ALLAH BAĞIŞLASIN MELEĞİNİZİ
CESARET VERDİN CANIM
İNŞALLAH BENİM DE DOĞUMUM BÖYLE KOLAY OLUR
TOPARLANDIN MI BARİ
ALLAH BAĞIŞLASIN MELEĞİNİZİmeraba kızlar, hikayemi sizlere cesaret vermek için yazmak istedim. nitekim ben, kolay doğum hikayeleri okuyarak kendimi hazırladım buna. şimdi anlıyorum okuduklarımdan da kolay oldu doğumum.
hamileliğimin son 2 ayını erken doğum riskim olduğundan genelde evde yatarak geçirdim. yürüyüşler falan yapamadım. bebek zaten hep aşağıdaydı ve aşağı baskı yapıyodu.
36+4 te sabah idrar kaçırma gibi suyumun geldiğini farkettim. anlayamadım önce, ikinciye biraz daha fazla pijamamı ıslatacak kadar olunca eşimle fırladık birden. saat 8 di. hastane 1 saat uzaklıktaydı. doktorumu aradım hemen gel dedi. belimde ağrı vardı rahimde de kasılmalarım. ama sancı değildi. ben iyiydim hatta hafif bi makyaj bile yaptım çıkmadan :)
yolda sancılarım başladı ama şiddetli değil. 5 dk da bir giriyodu. adet sancısı gibi. ben yine iyiydim muhabbet ediyoduk. garip bi heyecan ve cesaret vardı içimde. korku yoktu. evden çıkıp gidene kadar saat 9:45 olmuştu ve o saatte hastaneye girdik. acilden giriş yaptık araba getirceklerdi oturmam için ama istemedim yürüyerek çıkmak istedim. doktorum daha gelmemişti (cumartesi sanırım mesaiye geç başlıyo)
beni hemen nst ye aldılar. nst de sancım oldukça şiddetlenmişti heralde doğum sancısı bu olmalı dedim (aslında bu olmadığını sonra anladım :) nst den çıkınca sizi hemen doğumhaneye alıyoruz dediler. sancı odasına geçtim önce ameliyat önlüğü verdiler onu giydim. lavman yaptılar. sancım oldukça şiddetlenmişti. doktorum geldi muayene etti, ooo maşallah dedi, hemşire kaç hocam dedi 7 cm dedi dr. hemşire de şaşırdı. ben de çok sevindim o an 7 cm açılmıştı bile. dr da çok güzel deyip bana sürekli moral verdi. sonra sancım daha da şiddetlendi. kayınvalidem yanımdaydı sürekli oku anne deyip onun elini sıkıyodum sancı geldikçe. çok şiddetli ancak ara sıra sizi dinlendiren bi sancıydı. sonra 8 cm, sonra 9 oldu. 9 cm de doğumhaneye aldılar. doktorum geldi aşağıdan baktı ve biraz daha var dedi. allahım hemen olsun diye dua ediyodum. sürekli daha varmı diye ebeye soruyodum. dr arada aşağı odasına iniyo arada çıkıyodu yanıma. ben sancı geldikçe derin derin nefes almaya ve ıkınmaya başlamıştım.sonra ebe baktı ve hemen dr u aradı biz hazırız dedi. doktor koşarak geldi ve eşim dr dan izin almış o da geldi yanıma. son 2 ıkınmayla bebeğim geldi. oğlumu koynuma koydular hemen, parmağımı tuttu :) herşey o an bitmişti. ne acı kaldı ne sancı. eşimle bebeği dışarı aldılar. dr şimdi iğne yapıcam dikiş için korkma acımaz dedi. iğne yapıp uyuşturdu ve dikmeye başladı. 2-3 tane dikişim var bu arada. o dikerken muhabbet ettik. ben o kadar iyiydim ki nasıl bu kadar kolay oldu diye olayın şokundaydım. neye uğradığımızı şaşırmıştık. ve hastaneye girdikten tam 2 saat sonra olmuştu oğlum. ve bunun sadece 1 saati zordu o da dayanılmaz değildi.
ben de çok kilo aldım :)))çok güzel bir doğum anısı olmuş..ben de çok kilo aldım, doğuma daha 14 hafta var ama şimdiden 12 kilo aldım. acaba normal doğumda çok sıkıntı olur mu ki??
meraba kızlar, hikayemi sizlere cesaret vermek için yazmak istedim. nitekim ben, kolay doğum hikayeleri okuyarak kendimi hazırladım buna. şimdi anlıyorum okuduklarımdan da kolay oldu doğumum.
hamileliğimin son 2 ayını erken doğum riskim olduğundan genelde evde yatarak geçirdim. yürüyüşler falan yapamadım. bebek zaten hep aşağıdaydı ve aşağı baskı yapıyodu.
