belli olur oo . ama adam safsa anlamaz ..bakirelerde iişkiye zor girliyor muş ... ben söyleyenlerin yalancısıyım . arkadaşlarımın çoğu bakire evlendi ve nasıl olduğunu söylemişti bana . adam anlar . ama dediğim gibi safsa anlamaz .. kanla ilgisi yok yani ...
Yalniz degilsin canim
Yaninda bi kac tane daha saftirik var.
Onlardan biride ben.
Canim benim ıkinci evliliğini yapan arkadasim evlenmeden birlikte olmadi.v
Ama bu onun olmazsa olmaziydi
Beyaz gelinlik giydi ve hic siritmadi
Cok guzel akil vermissiniz
Tebrik ediyorum....
Acaba evlenecegi kisinin hayallerini elinden almaya ne hakkiniz var. Belki adam ilk kendisinin dokunacagi bi kiz istiyor. O da onun tercihi. .
bende bunu merak ediyorum. ....
Yanlis yaptik canim sorma . Geri kafaliyiz biz valla . Onumuze gelenle yatip gunumuzu gun etseydik keske.
Amaaan caniiimmm evlenme zamanina gelincede bulunurdu bi caresi. Bak konu sahibi gibi nikahi bastiktan sonra birden bire vicdan azabiyla gerdek gecesi soylerdik. Adam o geceyi oylr mi hayal etmistir kimbilir. O da bi insan. Onunda hayalleri var. Sonra turlu türlü oyunlarla kapaklardimk nasi olsa birini. Safiz iste saf .. bunlari okudukca ilerde oglum olursa evlenecegi kizi cooook arastiracagim buna karar verdim valla..
bu şekilde akıl vermek bence konu sahibine yapılacak en büyük kötülük. o vicdanla yaşayamaz bence
.............................................
Neden yazdığınız yazıyı sildiniz ki bence konu sahibini fazlasıyla yüreklendirecek bir yazıydı.. tepki göreceğinizimi düşündünüz? ben özellkle beğene basmıştım sizin yazınızı okuduğmda.. gerçekten sizin kadar içten yazanlar o kadar az ki bu sitede.. neyse tabiiki doğrusunu siz bilirsiniz...
Kızlar sanırım sorunumu büyük oranda çözdüm. Tam olarak itiraf etmiş değilim, ama bana göre "yarım da olsa itiraf" ettim. Yani düğünü değil idamımı bekler gibiydim resmen. En azından artık hiç korkmuyorum.
Nişanlımla Çarşamba günü(tek boş günü) öğleye doğru dışarıda buluşacaktık, benim laptop'u verecektim(kardeşim bişiler yükledikten sonra kapanırken donup kalıyor). Sabah hazırlanırkan bir anlık cesaretle "senin eve geliyorum, karnım aç, yemek yap" diyip çıktım.
Konu tamamen farklı yerlere kaymasın diye gerisini yazmıyorum(Özet olarak gidip üzerine atladım işte). Asıl konuyu ilgilendiren kısmı; kan filan gelmediği halde(Baştan biraz zorlanmama rağmen) hiç bir şey demedi. Daha doğrusu korktuğum yönde birşeyler demedi(verdiğimiz aralardan birinde, saçımla oynarken "sen daha bi güzelleştin mi ne?" dedi). Nasıl rahatladım, hafifledim anlatmaya kalksam tıkanırım(biraz saçma gelecek ama resmen temizlenmiş gibi hissediyorum). Artık deneyimsizliği yüzünden mi(pek tecrübesize de benzemiyordu ama) yoksa gerçekten önemsemesi yüzünden mi bir şey demedi hiç bir fikrim yok. Aslında artık umrumda da değil. ne kadar dibe battığımı şimdi fark ediyorum. Akşama doğru eve döndüğümde annem "nerde kaldın bu saate kadar" diye fırça atmaya filan kalksaydı "nişanlımın evinden" diyecek kadar özgüvenimin arttığını hissediyorum.
Ay bi de, akşam bu laptop'u formatlayıp eve getirmiş. Laptop'la birlikte çaktırmadan ertesi gün hapını verip kaçacak tı ki bizimkiler çaya alıkoydu. İlk kez "utanmış" halini gördüm, el pençe duruyordu babamın karşısında.
Normalde "örnek mi oluyorsum millete", "utanmadan ..." diye laflardan korkup burada anlatamazdım. Ama artık böyle şeylere takacağımı hiç zannetmiyorum düğünümün olacağını bile yeni yeni kavrıyorum. Mesela düğünün nasıl olacağına bir kez bile kafa yoramadım bu ağırlık yüzünden. bana geçen yaz "evlenince burada oturacağız" diye çok güzel bir ev göstermişti; babasının önceden yazlık olarak aldığı ama şehir büyüdüğü için içeride kalmış, site içinde, denizi gören, 2.5 katlı, müstakil bir villa. Yani bu yaşıma kadar bahçesinde palmiye, limon ağaçları olan bir evi hayal dahi etmemiştim. Ama eş durumundan oraya tayinini aldırana kadar en az bir yıl geçmesi gerekiyor. Yani burada da bir ev tutmak gerekecek bu da biraz kafamı karıştırıyor. Biraz da göçebe gibi sürünmek gerekecek ama asıl taktığım işin masraf boyutu. Nişanlımın ailesi masraf yaptıkça sanki yükümlülük altına girecekmişim gibi hissediyorum. Ama önceki sıkıntımı atlatınca bu sivri sinek ısırığı kadar kalıyor.
