- 23 Ocak 2016
- 32.491
- 48.854
-
- Konu Sahibi Niloyatospikk
- #181
Bir de öyle bir durum oluyormuş dimi diğer çocukla çok ilgilenemeyince suçluluk hissi
Bir de öyle bir durum oluyormuş dimi diğer çocukla çok ilgilenemeyince suçluluk hissiYa sormayın tutuşu öyle bir tutuş ki küçüğün bacağını tutup sallıyor resmen yavrumun zaten bacağı kürdan kadar. Ay büyük oğluma da ayrı üzülüyorum ona ihanet etmişim gibilohusalıpın hakkını sonuna kadar veriyorum yani
Aynen öyle malesef. Ben normalde 2 çocuk ideal diye düşünürdüm ve çocuklara bayılırım ama hamilelik ve lohusalık dönemim o kadar kötüydü ki bı daha cesaret edemem gibi geliyor. Rabbim isteyen herkese versin. Böyle istemem derkende korkuyorum ilerde fikrim değişir isterim olmaz diyeKesinlikle öyle her kardeş bir olmuyor ozellikle evlendikten sonra kardeşlik olayi baya azalıyor
Lohusalık kesinlikle zor ayrı bir şey size hak veriyorum. Ben de çok kötü geçirmiştim. 2 saat 3 saat uykuyla durduğumu biliyorum
Allah gönlünüze göre versin inşallahçocuk sahibi olmak, hamile olmak nasıl bir duygu o kadar merak ediyorum ki.. (özeniyorum anlamında değil)
Amin. Sizin için de hayırlısı.Allah bağışlasınvalla kayınvalidem düne kadar söylemeye korkuyordu bu konuda serttim biraz hatta eşim bile korkuyordu arkadaşlarımızla buluştuğumuzda onlara dert yanmış herhalde onlar bi tane daha olsun falan muhabbeti açıyorlardi karar bizim kararımız yani
Benimde kızım 4.5 yaşında bende cesaret edemiyorum edebilirmiyim bilmiyorum ,yani evet yanlız kalmasın ileride bı yoldaşı olsun diyoruz ama bilmiyorum ,bu nesildeki çocukların bir çoğu tek çocuk bu kısmında var mesela ne bilim,eşim zaten hiç istemiyor,bende çok kararsizimKızım 7 yaşına bastı ama benim hâlâ 2.çocuğa cesaretim yok eşim birkaç kez söyledi bir daha da söylemedi çok istiyor annem de çok baskı yapıyor bir gün bizde iken Cuma saati kızımı okula hazırlarken Allah'ım bunlara ikiz bebek var Yarabbim diye dua etti ya ikiz olursa ilk bebeğimde kimseden destek almadım ayrıca lohusa depresyonu oldum ya yine olursam diye korkuyorum. Kızım da hiç kardeş istemiyor bana kalsa ben de istemiyorum ama sonra yaşlandığımızda biri ziyaret etmese biri ziyaret eder diyorum. Tam rahata alışmışken Allah da verirse tabii ki yeniden bulantı kusma sezaryen uykusuz geceler falan ben gezeyim tozayım derdindeyim var mı ben gibi cesaret edemeyen?
Hep tek kardes olanlara sormak istemişimdir kardeş eksikliği yaşıyor musunuz diyeNe guzel bir konuDonem donem hep aklimi kurcalayan konulardan biriydi, maddi sartlar cok onemli elbette. Kendim de tek cocugum, illa ki bi kardesim olsaydi keske demiyorum. Oglumun illa kardesi olmali diye de dusunmuyorum ama sanirim ben bir cocugum daha olsun isterdim, zaman zaman bu istek artiyor Siz anne-baba olarak maddi manevi hazir hissediyorsaniz neden olmasin. Hayirlisi olsun hepimiz icin
Aminn Allah bağışlasınBen ikinci çocuk hiç istemiyordum eşim de tam tersiydi. Baktım eşimi durduramayacağım vakit geçmeden yapayım çıksın aradan dedim kızım 2,5 yaşındaydı kardeşi doğduğunda başlarda çok zorlandım uykusuz, iştahsız bir bebek, kabullenme- benimseme aşamasını zor atlatan bir abla, uykusuz yorgun bir ben… Şimdi bir yaşına gircek iyi ki yapmışım iyi ki olmuş iyi ki benim yavrum olmuş. Çok zaman kendime neden diye sordum neden ilk çocuğu az buçuk büyütüp rahatlamaya başlamışken bunu yaptım kendime diye kendime kızdım ancak geçti. Şimdi ikisi de iyi ki var Allahım sağlıklı, uzun ömürler versin herkesin yavrularıyla birlikte benim yavrularıma da…
