Inşallah normal olur cnm benim drum normal dedi ama son dk herşey değişebiliyor inşallah herşey yolunda gider ve biz normal doğum yapariz
Inşallah normal olur cnm benim drum normal dedi ama son dk herşey değişebiliyor inşallah herşey yolunda gider ve biz normal doğum yaparizrica ederim :) ay inşallah zamanı geldiğinde döner aşağı. erken de gelmesin aman diyeyim. normal olsun istiyorum. yani mecbur kalırsam tabi ki sezeryan da olur ama normal olsa iyi olur.
demem o ki cesur olun. ben yaptıysam hepiniz yapabilirsiniz. kan aldırırken fenalaşırdım o kadar tırsak biriyimdir ki bu konularda, kimse bu cesaretime inanamadı. çok hareketsiz bi hamileliğe rağmen kolay oldu. tabi bazı tüyolarım var. bol bol nefes egzersizi yapın, yapabilirseniz hamile pilatesi yapın, rahim kaslarını çalıştıran kegel egzersizini yapın, son haftalarda bol bol hurma yiyin, açılmayı kolaylaştırıyo. doğuma gitmeden önceki gece bi sürü yemiştim. ve hamileliğimde o kadar çok su içtim ki belki onunda faydası olmuştur. çok kilo almamamın sebebi de su bence. su için bol bol. ve doğumhanede sürekli ayetel kürsi okuyun. sancı anında bile aklınızda olsun okuyun. herkese kolay ve normal doğumlar dilerim...
Ay gözlerim çok yaşardı, çok duygulandımmeraba kızlar, hikayemi sizlere cesaret vermek için yazmak istedim. nitekim ben, kolay doğum hikayeleri okuyarak kendimi hazırladım buna. şimdi anlıyorum okuduklarımdan da kolay oldu doğumum.
hamileliğimin son 2 ayını erken doğum riskim olduğundan genelde evde yatarak geçirdim. yürüyüşler falan yapamadım. bebek zaten hep aşağıdaydı ve aşağı baskı yapıyodu.
36+4 te sabah idrar kaçırma gibi suyumun geldiğini farkettim. anlayamadım önce, ikinciye biraz daha fazla pijamamı ıslatacak kadar olunca eşimle fırladık birden. saat 8 di. hastane 1 saat uzaklıktaydı. doktorumu aradım hemen gel dedi. belimde ağrı vardı rahimde de kasılmalarım. ama sancı değildi. ben iyiydim hatta hafif bi makyaj bile yaptım çıkmadan :)
yolda sancılarım başladı ama şiddetli değil. 5 dk da bir giriyodu. adet sancısı gibi. ben yine iyiydim muhabbet ediyoduk. garip bi heyecan ve cesaret vardı içimde. korku yoktu. evden çıkıp gidene kadar saat 9:45 olmuştu ve o saatte hastaneye girdik. acilden giriş yaptık araba getirceklerdi oturmam için ama istemedim yürüyerek çıkmak istedim. doktorum daha gelmemişti (cumartesi sanırım mesaiye geç başlıyo)
beni hemen nst ye aldılar. nst de sancım oldukça şiddetlenmişti heralde doğum sancısı bu olmalı dedim (aslında bu olmadığını sonra anladım :) nst den çıkınca sizi hemen doğumhaneye alıyoruz dediler. sancı odasına geçtim önce ameliyat önlüğü verdiler onu giydim. lavman yaptılar. sancım oldukça şiddetlenmişti. doktorum geldi muayene etti, ooo maşallah dedi, hemşire kaç hocam dedi 7 cm dedi dr. hemşire de şaşırdı. ben de çok sevindim o an 7 cm açılmıştı bile. dr da çok güzel deyip bana sürekli moral verdi. sonra sancım daha da şiddetlendi. kayınvalidem yanımdaydı sürekli oku anne deyip onun elini sıkıyodum sancı geldikçe. çok şiddetli ancak ara sıra sizi dinlendiren bi sancıydı. sonra 8 cm, sonra 9 oldu. 9 cm de doğumhaneye aldılar. doktorum geldi aşağıdan baktı ve biraz daha var dedi. allahım hemen olsun diye dua ediyodum. sürekli daha varmı diye ebeye soruyodum. dr arada aşağı odasına iniyo arada çıkıyodu yanıma. ben sancı geldikçe derin derin nefes almaya ve ıkınmaya başlamıştım.sonra ebe baktı ve hemen dr u aradı biz hazırız dedi. doktor koşarak geldi ve eşim dr dan izin almış o da geldi yanıma. son 2 ıkınmayla bebeğim geldi. oğlumu koynuma koydular hemen, parmağımı tuttu :) herşey o an bitmişti. ne acı kaldı ne sancı. eşimle bebeği dışarı aldılar. dr şimdi iğne yapıcam dikiş için korkma acımaz dedi. iğne yapıp uyuşturdu ve dikmeye başladı. 2-3 tane dikişim var bu arada. o dikerken muhabbet ettik. ben o kadar iyiydim ki nasıl bu kadar kolay oldu diye olayın şokundaydım. neye uğradığımızı şaşırmıştık. ve hastaneye girdikten tam 2 saat sonra olmuştu oğlum. ve bunun sadece 1 saati zordu o da dayanılmaz değildi.