36+4 te sabah idrar kaçırma gibi suyumun geldiğini farkettim. anlayamadım önce, ikinciye biraz daha fazla pijamamı ıslatacak kadar olunca eşimle fırladık birden. saat 8 di. hastane 1 saat uzaklıktaydı. doktorumu aradım hemen gel dedi. belimde ağrı vardı rahimde de kasılmalarım. ama sancı değildi. ben iyiydim hatta hafif bi makyaj bile yaptım çıkmadan :)
yolda sancılarım başladı ama şiddetli değil. 5 dk da bir giriyodu. adet sancısı gibi. ben yine iyiydim muhabbet ediyoduk. garip bi heyecan ve cesaret vardı içimde. korku yoktu. evden çıkıp gidene kadar saat 9:45 olmuştu ve o saatte hastaneye girdik. acilden giriş yaptık araba getirceklerdi oturmam için ama istemedim yürüyerek çıkmak istedim. doktorum daha gelmemişti (cumartesi sanırım mesaiye geç başlıyo)
beni hemen nst ye aldılar. nst de sancım oldukça şiddetlenmişti heralde doğum sancısı bu olmalı dedim (aslında bu olmadığını sonra anladım :) nst den çıkınca sizi hemen doğumhaneye alıyoruz dediler. sancı odasına geçtim önce ameliyat önlüğü verdiler onu giydim. lavman yaptılar. sancım oldukça şiddetlenmişti. doktorum geldi muayene etti, ooo maşallah dedi, hemşire kaç hocam dedi 7 cm dedi dr. hemşire de şaşırdı. ben de çok sevindim o an 7 cm açılmıştı bile. dr da çok güzel deyip bana sürekli moral verdi. sonra sancım daha da şiddetlendi. kayınvalidem yanımdaydı sürekli oku anne deyip onun elini sıkıyodum sancı geldikçe. çok şiddetli ancak ara sıra sizi dinlendiren bi sancıydı. sonra 8 cm, sonra 9 oldu. 9 cm de doğumhaneye aldılar. doktorum geldi aşağıdan baktı ve biraz daha var dedi. allahım hemen olsun diye dua ediyodum. sürekli daha varmı diye ebeye soruyodum. dr arada aşağı odasına iniyo arada çıkıyodu yanıma. ben sancı geldikçe derin derin nefes almaya ve ıkınmaya başlamıştım.sonra ebe baktı ve hemen dr u aradı biz hazırız dedi. doktor koşarak geldi ve eşim dr dan izin almış o da geldi yanıma. son 2 ıkınmayla bebeğim geldi. oğlumu koynuma koydular hemen, parmağımı tuttu :) herşey o an bitmişti. ne acı kaldı ne sancı. eşimle bebeği dışarı aldılar. dr şimdi iğne yapıcam dikiş için korkma acımaz dedi. iğne yapıp uyuşturdu ve dikmeye başladı. 2-3 tane dikişim var bu arada. o dikerken muhabbet ettik. ben o kadar iyiydim ki nasıl bu kadar kolay oldu diye olayın şokundaydım. neye uğradığımızı şaşırmıştık. ve hastaneye girdikten tam 2 saat sonra olmuştu oğlum. ve bunun sadece 1 saati zordu o da dayanılmaz değildi.
