Koşarak kaç, bu evlilikten hayır gelmez, millet 30 yıllık evlilik bitiriyor, 3 senelik sevgililik ne ki? Nişanlandın adama tapulu satılmadın. Sanki 20 kere boşanıp geri gelmiş gibi ki bu bile olabilirMerhaba, uzun bir konu. Önerilerinizi almak istiyorum. 3 yıllık bir ilişkimiz var. 5 aydır nişanlıyız. Ben evde tek kaldığım için, nişanlım izin gününde bizdeyken, sabah 6'da nişanlımın ailesi arayıp onu çağırdı, kavga ettik. Ben her dediklerini yaptığını, hiçbir şeye hayır demediğini, söyleyip bağırdım. Koskoca insanlar neden sürekli sana ihtiyaç duyuyor vs. dedim. O da ne yapayım ikiye mi bölüneyim dedi. O gitmeden ben sinir haliyle ve gitmesin diye çıkarıp yüzüğü fırlattım. Gittikten sonra, ben onu engelledim. O da aramadı beni. 5 gün hiç konuşmadık, görüşmedik. En son belirsizlikten kurtulma umuduyla, ben onun işyerine gittim konuşmak için, kendi payıma düşen hatamı kabul edip özür diledim. O da benimle mutlu olmadığını, evlenince her şeyin daha kötü olacağını falan söyledi. Ben de mutlu ve huzurlu olmadığımı, sürekli bir aile sorunu çıktığını söyledim. Bunları daha önce de söylüyordum ve o benim ayrılmama izin vermiyordu.
Aklının yeni mi başına geldiğini, o kadar emek ve zaman harcadığımızı, ben ilişkimiz için psikiyatri ve psikolog yardımı almaya başlamışken, neden beni yarı yolda bırakmak istediğini ağlayarak sordum. Sonrasında çift terapisine gitmeyi önerdim, bitecekse böyle bitsin dedim, kabul etmedi.
İnstagramına bakmak istediğimi söyledim zorla baktım, kadınlara yazmıştı. Daha öncede yapmıştı, aldatmaya yeltenmişti. Barışmak için ikna etmişti beni.
Ben instagramı görünce ağlayarak bitti, gelip yüzüklerini de al, deyip gittim. Yüzükler sen de kalsın, masraflar için dedi. Ben de senin olsun, satarsın dedim.
Sonrasında bana mesaj attı eve gittin mi, üzgün gittiğin için üzüldüm vs. diye. Tabi ben de cevap verdim.
Yine gün içinde ara ara da olsa konuşuyoruz. Ben sakin kalmaya çalışıyorum. Biliyorum beni arada derede bırakıp, kendisinin başka şeyler yaptığını ama kendimi ondan uzak tutamıyorum. Göndermeli durumlar vs. paylaşıyorum. Belki işe yarar, pişman olur diye. Ama saçma olduğunu da biliyorum.
Bir yandan da annem ayrılmamı istemiyor. Mutsuz olduğumu gördüğü hâlde dönüşü yokmuş gibi davranıyor. Anneme söyleyemedim bunların hiçbirini o da üzmesin diye. Biz paramız olmadığı hâlde bu nişan için çok borç yaptık annemle birlikte. Tam bir hayal kırıklığı silsilesi bu durum.
Çok güzel biriside değilim. Ve ben çok yalnız bir insanım. 3 yıl boyunca o ve ailemden başka kimse yoktu, hâlâ yok. Boşluğa düşmekten çok korkuyorum. Ne yapacağım bilmiyorum.
Bu ilişkinin geri dönüşü var mı sizce? O kadar emek ve zaman boşa giderse nasıl bir ruh haline girerim bilemiyorum... Kendimi bu durumdan kurtarmak için ne yapabilirim?
