Gerçekten neden böyle ya bu insanlar. Çok geçmiş olsun bu arada Allah bir daha yaşatmasın aynı acıyı, cennette buluşun insallah ♡Olmaz olur mu? Hamile arkadaşım düşük yaptığımda geçmiş olsun deyip ne aradı ne sordu :) ben araya mesafe koyunca yine arkadaşım olan kocası aracılığıyla sitem etti. Kendi de muhatap olmadı benle düşün :) bir kalemde sildim şimdi sorup duruyor napıyor ne ediyor diye ama ummmrumda değil asla barışmam görüşmem.
Evet onu da yaşadım. Hastalık sürecimde hangi kardeşim duyarlı, hangi kardeşim durumumla ilgilenmiyor görmüş oldum. Çevremizdeki insanların gerçek yüzleri kötü gün yaşadığımız zaman ortaya çıkıyor.E bu devirde kardeş kardeşin ne yaptığını umursamıyor, dostluk falan hikaye artık bana göre.
Ayağın bi yere takıldığı anda yersin tekmeyi
Acaba müsait mi değildi ya o hafta içi acabaBunu da anlatayım içimde kalmasın. Çocukluk arkadaşım atanıp başka bir şehire taşındı. Bana devamlı yanımda kalmaya gel, gezdireyim seni buralarda der dururdu. Hatta paran yoksa biletini ben karşılayacağım derdi. Her gün telefonda konuşurduk, mesajlaşırdık aramızdan su sızmazdı. Bir gün bilet parası biriktirdim ve bu hafta içinde yanına gelmek istiyorum dedim. Öyle dediğim saatten itibaren bana mesaj yazmayı kesti. Bir hafta boyunca kesinlikle mesaj yazmadı. Yanına formalite olarak çağıran birini de ilk defa görmüş oldum. Evinde daha yeni tanıdığı iş arkadaşları bile kalırken beni istememesi çok ilginç gelmişti.
Cok geçmiş olsun Allah bir daha yasatmasinBen de arkadaşlık ilişkilerinde verdiğim değeri alamayanlardanım. Bacağımda tümör çıktı sadece ilk günlerde formalite olarak nasılsın yazdılar o kadar. İlerleyen süreçte nasıl oldun bacağın ne durumda diye soran yok. Hepsini hayatımdan çıkardım. Arkadaş dediğin kötü gününde belli oluyor. İyi gününde gülerken eğlenirken birinin yanında olması çok kolay.
Günlerdir niye yazmıyorsun sorun mu var dedim tartışma çıkardı kendimi mental olarak iyi hissetmiyorum dedi. O günden sonra da aramız soğudu.Acaba müsait mi değildi ya o hafta içi acaba, kendini nasıl açıkladı sonra size?
Ne alaka ? Ben başka kıtada isem onlarda başka kıtada ama ben onları unutmuyorume gozden uzakta olan gönülden de uzakta oluyor. kac yildir baska kitadasin. arkadaslik bağlarının zayiflamasi cok normal
e gozden uzak olan bir yerde unutuluyor. dostluklar "kafam attti acil bulisalim"larla, cikip hava almalarla, tiyatroya konsere gitmekle, beraber icip sacmalamakla, ev oturmalarinda hahara hihiri yapmakla gelisir. bunlar olmayinca bir seyler kopuverir.Ne alaka ? Ben başka kıtada isem onlarda başka kıtada ama ben onları unutmuyorum
Herkesin dostluk kavramı farklı bence vefa çok önemli, yaşananları unutmamak gerekiyor. Benim dostlarım sadece kahve arkadaşım değildi, arada sadece 1 2 tanesi vefalı çıktı o kadar. İnsan verdiği değeri istiyor, hiç olmazsa ayda 1 kere bir nasılsın istiyor.e gozden uzak olan bir yerde unutuluyor. dostluklar "kafam attti acil bulisalim"larla, cikip hava almalarla, tiyatroya konsere gitmekle, beraber icip sacmalamakla, ev oturmalarinda hahara hihiri yapmakla gelisir. bunlar olmayinca bir seyler kopuverir.
uzak mesafe iliskisi gibi. vardir ama o kadar da yoktur.
cok normal bir durum bence. gectigimiz yillarda ben de pekcok arkadasimi avrupaya amerikaya ugurladim. malesef artik o eski yakınlığımiz kalmadi. tabii ki yazisiyoruz, gelirlerse mutlaka plan yapıyoruz ama o "hadi" deyince gelen arkadaslik kalmiyor. herkes kendi hayat koşuşturmasinda yasiyor. Artik bulussak bile yürüdüğümüz yollar farkli, hayatlar gündem farkli. o frekans bozuluyor.
malesef göç etmek boyle bir sey. sevgilim de ulke degistirdi buraya geldi. en yakin arkadasiyla sekiz on yildir falan beraber yasiyordu. tatillere bile onla giderdi. Ilk zamanlar haftada bir arasirlardi simdi iki aydir sadece mesajlasiyorlar. o çocuğun sevgilisiyle de son iki yildir ayni evdeydi, onu da cok severdi sohbetleri muhabbetleri coktu. ama geldi geleli cok nadir konusuyorlar. konussalar bile artik farkli dunyalarin insanları..gundemleri bambaska. yine haftada iki sabah 6da bulusup yuzmeye gittigi arkadasi vardi. inanilmaz yakin arkadasi hatta sevgilimin vize vs sorunlari icin saatlerce arac sürdü angaryamizi yapti. onunla da bir konusunca iki saat konusuyor. ama iste ayda bir falan.
ki daha yoklugu yeni. hala hatiralar canlidir. siz sanirim cok uzun yillardir koredesiniz. arkadaşlığınizin eskisi gibi olmamasi - telefonla uc cumlelik tebrik ve nasilsin iyiyim sohbetlerine dönmesi dünyanın en normal seyi. insanin beraber dogup büyüdüğü ablası abisi bile araya sehirler girince eskisi gibi kalmiyor.
gönül koymayın bence kimseye
bilmiyorum. benim dostluklarim da vefalidir hatta o göç edenlerin biriyle ev arkadasiydik. hala seviyorum hepsini ama giden gidiyor kendi denizinde yüzüyor. hele belli bir yastan sonra artik ortak paydanin iyice azaldigi kişilerle iletisim haliyle azaliyor.Herkesin dostluk kavramı farklı bence vefa çok önemli, yaşananları unutmamak gerekiyor. Benim dostlarım sadece kahve arkadaşım değildi, arada sadece 1 2 tanesi vefalı çıktı o kadar. İnsan verdiği değeri istiyor, hiç olmazsa ayda 1 kere bir nasılsın istiyor.
Maşallah supanallah20 senelik 1 tane bacım var benim dogumumda ben ağlamadım o ağladı, ne zaman ararsa açarım ne zaman ararsam açar, örnek veriyorum olacağından değil ama gecenin bir yarısı eşimi arasa ne alaka demem aklıma kesin bir sorun var diye gelir, 20 senede 1 kez bile küslük yaşamadık, umarım yaşamayız da.