Amin inşallahdemem o ki cesur olun. ben yaptıysam hepiniz yapabilirsiniz. kan aldırırken fenalaşırdım o kadar tırsak biriyimdir ki bu konularda, kimse bu cesaretime inanamadı. çok hareketsiz bi hamileliğe rağmen kolay oldu. tabi bazı tüyolarım var. bol bol nefes egzersizi yapın, yapabilirseniz hamile pilatesi yapın, rahim kaslarını çalıştıran kegel egzersizini yapın, son haftalarda bol bol hurma yiyin, açılmayı kolaylaştırıyo. doğuma gitmeden önceki gece bi sürü yemiştim. ve hamileliğimde o kadar çok su içtim ki belki onunda faydası olmuştur. çok kilo almamamın sebebi de su bence. su için bol bol. ve doğumhanede sürekli ayetel kürsi okuyun. sancı anında bile aklınızda olsun okuyun. herkese kolay ve normal doğumlar dilerim...
meraba kızlar, hikayemi sizlere cesaret vermek için yazmak istedim. nitekim ben, kolay doğum hikayeleri okuyarak kendimi hazırladım buna. şimdi anlıyorum okuduklarımdan da kolay oldu doğumum.
hamileliğimin son 2 ayını erken doğum riskim olduğundan genelde evde yatarak geçirdim. yürüyüşler falan yapamadım. bebek zaten hep aşağıdaydı ve aşağı baskı yapıyodu.
36+4 te sabah idrar kaçırma gibi suyumun geldiğini farkettim. anlayamadım önce, ikinciye biraz daha fazla pijamamı ıslatacak kadar olunca eşimle fırladık birden. saat 8 di. hastane 1 saat uzaklıktaydı. doktorumu aradım hemen gel dedi. belimde ağrı vardı rahimde de kasılmalarım. ama sancı değildi. ben iyiydim hatta hafif bi makyaj bile yaptım çıkmadan :)
yolda sancılarım başladı ama şiddetli değil. 5 dk da bir giriyodu. adet sancısı gibi. ben yine iyiydim muhabbet ediyoduk. garip bi heyecan ve cesaret vardı içimde. korku yoktu. evden çıkıp gidene kadar saat 9:45 olmuştu ve o saatte hastaneye girdik. acilden giriş yaptık araba getirceklerdi oturmam için ama istemedim yürüyerek çıkmak istedim. doktorum daha gelmemişti (cumartesi sanırım mesaiye geç başlıyo)
beni hemen nst ye aldılar. nst de sancım oldukça şiddetlenmişti heralde doğum sancısı bu olmalı dedim (aslında bu olmadığını sonra anladım :) nst den çıkınca sizi hemen doğumhaneye alıyoruz dediler. sancı odasına geçtim önce ameliyat önlüğü verdiler onu giydim. lavman yaptılar. sancım oldukça şiddetlenmişti. doktorum geldi muayene etti, ooo maşallah dedi, hemşire kaç hocam dedi 7 cm dedi dr. hemşire de şaşırdı. ben de çok sevindim o an 7 cm açılmıştı bile. dr da çok güzel deyip bana sürekli moral verdi. sonra sancım daha da şiddetlendi. kayınvalidem yanımdaydı sürekli oku anne deyip onun elini sıkıyodum sancı geldikçe. çok şiddetli ancak ara sıra sizi dinlendiren bi sancıydı. sonra 8 cm, sonra 9 oldu. 9 cm de doğumhaneye aldılar. doktorum geldi aşağıdan baktı ve biraz daha var dedi. allahım hemen olsun diye dua ediyodum. sürekli daha varmı diye ebeye soruyodum. dr arada aşağı odasına iniyo arada çıkıyodu yanıma. ben sancı geldikçe derin derin nefes almaya ve ıkınmaya başlamıştım.sonra ebe baktı ve hemen dr u aradı biz hazırız dedi. doktor koşarak geldi ve eşim dr dan izin almış o da geldi yanıma. son 2 ıkınmayla bebeğim geldi. oğlumu koynuma koydular hemen, parmağımı tuttu :) herşey o an bitmişti. ne acı kaldı ne sancı. eşimle bebeği dışarı aldılar. dr şimdi iğne yapıcam dikiş için korkma acımaz dedi. iğne yapıp uyuşturdu ve dikmeye başladı. 2-3 tane dikişim var bu arada. o dikerken muhabbet ettik. ben o kadar iyiydim ki nasıl bu kadar kolay oldu diye olayın şokundaydım. neye uğradığımızı şaşırmıştık. ve hastaneye girdikten tam 2 saat sonra olmuştu oğlum. ve bunun sadece 1 saati zordu o da dayanılmaz değildi.
inanamıyorum ya bende böyle doğum yapmak istiyorum inşallah benim kide böyle kolay ve çabuk dogarmeraba kızlar, hikayemi sizlere cesaret vermek için yazmak istedim. nitekim ben, kolay doğum hikayeleri okuyarak kendimi hazırladım buna. şimdi anlıyorum okuduklarımdan da kolay oldu doğumum.
hamileliğimin son 2 ayını erken doğum riskim olduğundan genelde evde yatarak geçirdim. yürüyüşler falan yapamadım. bebek zaten hep aşağıdaydı ve aşağı baskı yapıyodu.