Bu ilişkinin geri dönüşü yok ne yazık ki çoktan bitmiş. İlerde evlenirsende çok üzüleceksin gerek varmı ?? Sırf para yada zaman gitti diye evlenme, düşme peşine adam istemiyor sizi.Merhaba, uzun bir konu. Önerilerinizi almak istiyorum. 3 yıllık bir ilişkimiz var. 5 aydır nişanlıyız. Ben evde tek kaldığım için, nişanlım izin gününde bizdeyken, sabah 6'da nişanlımın ailesi arayıp onu çağırdı, kavga ettik. Ben her dediklerini yaptığını, hiçbir şeye hayır demediğini, söyleyip bağırdım. Koskoca insanlar neden sürekli sana ihtiyaç duyuyor vs. dedim. O da ne yapayım ikiye mi bölüneyim dedi. O gitmeden ben sinir haliyle ve gitmesin diye çıkarıp yüzüğü fırlattım. Gittikten sonra, ben onu engelledim. O da aramadı beni. 5 gün hiç konuşmadık, görüşmedik. En son belirsizlikten kurtulma umuduyla, ben onun işyerine gittim konuşmak için, kendi payıma düşen hatamı kabul edip özür diledim. O da benimle mutlu olmadığını, evlenince her şeyin daha kötü olacağını falan söyledi. Ben de mutlu ve huzurlu olmadığımı, sürekli bir aile sorunu çıktığını söyledim. Bunları daha önce de söylüyordum ve o benim ayrılmama izin vermiyordu.
Aklının yeni mi başına geldiğini, o kadar emek ve zaman harcadığımızı, ben ilişkimiz için psikiyatri ve psikolog yardımı almaya başlamışken, neden beni yarı yolda bırakmak istediğini ağlayarak sordum. Sonrasında çift terapisine gitmeyi önerdim, bitecekse böyle bitsin dedim, kabul etmedi.
İnstagramına bakmak istediğimi söyledim zorla baktım, kadınlara yazmıştı. Daha öncede yapmıştı, aldatmaya yeltenmişti. Barışmak için ikna etmişti beni.
Ben instagramı görünce ağlayarak bitti, gelip yüzüklerini de al, deyip gittim. Yüzükler sen de kalsın, masraflar için dedi. Ben de senin olsun, satarsın dedim.
Sonrasında bana mesaj attı eve gittin mi, üzgün gittiğin için üzüldüm vs. diye. Tabi ben de cevap verdim.
Yine gün içinde ara ara da olsa konuşuyoruz. Ben sakin kalmaya çalışıyorum. Biliyorum beni arada derede bırakıp, kendisinin başka şeyler yaptığını ama kendimi ondan uzak tutamıyorum. Göndermeli durumlar vs. paylaşıyorum. Belki işe yarar, pişman olur diye. Ama saçma olduğunu da biliyorum.
Bir yandan da annem ayrılmamı istemiyor. Mutsuz olduğumu gördüğü hâlde dönüşü yokmuş gibi davranıyor. Anneme söyleyemedim bunların hiçbirini o da üzmesin diye. Biz paramız olmadığı hâlde bu nişan için çok borç yaptık annemle birlikte. Tam bir hayal kırıklığı silsilesi bu durum.
Çok güzel biriside değilim. Ve ben çok yalnız bir insanım. 3 yıl boyunca o ve ailemden başka kimse yoktu, hâlâ yok. Boşluğa düşmekten çok korkuyorum. Ne yapacağım bilmiyorum.
Bu ilişkinin geri dönüşü var mı sizce? O kadar emek ve zaman boşa giderse nasıl bir ruh haline girerim bilemiyorum... Kendimi bu durumdan kurtarmak için ne yapabilirim?
Aldatma ve aile içinde eşitsizlik varsa o ilişkinin devamında evlilikten mutluluk doğmaz...Merhaba, uzun bir konu. Önerilerinizi almak istiyorum. 3 yıllık bir ilişkimiz var. 5 aydır nişanlıyız. Ben evde tek kaldığım için, nişanlım izin gününde bizdeyken, sabah 6'da nişanlımın ailesi arayıp onu çağırdı, kavga ettik. Ben her dediklerini yaptığını, hiçbir şeye hayır demediğini, söyleyip bağırdım. Koskoca insanlar neden sürekli sana ihtiyaç duyuyor vs. dedim. O da ne yapayım ikiye mi bölüneyim dedi. O gitmeden ben sinir haliyle ve gitmesin diye çıkarıp yüzüğü fırlattım. Gittikten sonra, ben onu engelledim. O da aramadı beni. 5 gün hiç konuşmadık, görüşmedik. En son belirsizlikten kurtulma umuduyla, ben onun işyerine gittim konuşmak için, kendi payıma düşen hatamı kabul edip özür diledim. O da benimle mutlu olmadığını, evlenince her şeyin daha kötü olacağını falan söyledi. Ben de mutlu ve huzurlu olmadığımı, sürekli bir aile sorunu çıktığını söyledim. Bunları daha önce de söylüyordum ve o benim ayrılmama izin vermiyordu.
