3 çocuklu bir anne olarak yorum yapma gereği hissettim. Konunuzu okurken 3 numarayı sallıyorum beşiğinde. Doğunca gazı,biraz rahatladı diyorsun 5 aylık felan olunca bu seferde dişi çıkıyor onun sancılı süreci,hareketlenme,emekleme süreci,yürümeye başlaması,kendi başına yemek yemesi,2 yaş sendromu,daha çoook uzar bu liste. Baktım ki hep yeni zorlu süreçlere giriyoruz kendime kaç çocuk istediğimi sordum. Eşimle 3 çocuk derdik hep. En iyisi hepsini birden doğurup büyüteyim dedim. 1 numara 7 yaşında,2 numara 2,5 yaşında,3 numara henüz 3,5 aylık.
Evet çok zor,önce de kolay değildi.
Hedefim çocuklarımı kendi başlarına işlerini halledeceği seviyeye getirip toptan rahat etmek. Çocuk için çok ara verince de bu sefer rahatlığa alışıp zorlanıldığını söylüyorlar. Annelik çok zor ama çok da güzel. Bir gün bu günler geçecek keyfini sürün. Bebeğinizi bol bol koklayın,öpün. Bazen işler birikiyor stres oluyorum,hemen küçüğün yanına koşup her şeyi bir kenara bırakıp onunla konuşup sarılıp koklaşıyorum. O kadar motive ediyor ki beni. Ortanca çok mız mız sürekli kollarını bağlayıp küs geziyor
![Rolling on the floor laughing :rofl: 🤣](https://cdn.jsdelivr.net/joypixels/assets/8.0/png/unicode/64/1f923.png)
Ama geçecek inanıyorum. Sizinki de geçer elbet