Merhaba, uzun bir konu. Önerilerinizi almak istiyorum. 3 yıllık bir ilişkimiz var. 5 aydır nişanlıyız. Ben evde tek kaldığım için, nişanlım izin gününde bizdeyken, sabah 6'da nişanlımın ailesi arayıp onu çağırdı, kavga ettik. Ben her dediklerini yaptığını, hiçbir şeye hayır demediğini, söyleyip bağırdım. Koskoca insanlar neden sürekli sana ihtiyaç duyuyor vs. dedim. O da ne yapayım ikiye mi bölüneyim dedi. O gitmeden ben sinir haliyle ve gitmesin diye çıkarıp yüzüğü fırlattım. Gittikten sonra, ben onu engelledim. O da aramadı beni. 5 gün hiç konuşmadık, görüşmedik. En son belirsizlikten kurtulma umuduyla, ben onun işyerine gittim konuşmak için, kendi payıma düşen hatamı kabul edip özür diledim. O da benimle mutlu olmadığını, evlenince her şeyin daha kötü olacağını falan söyledi. Ben de mutlu ve huzurlu olmadığımı, sürekli bir aile sorunu çıktığını söyledim. Bunları daha önce de söylüyordum ve o benim ayrılmama izin vermiyordu.
Aklının yeni mi başına geldiğini, o kadar emek ve zaman harcadığımızı, ben ilişkimiz için psikiyatri ve psikolog yardımı almaya başlamışken, neden beni yarı yolda bırakmak istediğini ağlayarak sordum. Sonrasında çift terapisine gitmeyi önerdim, bitecekse böyle bitsin dedim, kabul etmedi.
İnstagramına bakmak istediğimi söyledim zorla baktım, kadınlara yazmıştı. Daha öncede yapmıştı, aldatmaya yeltenmişti. Barışmak için ikna etmişti beni.
Ben instagramı görünce ağlayarak bitti, gelip yüzüklerini de al, deyip gittim. Yüzükler sen de kalsın, masraflar için dedi. Ben de senin olsun, satarsın dedim.
Sonrasında bana mesaj attı eve gittin mi, üzgün gittiğin için üzüldüm vs. diye. Tabi ben de cevap verdim.
Yine gün içinde ara ara da olsa konuşuyoruz. Ben sakin kalmaya çalışıyorum. Biliyorum beni arada derede bırakıp, kendisinin başka şeyler yaptığını ama kendimi ondan uzak tutamıyorum. Göndermeli durumlar vs. paylaşıyorum. Belki işe yarar, pişman olur diye. Ama saçma olduğunu da biliyorum.
Bir yandan da annem ayrılmamı istemiyor. Mutsuz olduğumu gördüğü hâlde dönüşü yokmuş gibi davranıyor. Anneme söyleyemedim bunların hiçbirini o da üzmesin diye. Biz paramız olmadığı hâlde bu nişan için çok borç yaptık annemle birlikte. Tam bir hayal kırıklığı silsilesi bu durum.
Çok güzel biriside değilim. Ve ben çok yalnız bir insanım. 3 yıl boyunca o ve ailemden başka kimse yoktu, hâlâ yok. Boşluğa düşmekten çok korkuyorum. Ne yapacağım bilmiyorum.
Bu ilişkinin geri dönüşü var mı sizce? O kadar emek ve zaman boşa giderse nasıl bir ruh haline girerim bilemiyorum... Kendimi bu durumdan kurtarmak için ne yapabilirim?