36+4 te sabah idrar kaçırma gibi suyumun geldiğini farkettim. anlayamadım önce, ikinciye biraz daha fazla pijamamı ıslatacak kadar olunca eşimle fırladık birden. saat 8 di. hastane 1 saat uzaklıktaydı. doktorumu aradım hemen gel dedi. belimde ağrı vardı rahimde de kasılmalarım. ama sancı değildi. ben iyiydim hatta hafif bi makyaj bile yaptım çıkmadan :)
yolda sancılarım başladı ama şiddetli değil. 5 dk da bir giriyodu. adet sancısı gibi. ben yine iyiydim muhabbet ediyoduk. garip bi heyecan ve cesaret vardı içimde. korku yoktu. evden çıkıp gidene kadar saat 9:45 olmuştu ve o saatte hastaneye girdik. acilden giriş yaptık araba getirceklerdi oturmam için ama istemedim yürüyerek çıkmak istedim. doktorum daha gelmemişti (cumartesi sanırım mesaiye geç başlıyo)
beni hemen nst ye aldılar. nst de sancım oldukça şiddetlenmişti heralde doğum sancısı bu olmalı dedim (aslında bu olmadığını sonra anladım :) nst den çıkınca sizi hemen doğumhaneye alıyoruz dediler. sancı odasına geçtim önce ameliyat önlüğü verdiler onu giydim. lavman yaptılar. sancım oldukça şiddetlenmişti. doktorum geldi muayene etti, ooo maşallah dedi, hemşire kaç hocam dedi 7 cm dedi dr. hemşire de şaşırdı. ben de çok sevindim o an 7 cm açılmıştı bile. dr da çok güzel deyip bana sürekli moral verdi. sonra sancım daha da şiddetlendi. kayınvalidem yanımdaydı sürekli oku anne deyip onun elini sıkıyodum sancı geldikçe. çok şiddetli ancak ara sıra sizi dinlendiren bi sancıydı. sonra 8 cm, sonra 9 oldu. 9 cm de doğumhaneye aldılar. doktorum geldi aşağıdan baktı ve biraz daha var dedi. allahım hemen olsun diye dua ediyodum. sürekli daha varmı diye ebeye soruyodum. dr arada aşağı odasına iniyo arada çıkıyodu yanıma. ben sancı geldikçe derin derin nefes almaya ve ıkınmaya başlamıştım.sonra ebe baktı ve hemen dr u aradı biz hazırız dedi. doktor koşarak geldi ve eşim dr dan izin almış o da geldi yanıma. son 2 ıkınmayla bebeğim geldi. oğlumu koynuma koydular hemen, parmağımı tuttu :) herşey o an bitmişti. ne acı kaldı ne sancı. eşimle bebeği dışarı aldılar. dr şimdi iğne yapıcam dikiş için korkma acımaz dedi. iğne yapıp uyuşturdu ve dikmeye başladı. 2-3 tane dikişim var bu arada. o dikerken muhabbet ettik. ben o kadar iyiydim ki nasıl bu kadar kolay oldu diye olayın şokundaydım. neye uğradığımızı şaşırmıştık. ve hastaneye girdikten tam 2 saat sonra olmuştu oğlum. ve bunun sadece 1 saati zordu o da dayanılmaz değildi.