Her neyse burada yorum yazanlara, yol göstermeye çalışanlara hatta hakaret edenlere tekrar teşekkür etmek istiyorum.
Belkide ilk iliskide kan gelmeme olasiligiyla agzini acip bisey demedi.
Sen ona bakireyim dedin dimi..
Adamla yattim kurtuldum diye vicdanin rahatsa bir ömür boyu bu yalanla onu kandirmaya rahat rahat devam edebileceksen ben sana soyleyecek soz bulamiyorum..
Hem erkek arkadasina da yokluk cektirmemis oldun..... tebrik ederim..
İnşallah etkisi kısa süren bir rahatlama olmaz. Bu geçici bir çözüm gibi geldi, sorun hala olduğu gibi duruyor. Umarım mutlu olursunuz...
Bence nişanlın olgun biri yasadıklarınız onda soru işareti bıraksaydi mutlaka sorardı ama problem yapmamiş .sevındım sizin adınıza
Kızlar sanırım sorunumu büyük oranda çözdüm. Tam olarak itiraf etmiş değilim, ama bana göre "yarım da olsa itiraf" ettim. Yani düğünü değil idamımı bekler gibiydim resmen. En azından artık hiç korkmuyorum.
Nişanlımla Çarşamba günü(tek boş günü) öğleye doğru dışarıda buluşacaktık, benim laptop'u verecektim(kardeşim bişiler yükledikten sonra kapanırken donup kalıyor). Sabah hazırlanırkan bir anlık cesaretle "senin eve geliyorum, karnım aç, yemek yap" diyip çıktım.
Konu tamamen farklı yerlere kaymasın diye gerisini yazmıyorum(Özet olarak gidip üzerine atladım işte). Asıl konuyu ilgilendiren kısmı; kan filan gelmediği halde(Baştan biraz zorlanmama rağmen) hiç bir şey demedi. Daha doğrusu korktuğum yönde birşeyler demedi(verdiğimiz aralardan birinde, saçımla oynarken "sen daha bi güzelleştin mi ne?" dedi). Nasıl rahatladım, hafifledim anlatmaya kalksam tıkanırım(biraz saçma gelecek ama resmen temizlenmiş gibi hissediyorum). Artık deneyimsizliği yüzünden mi(pek tecrübesize de benzemiyordu ama) yoksa gerçekten önemsemesi yüzünden mi bir şey demedi hiç bir fikrim yok. Aslında artık umrumda da değil. ne kadar dibe battığımı şimdi fark ediyorum. Akşama doğru eve döndüğümde annem "nerde kaldın bu saate kadar" diye fırça atmaya filan kalksaydı "nişanlımın evinden" diyecek kadar özgüvenimin arttığını hissediyorum.
Ay bi de, akşam bu laptop'u formatlayıp eve getirmiş. Laptop'la birlikte çaktırmadan ertesi gün hapını verip kaçacak tı ki bizimkiler çaya alıkoydu. İlk kez "utanmış" halini gördüm, el pençe duruyordu babamın karşısında.
Normalde "örnek mi oluyorsum millete", "utanmadan ..." diye laflardan korkup burada anlatamazdım. Ama artık böyle şeylere takacağımı hiç zannetmiyorum düğünümün olacağını bile yeni yeni kavrıyorum. Mesela düğünün nasıl olacağına bir kez bile kafa yoramadım bu ağırlık yüzünden. bana geçen yaz "evlenince burada oturacağız" diye çok güzel bir ev göstermişti; babasının önceden yazlık olarak aldığı ama şehir büyüdüğü için içeride kalmış, site içinde, denizi gören, 2.5 katlı, müstakil bir villa. Yani bu yaşıma kadar bahçesinde palmiye, limon ağaçları olan bir evi hayal dahi etmemiştim. Ama eş durumundan oraya tayinini aldırana kadar en az bir yıl geçmesi gerekiyor. Yani burada da bir ev tutmak gerekecek bu da biraz kafamı karıştırıyor. Biraz da göçebe gibi sürünmek gerekecek ama asıl taktığım işin masraf boyutu. Nişanlımın ailesi masraf yaptıkça sanki yükümlülük altına girecekmişim gibi hissediyorum. Ama önceki sıkıntımı atlatınca bu sivri sinek ısırığı kadar kalıyor.
Her neyse burada yorum yazanlara, yol göstermeye çalışanlara hatta hakaret edenlere tekrar teşekkür etmek istiyorum.
yeni gördüm başlıgı. bence sen en başından beri fazla kasmışsın, itiraf etseymişsin de anlayış gösterirmiş zaten gibi geldi bana.
o gün heyecandan ve kendini hazır hissetmemekten ötürü öyle demiştim falan diyebilirdin pekala.
ama diğer yandan da ilk ilişkinin heyecanıyla bişey sormak istememiş, ama sonradan sorabilirmiş gibi geldi bana. yani ilk seferde gelmeyebiliyor oldugunu biliyordur muhtemelen.
ama söyleyebileceğin bahaneler de var sonradan sorarsa buraya yaz, uydururuz bişiler.