Aklının yeni mi başına geldiğini, o kadar emek ve zaman harcadığımızı, ben ilişkimiz için psikiyatri ve psikolog yardımı almaya başlamışken, neden beni yarı yolda bırakmak istediğini ağlayarak sordum. Sonrasında çift terapisine gitmeyi önerdim, bitecekse böyle bitsin dedim, kabul etmedi.
İnstagramına bakmak istediğimi söyledim zorla baktım, kadınlara yazmıştı. Daha öncede yapmıştı, aldatmaya yeltenmişti. Barışmak için ikna etmişti beni.
Ben instagramı görünce ağlayarak bitti, gelip yüzüklerini de al, deyip gittim. Yüzükler sen de kalsın, masraflar için dedi. Ben de senin olsun, satarsın dedim.
Sonrasında bana mesaj attı eve gittin mi, üzgün gittiğin için üzüldüm vs. diye. Tabi ben de cevap verdim.
Yine gün içinde ara ara da olsa konuşuyoruz. Ben sakin kalmaya çalışıyorum. Biliyorum beni arada derede bırakıp, kendisinin başka şeyler yaptığını ama kendimi ondan uzak tutamıyorum. Göndermeli durumlar vs. paylaşıyorum. Belki işe yarar, pişman olur diye. Ama saçma olduğunu da biliyorum.
Bir yandan da annem ayrılmamı istemiyor. Mutsuz olduğumu gördüğü hâlde dönüşü yokmuş gibi davranıyor. Anneme söyleyemedim bunların hiçbirini o da üzmesin diye. Biz paramız olmadığı hâlde bu nişan için çok borç yaptık annemle birlikte. Tam bir hayal kırıklığı silsilesi bu durum.
Çok güzel biriside değilim. Ve ben çok yalnız bir insanım. 3 yıl boyunca o ve ailemden başka kimse yoktu, hâlâ yok. Boşluğa düşmekten çok korkuyorum. Ne yapacağım bilmiyorum.
Bu ilişkinin geri dönüşü var mı sizce? O kadar emek ve zaman boşa giderse nasıl bir ruh haline girerim bilemiyorum... Kendimi bu durumdan kurtarmak için ne yapabilirim?
Bu saçma ve hadsiz,densiz durum için(sabahın 6’sında anneniz dahil herkesi ayağa kaldırmak) bir de özür mü dilediniz? Bir de özrünüz kabul edilmedi öyle mi? Kusura bakmayın ama nişanlınız da ailesi de ne size ne annenize saygı duyuyor!Çünkü sabah sabah abisi 2, yengesi 7, annesi 2, ablası 4 kere aramıştı. Ben de açmayınca, anneme kadar aramışlar. Ortada ölüm ya da hayati bir mesele yokken böyle yapılması ve nişanlımında "siz ne yapıyorsunuz" dememesi öfkelendirmişti beni. Üstüne bana düzgün bir açıklama yapmadan gitmesi normal değildi. Ben de normal, sağlıklı tepki veremedim. Onun için hatamı kabul edip, özrümü de diledim. Fakat o hâlâ kabul etmedi, bunun normal olduğunu savunuyor. Ve onun ailesi artık ben olacaksam beni yok sayıp, gitmemesi gerekiyordu.
Çok borç yaptım, çok zaman harcadım, annem ayrılmamı istemiyor, güzel bir kız değilim yalnız kalırım....Merhaba, uzun bir konu. Önerilerinizi almak istiyorum. 3 yıllık bir ilişkimiz var. 5 aydır nişanlıyız. Ben evde tek kaldığım için, nişanlım izin gününde bizdeyken, sabah 6'da nişanlımın ailesi arayıp onu çağırdı, kavga ettik. Ben her dediklerini yaptığını, hiçbir şeye hayır demediğini, söyleyip bağırdım. Koskoca insanlar neden sürekli sana ihtiyaç duyuyor vs. dedim. O da ne yapayım ikiye mi bölüneyim dedi. O gitmeden ben sinir haliyle ve gitmesin diye çıkarıp yüzüğü fırlattım. Gittikten sonra, ben onu engelledim. O da aramadı beni. 5 gün hiç konuşmadık, görüşmedik. En son belirsizlikten kurtulma umuduyla, ben onun işyerine gittim konuşmak için, kendi payıma düşen hatamı kabul edip özür diledim. O da benimle mutlu olmadığını, evlenince her şeyin daha kötü olacağını falan söyledi. Ben de mutlu ve huzurlu olmadığımı, sürekli bir aile sorunu çıktığını söyledim. Bunları daha önce de söylüyordum ve o benim ayrılmama izin vermiyordu.
