nefretim ve kırgınlığım geçmiyo...

yeni doğum yaptığı zaman insan hassas oluyor ve ilgi bekliyor.onca ayın zorluğuyla taşıdığın bir canı dünyaya getirmişsin bu nedenle hassas oluyor ve bu dönemde kapris yapan ,üstüne hizmet bekleyen bir kayınvalide ve anlayışsız bir eş kırılmışsınız haliyle.ama affetmediği zamanda en çok kendine zarar veriyor insan.yaşattıklarını uygun bir dille anlatın hissettiklerinizi de.sonra bırakın sarılın sımsıkı bebeğinize tadını çıkarın.çok hızlı büyüyorlar ve bunlara odaklanın.ne kadar az beklenti o kadar çok mutluluk.bir yakınım bir ay yardımcı tutmuştu ve çok memmun kalmıştı.yemeği yapılmıştı ,işleride o sadece bebekle ilgilenmişti.ben de kızımda çok istedim ama güvenilir birini bulamamıştım.yaşadıklarınızı ilk doğumumda yaşadım ama affetmedikçe en büyük zararı kendinize ve bebeğinize oluyor.kimsenin ruhu duymuyor.

Canım aynı şeylerin çok daha fazlasını bende yaşadım.Oğlum hastanede yattı dikişli zor bir dogum gecirdim normal dogurdum ama nasıl dogurdum hala ınanamıyorum cok zorlandım neyse üstüne oglum hastalandı 4 gunluktu yatırdık yogun bakıma üstüne sarılık oldu sütümde azdı kv.dem sureklı agladı basımda süt falan kalmadı sonra oglum cıktı hastaneden hanfendilerin elleri ayakları kesildi arayıp sormadı bende anneme goturdum oglumu vay efendım neden ona goturmuyormusum vs dıye kavga cıkardı 5 ay gorusmedık ne çileler cektik şimdi ortaya cıkmıs torunumu bana vermıyo kucagıma vermıyo sevdırmıyo diye evimde eşime şikayet etti beni ama allah buyukki eşimde gördü kim haklı kim haksız beni savundu bu zamana kadar gelip görseydın dedi e biz huzurunuzu bozmamak için gelmiyorduk demesinmi ölürmüsün öldürürmüsün boşver sen yuvana bak yedirme kimseye yuvanı benimde üzüntüden sütüm kesildi kimseyi takma keyfine bak eşinde insanoğluysa evladının hakkını korur kim olursa olsun bunu ona söyle..o cocugu sen tek basına yapmadın babası olarak onun ve senın hakkını savunmak eşine düşer Allah ıslah etsin eşini.

Bu arada bende mayısta dogum yaptım 9unda deniz isminde oglum var :))

selam canım cıdden okurken duygulandım ben doğum yapmadım belkı bı bebegım yok ama yasadıgın seylerı anlıyorum esın sanırım annecı benım esımde kendı aılesıne cok düşkün emın ol senden daha cok sorun yasamıstırım ama unutmadım sadece sineye çektim diyelim ama ınankı durumun uzucu duygusal olduğun anlar hamılelık dogurmasamda o duyguyu tahmın edebılıyorum.ınankı anlattıklarını yasamak ıstemem bazı arkadaşlar yorum yapmış ama yasayan yapsın lütfen dıyorum bılmeyenler tatmayanlar nereden bılebılır kı bu duyguları.bırsey yapamayız belkı ama uzulme derım ınankı dusunseler zaten üzmezler oyuzden kendnı yıpratma dıyebılırım sadece...umarım sımdı esın sen ve bebegınız mutlu mesut yasarsınız..

prensim_geldi .!.:

Canım aynı şeylerin çok daha fazlasını bende yaşadım.Oğlum hastanede yattı dikişli zor bir dogum gecirdim normal dogurdum ama nasıl dogurdum hala ınanamıyorum cok zorlandım neyse üstüne oglum hastalandı 4 gunluktu yatırdık yogun bakıma üstüne sarılık oldu sütümde azdı kv.dem sureklı agladı basımda süt falan kalmadı sonra oglum cıktı hastaneden hanfendilerin elleri ayakları kesildi arayıp sormadı bende anneme goturdum oglumu vay efendım neden ona goturmuyormusum vs dıye kavga cıkardı 5 ay gorusmedık ne çileler cektik şimdi ortaya cıkmıs torunumu bana vermıyo kucagıma vermıyo sevdırmıyo diye evimde eşime şikayet etti beni ama allah buyukki eşimde gördü kim haklı kim haksız beni savundu bu zamana kadar gelip görseydın dedi e biz huzurunuzu bozmamak için gelmiyorduk demesinmi ölürmüsün öldürürmüsün boşver sen yuvana bak yedirme kimseye yuvanı benimde üzüntüden sütüm kesildi kimseyi takma keyfine bak eşinde insanoğluysa evladının hakkını korur kim olursa olsun bunu ona söyle..o cocugu sen tek basına yapmadın babası olarak onun ve senın hakkını savunmak eşine düşer Allah ıslah etsin eşini.

Bu arada bende mayısta dogum yaptım 9unda deniz isminde oglum var :))

Genişletmek için tıkla...

sizede çok geçmiş olsun Allah bidaha göstermesin, benim oğluşumda mayısın 18 inde oldu..
beni en çok eşim kırdı normalde çok iyidir aslında ama annesi burdayken bişiler oluyo ona sanki, odanın kapısını kapatıp konuşuyolar ya sanki ben yokmuşum gibi sonuçta eşim asık surat çıkıyo dışarı yüzüme bakmıyo, çok zaman geçmedi ama şimdiki aklım olsa umursamaz bişi yokmuş gibi davranırdım onlara inadına rahat hareket ederdim kendimi açıklamaya çalışmazdım..

asi6060 .!.:

selam canım cıdden okurken duygulandım ben doğum yapmadım belkı bı bebegım yok ama yasadıgın seylerı anlıyorum esın sanırım annecı benım esımde kendı aılesıne cok düşkün emın ol senden daha cok sorun yasamıstırım ama unutmadım sadece sineye çektim diyelim ama ınankı durumun uzucu duygusal olduğun anlar hamılelık dogurmasamda o duyguyu tahmın edebılıyorum.ınankı anlattıklarını yasamak ıstemem bazı arkadaşlar yorum yapmış ama yasayan yapsın lütfen dıyorum bılmeyenler tatmayanlar nereden bılebılır kı bu duyguları.bırsey yapamayız belkı ama uzulme derım ınankı dusunseler zaten üzmezler oyuzden kendnı yıpratma dıyebılırım sadece...umarım sımdı esın sen ve bebegınız mutlu mesut yasarsınız..

Genişletmek için tıkla...

teşekkür ederim.

doğum sonrası gerçekten duygular çok hassaslaşıyo ve ben unutamıyorum o zamanları elimde değil malesef, evet çok büyük sorunlar değil Allah beterinden korusun.. ama bişi yapmadığım halde kadının fitlemeleri vicdansızlığı aklımdan çıkmıyo.. çocuğuma bakamıyomuşum gibi davranıyodu, bebeğim ağlarken gelip yazık çocuk helak oldu elinde diyodu, bunun sütü az bunun sütü yok çocuk ondan ağlıyo vs. vs..

seyda83 .!.:

selamlar.. içimi dökmek istedim kimseye anlatamadığım şeyleri buraya yazmak istedim

nefretim kv.deye kırgınlığım eşime..

öncelikle kaynanayla ayrı şehirlerdeyiz ve ben mayısta doğum yaptım, doğumdan önce telefonda konuştuk kaynana gelicem ama işlerim var dedi bende ne zaman isterseniz gelin isterseniz doğumdan sonrada gelebilirsiniz işlerinize göre siz bilirsiniz dedim kapadık telefonu.. sonra eşim akşam eve geldi bi surat bi surat, sordum ne oldu diye, anneme doğumdan sonra gel demişsin sen dedi kadın kırılmış nie öyle dedin dedi, bende açıkladım o işlerim var dediği için ne zaman isterseniz gelin dedim die neyse eşim uzatmadı, telefon et söyle dedi yanlış anlamışsın diye konuş dedi aradım bende salak gibi değmez halbuki kadın art niyetli çünkü..

