Okurken gercek anlamda üzüldüm, çaresizliğinizi hissettim.
Bir insan yetiştirmek dünyadaki en zor iştir şüphesiz.
Vicdanınız ile mantığınız arasında sıkışıp kaldığınız çok olur. Tam o noktada doğru kararı alabilmek ise her babayiğide nasip olmaz.
Tartışmalar almış başını gitmiş.
Ben uzman degilim.
Hem eğitimci hem de anneyim.
Kusursuz yöntemlerim yok, aslında aynı kapıya çıkan ama belli kesimlerin adini ceza ya da mahrum bırakma olarak değiştirdiği, klasik yollarda yürürüm. Tadı aynı olan bir çorbaya yöre yöre isim değiştirmek gibi terim isimleri bolluğu var.
Uzmanım diyen cok uzman da benim için tırı vırı.
Her zaman icin kitaplardan okudum uyguladım çözüldü ohh bu kadar kolay da değil maalesef -keşke olsaydı.-
Ben sadece şunu söyleyeceğim.
Hayatta koşulsuz sevgi diye bir şey olmamalı hiç kimseye karşı..
Evlat, anne, baba, eş, kaynana, görümce herkes davranışlarıyla sevgiyi ya da saygıyı hakeder. Bu gercek dogru mu dürüst olalım.
Kimse sadece doğurdum o benim parçam diye bir ömür ona yük olacak, dert olacak sorumsuz, hayırsız evladi sırtlamak istemez. Hepimiz büyüsün rahat edelim, topluma, dünyaya hayirli bir insan olsun diye hayal kuruyoruz.
Ama o evladım koşulsuz severim benim yavrum cocugum diyerek bir yere varamayız. Sen seversin ama toplum sevmez. Er geç topluma karışıyor birey. Kendi evladı zarar görürken mesela ama o da çocuk koşulsuz sevelim diyen görmedim. Bir iki üç bir yere kadar sabır, anlayış. Sonunda herkes koşul sunuyor. Kabul görmenin şartları var.
Bencili, yalancısı, paraziti, tacizcisi kabul görüyor mu toplumda, kabul edebiliyor muyuz?
Elbette seveceğiz, yanlışlarını gösterip düzeltmesine yardimci olacağız.
Kızarken bile sevdiğimiz için kızdığımızı bilecekler.
Bir uzman yardımı alin elbette cok iyi araştırın.
Kolaylıklar dilerim.