Benim rahmetli anneannem de dayıma çok düşkündü. Her sorunuyla annem ilgilendi, zaten küçükken yanımızda yaşıyordu sonra ayırdık evleri ama yine de hastalığında yanımıza almıştık. Dayım başka şehirde, o geldi mi aşkla bakardı resmen. Ayda yılda bir telefonla konuşurlardi sadece. Maddi durumu aşırı iyi olmasına rağmen bayramda geldiginde bile Kadıncağıza bir çikolata dahi getirmezdi, hiçbir desteği de olmadı. Annelerin erkek evlat aşkı başka oluyor genelde kınamak istemiyorum.
Konunuza gelince de neye kırıldığınizi söyleyin. Böyle sessiz tepkiyle kimsenin derdinizi anlamasını bekleyemezsiniz. Icinizdekileri söyleyin, hem yarın öbür gün durduk yere hayırsız torun diye arkanızdan laf etmesinler. Hatalarını görsünler, bir umut belki telafi etmek isterler. İstemezlerse de içiniz rahat bir şekilde aranıza mesafe koyarsınız
