Nişanlım beni herkesten uzaklaştırdı... Çok mu büyütüyorum sizce?

Merhaba arkadaşlar, bu siteye yeni kayıt oldum bu ilk mesajım... Arkadaşlığınız dayanışmalarınız çok güzel... Umarım benide aranıza alırsınız.. Benim sizinle paylaşmak istediğim bi konu var, 24 yaşındayım 5 yıllık bi ilişkim var ve geçen yaz nişanlandık.. Nişanlımın ailesiyle kendi ailemden daha yakınım, onların gösterdiği ilgiyi kendi ailemden bile görmedim bugüne kadar. Yalnız şöyle bi sorunum var ki nişanlım çalışmamı istemiyor ve çok ama çok kıskanç birisi... Yalnız başıma markete bile gidemiyorum gerisini siz düşünün... İlişkimizin ilk zamanlarında ipler tamamen benim elimdeydi, bana karışmasına hiçbi şekilde izin vermiyordum... O da zaten benim bu kadar zor olmama aşık olmuş kendiside hep anlatırdı... Yalnız zaman geçtikçe beni öyle bi duruma soktu ki yakın arkadaşlarımdan koptum onun yüzünden, eğitimime devam edecektim edemedim yine onun yüzünden... Şimdiyse 4 ay önce yeni bi işe başladı, işi dolayısıyla gecesi gündüzü belli olmuyor... Ben tam 4 aydır evdeyim, ne çalışıyorum ne de arkadaşlarımla görüşüyorum... Zaten az önce de söylediğim gibi inanın mecazi anlamda kullanmıyorum, "hiç arkadaşım" kalmadı. Herkesten uzaklaştırdı beni... Nişanlımla gece de olsa işten döndüğünde yine görüşüyoruz, veya bazen erken çıkıyor o zamanlarda da görüşüyoruz. Haftanın hemen hemen hergünü az da olsa görüyorum onu. Onunlayken herşeyi unutuyorum, ailesinide onuda çok seviyorum ama o işteyken benim hergün hergün evde oturmam canıma tak etti artık... Ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Nişanlımın ailesi ve nişanlımdan başka görüştüğüm hiçkimsem kalmadı artık... Benim ailem okulumu tamamen bitirip eğitimimi tamamlayıp o şekilde evlenmemi istiyor fakat onun ailesi artık düğün hazırlıklarına başlayalım diyorlar... Sanki kız tarafı onlar, oğullarını evlendirmek için can atıyorlar.. Onlar böyle yaptıkça ben daralıyorum, zaman yaklaştıkça yavaş yavaş şüpheye düşüyorum... Ben böyle biriyle bi evlilik yaparsam çok mutsuz olurmuşum gibi geliyor... Onun için kendimden, çevremden, kariyerimden vazgeçtim... Yaptığımın aptallık olduğunu biliyorum ama yine de ne yapayım işte, gönül ferman dinlemiyor... Kafam çok karışık çooook... Yol yakınken dönmeli miyim sizce? Ya kendimi kurtaracağım ya da bu şekilde mutlu olmak için çabalayacağım... Tavsiyelerinize, görüşlerinize çok ihtiyacım var...

Iıımmm.. Pek nişanlın yüzünden olmamış gibi yakındıkların..

Sen müsade etmeseydin, tolerans göstermeseydin, taviz tavizi getirmeseydi bu noktada olmazdınız diye düşünmekteyim..

Saglikli bir iliski degil.
Ilerde coluga cocuga karisacaksin mecbur disari cikacak,
gorecegi en ufak seyde sinirleri hoplicak,
Suclu sen olmasan bile ceremesini sen cekeceksin.

Meleknaz .!.:

Güzel kızım,iyi misin sen ? Hipnoza filan mı girdin ?

Nedir böyle anlamıyorum.Adam senin hayatının merkezine oturmuş.
Merkez dediğim de seni hapsettiği çember.
O çemberin dışına zaten çıkamıyorsun.
Dolayısıyla hayatı unutmuşsun.Hayat böyle değil.

Gönül ferman dinlemiyor diyorsun.Gönlünün dinleyecek kimsesi kalmamış ki...
Topla kendini,geç olmadan hayatını geri al.

Genişletmek için tıkla...

Yaşadığım ev hapsinden başka hiçbirşey değil, söyledikleriniz çok doğru ama belki evlenince değişir diye hep bi umut var içimde...

arzu, insan nasıl isterse öyle bir hayatı olurmuş..

Sizde müsade etmişsiniz önceleri, şimdide bunalmaya başlamışsınız.

Bu söyledikleriniz ayrılma nedeni değildir ama birey olmaktan çıkma nedenidir.

Öncelikle nişanlınız sizin bir birey olduğunuzu tekrar hatırlamalı..

Güzellikle, zariflikle, olmadı tartışmalarla bunu öğrenecek başka yolu yok.

Siz kukla değilsiniz..Kendiniz demiyor musunuz, ben zor biriyim diye sevdi başlarda..

Görünüyor ki, çokta zor biri değilmişsiniz..

Şimdilerde nişanlınızda bu durumdan memnun olsada psikolojik olarak zamanla sizin bu kadar kendinizden olmanızdan memnun olmayacaktır ve zorlanmak isteyecektir.

Bunu kendine açıklayamazsa bile arayış içine girecektir.

Bu soruyu burada soruyosanız siz, demek ki kendinize gelmenin vakti gelmiş demektir.

..........

Ailemden görmediğim yakınlığı görüyorum diyorsunuz ya, hele bir evlenin o zaman bu cümlenizi tekrar kurup kuramayacağınızı irdelersiniz.

Ailenizin dediğini kulak ardı etmeyin.

NE OLURSA OLSUN, SONU NE OLACAKSA OLSUN; mutlaka ama mutlaka okuyun..