Ben mesajınızı biraz geç gördüm. Bebeğiniz büyümüştür sizin. Allah analı babalı büyümesini nasip etsin. Doğum hikayeniz çok güzel. Benim doktorum da normal doüum yanlısı ve ben de aslında korksam da normal doğum yapmak istiyorum. Hikayenizi okuduğumda sizin adınıza çok sevindim, kendi adıma da cesaret buldum :) İnşallah benim de sizin gibi kolay bir doğumum olur. İlk doğumum olduğu için su gelmesi nasıl olur, acaba anlayabilir miyim diye çok tedirgin oluyorum. Kasılma ve kasıklarda ara sıra sancım oluyor ve ben de ister istemez doğum sancısı olabilir mi diye korkuyorum. HErhalde doğum başladığında anlayamayacağımdan korktuğum bu durumları anlayabilirim değil mi :)
Hayırlı olsun canım çok güzel sağlıkla doğmuş darisi bize inşallah bende böyle rahat doğum çok istiyorummeraba kızlar, hikayemi sizlere cesaret vermek için yazmak istedim. nitekim ben, kolay doğum hikayeleri okuyarak kendimi hazırladım buna. şimdi anlıyorum okuduklarımdan da kolay oldu doğumum.
hamileliğimin son 2 ayını erken doğum riskim olduğundan genelde evde yatarak geçirdim. yürüyüşler falan yapamadım. bebek zaten hep aşağıdaydı ve aşağı baskı yapıyodu.
36+4 te sabah idrar kaçırma gibi suyumun geldiğini farkettim. anlayamadım önce, ikinciye biraz daha fazla pijamamı ıslatacak kadar olunca eşimle fırladık birden. saat 8 di. hastane 1 saat uzaklıktaydı. doktorumu aradım hemen gel dedi. belimde ağrı vardı rahimde de kasılmalarım. ama sancı değildi. ben iyiydim hatta hafif bi makyaj bile yaptım çıkmadan :)
yolda sancılarım başladı ama şiddetli değil. 5 dk da bir giriyodu. adet sancısı gibi. ben yine iyiydim muhabbet ediyoduk. garip bi heyecan ve cesaret vardı içimde. korku yoktu. evden çıkıp gidene kadar saat 9:45 olmuştu ve o saatte hastaneye girdik. acilden giriş yaptık araba getirceklerdi oturmam için ama istemedim yürüyerek çıkmak istedim. doktorum daha gelmemişti (cumartesi sanırım mesaiye geç başlıyo)
beni hemen nst ye aldılar. nst de sancım oldukça şiddetlenmişti heralde doğum sancısı bu olmalı dedim (aslında bu olmadığını sonra anladım :) nst den çıkınca sizi hemen doğumhaneye alıyoruz dediler. sancı odasına geçtim önce ameliyat önlüğü verdiler onu giydim. lavman yaptılar. sancım oldukça şiddetlenmişti. doktorum geldi muayene etti, ooo maşallah dedi, hemşire kaç hocam dedi 7 cm dedi dr. hemşire de şaşırdı. ben de çok sevindim o an 7 cm açılmıştı bile. dr da çok güzel deyip bana sürekli moral verdi. sonra sancım daha da şiddetlendi. kayınvalidem yanımdaydı sürekli oku anne deyip onun elini sıkıyodum sancı geldikçe. çok şiddetli ancak ara sıra sizi dinlendiren bi sancıydı. sonra 8 cm, sonra 9 oldu. 9 cm de doğumhaneye aldılar. doktorum geldi aşağıdan baktı ve biraz daha var dedi. allahım hemen olsun diye dua ediyodum. sürekli daha varmı diye ebeye soruyodum. dr arada aşağı odasına iniyo arada çıkıyodu yanıma. ben sancı geldikçe derin derin nefes almaya ve ıkınmaya başlamıştım.sonra ebe baktı ve hemen dr u aradı biz hazırız dedi. doktor koşarak geldi ve eşim dr dan izin almış o da geldi yanıma. son 2 ıkınmayla bebeğim geldi. oğlumu koynuma koydular hemen, parmağımı tuttu :) herşey o an bitmişti. ne acı kaldı ne sancı. eşimle bebeği dışarı aldılar. dr şimdi iğne yapıcam dikiş için korkma acımaz dedi. iğne yapıp uyuşturdu ve dikmeye başladı. 2-3 tane dikişim var bu arada. o dikerken muhabbet ettik. ben o kadar iyiydim ki nasıl bu kadar kolay oldu diye olayın şokundaydım. neye uğradığımızı şaşırmıştık. ve hastaneye girdikten tam 2 saat sonra olmuştu oğlum. ve bunun sadece 1 saati zordu o da dayanılmaz değildi.