Sonra geldi doğuma 1 ay kala zaten hiç temiz değildir her konuda tiksindirdi beni önceden beri öyledir zaten, hergün sinir krizleri geçirdim oğlu gelene kadar kapanır bi odaya bi iş ucundan tutmaz oğlu gelince oturur benle aynı oda da.. herneyse doğum zamanım geldi eşim annesinin tansiyonu var panik yapar die hastaneye götürmedi oralarda rahat edemez hasta filan olur die, o zamanda burnumuzdan getirdi beni götürmediniz die eşimi arayıp ben ist gitcem sen beni götürmedin die resmen iş kesti adamın moralini bozdu, 2 gece kalıp eve döndük bebeği alıp sevmedi (hiçte umurumda değil zatende) sonra onuda benim üstüme attı vay efendim gelin kucağıma vermedi dedi eşime şikayet etti, eşimde yine bi surat bi surat en ihtiyacım olduğu zaman en ilgiye muhtaç olduğum zaman bana surat etti hep, kendi annem hastalandı yanımda kalmadı, kaynana desen bi iş tutmaz odaya kapanır.. sezeryanla doğurduğum halde hiç yatamadım ağrımla sancımla bebeğime bakmaya çalıştım, ne yemek yapanım oldu ne ilgilenenim doğru düzgün ne bulduysam onu yedim kuru katı, sıcak bi yemek yapanım olmadı kendim yapmaya kalktım çocuğum ağladı bakan yok sonucunda sütüm azdı bebeğim doymadıkça emmek istemedi sarılığı arttı dr mecbur mama vericez dedi, verdik bu kez hiç emmedi oğlum emmek istememesi bambaşka bi stres yaşattı bana.. geceleri üşümeler titremeler tutuyodu çok korkuyodum eşim salonda tv izledi bunun yanında kv denin şikayetleri eşimin surat asmaları bitmedi, annesinden çok etkilenir zaten her zaman o yokken iyi oluyoruz varken limoni.. o yüzden nefret ediyorum o kadından....

Eşime de çok kırgınım o zamanki tavırlarından, ilgisizliğinden dolayı doğum yaptım bi çiçek bile almadı normalde hiç öyle şeyler bekleyen biri değilim takmamda ama doğum yaptığımda istedi gönlüm.. kendi ailemde dahil herkese kırgınım beni ilk zamanlar çok yalnız bıraktılar ilk doğumumdu ihtiyacım vardı onlara ama malesef yoklardı.. işte bu yaşadıklarımı unutamıyorum ne eşime aileme olan kırgınlığım geçiyo nede kv deye olan nefretim geçiyo, mümkünse ne sesini duymak ne yüzünü görmek istemiyorum..

sonuç olarak Allah kimseyi kimseye mecbur bırakmasın...

Genişletmek için tıkla...

bir düğünümüzde olan birde hamilelik ve doğum sonrası yaşadığımız kötü şeyleri unutamıyoruz sanırım. en çok bu günler üzerine bembe rüyalar hayaller kurıyoruz. sonra en sevdiklerimizin donukluğu soğukluğu anlayışsızlığı çok acıtıyo canımızı. benim bebeğim 2 yaşını geçti artı ama şimdi eşimlede kv ilede görşsemde konuşsamda ikisinede engellenemez mesafem var. en ufak şeyde o yapılan yada yapılması gereken ve yapılmayan şeyler geliyo gözümün önüne. mutlu olmak için unut diyorum affet diyorum ama dedim ya en özel günlerin içine edenlerin yaptıkları unutulmuyo. bide ben yaşadıklarını unutmayan çok küçük yaşlardan beri çok fazla anı hatırayı aklımda tutabilen biriyim. hatta bu yüzden çok basit şeyleri unutabiliyorum sanırım belleği boş şeylerle doldurduğumdan oluyo.

ne diyim inşallah zamana siz unutur ve mutlu olursunuz

konu sahibi doğum yapmış
yanında ailesi yok ,eşinin tavırları ile uğraşmış , kayınvalidesi ile ugrasmıs
ilgiye , yardıma sevgiye ihtiyacı olduğu anda yanlız bırakılmış.

ilk yorumu yapan hanımefendi de şımarıklık demiş :))))

konu sahibi haklı ancak idare etmekten başka seçeneği yok, bazı kayınvalideler malesef böyle.

