- 20 Eylül 2020
- 1.929
- 6.575
Herkese merhaba. YAşadıklarımdan sonra buraya bunları yazarken buldum kendimi. Başlıyorum.
Biz eşimle çocukluk arkadaşıyız hatta o benim ilk aşkım platonik aşıktım küçükken. Hoş aşkımız başladığında da çok büyük değildik 17 yaşında flörtleşmeye başladık. 7 yıl üstüne evlendik Allah bağışlasın 13 aylık kızımız var. Benim eşim sevgililik sürecinde, evlenirkenki süreçte, evliliğimizin ilk 2 yılında falan hiç öyle ailesine aşırı düşkün ölen biten bi tip değildi. Gayet normaldi olması gerektiği gibi. Haftada 1-2 kez görüşüyorduk yemeğe alıyorduk, biz gidiyorduk arada hep birlikte dışarı çıkıyorduk. Benim de hiç sorunum yoktu Allah için ne kayınvalidemle ne görümcemle. Görümcem bu arada evlenip ayrıldı şu an ailesiyle. Gelelim derdime..
Ben öyle çok kolay hamile kalmadım bi süre uğraştım çocuk sahibi olabilmek için bu süreçte duyduklarım yaşadıklarım beni epey yıprattı. Gelin doktora gitsin demeler, merayın çocuğu olmadı herkes hamile bi o değil, onlarla evlenenlerin çocuğu doğdu tembel çıktılar. Bunları kv söylüyor sürekli çevresi diyormuş. Neyse ben hamile kaldım eşim bi anda bambaşka biri oldu. Örneğin; ilk haftalarda çok bulantım oldu kendimize bile zor kahvaltı, yemek hazırlardım. Bu çağırdı onları kahvaltıya onlar da geliriz dediler, buraya kadar tamam. Ben içimden bi sinir oldum bana sormadı etmedi ama neyse Allah ne verdiyse yeriz peynir zeytin kahvaltı işte. Arabada gidiyoruz bi anda bana nasıl bağırıyor biliyor musunuz? Ben nasıl gel demem o gel demiş ben nasıl demezmişim terbiyesizmişim utanmazmışım. İşte ilk Orda başladı ve bu akşama kadar sayısız defa ota b*ka her şeye kavga eder olduk ailesiyle alakalı. Ben hamileyken annesi ve ablasıyla tatile bile gitmeyi düşündü biliyor musunuz? Benden izin falan istiyorlar hatta nolur meray gidelim çok ihtiyacımız var. E gidin abi tutan mı var sizi alın bizim arabayı nereye isterseniz hidin ama neden eşim de sizinle geliyor beni hamile halimle bırakıp? Neyse. Arada çok detay verip sıkmak istemiyorum.
Bebeğim doğdu lohusayım doğal olarak her gün bizdeler annem de var. Kv kp yaşları 63-67 yaş. İlk torun çok heyecanlılar anlıyorum. Ama kv her şeye o kadar karışıyor ki. Başta söylemeyi unuttum çok çok fazla karışır giydiğinden yemesine kadar. Herkese bi şey söyler. Bana da çocuk üşürle alakalı sayısız laf söyledi. İstedi ki kat kat giydireyim üstüne 2-3 battaniye örteyim ev 24-25 dereceydi arkadaşlar. Bu konuda çatıştık epey bi bana sen bu çocuğa bakamayacaksın hasta edeceksin dedi hep. Ben kulak asmadım hatta bi kere oda 25.7 dereceyken maske takıp montunu giydi ben üşüyorum diye
örneklendirsem uzar gider. Alerjisi vardı bebeğimin yiyemediğim şeyleri onlara yapardım gözüm kalırdı ama yine onlar yemeğe gelirdi. Demezlerdi ki yeni doğum yaptı zaten bişey yiyemiyor bi de üstüne biz gidiyoruz. Eşim hep annesinin dediğine baktı ve beni suçladı. Sen öylesin sen böylesin, umursamıyosun onlar senden iyi bakıyo bile dedi bana. Kv gelirken kıyafet alırdı çocuğa eşim aa anne çok güzelmiş der gidince hiç güzel değil der mesela. Ben bişey alayım ailesinin yanında ben anladım zaten hiç güzel değil bunu alsa alsa meray alır. Kızlar bu ve buna benzer öyle çok şey oldu ki hayretler içinde izledim. Bişey söylediğim zaman sen anneme bakma annem saf, cahil konuşmuş işte der. Bana gelince fesatsın için kötü bilmem ne. Ya ben bu adamı tanıyamıyorum yaklaşık 2 yıldır bambaşka biri oldu. Bebeğimi dışarı çıkartırdım nisan mayıs gibi aman annem duymasın delirir derdi. Ya ne annem duymasın bu Benim çocuğum sen ne diyosun derdim başlardık birbirimize girmeye. Çocuğa Mevlüt okutacaktık eşimin tarafına ayrı benim tarafa ayrı. Annem seçsin hediyeleri sen karışma sen hiç yorum yapma o neyi beğeniyorsa alsın dedi. Neyse eşimin tarafıydı kv hevesleniyor ben karışmayayım dedim. Kendime gömlek aldım annem beğendi mi sordun mu dedi bana kızlar bende kayış koptu artık bi kavga bi kavga mevlütü iptal ettim. Gittim annemin evine. 10 gün sonra annesiyle beni almaya geldi ben dönmedim. Yalvar yakar gel düzelecek her şey bilmem ne. Abim beni getirdi eve annemin evi 1 saat uzaklıkta. Geldiğim gün kv aradı oraya gelcez ablanla çocuğu özledik.. dedim bugün işlerim var sonra gelin. Yok yani normal gün mü geliyorsun? Biz bi karı koca oturalım konuşacaklarımız var belki dimi. Kızım sürekli anne diyor diye eşim onlara Benimle gitmek istemiyor bensiz gitmek istiyor. Ben varken Sevemiyorlarmış. Neyse.
