Gece gece moral bozukluğundan, üzüntüden ağlamak üzereyim. Utanmasam ağlıycam o noktadayım.
Aylarca doğum yapıcam diye evimden, esümden ayrı kaldım biliyorsunuz.. Resmen saatleri dahi saydım evime dönmek için. Çok sğkür döndüm. Her sey o kadar güzeldi ki.. Bebeğimin düzeni çok güzeldi, ben sakindim, stresim yoktu..
Bu gece saat 9da deprem oldu 4.8.. belki haberlerde gecti, gördünüz bilmiyorum. ve ben çok kötü oldum.. Tansiyonum düstü, nefes alamadım, ağladım vs. Gecen yıl da olmustu ama simdi bebeğim olunca daha çok korktum. Direkt odaya koştum zaten bebeğin basında ağladım.
Esim su an gece çalılıyor. benim bu kadar korktuğumu görünce 2-3 haftalığına tekrar ailemin yanına gitmemi istedi. Ben de açıkcası gece yalnız kalacak cesaretim olmadığı için tamam dedim. Su an abim yolda, beni almaya geliyor. Ama istemiyorum.. Tam bebeğime alışmış, her sey yoluna girmişken düzenim bozulsun istemiyorum. Ama bu evde de su an korkum bu kadar tazeyken gözüme uyku girmiyor..
Bir ay sonra da ablamın düğünü var. Esim bu vesileyle düğüne de katılırsın, sonra gelir alırım seni diyor. Normalde düğüne gitme biyetim yoktu bebeğim kücük olduğu için. İyi mi oldu kötü mü bilmiyorum ama hiç gidesim yok. Abim de yolu yarıladı, vazgectim istemiyorum diyemem. Ki desem bile napıcam esim ise gidince?
Bir yandan da diyorum ki bir ay sonra geri geldiğimde sanki deprem tehlikesi olmayacak mı? yine olacak.. Çok üzgünüm.. Esim de gitmemi istiyor, işteyken aklım sizde kalacak diyor.