Merhaba hanımlar, uzun süredir canımı sıkan konular var akıl verirseniz çok sevinirim. Kısaca anlatmam gerekirse, üniversite 4. sınıfta tanışıp aşık olduğum çocuk ile 3 yıl sonra nişanlandık. Mezun olduktan sonra o güzel bir işe girdi ben de öğretmen olarak atandım. Sonrasında onun para biriktirmesini bekledim fakat bu süreç biraz sancılı geçti çünkü bir yandan da babasının borcunu ödüyordu haliyle nişanlanma sürecimiz uzadı. Bu olay beni üzse de ailesi olduğu için elbette yardım etmeli şeklinde düşünüp onu bekledim. Dediğim gibi 3 yılın ardından nişanlandık. Ama ailesi hem sorumsuz hem de hiçbir konuda yardım etmiyor. Durumları iyi sayılır, borçları bitti hatta ellerine sonrasında bir yerden hatrı sayılır bir para geçti. Yıllarca nişanlım onların borçlarına yardım etmesine rağmen inanın “100 liralık” bile olsa ne bir yardımlarını ne katkılarını görmedik. (Yemin ederim abartmıyorum) Beyaz eşya almaya gittiğimizde nişanlımın ailesi de geldi ve inanın bir tanesini de biz alalım ya da bir taksiti de biz ödeyelim demediler. Yine eşya aldığımda da aynı şey oldu. Takıları, düğün salonunu aklınıza ne gelirse nişanlım ve ben borç altına girerek yapmaya çalıştık. Her şeyin en uygununu istedim sırf nişanlım kendini eksik hissetmesin diye. Fakat nişanlım ailesinin borcuna yardım etmesinden dolayı çalıştığı ilk dönemler pek birikim yapamadı. Ailesinin düğün için yardım edeceğini düşündü haliyle ben de aynı şeyi düşünmüştüm. Çok büyük bir hayal kırıklığına uğradım. Bir kere bile siz bu kadar şeyi nasıl yapacaksınız, bizde size yardım edelim demediler. İçim onlara karşı çok buruk. Ama annesi sözde beni çok seviyor. Benim ailem ise ellerinden geleni yapıyor, her konuda bize destek olmaya çalışıyorlar.
Arkadaşlar ben ne yapmalıyım, nasıl bir tavır içinde olmalıyım? İçimde büyük bir kırgınlık var bu konular yüzünden çoğu zaman nişanlımla tartışıyoruz bazen onun üstüne gittiğimi farkedip pişman oluyorum. Ama ailesine ısınamıyorum, git gide içimde onlara karşı mesafe hissediyorum. Mutsuzum.
komşu komşuya soruyor “Bir şeye ihtiyacın var mı?” diye ve ben ailesinden böyle bir beklentiye girdim diye suçlu oluyorum… Çok haklısınız sizinle aynı görüşteyim.