Taşındık evimizden kv kimseye söylemiyor. Nedenini bilen yok
ev aldık kimseye söylemiyor nazar değermiş. Ben apandisit ameliyatı oldum kimseye söylemiyor. Kızımın bileği kırıldı yine bütün tanıdıklarından saklıyor. Nedenini bilen yok. Anne dedim neden saklıyorsun bunları sebep ne? Bizde öyle her şey söylenmez diyo bana.
Gelelim bu akşama.. eşimin içinden geldi ailesini yemeğe çıkardı. Eve gelmiş bana nereye gidelim dedi. Önerdim 2-3 yer. Bana ne diyor biliyor musunuz? Annem düşünmüştür söyler nereye gideceğimizi. Kızlar kıpkırmızı oldum sustum. Giydirdim çocuğu çıktık gittik. Uzun bi masa bunlar 4 kişi oturdular ben masanın ucunda kaldım öyle araya mama sandalyesi de girdi. En uçta kaldım tek başıma eşim diyo ki meray sen orda uzak kaldın oraya ayrı salata isteyelim. Bende bi astım suratımı bütün akşam konuşmadım bile. Yemekler geldiğinde yine kp dedi masanın birini kaldıralım kare olsun diye de. Bu akşam kendimi yabancı gibi hissettim iyice ya. He bu Arada gecenin sonunda yine tartıştık. Ben suratımı asmışım artık ailesinin yanına benimle gitmeye utanıyormuş. Fesatmışım ben fesat. Eken biçermiş artık annemi istemiyormuş gelip kalmasını vs. Ana baba tekmişte istese karı bulunurmuşta çocuk varmış..Ulan sen beni yalnız bıraktın orda gelmiş bana carlıyosun. Tabi bu şekilde söylemedim daha düzgün üslup kullandım.
Kızlar ben çok yoruldum. Yarın ne olacak biliyor musunuz? Hiç bir şey olmamış gibi bi anlık sinirle ağzımdan çıktı beni bilmiyor musun içimden gelerek mi söylüyorum. Kalbimden geçerek söylemiyorum hiç birini vs. Bi yandan istiyorum ki çekip gideyim dönüşü olmasın. Bi yandan da elim kolum bağlı.. üniversite mezunuyum pedagojik formasyonum var, şimdi açıktan çocuk gelişimi okuyorum. 2 yıl sonra çocuğum 3 yaşında olacak onu da yanıma alıp anaokulu öğretmeni falan olmak istiyorum. Kendi düzenimi kurmak istiyorum. İşte o zaman ekonomik özgürlüğümü de elime aldığımda kızıma da bakabilecek durumda olduktan sonra karar vermek istiyorum. Ay kafam çok karışık. Ben mi büyütüyorum acaba?
Biz eşimle çocukluk arkadaşıyız hatta o benim ilk aşkım platonik aşıktım küçükken. Hoş aşkımız başladığında da çok büyük değildik 17 yaşında flörtleşmeye başladık. 7 yıl üstüne evlendik Allah bağışlasın 13 aylık kızımız var. Benim eşim sevgililik sürecinde, evlenirkenki süreçte, evliliğimizin ilk 2 yılında falan hiç öyle ailesine aşırı düşkün ölen biten bi tip değildi. Gayet normaldi olması gerektiği gibi. Haftada 1-2 kez görüşüyorduk yemeğe alıyorduk, biz gidiyorduk arada hep birlikte dışarı çıkıyorduk. Benim de hiç sorunum yoktu Allah için ne kayınvalidemle ne görümcemle. Görümcem bu arada evlenip ayrıldı şu an ailesiyle. Gelelim derdime..
