Ama işte sorun burada yine eşinizde. Yani adam birey olmuş olsa anası ne derse desin “dur ben bir karıma söyleyeyim” demez. Uydum akıllı olmaz. Kayınvalidenize boşuna bilenmeyin asıl sorun maalesef eşiniz.
Çalışma konusunu da eşinizle sakince başbaşa tekrar konuşun. Olayı anlatın. Kararı birlikte verdiğinizi sonra kayınvalidenizin lafıyla fikir değiştirir gibi olduğunu düşündüğünüzü ve annesini evinize karıştırdığı imajı verdiğini söylersiniz. Bu konuyla birlikte neden fikir değiştirdiğini, birikiminizin ne durumda olduğunu, aylık gelir ve gider dengenizi de sorarsınız. Ekonominiz öngörülemeyen derecede çok sarsıldıysa işe dönme programına karar verebilirsiniz ama ekonominizin sarsıldığı yok sadece para biriktirememeye başladıysanız bu çok doğal bunun için işe dönüp bebeğinizin bir daha geri gelmeyecek bebekliğini kaçırmak istemediğinizi, güvenli bağlanmanın annesiyle olmasını istediğinizi (babaannesi ya da bakıcıyla değil) en iyi bebeğinize sizin bakacağınızı düşündüğünüzü ve bundan fedakarlık yapacaksınız çok önemli bir maddi kayıpta olmanız gerektiğini düşündüğünüzü anlatırsınız (yazdıklarınızdan böyle düşündüğünüzü çıkartım. Değilse düşündüğünüzü belirtirsiniz)
Ekonomi bozuldu elbette ama sizinki ne kadar bozuldu? İki kişi çalışıp iphone alırız, marka giyeriz vs gibi bir düşünceyle eşiniz çalış diyorsa ayrı, birikimden yiyoruz, eksiye düşüyoruz, temel ihtiyaçlarımızı karşılamakta zorlanıyoruz diye çalış diyorsa çok ayrı durum. Benim 8 aylık kızım var. 36 yaşındayız eşimle ve çocuktan önce yıllarca iyi bir gelecek sağlayalım ve annesiyle bebekliğini geçirsin diye birikim yaptık. 2 yaşa kadar ben bakacağım. Bize de diyorlar ikide bir çalış da çalış çalış da çalış diye. İnsanlar karışmak için de değil boş boş konuşmak için de diyor
havalae da soğudu, artık tek maaş olmuyor gibi yani konuşma :) Siz durumunuza göre he deyip geçin gitsin. Ben çok ısrar edene “senden borç mu istiyorum. Sana ne benim bebeğime bakmak için işsiz durmamdan” diyorum geçiyorum.