ne kolay doğummuş ya inşallah benim de öyle olur ilki 8 saat sancı çektimİnşallah, hiç korkmayın yapabilirim deyin ve yapın. Anlatmak yetmez yaşayınca ne kadar büyük bir mucize ve güzellik olduğunu anlıyorsunuz Allah hayırlısıyla kucağıniza almayı nasip etsin
Yani çok sancidan bahsediyorsunuz aslında.sonra nasılsa kolsy oldu diyosunuz. Çok anlamıyorum acı dayanılmaz mi değil mimeraba kızlar, hikayemi sizlere cesaret vermek için yazmak istedim. nitekim ben, kolay doğum hikayeleri okuyarak kendimi hazırladım buna. şimdi anlıyorum okuduklarımdan da kolay oldu doğumum.
hamileliğimin son 2 ayını erken doğum riskim olduğundan genelde evde yatarak geçirdim. yürüyüşler falan yapamadım. bebek zaten hep aşağıdaydı ve aşağı baskı yapıyodu.
36+4 te sabah idrar kaçırma gibi suyumun geldiğini farkettim. anlayamadım önce, ikinciye biraz daha fazla pijamamı ıslatacak kadar olunca eşimle fırladık birden. saat 8 di. hastane 1 saat uzaklıktaydı. doktorumu aradım hemen gel dedi. belimde ağrı vardı rahimde de kasılmalarım. ama sancı değildi. ben iyiydim hatta hafif bi makyaj bile yaptım çıkmadan :)
yolda sancılarım başladı ama şiddetli değil. 5 dk da bir giriyodu. adet sancısı gibi. ben yine iyiydim muhabbet ediyoduk. garip bi heyecan ve cesaret vardı içimde. korku yoktu. evden çıkıp gidene kadar saat 9:45 olmuştu ve o saatte hastaneye girdik. acilden giriş yaptık araba getirceklerdi oturmam için ama istemedim yürüyerek çıkmak istedim. doktorum daha gelmemişti (cumartesi sanırım mesaiye geç başlıyo)
beni hemen nst ye aldılar. nst de sancım oldukça şiddetlenmişti heralde doğum sancısı bu olmalı dedim (aslında bu olmadığını sonra anladım :) nst den çıkınca sizi hemen doğumhaneye alıyoruz dediler. sancı odasına geçtim önce ameliyat önlüğü verdiler onu giydim. lavman yaptılar. sancım oldukça şiddetlenmişti. doktorum geldi muayene etti, ooo maşallah dedi, hemşire kaç hocam dedi 7 cm dedi dr. hemşire de şaşırdı. ben de çok sevindim o an 7 cm açılmıştı bile. dr da çok güzel deyip bana sürekli moral verdi. sonra sancım daha da şiddetlendi. kayınvalidem yanımdaydı sürekli oku anne deyip onun elini sıkıyodum sancı geldikçe. çok şiddetli ancak ara sıra sizi dinlendiren bi sancıydı. sonra 8 cm, sonra 9 oldu. 9 cm de doğumhaneye aldılar. doktorum geldi aşağıdan baktı ve biraz daha var dedi. allahım hemen olsun diye dua ediyodum. sürekli daha varmı diye ebeye soruyodum. dr arada aşağı odasına iniyo arada çıkıyodu yanıma. ben sancı geldikçe derin derin nefes almaya ve ıkınmaya başlamıştım.sonra ebe baktı ve hemen dr u aradı biz hazırız dedi. doktor koşarak geldi ve eşim dr dan izin almış o da geldi yanıma. son 2 ıkınmayla bebeğim geldi. oğlumu koynuma koydular hemen, parmağımı tuttu :) herşey o an bitmişti. ne acı kaldı ne sancı. eşimle bebeği dışarı aldılar. dr şimdi iğne yapıcam dikiş için korkma acımaz dedi. iğne yapıp uyuşturdu ve dikmeye başladı. 2-3 tane dikişim var bu arada. o dikerken muhabbet ettik. ben o kadar iyiydim ki nasıl bu kadar kolay oldu diye olayın şokundaydım. neye uğradığımızı şaşırmıştık. ve hastaneye girdikten tam 2 saat sonra olmuştu oğlum. ve bunun sadece 1 saati zordu o da dayanılmaz değildi.