Şöyle şurayada gidişatı yazayım hazır arkadaşa yazmışken burdada dursun...
2ayımı epey bi devirdim, dediğim gibi malum,, günleri pekte saymıyorum artık:))
Eşim 7yıl hiç kötü söz etmedi ,yatınca dümdüz olduğu halde ben öyle utanıyordum, kasıyordumki kendimi, dokunmasına bile izin vermiyordum,sonki yıla gelince artık o derece çekiniyordum.Eşim "Ama ben memnunum ameliyata gerek yok" diye diye, onca yıl stresli psikolojiyle yaşadım ama gel Gorki sonunda üzüldüğümü gerçekten anlayıp ikna olunca,
şu ameliyat sonrası iyileştiğim andan beridir herşey inanılmaz değişti, onun yanında çok rahatım özgüvenim tavan, çekincem kalmadı göğsümü gere gere karşısına çıkabiliyorum,
Öncedende eli göğsümde uyurdu bu, şimdide öyle ama tek değişen yine benim tavrım duygum ,çünkü önceden "yaa ellemeden uyu" diyen ben ,dahada ellesin diye istekliyim iyimi.
Hele her fırsatta hala, "daha masaj saatin gelmedimi gel yapiyim diyip durup illa masajı kendi yapıyo, yemek yaparken masajmı olur
evet oluyomuş. Herşey öyle güzelki çok şükür bugünümüze, izlere hiç kafa takmıyorum illa ilerde silikleşicek nasılsa :))
Neyse çok uzattım birden kendimi kaybettim .Hep iyi olalım inşallah ,herkez tadsın bu duyguyu....