kucagına bebeği annesi mi verecekti, gelin mi verecekti. zorla mı sevdirecek kız çocugunu. sevmek isteyen anne/kayınvalide kalkar alır sever ....

seyda83 .!.:

sizede çok geçmiş olsun Allah bidaha göstermesin, benim oğluşumda mayısın 18 inde oldu..
beni en çok eşim kırdı normalde çok iyidir aslında ama annesi burdayken bişiler oluyo ona sanki, odanın kapısını kapatıp konuşuyolar ya sanki ben yokmuşum gibi sonuçta eşim asık surat çıkıyo dışarı yüzüme bakmıyo, çok zaman geçmedi ama şimdiki aklım olsa umursamaz bişi yokmuş gibi davranırdım onlara inadına rahat hareket ederdim kendimi açıklamaya çalışmazdım..

Genişletmek için tıkla...

İşte bunları yaşayarak ögreniyoruz.Bende ne ailesine ne başkasına sadece eşime çok kırgınım digerlerine kızmaya bile tenezzül etmiyorum o derece degerleri yok fakat senın en savunmasız ve yardıma muhtac oldugun anda eşinin böyle davranması insanı en en en cok üzen şey oluyor..İş işten geçince düzeliyorlar fakat neye yarar öldüğüm ana kadar bana yaptıklarını unutmam mumkun degil,o günler içinde hakkımı ne eşime ne ailesine helal etmem..

Bak şimdi bi taraflarıma takıyomuyum manyak insnaları hayır.Sadece bebegim ve yuvm var benm ıcın gerisi hikaye..

seyda83 .!.:

selamlar.. içimi dökmek istedim kimseye anlatamadığım şeyleri buraya yazmak istedim

nefretim kv.deye kırgınlığım eşime..

öncelikle kaynanayla ayrı şehirlerdeyiz ve ben mayısta doğum yaptım, doğumdan önce telefonda konuştuk kaynana gelicem ama işlerim var dedi bende ne zaman isterseniz gelin isterseniz doğumdan sonrada gelebilirsiniz işlerinize göre siz bilirsiniz dedim kapadık telefonu.. sonra eşim akşam eve geldi bi surat bi surat, sordum ne oldu diye, anneme doğumdan sonra gel demişsin sen dedi kadın kırılmış nie öyle dedin dedi, bende açıkladım o işlerim var dediği için ne zaman isterseniz gelin dedim die neyse eşim uzatmadı, telefon et söyle dedi yanlış anlamışsın diye konuş dedi aradım bende salak gibi değmez halbuki kadın art niyetli çünkü..

Sonra geldi doğuma 1 ay kala zaten hiç temiz değildir her konuda tiksindirdi beni önceden beri öyledir zaten, hergün sinir krizleri geçirdim oğlu gelene kadar kapanır bi odaya bi iş ucundan tutmaz oğlu gelince oturur benle aynı oda da.. herneyse doğum zamanım geldi eşim annesinin tansiyonu var panik yapar die hastaneye götürmedi oralarda rahat edemez hasta filan olur die, o zamanda burnumuzdan getirdi beni götürmediniz die eşimi arayıp ben ist gitcem sen beni götürmedin die resmen iş kesti adamın moralini bozdu, 2 gece kalıp eve döndük bebeği alıp sevmedi (hiçte umurumda değil zatende) sonra onuda benim üstüme attı vay efendim gelin kucağıma vermedi dedi eşime şikayet etti, eşimde yine bi surat bi surat en ihtiyacım olduğu zaman en ilgiye muhtaç olduğum zaman bana surat etti hep, kendi annem hastalandı yanımda kalmadı, kaynana desen bi iş tutmaz odaya kapanır.. sezeryanla doğurduğum halde hiç yatamadım ağrımla sancımla bebeğime bakmaya çalıştım, ne yemek yapanım oldu ne ilgilenenim doğru düzgün ne bulduysam onu yedim kuru katı, sıcak bi yemek yapanım olmadı kendim yapmaya kalktım çocuğum ağladı bakan yok sonucunda sütüm azdı bebeğim doymadıkça emmek istemedi sarılığı arttı dr mecbur mama vericez dedi, verdik bu kez hiç emmedi oğlum emmek istememesi bambaşka bi stres yaşattı bana.. geceleri üşümeler titremeler tutuyodu çok korkuyodum eşim salonda tv izledi bunun yanında kv denin şikayetleri eşimin surat asmaları bitmedi, annesinden çok etkilenir zaten her zaman o yokken iyi oluyoruz varken limoni.. o yüzden nefret ediyorum o kadından....