Ne güzel yazmissiniz. Akademik basari tabii ki önemli ama bir çocuğun merhametli saygılı bütün canlılara sevgi dolu bakabilmesi iyi bir insan olabilmesi herşeyden çok daha önemli. Zaten bunun yurt dışı insanlarıyla alakası yok Türkiye de de görüyorum böyle ebeveynlerin örneklerini. Sizin tek çocuğunuz varmış kardeş çok güzel bir nimet arkadaş oluyor bi kere. Bizimkilerin arasında bir buçuk yas var kızım 11 buçuk oğlum 10 yasında. Araları çok az ve cinsiyetleri farklı olduğu için aşırı kavga ediyorlar kafayı yiyecek noktaya geliyorum bazen ama birbiri olmadan da yapamıyorlar. Sizinkilerin arasinda daha fazla yas farkı olacak ve büyük küçüğe sahip çıkacak ❤. Tabii çocuk yapmak her açıdan büyük sorumluluk. Benim eşim de 3. Yü çok istiyor ama ben hic istemiyorum. Hep hayalim iki çocuklu bir anne olmaktı. Komşunuzun 7 tane varmış okuyunca şok oldum. Bu 7 parçaya bölünmek gibi birşey çünküBen bu tarz bakmıyorum bize bakan demiyorum kapımızı açıp nasılsın diye soracak insan yahu insan yaşlandığında evladından beklemeyecek de kimden bekleyecek maddi sorunumuz yok illa ki okullarda derece alsın diye bakmıyorum okursa destek oluruz ben hayata farkli bakiyorum kaliteli ahlaklı insanların yardımına koşan sokaktaki hayvanlara duyarlı hayırlı bir evlat olsun istiyorum yoksa mühendis olmuş dolgun maaşıyla sokak hayvanlarına bir kap mama koyamayan bir ton insan var alıntılamayın hayat görüşümüz farklı
Size yapın veya yapmayın diyemem tabi siz ve eşiniz daha iyi bilirsiniz sadece dikkati çekeceğim nokta niyetiniz varsa ve eninde sonunda olacak gibiyse aralarındaki yaş farkı çok açılmasın örneğin biri son hız ergenliğe koşarken öbürü daha tay tay yürüyorsa veya biri üniversiteyi bitirirken o daha yeni yeni ergenliğe giriyor olunca filan paylaşımlar çok kısıtlı oluyor ( kendi küçük kardeşimden biliyorum) küçük kardeşimle oturup adam akıllı sohbet etmemiz benim 30'lu yaşlarımı buldu yani o hep çok küçüktü. Belli bi yaşa kadar sadece imkanlar bölündü bana başka da bi getirisi olmadı hatta o küçük olduğu için ona daha çok şey sunuldu ben biraz abla olarak gerildim ben doğduğum zaman daha çok yokluk vardı ailede vs. Şimdi sohbet ediyoruz paylaşıyoruz ama inanın ne olursa olsun kuşak farkı hissediliyor.Kızım 7 yaşına bastı ama benim hâlâ 2.çocuğa cesaretim yok eşim birkaç kez söyledi bir daha da söylemedi çok istiyor annem de çok baskı yapıyor bir gün bizde iken Cuma saati kızımı okula hazırlarken Allah'ım bunlara ikiz bebek var Yarabbim diye dua etti ya ikiz olursa ilk bebeğimde kimseden destek almadım ayrıca lohusa depresyonu oldum ya yine olursam diye korkuyorum. Kızım da hiç kardeş istemiyor bana kalsa ben de istemiyorum ama sonra yaşlandığımızda biri ziyaret etmese biri ziyaret eder diyorum. Tam rahata alışmışken Allah da verirse tabii ki yeniden bulantı kusma sezaryen uykusuz geceler falan ben gezeyim tozayım derdindeyim var mı ben gibi cesaret edemeyen?
