Konu sahibi okuduğumda o kadar üzüldüm ki kayınbabana Allah rahmet eylesin. Eşinin en azından yeni bir ailesi var. Kayınbabanı pişmanlıktan, oğul hasretinden kanser etmişler, sonra da hasta yatağında evlat acısı çektirmişler ya hesabı sorulur birgün mutlaka. Olayları objektif anlatabildiysen merak etme hiç, gönlünü ferah tut siz hiçbir hata yapmamışsınız.
Coookkk eksigi var aslinda, öyle insanliklarini kaybetmisler ki anlatsam zaten sabahlar olur. Benim hicbiri umrumda degil, artik icimde onlara öfke bile yok, aciyorum sadece, kin, nefret, zulüm ile gecen ömürlerine aciyorum. Sadece gecen gün TV de bir hoca dediki " annelerimizi 40 yil sirtimizda gezdirsek, dogum aninda cektikleri 1 dk lik sancinin karsiligini ödemis olamayiz" dedide. Aceba bu kadininda annelik hakki kalmismidir esimde diye düsündüm bir an. Onun icin yazdim.
Gerci bir ben dertli degilimki bu insanlardan.
Gecen gün bir güne katilmistim günde ki kadinlar anlatiyordu birbirine. Görümcemin cocugu gündeki bir kac kadinin cocugu ile kavga etmis, ama cocuk tartismasi yani öyle fiziksel birsey yok ortada, görümcemde hepsini birbir telefonla aramis ve agzina geleni saymis " birdaha cocuklariniz oglumu üzerse görün bakin neler yapiyorum " demis. Kadinlar diyo ki " ayy oglumu aldim karsima, sakin birdaha onun cocugu ile konusmayacaksin bile, ben o kadinla ugrasamam, cingen gibi evimi basar, evimin önünde bagarir " diyo.
Yani artik benim onlar icin hissettigim tek duygu acima.