuvalette kalırdım temizlemekle geçerdi abdest alamazdım öçok zor günler gerçekten bu durumu sadece kişisel olarak çekmiyordum ailemde benle birlikte tabi bunu çeken bilir..şükürler olsun şuan iyiyim günde 225 doz ilaç kullanırdım ilaçkullanmakta ayrı bi dert ama faydasını gördüm şuan kendi çabalarımla 75 doza indirdim bunu azaltarak ALLAHIN izniyle bırakıcam ilaç tedavisi şart diyorum çünkü bu durumda insna sağlıklı düşünemiyo zaten sağlıklı düşünse bu konumda olmaz ama ilaç tedavisiyle birlikte kendimizede pay düşüyo geriyi hiç düşünmüyeceksin üstüne gideceksin mesala ben tuvalet nekadar temiz olsada saatlerce yıkamadan oturmazdım sanki bişey olcak ama ne yaptım daha az yıkadım sonra yıkamadan oturtum zaten bi kere yaptın mı gerisi geliyo...yada işte herhangi bişeyi yapmasam sanki aileme zarar gelcekmiş gibi bi his hissediyordum ne yaptım saplantı haline gelen düşünceyi yapmadım bi kere iki kere sonra baktım aileme zarar gelmiyor bunları bu şekilde yenmeye çalıştım üstüne gittim..Moralimizi yüksek tutmalıyız yenilmeyecek bi hastalık değil hemen herşeyden etkilenmemeliyiz başka tabirle vurdumduymaz olmalıyız çünkü olumsuz bi olayda takıntılar çoğalabiliyor Umarım okb olan arkadaşlar tez günde bu rahatsızlıktan kurtulur

aminn bu okb çocukluğumdan bu yana beni mahfetti.

Hayretler içinde okudum yazdıklarınızı...! Ben zaten hastalıktan hep korkan bi insanımdır tabi şimdi bunları okuyunca iyie moralim bozuldu ve rastgele açtığım bir sayfaydı bende yazdığınız alışkanlıklar hat safhada sevdiklerime bişey olucak diye mesela uyurken cep telefonumu kesinlikle ışığı yanarken ve düz bi şekilde cam kenarına koymam gerek bunu yapmazsam kötü bişey olucakmış gibi korkuyorum her ihtimale karşı yine de yapıyorum apaçık biliyorum saçmaladığımı ama kendime engel olamıyorum ve bunun gibi şeyler abdest alırken olmadı baştan diye 3-5 sefer tekrarladığım çok olur.ve bu beni bıktırır inanın sudan soğudum o telefonu yeri geliyor yere atıp parçalamak istiyorum çünkü onu cam kenarına yerleştirmeye çalışmak büyük vakit kaybı ve bunun bi hastalık olduğunu yazılarınızı okuduğumda öğrendim.tvnin sesini kısacaksam eğer en son kıstıktan sonra 1 kezde açma tuşuna basmam gerek bunu yapmazsamda kendime bişey olucak sanıyorum, şuan buraya ''kendime bişey olucak sanıyorum'' yazdım diye de kendime bişey olucak sanıyorum! saçmaladığımı biliyorum bazen çok rahatım ama vesveseler geldiğinde bunalıma giriyorum(( şuan çok üzgünüm lütfen bana kurtulduysanız nasıl kurtulduğunuzu yazın birbirimize yardım edelimmm ((

15 gün sonra düğünüm var ve şu aşamada bunun bi hastalık olduğunu öğrenmek daha da moralimi bozdu yarın doktora gidecektim gitmişken bunu da sorucam sizlerle paylaşırım ... hepimiz ALLAH 'A emanet......

arkadaşlar bunun %100 tedavi edilebilir bir hastalık olduğunu öncelikle belirtmek isterim.
yeter ki yaptıklarımızın normal olmadığını kabul edip profesyonel yardım alalım... gerisi kendiliğinden geliyor. tabi sizinde çabanız, kabullenmeniz çok önemli... benim tedavim başarı gösterdi. hemde 6 ay gibi kısa bir sürede. şimdi aklıma geliyor hala ama yapmamam gerektiğini biliyor ve yapmıyorum... ama biraz kötü günler geçireyim hemen yelteniyorum.
ama şunu biliyorum ki nüksederse yine tedavimi olup iyileşeceğim..
umutsuzluğa kapılmayın, okb en kolay tedavi edilebilen psikolojik rahatsızlıklardan biri....

Nazosan yazdıkların bana moral verdi teşekkür ederim... dediğin gibi en çok da sıkıntılı zamanlarda artıyor bu vesveseler. bunun sebebi küçükken yaşanmış kötü bir olay olabilir yazıyor, hastalığı bu sebepten kaynaklanan arkadaşlar var mı aramızda??

nillllya .!.:

Nazosan yazdıkların bana moral verdi teşekkür ederim... dediğin gibi en çok da sıkıntılı zamanlarda artıyor bu vesveseler. bunun sebebi küçükken yaşanmış kötü bir olay olabilir yazıyor, hastalığı bu sebepten kaynaklanan arkadaşlar var mı aramızda??