Eşime de çok kırgınım o zamanki tavırlarından, ilgisizliğinden dolayı doğum yaptım bi çiçek bile almadı normalde hiç öyle şeyler bekleyen biri değilim takmamda ama doğum yaptığımda istedi gönlüm.. kendi ailemde dahil herkese kırgınım beni ilk zamanlar çok yalnız bıraktılar ilk doğumumdu ihtiyacım vardı onlara ama malesef yoklardı.. işte bu yaşadıklarımı unutamıyorum ne eşime aileme olan kırgınlığım geçiyo nede kv deye olan nefretim geçiyo, mümkünse ne sesini duymak ne yüzünü görmek istemiyorum..

sonuç olarak Allah kimseyi kimseye mecbur bırakmasın...

Genişletmek için tıkla...

bin beterinide ben yasadim ilk dogumda yemin ederim daha dogumhaneden ciktim odaya bizim kv cekmis gitmis neymis kp adini koymayacagim diye esimde yok bir yerde yazmistim niye yok oldugunu yalnizdim koskoca hastenede bir sise suyum yokta icmeye cok zor bir dogumdu normaldi ama mahvolmustum o kadar agrima gittiki yanimda birisi daha vardi dogum yapan onun annesi acimistida bana kizina getirdigi corbadan falan vermisti o kadar zoruma gitmistiki neyse birde hastaneden ciktiktan sonrasi var hic girmeyim ama unutamiyorum her firsattada yüzlerine vuruyorum esim hala abarttigim kanisinda neymis dogumdan sonra gelmis odama ben uyuyormusum diye gitmis ama gelmis sanki hasta ziyaretine gidiyor baskasina neyse hakkimi helal etmiyorum dedigin gibi insan destek istiyor düsünsene bir cocuk dünyaya getirmissin ama iste bize ne kadar deger veriliyorki kiymetimiz de bu kadar iste

kova4 .!.:

bin beterinide ben yasadim ilk dogumda yemin ederim daha dogumhaneden ciktim odaya bizim kv cekmis gitmis neymis kp adini koymayacagim diye esimde yok bir yerde yazmistim niye yok oldugunu yalnizdim koskoca hastenede bir sise suyum yokta icmeye cok zor bir dogumdu normaldi ama mahvolmustum o kadar agrima gittiki yanimda birisi daha vardi dogum yapan onun annesi acimistida bana kizina getirdigi corbadan falan vermisti o kadar zoruma gitmistiki neyse birde hastaneden ciktiktan sonrasi var hic girmeyim ama unutamiyorum her firsattada yüzlerine vuruyorum esim hala abarttigim kanisinda neymis dogumdan sonra gelmis odama ben uyuyormusum diye gitmis ama gelmis sanki hasta ziyaretine gidiyor baskasina neyse hakkimi helal etmiyorum dedigin gibi insan destek istiyor düsünsene bir cocuk dünyaya getirmissin ama iste bize ne kadar deger veriliyorki kiymetimiz de bu kadar iste

Genişletmek için tıkla...

gerçekten sizinki daha ağır bir durummuş, işte eşler fikirsiz yada boşverci, amannn deyip geçiyorlar kırılmışız üzülmüşüz bişey ifade etmiyo onlar için..

seyda83 .!.:

selamlar.. içimi dökmek istedim kimseye anlatamadığım şeyleri buraya yazmak istedim

nefretim kv.deye kırgınlığım eşime..

öncelikle kaynanayla ayrı şehirlerdeyiz ve ben mayısta doğum yaptım, doğumdan önce telefonda konuştuk kaynana gelicem ama işlerim var dedi bende ne zaman isterseniz gelin isterseniz doğumdan sonrada gelebilirsiniz işlerinize göre siz bilirsiniz dedim kapadık telefonu.. sonra eşim akşam eve geldi bi surat bi surat, sordum ne oldu diye, anneme doğumdan sonra gel demişsin sen dedi kadın kırılmış nie öyle dedin dedi, bende açıkladım o işlerim var dediği için ne zaman isterseniz gelin dedim die neyse eşim uzatmadı, telefon et söyle dedi yanlış anlamışsın diye konuş dedi aradım bende salak gibi değmez halbuki kadın art niyetli çünkü..