Aklının yeni mi başına geldiğini, o kadar emek ve zaman harcadığımızı, ben ilişkimiz için psikiyatri ve psikolog yardımı almaya başlamışken, neden beni yarı yolda bırakmak istediğini ağlayarak sordum. Sonrasında çift terapisine gitmeyi önerdim, bitecekse böyle bitsin dedim, kabul etmedi.
İnstagramına bakmak istediğimi söyledim zorla baktım, kadınlara yazmıştı. Daha öncede yapmıştı, aldatmaya yeltenmişti. Barışmak için ikna etmişti beni.
Ben instagramı görünce ağlayarak bitti, gelip yüzüklerini de al, deyip gittim. Yüzükler sen de kalsın, masraflar için dedi. Ben de senin olsun, satarsın dedim.
Sonrasında bana mesaj attı eve gittin mi, üzgün gittiğin için üzüldüm vs. diye. Tabi ben de cevap verdim.
Yine gün içinde ara ara da olsa konuşuyoruz. Ben sakin kalmaya çalışıyorum. Biliyorum beni arada derede bırakıp, kendisinin başka şeyler yaptığını ama kendimi ondan uzak tutamıyorum. Göndermeli durumlar vs. paylaşıyorum. Belki işe yarar, pişman olur diye. Ama saçma olduğunu da biliyorum.
Bir yandan da annem ayrılmamı istemiyor. Mutsuz olduğumu gördüğü hâlde dönüşü yokmuş gibi davranıyor. Anneme söyleyemedim bunların hiçbirini o da üzmesin diye. Biz paramız olmadığı hâlde bu nişan için çok borç yaptık annemle birlikte. Tam bir hayal kırıklığı silsilesi bu durum.
Çok güzel biriside değilim. Ve ben çok yalnız bir insanım. 3 yıl boyunca o ve ailemden başka kimse yoktu, hâlâ yok. Boşluğa düşmekten çok korkuyorum. Ne yapacağım bilmiyorum.
Bu ilişkinin geri dönüşü var mı sizce? O kadar emek ve zaman boşa giderse nasıl bir ruh haline girerim bilemiyorum... Kendimi bu durumdan kurtarmak için ne yapabilirim?
Ayyy bu çok ezikçe bişey yaaa..Göndermeli durumlar vs. paylaşıyorum. Belki işe yarar, pişman olur diye
Daha evlenmeden sizi aldatan ve psikolojik yardım almaya iten bi ilişkiden ne hayır beklersiniz? Kendi yolunuza bakın..Merhaba, uzun bir konu. Önerilerinizi almak istiyorum. 3 yıllık bir ilişkimiz var. 5 aydır nişanlıyız. Ben evde tek kaldığım için, nişanlım izin gününde bizdeyken, sabah 6'da nişanlımın ailesi arayıp onu çağırdı, kavga ettik. Ben her dediklerini yaptığını, hiçbir şeye hayır demediğini, söyleyip bağırdım. Koskoca insanlar neden sürekli sana ihtiyaç duyuyor vs. dedim. O da ne yapayım ikiye mi bölüneyim dedi. O gitmeden ben sinir haliyle ve gitmesin diye çıkarıp yüzüğü fırlattım. Gittikten sonra, ben onu engelledim. O da aramadı beni. 5 gün hiç konuşmadık, görüşmedik. En son belirsizlikten kurtulma umuduyla, ben onun işyerine gittim konuşmak için, kendi payıma düşen hatamı kabul edip özür diledim. O da benimle mutlu olmadığını, evlenince her şeyin daha kötü olacağını falan söyledi. Ben de mutlu ve huzurlu olmadığımı, sürekli bir aile sorunu çıktığını söyledim. Bunları daha önce de söylüyordum ve o benim ayrılmama izin vermiyordu.
Aklının yeni mi başına geldiğini, o kadar emek ve zaman harcadığımızı, ben ilişkimiz için psikiyatri ve psikolog yardımı almaya başlamışken, neden beni yarı yolda bırakmak istediğini ağlayarak sordum. Sonrasında çift terapisine gitmeyi önerdim, bitecekse böyle bitsin dedim, kabul etmedi.
