meraba kızlar, hikayemi sizlere cesaret vermek için yazmak istedim. nitekim ben, kolay doğum hikayeleri okuyarak kendimi hazırladım buna. şimdi anlıyorum okuduklarımdan da kolay oldu doğumum.
hamileliğimin son 2 ayını erken doğum riskim olduğundan genelde evde yatarak geçirdim. yürüyüşler falan yapamadım. bebek zaten hep aşağıdaydı ve aşağı baskı yapıyodu.
36+4 te sabah idrar kaçırma gibi suyumun geldiğini farkettim. anlayamadım önce, ikinciye biraz daha fazla pijamamı ıslatacak kadar olunca eşimle fırladık birden. saat 8 di. hastane 1 saat uzaklıktaydı. doktorumu aradım hemen gel dedi. belimde ağrı vardı rahimde de kasılmalarım. ama sancı değildi. ben iyiydim hatta hafif bi makyaj bile yaptım çıkmadan :)
yolda sancılarım başladı ama şiddetli değil. 5 dk da bir giriyodu. adet sancısı gibi. ben yine iyiydim muhabbet ediyoduk. garip bi heyecan ve cesaret vardı içimde. korku yoktu. evden çıkıp gidene kadar saat 9:45 olmuştu ve o saatte hastaneye girdik. acilden giriş yaptık araba getirceklerdi oturmam için ama istemedim yürüyerek çıkmak istedim. doktorum daha gelmemişti (cumartesi sanırım mesaiye geç başlıyo)
beni hemen nst ye aldılar. nst de sancım oldukça şiddetlenmişti heralde doğum sancısı bu olmalı dedim (aslında bu olmadığını sonra anladım :) nst den çıkınca sizi hemen doğumhaneye alıyoruz dediler. sancı odasına geçtim önce ameliyat önlüğü verdiler onu giydim. lavman yaptılar. sancım oldukça şiddetlenmişti. doktorum geldi muayene etti, ooo maşallah dedi, hemşire kaç hocam dedi 7 cm dedi dr. hemşire de şaşırdı. ben de çok sevindim o an 7 cm açılmıştı bile. dr da çok güzel deyip bana sürekli moral verdi. sonra sancım daha da şiddetlendi. kayınvalidem yanımdaydı sürekli oku anne deyip onun elini sıkıyodum sancı geldikçe. çok şiddetli ancak ara sıra sizi dinlendiren bi sancıydı. sonra 8 cm, sonra 9 oldu. 9 cm de doğumhaneye aldılar. doktorum geldi aşağıdan baktı ve biraz daha var dedi. allahım hemen olsun diye dua ediyodum. sürekli daha varmı diye ebeye soruyodum. dr arada aşağı odasına iniyo arada çıkıyodu yanıma. ben sancı geldikçe derin derin nefes almaya ve ıkınmaya başlamıştım.sonra ebe baktı ve hemen dr u aradı biz hazırız dedi. doktor koşarak geldi ve eşim dr dan izin almış o da geldi yanıma. son 2 ıkınmayla bebeğim geldi. oğlumu koynuma koydular hemen, parmağımı tuttu :) herşey o an bitmişti. ne acı kaldı ne sancı. eşimle bebeği dışarı aldılar. dr şimdi iğne yapıcam dikiş için korkma acımaz dedi. iğne yapıp uyuşturdu ve dikmeye başladı. 2-3 tane dikişim var bu arada. o dikerken muhabbet ettik. ben o kadar iyiydim ki nasıl bu kadar kolay oldu diye olayın şokundaydım. neye uğradığımızı şaşırmıştık. ve hastaneye girdikten tam 2 saat sonra olmuştu oğlum. ve bunun sadece 1 saati zordu o da dayanılmaz değildi.
hamileliğimin son 2 ayını erken doğum riskim olduğundan genelde evde yatarak geçirdim. yürüyüşler falan yapamadım. bebek zaten hep aşağıdaydı ve aşağı baskı yapıyodu.
36+4 te sabah idrar kaçırma gibi suyumun geldiğini farkettim. anlayamadım önce, ikinciye biraz daha fazla pijamamı ıslatacak kadar olunca eşimle fırladık birden. saat 8 di. hastane 1 saat uzaklıktaydı. doktorumu aradım hemen gel dedi. belimde ağrı vardı rahimde de kasılmalarım. ama sancı değildi. ben iyiydim hatta hafif bi makyaj bile yaptım çıkmadan :)
yolda sancılarım başladı ama şiddetli değil. 5 dk da bir giriyodu. adet sancısı gibi. ben yine iyiydim muhabbet ediyoduk. garip bi heyecan ve cesaret vardı içimde. korku yoktu. evden çıkıp gidene kadar saat 9:45 olmuştu ve o saatte hastaneye girdik. acilden giriş yaptık araba getirceklerdi oturmam için ama istemedim yürüyerek çıkmak istedim. doktorum daha gelmemişti (cumartesi sanırım mesaiye geç başlıyo)
beni hemen nst ye aldılar. nst de sancım oldukça şiddetlenmişti heralde doğum sancısı bu olmalı dedim (aslında bu olmadığını sonra anladım :) nst den çıkınca sizi hemen doğumhaneye alıyoruz dediler. sancı odasına geçtim önce ameliyat önlüğü verdiler onu giydim. lavman yaptılar. sancım oldukça şiddetlenmişti. doktorum geldi muayene etti, ooo maşallah dedi, hemşire kaç hocam dedi 7 cm dedi dr. hemşire de şaşırdı. ben de çok sevindim o an 7 cm açılmıştı bile. dr da çok güzel deyip bana sürekli moral verdi. sonra sancım daha da şiddetlendi. kayınvalidem yanımdaydı sürekli oku anne deyip onun elini sıkıyodum sancı geldikçe. çok şiddetli ancak ara sıra sizi dinlendiren bi sancıydı. sonra 8 cm, sonra 9 oldu. 9 cm de doğumhaneye aldılar. doktorum geldi aşağıdan baktı ve biraz daha var dedi. allahım hemen olsun diye dua ediyodum. sürekli daha varmı diye ebeye soruyodum. dr arada aşağı odasına iniyo arada çıkıyodu yanıma. ben sancı geldikçe derin derin nefes almaya ve ıkınmaya başlamıştım.sonra ebe baktı ve hemen dr u aradı biz hazırız dedi. doktor koşarak geldi ve eşim dr dan izin almış o da geldi yanıma. son 2 ıkınmayla bebeğim geldi. oğlumu koynuma koydular hemen, parmağımı tuttu :) herşey o an bitmişti. ne acı kaldı ne sancı. eşimle bebeği dışarı aldılar. dr şimdi iğne yapıcam dikiş için korkma acımaz dedi. iğne yapıp uyuşturdu ve dikmeye başladı. 2-3 tane dikişim var bu arada. o dikerken muhabbet ettik. ben o kadar iyiydim ki nasıl bu kadar kolay oldu diye olayın şokundaydım. neye uğradığımızı şaşırmıştık. ve hastaneye girdikten tam 2 saat sonra olmuştu oğlum. ve bunun sadece 1 saati zordu o da dayanılmaz değildi.