Sonra geldi doğuma 1 ay kala zaten hiç temiz değildir her konuda tiksindirdi beni önceden beri öyledir zaten, hergün sinir krizleri geçirdim oğlu gelene kadar kapanır bi odaya bi iş ucundan tutmaz oğlu gelince oturur benle aynı oda da.. herneyse doğum zamanım geldi eşim annesinin tansiyonu var panik yapar die hastaneye götürmedi oralarda rahat edemez hasta filan olur die, o zamanda burnumuzdan getirdi beni götürmediniz die eşimi arayıp ben ist gitcem sen beni götürmedin die resmen iş kesti adamın moralini bozdu, 2 gece kalıp eve döndük bebeği alıp sevmedi (hiçte umurumda değil zatende) sonra onuda benim üstüme attı vay efendim gelin kucağıma vermedi dedi eşime şikayet etti, eşimde yine bi surat bi surat en ihtiyacım olduğu zaman en ilgiye muhtaç olduğum zaman bana surat etti hep, kendi annem hastalandı yanımda kalmadı, kaynana desen bi iş tutmaz odaya kapanır.. sezeryanla doğurduğum halde hiç yatamadım ağrımla sancımla bebeğime bakmaya çalıştım, ne yemek yapanım oldu ne ilgilenenim doğru düzgün ne bulduysam onu yedim kuru katı, sıcak bi yemek yapanım olmadı kendim yapmaya kalktım çocuğum ağladı bakan yok sonucunda sütüm azdı bebeğim doymadıkça emmek istemedi sarılığı arttı dr mecbur mama vericez dedi, verdik bu kez hiç emmedi oğlum emmek istememesi bambaşka bi stres yaşattı bana.. geceleri üşümeler titremeler tutuyodu çok korkuyodum eşim salonda tv izledi bunun yanında kv denin şikayetleri eşimin surat asmaları bitmedi, annesinden çok etkilenir zaten her zaman o yokken iyi oluyoruz varken limoni.. o yüzden nefret ediyorum o kadından....

Eşime de çok kırgınım o zamanki tavırlarından, ilgisizliğinden dolayı doğum yaptım bi çiçek bile almadı normalde hiç öyle şeyler bekleyen biri değilim takmamda ama doğum yaptığımda istedi gönlüm.. kendi ailemde dahil herkese kırgınım beni ilk zamanlar çok yalnız bıraktılar ilk doğumumdu ihtiyacım vardı onlara ama malesef yoklardı.. işte bu yaşadıklarımı unutamıyorum ne eşime aileme olan kırgınlığım geçiyo nede kv deye olan nefretim geçiyo, mümkünse ne sesini duymak ne yüzünü görmek istemiyorum..

sonuç olarak Allah kimseyi kimseye mecbur bırakmasın...

Genişletmek için tıkla...

valla harfiyen anlıyorum o günler unutulmaz,ben temmuz ayında tüp bebek yaptırdım Dr.3 ilk gün gerekmedikçe kalkma dedi (kaynanayla beraber yaşıyorum ben) bu arada 7. yıla girdik evlilikte ilk defa 2013 nisan ayında doktora gittik gidişat tüp bebek dediler bizde toparlandık temmuzda denedik şansımızı,eve geldik kadın dipli bucaklı bi temizliğe girişti camlar örtüler halılar hop kalktı yattığım yer bana zindan !! kalkamıyorum,su içmeye çekiniyorum bana çatacak diye vel hasıl 3 gün gereksiz bir telaşe ve kargaşayla geçti 4. gün kayınvalide şehir dışına tatile gitti gitmeden önce bekar görümceyle tlf konuşmasını duydum,Görümcemin arkadaşı doğum yapmış bebek görmeye gitmişler kızına diyoki Allahım tez zamanda sana nasip eder inşallah ve tedavim başladığında bana aynen şunları söyledi..'' Çok aceleci davranıyosun kovalayanmı var? Yaşın genç.. Sen hep böylesin..'' 2007de evlenip 2013te eşimi doktora götürmeye anca ikna ettim yaklaşık 2.5 yıldır karı koca ilişkim yok gönül kırgınlığım var,kadın gibi hissetmiyorum kendimi,neşeli cana yakın cıvıl cıvıl bi bayandım çoğu zaman işe gelirken saçlarımı bile taramıyorum.. Ölüm bana gelecek yada ben ona çünkü layığım o.. Dert bir değil 1000 tane hangisini sayayım ? demem o ki 27 yaşımda genç kızlığımdan kadınlığımdan herşeyden soğudum.. evi ayrı olanlar yatak odası olanlar cinsel hayatı olanlar ve kulağı olan eşe sahip olanlar sizin şansınız benden daha yüksek.. benim eşim beni yıllarca dinlemedi,ruhumu öldürdü nereye kadar gidecek bu kabus bilmiyorum..