Allah bağışlasınNe güzel yazmissiniz. Akademik basari tabii ki önemli ama bir çocuğun merhametli saygılı bütün canlılara sevgi dolu bakabilmesi iyi bir insan olabilmesi herşeyden çok daha önemli. Zaten bunun yurt dışı insanlarıyla alakası yok Türkiye de de görüyorum böyle ebeveynlerin örneklerini. Sizin tek çocuğunuz varmış kardeş çok güzel bir nimet arkadaş oluyor bi kere. Bizimkilerin arasında bir buçuk yas var kızım 11 buçuk oğlum 10 yasında. Araları çok az ve cinsiyetleri farklı olduğu için aşırı kavga ediyorlar kafayı yiyecek noktaya geliyorum bazen ama birbiri olmadan da yapamıyorlar. Sizinkilerin arasinda daha fazla yas farkı olacak ve büyük küçüğe sahip çıkacak ❤. Tabii çocuk yapmak her açıdan büyük sorumluluk. Benim eşim de 3. Yü çok istiyor ama ben hic istemiyorum. Hep hayalim iki çocuklu bir anne olmaktı. Komşunuzun 7 tane varmış okuyunca şok oldum. Bu 7 parçaya bölünmek gibi birşey çünkü
Evet kuşak farkı oluyor benim de küçük kardeşimle 10 yaş fark var aramızda olsun yine de iyi ki olmuş diyorum gerçi onun bana desteğinden çok ben daha çok ona anne gibiyim ama olsunSize yapın veya yapmayın diyemem tabi siz ve eşiniz daha iyi bilirsiniz sadece dikkati çekeceğim nokta niyetiniz varsa ve eninde sonunda olacak gibiyse aralarındaki yaş farkı çok açılmasın örneğin biri son hız ergenliğe koşarken öbürü daha tay tay yürüyorsa veya biri üniversiteyi bitirirken o daha yeni yeni ergenliğe giriyor olunca filan paylaşımlar çok kısıtlı oluyor ( kendi küçük kardeşimden biliyorum) küçük kardeşimle oturup adam akıllı sohbet etmemiz benim 30'lu yaşlarımı buldu yani o hep çok küçüktü. Belli bi yaşa kadar sadece imkanlar bölündü bana başka da bi getirisi olmadı hatta o küçük olduğu için ona daha çok şey sunuldu ben biraz abla olarak gerildim ben doğduğum zaman daha çok yokluk vardı ailede vs. Şimdi sohbet ediyoruz paylaşıyoruz ama inanın ne olursa olsun kuşak farkı hissediliyor.
Ölüm her an. Ve kimin önce ölecigi bilinmez. Eşimin ablası vardı. Annesi hep az kaldı ölürüm ben, ablasina bakin diyordu. Biz ev alırken ablası gelir yanımızda kalır diye büyük ev aldık. Ama görümcem şubat ayında vefat etti... hayat bu garantisi mi varBenimki 2 yaşında şimdiye kadar 2. Çocuk diye deli oluyordum. Büyüdükçe o his geçiyor galiba. Eşim istemiyor pek ben de bebek istiyorum bayağı bayağı. Ama iyi tartmak düşünmek lazım. Masraflı ve zor bir süreç. Bir tanenin altından zor kalkıyoruz.
Tek düşündüğüm ileride hastalandığımızda falan tek bir çocuğa yükleniriz ve o kendiniz bu süreçte çok yalnız hisseder mi?
Ya da eşim de ben de vefat edersek onu tek bırakır mıyız bu hayatta?
Zaten kimsemiz yok ikimizi de arayan soran yok.
Ölüm her an. Ve kimin önce ölecigi bilinmez. Eşimin ablası vardı. Annesi hep az kaldı ölürüm ben, ablasina bakin diyordu. Biz ev alırken ablası gelir yanımızda kalır diye büyük ev aldık. Ama görümcem şubat ayında vefat etti... hayat bu garantisi mi var
Bir çok sebepten dolayı bizde oğlumuza kardeş düşünmüyoruz. Allah çocuklarımıza uzun ömürler versin
Ay canımsın, Rabbim isteyen herkese tattırsın içinde sanada inşallahçocuk sahibi olmak, hamile olmak nasıl bir duygu o kadar merak ediyorum ki.. (özeniyorum anlamında değil)
Geçmiş olsun, Rabbim şifa versin, korktuğunuza uğratmasınBen bu kadar derin düşünsem baştan belki de hiç yapmazdım zaten çok hevesli değildik şimdi çok seviyorum ölüyorum iyi ki yapmışm. Ama mesela kronik bir rahatsızlık teşhisi kondu oğluma. Çok tehlikeli değil ama hayatı 45-50 yaşından sonra zorlaştıracak bir hastalık. Umarım o zamana tedavisi bulunur. Eşim de ben de taşıyıcımışız ve bilme şansımız yoktu bunu. Bir çocuk daha yapsak onda da çıkabilir. Şu an bir çocuk daha bu sebeple bencillik geliyor. Hele bu hastalığı bilsem hayatta yapmazdım.