İnstagramına bakmak istediğimi söyledim zorla baktım, kadınlara yazmıştı. Daha öncede yapmıştı, aldatmaya yeltenmişti. Barışmak için ikna etmişti beni.
Ben instagramı görünce ağlayarak bitti, gelip yüzüklerini de al, deyip gittim. Yüzükler sen de kalsın, masraflar için dedi. Ben de senin olsun, satarsın dedim.
Sonrasında bana mesaj attı eve gittin mi, üzgün gittiğin için üzüldüm vs. diye. Tabi ben de cevap verdim.
Yine gün içinde ara ara da olsa konuşuyoruz. Ben sakin kalmaya çalışıyorum. Biliyorum beni arada derede bırakıp, kendisinin başka şeyler yaptığını ama kendimi ondan uzak tutamıyorum. Göndermeli durumlar vs. paylaşıyorum. Belki işe yarar, pişman olur diye. Ama saçma olduğunu da biliyorum.
Bir yandan da annem ayrılmamı istemiyor. Mutsuz olduğumu gördüğü hâlde dönüşü yokmuş gibi davranıyor. Anneme söyleyemedim bunların hiçbirini o da üzmesin diye. Biz paramız olmadığı hâlde bu nişan için çok borç yaptık annemle birlikte. Tam bir hayal kırıklığı silsilesi bu durum.
Çok güzel biriside değilim. Ve ben çok yalnız bir insanım. 3 yıl boyunca o ve ailemden başka kimse yoktu, hâlâ yok. Boşluğa düşmekten çok korkuyorum. Ne yapacağım bilmiyorum.
Bu ilişkinin geri dönüşü var mı sizce? O kadar emek ve zaman boşa giderse nasıl bir ruh haline girerim bilemiyorum... Kendimi bu durumdan kurtarmak için ne yapabilirim?
Merhaba, uzun bir konu. Önerilerinizi almak istiyorum. 3 yıllık bir ilişkimiz var. 5 aydır nişanlıyız. Ben evde tek kaldığım için, nişanlım izin gününde bizdeyken, sabah 6'da nişanlımın ailesi arayıp onu çağırdı, kavga ettik. Ben her dediklerini yaptığını, hiçbir şeye hayır demediğini, söyleyip bağırdım. Koskoca insanlar neden sürekli sana ihtiyaç duyuyor vs. dedim. O da ne yapayım ikiye mi bölüneyim dedi. O gitmeden ben sinir haliyle ve gitmesin diye çıkarıp yüzüğü fırlattım. Gittikten sonra, ben onu engelledim. O da aramadı beni. 5 gün hiç konuşmadık, görüşmedik. En son belirsizlikten kurtulma umuduyla, ben onun işyerine gittim konuşmak için, kendi payıma düşen hatamı kabul edip özür diledim. O da benimle mutlu olmadığını, evlenince her şeyin daha kötü olacağını falan söyledi. Ben de mutlu ve huzurlu olmadığımı, sürekli bir aile sorunu çıktığını söyledim. Bunları daha önce de söylüyordum ve o benim ayrılmama izin vermiyordu.
Aklının yeni mi başına geldiğini, o kadar emek ve zaman harcadığımızı, ben ilişkimiz için psikiyatri ve psikolog yardımı almaya başlamışken, neden beni yarı yolda bırakmak istediğini ağlayarak sordum. Sonrasında çift terapisine gitmeyi önerdim, bitecekse böyle bitsin dedim, kabul etmedi.
İnstagramına bakmak istediğimi söyledim zorla baktım, kadınlara yazmıştı. Daha öncede yapmıştı, aldatmaya yeltenmişti. Barışmak için ikna etmişti beni.
Ben instagramı görünce ağlayarak bitti, gelip yüzüklerini de al, deyip gittim. Yüzükler sen de kalsın, masraflar için dedi. Ben de senin olsun, satarsın dedim.
Sonrasında bana mesaj attı eve gittin mi, üzgün gittiğin için üzüldüm vs. diye. Tabi ben de cevap verdim.
Yine gün içinde ara ara da olsa konuşuyoruz. Ben sakin kalmaya çalışıyorum. Biliyorum beni arada derede bırakıp, kendisinin başka şeyler yaptığını ama kendimi ondan uzak tutamıyorum. Göndermeli durumlar vs. paylaşıyorum. Belki işe yarar, pişman olur diye. Ama saçma olduğunu da biliyorum.