nur3838 .!.:

valla harfiyen anlıyorum o günler unutulmaz,ben temmuz ayında tüp bebek yaptırdım Dr.3 ilk gün gerekmedikçe kalkma dedi (kaynanayla beraber yaşıyorum ben) bu arada 7. yıla girdik evlilikte ilk defa 2013 nisan ayında doktora gittik gidişat tüp bebek dediler bizde toparlandık temmuzda denedik şansımızı,eve geldik kadın dipli bucaklı bi temizliğe girişti camlar örtüler halılar hop kalktı yattığım yer bana zindan !! kalkamıyorum,su içmeye çekiniyorum bana çatacak diye vel hasıl 3 gün gereksiz bir telaşe ve kargaşayla geçti 4. gün kayınvalide şehir dışına tatile gitti gitmeden önce bekar görümceyle tlf konuşmasını duydum,Görümcemin arkadaşı doğum yapmış bebek görmeye gitmişler kızına diyoki Allahım tez zamanda sana nasip eder inşallah ve tedavim başladığında bana aynen şunları söyledi..'' Çok aceleci davranıyosun kovalayanmı var? Yaşın genç.. Sen hep böylesin..'' 2007de evlenip 2013te eşimi doktora götürmeye anca ikna ettim yaklaşık 2.5 yıldır karı koca ilişkim yok gönül kırgınlığım var,kadın gibi hissetmiyorum kendimi,neşeli cana yakın cıvıl cıvıl bi bayandım çoğu zaman işe gelirken saçlarımı bile taramıyorum.. Ölüm bana gelecek yada ben ona çünkü layığım o.. Dert bir değil 1000 tane hangisini sayayım ? demem o ki 27 yaşımda genç kızlığımdan kadınlığımdan herşeyden soğudum.. evi ayrı olanlar yatak odası olanlar cinsel hayatı olanlar ve kulağı olan eşe sahip olanlar sizin şansınız benden daha yüksek.. benim eşim beni yıllarca dinlemedi,ruhumu öldürdü nereye kadar gidecek bu kabus bilmiyorum..

Genişletmek için tıkla...

canım üzüldüm senin durumuna aynı evde yaşamak gerçekten çok zordur eminim benim kaynanada geldiğinde 4-5 ay kaldığından biraz anlayabiliyorum.. ama lütfen böyle hayattan bezmiş gibi konuşma gün gelir devran döner senin durumunun neredeyse aynısını benim eltim yaşamış 5 yıl çocuğu olmamış kaynanadan görümcelerden çekmiş kocası hep annesini dinlemiş karısına kötü davranmış onun halini görmezden gelmiş ama şimdi herşey tam tersine dönmüş eltimin 2 oğlu var eşi zamanında anneme uydum seni üzdüm diye şimdi üzerine titriyo kıymetini biliyo ve kaynım eski hatalarından dolayı annesini suçluyo sen fitledin beni die annesinin yüzüne bile bakmıyo evet hoş değil belki ama kaynanam fesatlığının kötü kalpliliğinin bedelini kendi evladından çekiyo kadın ne yapsa oğlu barışmıyo artık aynı zamanda görümcemin bi taneside öyle annesiyle küs ve asla konuşmuyo zamanında evlatlarını birbirine düşürmenin cezasını böyle ödüyo malesef.. dediğim gibi gün gelir devran döner hesap sorma zamanı sanada gelir elbet..