Genişletmek için tıkla...

doktorumla epey bir konuştuk biz ama çocukluğuma dair bir bulgu yok...
benimki 18 yaşımda yalnız yaşadığım 1 sene içinde başlamış gibi görünüyor...

benimde annem çalışıyordu bende biraz yalnız büyüdüm.... doktor büyütülücek bişey yok ama bi psikologla görüşmende fayda var dedi insanların çoğunda az da olsa vardır böyle takıntılar dedi. en kısa zamanda bi psikoloğa gidicem. devlet hastanesine mi gitmeliyim özele mi siz hangisine gittiniz????

ben üniversite hastahanesi bünyesinde bir doçente gitmiştim... ama özel gibi gittim yani para vererek.
psikiyatrist seçiminde eğer imkanın varsa özeli seçmeni öneririm...

nillllya .!.:

Hayretler içinde okudum yazdıklarınızı...! Ben zaten hastalıktan hep korkan bi insanımdır tabi şimdi bunları okuyunca iyie moralim bozuldu ve rastgele açtığım bir sayfaydı bende yazdığınız alışkanlıklar hat safhada sevdiklerime bişey olucak diye mesela uyurken cep telefonumu kesinlikle ışığı yanarken ve düz bi şekilde cam kenarına koymam gerek bunu yapmazsam kötü bişey olucakmış gibi korkuyorum her ihtimale karşı yine de yapıyorum apaçık biliyorum saçmaladığımı ama kendime engel olamıyorum ve bunun gibi şeyler abdest alırken olmadı baştan diye 3-5 sefer tekrarladığım çok olur.ve bu beni bıktırır inanın sudan soğudum o telefonu yeri geliyor yere atıp parçalamak istiyorum çünkü onu cam kenarına yerleştirmeye çalışmak büyük vakit kaybı ve bunun bi hastalık olduğunu yazılarınızı okuduğumda öğrendim.tvnin sesini kısacaksam eğer en son kıstıktan sonra 1 kezde açma tuşuna basmam gerek bunu yapmazsamda kendime bişey olucak sanıyorum, şuan buraya ''kendime bişey olucak sanıyorum'' yazdım diye de kendime bişey olucak sanıyorum! saçmaladığımı biliyorum bazen çok rahatım ama vesveseler geldiğinde bunalıma giriyorum(( şuan çok üzgünüm lütfen bana kurtulduysanız nasıl kurtulduğunuzu yazın birbirimize yardım edelimmm ((

Genişletmek için tıkla...

telefonu düz şekilde koyma,abdestte sayıları şaşır bakalım nolucak.benim kızım da okb.başına gelmeyen bilmez anne diyor.rahatlıktan çoğu kez,mesela benim kızımın boş vakti çok takıntılara zemin işte.bişeylerle uğraş diyorum.okuyor,psikoloğa gidiyor,onları zengin ediyorsunuz.bu sözlerime karşı çıkanlar olacak,aynen öyle.

boşluğun takıntılara zemin hazırladığı ya da tetiklediği doğru.
ama hiçbir psikolojik rahatsızlık profesyonel yardım almadan geçmez. geçti diyenler yalan söyler...
bunu yaşamayan bilemez gerçektende. lafta kolay, ezbere yorum yapmakta kolay...
resmen acı çektirir bu hastalık, isyan ettirir... :sm_confused:
burdaki birçok kişi ne demek istediğimi çok iyi anlayacaktır...

tabiki insanın bişeylerle meşgul olması çoğu şeyi unutturur ama nereye kadar? mutlaka dinlenmek biraz boş kalmak ihtiyacımız var böyle zamanlarda ne olucak tabiki her fırsatta ortaya çıkıcak, bu davranışların sebebinin araştırılması ve çözüme kavuşturulması lazım en azından kendi açımdan bu böyle ben bikaç gündür rahatım genelde yalnız kaldığımda ortaya çıkıyor ama kendimi şartlandırmaya çalışıyorum yapmıcam etmiycem diyorum bi nevi kendimle inatlaşıyorum ama hiç aklıma gelmemesi için psikolojik destek şart

nillya tam anlamıyla iyleştim diyemiyorum çünkü ilaca halendaha devam ediyorum bunu ilacı bıraktığımda anlayacağım ama şuan takıntılarım yok denilecek şekilde az zor günler şükürler olsun ki bitti hamdolsun RABBİME..Sana doktora gitmedi tavsiye ediyorum ilacın faydasını göreceksin tabi sadece ilaçlada olcak bişey değil mücadele etceksin korkunun üstüne gideceksin bir iki derken inan devamı geliyor

bu arada mutluluklar diliyorum yeni bi hayatta sağlıklı yaşaman dileğiyle

fundacım iyi dileklerin için teşekkürler şuan yoğun dönemdeyim düğün yaklaştı bişeylerle uğraşıyorum aklıma gelmiyor bu ara ufak tekef şeyler oluyor onlarıda geçiştirmeye çalışıyorum kendimce ama en kısa zamanda önce devlet hastanesine gitmek istiyorum duruma göre bakıcam artık ama ilaç kullanmak istemiyorum ne olursa olsun ...

İlaçsız halledebilecegine inanıyorsan ne mutlu sana:)Bende ilacı bırakma yolundayım benimde 9 ekimde ALLAH nasip ederse düğünüm var.Günde günde 225 doz alırken zamnala 35 doza indirdim şükürler olsun bi sorun yok iyiyim takıntılarımda yok denilebilecek şeykilde ama bunu ilaç ve kendi çabamla başardım..Umarım hereşy inandığın gibi olur:)

aranız da intihar edermiyim,takıntısı kendime veya bi çocuğga veya çocuğuma zarar verirmiyim takıntısı sanki bunu yapmış gibi bi ruh haline giren var mı.lütfen bana cvp verin.özellikle intihar edermiyim korkusu olan ve sanki etmiş gibi ya da etmemek için kendini zor tutuyomuş gibi olan var mıı