Bir yandan da annem ayrılmamı istemiyor. Mutsuz olduğumu gördüğü hâlde dönüşü yokmuş gibi davranıyor. Anneme söyleyemedim bunların hiçbirini o da üzmesin diye. Biz paramız olmadığı hâlde bu nişan için çok borç yaptık annemle birlikte. Tam bir hayal kırıklığı silsilesi bu durum.
Çok güzel biriside değilim. Ve ben çok yalnız bir insanım. 3 yıl boyunca o ve ailemden başka kimse yoktu, hâlâ yok. Boşluğa düşmekten çok korkuyorum. Ne yapacağım bilmiyorum.
Bu ilişkinin geri dönüşü var mı sizce? O kadar emek ve zaman boşa giderse nasıl bir ruh haline girerim bilemiyorum... Kendimi bu durumdan kurtarmak için ne yapabilirim?
Bu ilişki geri dönse ne hayır gelecek? İlişkide doğru giden bir şey yok.Merhaba, uzun bir konu. Önerilerinizi almak istiyorum. 3 yıllık bir ilişkimiz var. 5 aydır nişanlıyız. Ben evde tek kaldığım için, nişanlım izin gününde bizdeyken, sabah 6'da nişanlımın ailesi arayıp onu çağırdı, kavga ettik. Ben her dediklerini yaptığını, hiçbir şeye hayır demediğini, söyleyip bağırdım. Koskoca insanlar neden sürekli sana ihtiyaç duyuyor vs. dedim. O da ne yapayım ikiye mi bölüneyim dedi. O gitmeden ben sinir haliyle ve gitmesin diye çıkarıp yüzüğü fırlattım. Gittikten sonra, ben onu engelledim. O da aramadı beni. 5 gün hiç konuşmadık, görüşmedik. En son belirsizlikten kurtulma umuduyla, ben onun işyerine gittim konuşmak için, kendi payıma düşen hatamı kabul edip özür diledim. O da benimle mutlu olmadığını, evlenince her şeyin daha kötü olacağını falan söyledi. Ben de mutlu ve huzurlu olmadığımı, sürekli bir aile sorunu çıktığını söyledim. Bunları daha önce de söylüyordum ve o benim ayrılmama izin vermiyordu.
Aklının yeni mi başına geldiğini, o kadar emek ve zaman harcadığımızı, ben ilişkimiz için psikiyatri ve psikolog yardımı almaya başlamışken, neden beni yarı yolda bırakmak istediğini ağlayarak sordum. Sonrasında çift terapisine gitmeyi önerdim, bitecekse böyle bitsin dedim, kabul etmedi.
İnstagramına bakmak istediğimi söyledim zorla baktım, kadınlara yazmıştı. Daha öncede yapmıştı, aldatmaya yeltenmişti. Barışmak için ikna etmişti beni.
Ben instagramı görünce ağlayarak bitti, gelip yüzüklerini de al, deyip gittim. Yüzükler sen de kalsın, masraflar için dedi. Ben de senin olsun, satarsın dedim.
Sonrasında bana mesaj attı eve gittin mi, üzgün gittiğin için üzüldüm vs. diye. Tabi ben de cevap verdim.
Yine gün içinde ara ara da olsa konuşuyoruz. Ben sakin kalmaya çalışıyorum. Biliyorum beni arada derede bırakıp, kendisinin başka şeyler yaptığını ama kendimi ondan uzak tutamıyorum. Göndermeli durumlar vs. paylaşıyorum. Belki işe yarar, pişman olur diye. Ama saçma olduğunu da biliyorum.
Bir yandan da annem ayrılmamı istemiyor. Mutsuz olduğumu gördüğü hâlde dönüşü yokmuş gibi davranıyor. Anneme söyleyemedim bunların hiçbirini o da üzmesin diye. Biz paramız olmadığı hâlde bu nişan için çok borç yaptık annemle birlikte. Tam bir hayal kırıklığı silsilesi bu durum.
Çok güzel biriside değilim. Ve ben çok yalnız bir insanım. 3 yıl boyunca o ve ailemden başka kimse yoktu, hâlâ yok. Boşluğa düşmekten çok korkuyorum. Ne yapacağım bilmiyorum.
Bu ilişkinin geri dönüşü var mı sizce? O kadar emek ve zaman boşa giderse nasıl bir ruh haline girerim bilemiyorum... Kendimi bu durumdan kurtarmak için ne yapabilirim?