Kızlar Merhaba
Lütfen mesajımı gören bir yardım için fikir belirtirse çok sevinirim. Şimdiden Allah razı olsun.
Ben hayatım boyunca kolay kolay kimseyi sevmedim ve evlilik için ısınmadım 1 ay önce bir görücü geldi. Ve karşılıklı birbirimize çok ısındık. Sevdik hep de söyledik bunu. Allah'ım tamam işte buldum derken bir sürü sıkıntı çıktı. Ben doğuda kırsal yerde zor şartlarda hemşireyim şubatta tayin olup gelmem için evlenmem lazım 6 ay bir tanışma süreci olucak. Görüştüğüm kişiye ailem de bende böyle istiyorum evlenip geleyim dedim. Biz maddi olarak hazır değiliz 1 sene sonraya maddi olarak hazırız diyince ailem öyle olmaz 1 sene çok uzun uzaktan nasıl yürütücen dediler. Bir kriz orda yaşadık.
Sonra annem ev alma durumunuz var mı olsa isterim diyince yok dediler çocuk buna çok kızdı bizi mahcup düşürdünüz dedi. Annem ev olmazsa kızımı vermem demedi. Sonra aileler konuşunca maddi şeyler döndü. Çocuk dedi hep maddiyat konuşuluyor dedi ben şakasına dedim altın halat severim alacak mısınız Şaka olduğunu söyledim ama inanmadı ki ondan önce ben altın gücünüzün yettiği kadar mobilya yemekli dügün istemem de dedim ama yine de bu kız beni maddiyat için mi seviyor demiş en son tartışmada ben biraz düşüneceğim geleceğimizi bu maddi şeylerden dolayı mutlu görmüyorum diyince bende sinirlenip ayrılık mesajı yazdım tamam dedi. Ama sonrasında çok pişman oldum. Çünkü maddi şeyler konuşulması hoş olmadı bunun farkındayım. Hazır değiliz dediler saygı duyulmalıydı. Ailemin ve benim tavrım hoş değildi ama bende dolduruşa geldim arada derede kaldım suan aklım basıma geldi asla maddiyat önemli değil insan önemli olan sevmeli konuşmalı anlaşmalı şuan ona içimde özür mesajı yazmak geliyor ama gururuma yedirtmiyorum.
Birkaç güne gideceğim gitmeden görüşelim yazsam masada tekrar birleşmek istediğimi söylesem bana yok dese yerin dibine girer çok kötü olurum gibime geliyor acaba diyorum görev yaptığım yere gidince yazsam 3. Kişilerin etkisi ve arada kaldım yalnız kalınca düşündüm hatamı anladım gibisinden sizce hangisini yapayım?
Sevgili cankız, hanım kız merhaba hayırlı geceler öncelikle.
Yazdıklarını dikkatle okudum. Yaşım 47,5 onu belirteyim. ''Mesajını gören fikir belirtirse çok sevinirim'' diye yazmışsın. Bende nacizane bu konuda bir iki şey yazıcam.
Görücü usulü ile tanıştırılmışsın ve arada tatsız iletişimler oluşmuş. Bu tatsızlıklar varken devam etseydin belki ileride yani evlendiğinde daha kötü iletişimler olabilirdi.
Bazen bazı şeylerin bitmesinde de hayır vardır. Karşı taraf maddi olarak hazır değiliz demiş. Bunu da saygı ile karşılıyorum çünkü günümüzde evlenmek gerçekten çok çok masraflı. Gençlerin özençleri oluyor. Annelerin de özençleri oluyor. Çocuklarını en güzel şekilde evlendirmek istiyorlar. Tabi herkesin maddi imkanları farklı. Kimisi total olarak 300 BİN tl harcayabilcek kapasitededir. Kimisi de 1 milyon tl harcayacak kapasitededir.
Anneniz ev lafını etmiş. İyi niyetli olarak demiş olabilir ancak kız tarafı olarak erkek tarafına böyle birşey söylemek ilk etapta hoş olmamış. Aynı şeyi sizin bir erkek kardeşiniz olsaydı ve onu evlendireceğiniz kızın ailesi size böyle davransaydı nasıl hissederdiniz onu düşünün. Yani empati yapmak bu durumun özü. Yaşananları böyle düşünün.
Siz bu yaşananlardan pişman olmuşsunuz. Bu yaşananlardan kendinize ders çıkartmışsanız güzel birşey. Çünkü insan yaşarken hatalar yapabilir ve yaptığı hatayı kabul etmek de erdemdir. Günümüzde böyle erdemli davranışlar azaldı açıkçası.
Sizin eski nişanlınızı arayıp hatanızı kabul edip barışmak istediğinizi söylemeniz tek başına yeterli olmayabilir. Neden derseniz, arada aileler arasında yaşanan maddi konulardan dolayı sorun oluşmuş. Anneniz sizin gibi söylediklerinden pişman olmamışsa ileride buna benzer yine birşeyler söyleyip yine tatsızlıklar yaşanma ihtimali olabilir.
O sebeple ben ilk lafıma dönücem. Bazen bazı şeylerin bitmesinde hayır vardır. Çünkü başlarken bile iyi başlamamış. Bence görev yerinize gidin ve hayatınıza devam edin. Ve bundan sonra yaşayacağınız evlilik konusunda
daha ÖZENLİ olmaya gayret edin.
Evlilik çok özen isteyen bir müessese. Severek evlenmiş biri olarak bende eşimi bekledim. Yaşımızın olgun ve hayata bakışımızın da aynı yönde olması sebebi ile biz birbirimizi bu süreçte
ÖZLEYEREK ve bu özlemle
SEVGİMİZİ BÜYÜTEREK geçirdik. Maddi olarak ne annem ne ''
ben şunu isterim, bunu isterim'' diye taleplerde bulunmadık.
Annem, kızını seven, saygılı, efendi, kızına ölünceye dek sahip çıkacağına kanaat getirdiği için asla maddi konularda karışmadı. Ben eşime o evlilik sürecinde ''
gücümüz neye yetiyorsa o olsun hayatım'' diyerek yaklaştım. Asla zorlamadım.
Evden gelin çıkarken annem eşime dedi ki: ''
Kızımı önce Allaha sonra sana emanet ediyorum''
Çok duygulanmıştım annemin bu söylediğinden.
Ay çok yazdım. Keşke görüşme şansımız olsa birebir bu konularda daha çok nasihatlerim olurdu.
Vardır herşey de bir hayır. O sebeple bundan sonraki hayatında daha özenli olmaya gayret et. Hayatta yaşanan her olumlu ya da olumsuzluklar birer TECRÜBEDİR.
Görevinde muvaffakiyetler dilerim. Umarım karşına GEÇİNECEĞİN, ÖMÜR BOYU MUTLULUKLA SÜRDÜRECEĞİN bir bey çıkar. Bu süreçte aceleci olma. Kendini işine odakla. Gez-toz- ye- iç. Bekarlığının keyfini de çıkart.
Yüce rabbim her daim herkesi hayırlı insanlarla karşılaştırdın.
Allaha emanet ol cankız/hanımkız.
Sevgilerimle