biz aynı şehirdeyiz hatta evlerimiz yarım saat uzaklıkta.
tabiki kendi ailem gibi olamazlar ama azcıkta olsa ilgi olaması gerektiğini düşünüyorum hiç yok.
yaklaşık 6aydır nişanlıyım ve ilk zamanlardaki gibi hevesim yok bişeylere bakıyorum begenemiyorum. resmen hevesim kaçtı
düşünmekten üzülmekten başım agrıyor hergün.
çok sıkı fıkı cıvık olmasın cokta ilgisiz olmasın bunun ortası yok mu.
en kötüsüde aileme herkes damat tarafı nasıl ilgileniyormu diye sorudklarında ailem yalan söylemek zorunda kalıyor.
sürekli acaba seni istemiyorlarmı diyorlar haklı olarak.
arkadşlarıma bile he ilgileniyorlar diyorum öncedende böyleydi sevgili ilen diyordum heralde resmileişince onlarda daha iyi olur hiç değişe nbişiy yok. en kötüsüde nişanlım dinlemiyor ona anlatamıyorum takıntılıymışım senin dediğin gibi kavga aşamasına geldik hatta ayrılma noktasına geldik ailesi ile ilgili en ufak olumsuzlugu duymaya tahammül edemiyor.
bunadaha cok üzülüyorum nişanlm bile beni anlamıcaksa kim anlıcak.