36. Haftayi doldurunca hurma yemeye başlayan derim. Acilmayi kolaylastiriyo daha erken yemeyin
meraba kızlar, hikayemi sizlere cesaret vermek için yazmak istedim. nitekim ben, kolay doğum hikayeleri okuyarak kendimi hazırladım buna. şimdi anlıyorum okuduklarımdan da kolay oldu doğumum.
hamileliğimin son 2 ayını erken doğum riskim olduğundan genelde evde yatarak geçirdim. yürüyüşler falan yapamadım. bebek zaten hep aşağıdaydı ve aşağı baskı yapıyodu.
36+4 te sabah idrar kaçırma gibi suyumun geldiğini farkettim. anlayamadım önce, ikinciye biraz daha fazla pijamamı ıslatacak kadar olunca eşimle fırladık birden. saat 8 di. hastane 1 saat uzaklıktaydı. doktorumu aradım hemen gel dedi. belimde ağrı vardı rahimde de kasılmalarım. ama sancı değildi. ben iyiydim hatta hafif bi makyaj bile yaptım çıkmadan :)
yolda sancılarım başladı ama şiddetli değil. 5 dk da bir giriyodu. adet sancısı gibi. ben yine iyiydim muhabbet ediyoduk. garip bi heyecan ve cesaret vardı içimde. korku yoktu. evden çıkıp gidene kadar saat 9:45 olmuştu ve o saatte hastaneye girdik. acilden giriş yaptık araba getirceklerdi oturmam için ama istemedim yürüyerek çıkmak istedim. doktorum daha gelmemişti (cumartesi sanırım mesaiye geç başlıyo)
beni hemen nst ye aldılar. nst de sancım oldukça şiddetlenmişti heralde doğum sancısı bu olmalı dedim (aslında bu olmadığını sonra anladım :) nst den çıkınca sizi hemen doğumhaneye alıyoruz dediler. sancı odasına geçtim önce ameliyat önlüğü verdiler onu giydim. lavman yaptılar. sancım oldukça şiddetlenmişti. doktorum geldi muayene etti, ooo maşallah dedi, hemşire kaç hocam dedi 7 cm dedi dr. hemşire de şaşırdı. ben de çok sevindim o an 7 cm açılmıştı bile. dr da çok güzel deyip bana sürekli moral verdi. sonra sancım daha da şiddetlendi. kayınvalidem yanımdaydı sürekli oku anne deyip onun elini sıkıyodum sancı geldikçe. çok şiddetli ancak ara sıra sizi dinlendiren bi sancıydı. sonra 8 cm, sonra 9 oldu. 9 cm de doğumhaneye aldılar. doktorum geldi aşağıdan baktı ve biraz daha var dedi. allahım hemen olsun diye dua ediyodum. sürekli daha varmı diye ebeye soruyodum. dr arada aşağı odasına iniyo arada çıkıyodu yanıma. ben sancı geldikçe derin derin nefes almaya ve ıkınmaya başlamıştım.sonra ebe baktı ve hemen dr u aradı biz hazırız dedi. doktor koşarak geldi ve eşim dr dan izin almış o da geldi yanıma. son 2 ıkınmayla bebeğim geldi. oğlumu koynuma koydular hemen, parmağımı tuttu :) herşey o an bitmişti. ne acı kaldı ne sancı. eşimle bebeği dışarı aldılar. dr şimdi iğne yapıcam dikiş için korkma acımaz dedi. iğne yapıp uyuşturdu ve dikmeye başladı. 2-3 tane dikişim var bu arada. o dikerken muhabbet ettik. ben o kadar iyiydim ki nasıl bu kadar kolay oldu diye olayın şokundaydım. neye uğradığımızı şaşırmıştık. ve hastaneye girdikten tam 2 saat sonra olmuştu oğlum. ve bunun sadece 1 saati zordu o da dayanılmaz değildi.
canım benım ne guzel seyler yazmıssın :) ben kı dogumu beynımde cok buyuten bırı olarak cok mutlu oldum okuyuncademem o ki cesur olun. ben yaptıysam hepiniz yapabilirsiniz. kan aldırırken fenalaşırdım o kadar tırsak biriyimdir ki bu konularda, kimse bu cesaretime inanamadı. çok hareketsiz bi hamileliğe rağmen kolay oldu. tabi bazı tüyolarım var. bol bol nefes egzersizi yapın, yapabilirseniz hamile pilatesi yapın, rahim kaslarını çalıştıran kegel egzersizini yapın, son haftalarda bol bol hurma yiyin, açılmayı kolaylaştırıyo. doğuma gitmeden önceki gece bi sürü yemiştim. ve hamileliğimde o kadar çok su içtim ki belki onunda faydası olmuştur. çok kilo almamamın sebebi de su bence. su için bol bol. ve doğumhanede sürekli ayetel kürsi okuyun. sancı anında bile aklınızda olsun okuyun. herkese kolay ve normal doğumlar dilerim...
Bende aynen senin gibi korkuları var canım ilk doğumda normal oldu ama ama kızım solunum sıkıntısına girdi yoğun bakıma alındı .şimdi 2.de normal olsun istiyorum bu nedenle çok korkuyorum bazen sezaryen düşünüyorum.bende normal doğumu çok istiyorum bida ne zaman böyle bi anı yaşayabiliriz ki ama benim korkum sancılardan değil en başta ya doğum da bişe olursa ya sıkışırsa ya nefes alamazsa ya ben yapamazsam ölürüm gibime geliyo töbe töbe ikincisi de şu kesi ve dikişler beni çok korkutuyo nasıl hissedilmiyo anlamıyorum neyse aklıma geldikçe korkuyorum bunun içinde sezeryan olmak istemiyorum inşallah normal doğum yaparım Allah yardımcımız olsun