Benim de kötü bir kayınvalidem var ve tüm hayatımı bunun üzerine yeniden kurdum.
Üstelik annem de kalp hastası, üstelik son dönemlerde başka rahatsızlıkları da iyice arttı. Bu nedenle biraz daha kendine vakit ayırmak isteyen bir insana dönüştü. Haklıdır da..
Bakış açıları biraz önemli aslında..

Ben de doğumumda yapayalnızdım. Bu benim kendi tercihim oldu. Bakıma muhtaç ve ameliyatlı mıydım? yoksa bir dönemi daha az işle atlatabilecek durumda mıydım? buna karar vermem gerekti. Ardından bakıma muhtaçsam, annem gelemeyeceği için eşimin annesiyle bir evin içinde rahat edebilecek miydim? Evliliğim, eşimin karakteri yüzünden zarar görür müydü? bunları da tartmam gerekecekti. Minimum zarar ne ise ben de o olacaktım. Yani benim kimseye ihtiyacım yoktu.. Oysa ilk bebeğimdi, bebeğim sıkıntılı doğmuştu ve ameliyatım da sıkıntılı geçmişti.. Olabilirdi...

Eşlerin anneleri konusunda doğumlardan çok önce bazı mesafeleri iyi ayarlamak, eşi bazı konularda ikna etmek gerekiyor.. Mesela kötü bir kayınvalide varsa.. Bunu dillendirip tartışma çıkararak değil, belli sabırlardan sonra eşe şu alt metni dayatarak ilerlemeli.. "Annen dünyanın belki de en iyi annesidir. buna inanabilirim, çünkü seni doğurdu, yetiştirdi.. Ve ben seni çok seviyorum. Ancak annen bir şekilde dünyanın en kötü kayınvalidesi.. Keşke beni de seni sevdiği gibi sevebilse bir gün.. Aynı şekilde değil belki ama daha yakın" gibi bir başlangıç cümlesi iyi niyet için yeterli. Kadın kötüyse ve bunu arttırıyorsa, cümle de ancak zaman içinde şu şekilde kırpılmalı daha fazla değil "Annen çok iyi bir anne ama berbat bir kaynana".. tek şikayet cümlesi bu olmalı ki, taraf savunmaya geçemesin. Zira bilmediği bir şey annesinin kaynanalığı... Bu konular aşılmadan çocuk yapılması bana uygun gelmiyor.. lütfen mazur görün, sonra bu tarz durumlar çıkıyor işte..

Anneniz konusunda ise şunu söyleyebilirim, hiç bir anne evladını yalnız bırakmak istemez. Mutlaka ardından yatan ya bir hastalık, ya bir psikolojik etken ya da mutlaka bu kararı almasını tetikleyen bir şey olmalı.. "Ne olursa olsun anne fedakar bir anne olmalı" diyorsak, işte siz şimdi öylesiniz ve kendinizle gurur duymalısınız. Evladınızı tek başınıza, kimseden yardım görmeden şu an bulunduğu seviyeye getirdiniz. Sadece siz yeterdiniz zaten. Bırakın işler biraz dursun.. Sıcak yemek mi istiyorsunuz, güvendiğiniz bir yerden bir süre sipariş edin.. Bunu yaparsanız zaten eşiniz annesine "Anne kalk da bir şeyler hazırla" demeye başlayacaktır.

Çok kısıtlı bir sürede yazdım, belki anlaşılmaz oldu.. Ben de evladımı yalnız büyütüyorum.. Hatta ilk kez yalnız yıkadığımda aklım çıkmıştı=) ama şimdi bunların her biri için şükür ediyorum. Her şeyi deneyimledim ve hep birlikteydik.. Kimseye değil, kendime güvendim.. şu anda bu yüzden belki de bazı sıkıntılı zamanları diğer anne olmuş arkadaşlarımdan daha kolaylıkla atlatıyorum. Bu durumu bir zayıflık görmemiştim çünkü.. Aksine kendimi sınadığım belki de en önemli durum oldu hayatımda ve bunu başardım... ilk kez aşırı muhtaç birinin sorumluluğunu tam olarak yerine getirmeye çalışmak ödün vererek.. Belki de annelik bu..

Kendinizle gurur duyun... Eşinizin annesi konusunda da mesafe açmaya başlamalısınız bence..
Selamlar,