Gayette güzel, düğün hazırlıkları varken okuyabilir insan.

......

Bir düşünün bakalım, siz nişanlınızı bu kadar empoze etmeye çalışsaydınız sizinle yaşamaya devam etmek ister miydi ?

bu durumu değiştirmek senin elinde...

Hepinize cevaplarınız ve ilginiz için çok çok teşekkür ederim. Son zamanlarda çok kavga çıkarıyorum bu durumlardan dolayı. Anlattığınız herşeyin son derece farkındayım zaten, ama biyerden başlamam gerekiyordu işte. Paylaşacak kimsem olmadığı için içimi sizlere dökmek istedim, anneme de anlatmak istemiyorum bu kadar bunaldığımı bir bilse üzüntüden kahrolur.. Mutsuz olduğumu görmesini istemiyorum... Durumum cidden "depresyon" şuan, nişanlımın ailesi düğün hazırlıkları dedikçe boğuluyorum sanki... Sırf sevdiğim için katlandım bunca zaman, son zamanlarda onu hep karşıma aldım ve durumumun gerçekten kötü olduğunu anlattım... Bugün yine karşıma alacağım ve bu defa şikayet etmek yerine kendime yeniden bi düzen kuracağımı ve sırf kendi isteklerim doğrultusunda ilerleyeceğimi söyleyeceğim. Benim yanımda olacak mısın? diye soracağım... Eğer yanıtı olumsuz olursa zaten değmezmiş derim.....

o atık kalmayan arkadaşların nişanlına bişey mi yapmıstı ki onlarla görüşmeni engelledi? yoksa durduk yere sana arkadaşlarını hayatından cıkar mı dedi? yani bir insan bir şey yapıyorsa bir sbebei vardır.onun yok mu?

okuman, çalışman vs hakkında yorum yapamam çünkü senin için neyin hayırlı olduğunu bilemem. ama kızların yanıldıkları bir nokta var ki o da evlendikten sonra erkeklerin ilgisi azalıyor, eğer beklentin varsa üzülürsün. flört dönemi gibi yaşayan pek yok. ayrıca evlilik mücadele alanı değil, karşılıklı hoşgörü olmalı. eğer ezersen ya da ezilirsen kendine yazık edersin. bugün seni sevdiğini düşündüğün kimse de yazık sana demeyebilir. sana senin kadar değer veren bulamazsın. tavsiyem bolca dua et ve Allahtan hayırlısını dile. aklı başında tecrübeli kişilere danış, herkese ve tecrübesizlere danışma yanlış yönlendirirler. bir de çok merak ediyorsan istihareye yat ya da güvendiğin kişilerden iste. gerçekten faydalı oluyor. Allah yardımcın oolsun, hayırlı olanı nasip etsin inşallah

ve sakın okumaktan vazgecme.düğünse düğün.insanlar hamileyken,cocuk sahibyken okuyor.hadi evlendin mutlu oldun.karnını o mu doyuracak?veya tam tersi oldu.baskasnı bulursun da işi mesleği sana kim bulacak.şansın varsa ve okumuyorsan,bir bak dünyadaki insanların haline,bu bir nankörlük olur.

arzu88 .!.:

Hepinize cevaplarınız ve ilginiz için çok çok teşekkür ederim. Son zamanlarda çok kavga çıkarıyorum bu durumlardan dolayı. Anlattığınız herşeyin son derece farkındayım zaten, ama biyerden başlamam gerekiyordu işte. Paylaşacak kimsem olmadığı için içimi sizlere dökmek istedim, anneme de anlatmak istemiyorum bu kadar bunaldığımı bir bilse üzüntüden kahrolur.. Mutsuz olduğumu görmesini istemiyorum... Durumum cidden "depresyon" şuan, nişanlımın ailesi düğün hazırlıkları dedikçe boğuluyorum sanki... Sırf sevdiğim için katlandım bunca zaman, son zamanlarda onu hep karşıma aldım ve durumumun gerçekten kötü olduğunu anlattım... Bugün yine karşıma alacağım ve bu defa şikayet etmek yerine kendime yeniden bi düzen kuracağımı ve sırf kendi isteklerim doğrultusunda ilerleyeceğimi söyleyeceğim. Benim yanımda olacak mısın? diye soracağım... Eğer yanıtı olumsuz olursa zaten değmezmiş derim.....

Genişletmek için tıkla...

en basın da yapmanız gereken konusma bu ıdı .
ınsallah hersey duzelır ,bu sartlar altın da ınanın cok uzulursunuz .

şimdi tamam diyip evlendikten sonra yine aynı davranabilir. erkeklerin kötü yönleri değişmiyor, kronikleşiyor bir de ...

mermaid5 .!.:

o atık kalmayan arkadaşların nişanlına bişey mi yapmıstı ki onlarla görüşmeni engelledi? yoksa durduk yere sana arkadaşlarını hayatından cıkar mı dedi? yani bir insan bir şey yapıyorsa bir sbebei vardır.onun yok mu?

Genişletmek için tıkla...

Ben ne zaman arkadaşlarımla dışarı çıksam, biyerlere otursak o hep beni huzursuz ediyordu. Liseli çocuklar gibi resmen, cahil birisi değil eğitimini tamamlamış kariyer yapmış biri ama dediğim gibi işte aşırı kıskanç, küçük bi çocuk gibi. Arkadaşlarım zamanla kendine gel demeye başladı, nişanlımda bu durumu farkedince beni onlardan yavaş yavaş kopardı.. Hiçbişey bianda olmadı, zamanla olduğu için başlarda farkedemedim, müdahale etme şansım olmadı. Sonra birgün bi baktım kimse kalmamış yanımda... Durum böyle işte.