Ben öyle çok kolay hamile kalmadım bi süre uğraştım çocuk sahibi olabilmek için bu süreçte duyduklarım yaşadıklarım beni epey yıprattı. Gelin doktora gitsin demeler, merayın çocuğu olmadı herkes hamile bi o değil, onlarla evlenenlerin çocuğu doğdu tembel çıktılar. Bunları kv söylüyor sürekli çevresi diyormuş. Neyse ben hamile kaldım eşim bi anda bambaşka biri oldu. Örneğin; ilk haftalarda çok bulantım oldu kendimize bile zor kahvaltı, yemek hazırlardım. Bu çağırdı onları kahvaltıya onlar da geliriz dediler, buraya kadar tamam. Ben içimden bi sinir oldum bana sormadı etmedi ama neyse Allah ne verdiyse yeriz peynir zeytin kahvaltı işte. Arabada gidiyoruz bi anda bana nasıl bağırıyor biliyor musunuz? Ben nasıl gel demem o gel demiş ben nasıl demezmişim terbiyesizmişim utanmazmışım. İşte ilk Orda başladı ve bu akşama kadar sayısız defa ota b*ka her şeye kavga eder olduk ailesiyle alakalı. Ben hamileyken annesi ve ablasıyla tatile bile gitmeyi düşündü biliyor musunuz? Benden izin falan istiyorlar hatta nolur meray gidelim çok ihtiyacımız var. E gidin abi tutan mı var sizi alın bizim arabayı nereye isterseniz hidin ama neden eşim de sizinle geliyor beni hamile halimle bırakıp? Neyse. Arada çok detay verip sıkmak istemiyorum.
Bebeğim doğdu lohusayım doğal olarak her gün bizdeler annem de var. Kv kp yaşları 63-67 yaş. İlk torun çok heyecanlılar anlıyorum. Ama kv her şeye o kadar karışıyor ki. Başta söylemeyi unuttum çok çok fazla karışır giydiğinden yemesine kadar. Herkese bi şey söyler. Bana da çocuk üşürle alakalı sayısız laf söyledi. İstedi ki kat kat giydireyim üstüne 2-3 battaniye örteyim ev 24-25 dereceydi arkadaşlar. Bu konuda çatıştık epey bi bana sen bu çocuğa bakamayacaksın hasta edeceksin dedi hep. Ben kulak asmadım hatta bi kere oda 25.7 dereceyken maske takıp montunu giydi ben üşüyorum diye
örneklendirsem uzar gider. Alerjisi vardı bebeğimin yiyemediğim şeyleri onlara yapardım gözüm kalırdı ama yine onlar yemeğe gelirdi. Demezlerdi ki yeni doğum yaptı zaten bişey yiyemiyor bi de üstüne biz gidiyoruz. Eşim hep annesinin dediğine baktı ve beni suçladı. Sen öylesin sen böylesin, umursamıyosun onlar senden iyi bakıyo bile dedi bana. Kv gelirken kıyafet alırdı çocuğa eşim aa anne çok güzelmiş der gidince hiç güzel değil der mesela. Ben bişey alayım ailesinin yanında ben anladım zaten hiç güzel değil bunu alsa alsa meray alır. Kızlar bu ve buna benzer öyle çok şey oldu ki hayretler içinde izledim. Bişey söylediğim zaman sen anneme bakma annem saf, cahil konuşmuş işte der. Bana gelince fesatsın için kötü bilmem ne. Ya ben bu adamı tanıyamıyorum yaklaşık 2 yıldır bambaşka biri oldu. Bebeğimi dışarı çıkartırdım nisan mayıs gibi aman annem duymasın delirir derdi. Ya ne annem duymasın bu Benim çocuğum sen ne diyosun derdim başlardık birbirimize girmeye. Çocuğa Mevlüt okutacaktık eşimin tarafına ayrı benim tarafa ayrı. Annem seçsin hediyeleri sen karışma sen hiç yorum yapma o neyi beğeniyorsa alsın dedi. Neyse eşimin tarafıydı kv hevesleniyor ben karışmayayım dedim. Kendime gömlek aldım annem beğendi mi sordun mu dedi bana kızlar bende kayış koptu artık bi kavga bi kavga mevlütü iptal ettim. Gittim annemin evine. 10 gün sonra annesiyle beni almaya geldi ben dönmedim. Yalvar yakar gel düzelecek her şey bilmem ne. Abim beni getirdi eve annemin evi 1 saat uzaklıkta. Geldiğim gün kv aradı oraya gelcez ablanla çocuğu özledik.. dedim bugün işlerim var sonra gelin. Yok yani normal gün mü geliyorsun? Biz bi karı koca oturalım konuşacaklarımız var belki dimi. Kızım sürekli anne diyor diye eşim onlara Benimle gitmek istemiyor bensiz gitmek istiyor. Ben varken Sevemiyorlarmış. Neyse.Taşındık evimizden kv kimseye söylemiyor. Nedenini bilen yok
ev aldık kimseye söylemiyor nazar değermiş. Ben apandisit ameliyatı oldum kimseye söylemiyor. Kızımın bileği kırıldı yine bütün tanıdıklarından saklıyor. Nedenini bilen yok. Anne dedim neden saklıyorsun bunları sebep ne? Bizde öyle her şey söylenmez diyo bana. Gelelim bu akşama.. eşimin içinden geldi ailesini yemeğe çıkardı. Eve gelmiş bana nereye gidelim dedi. Önerdim 2-3 yer. Bana ne diyor biliyor musunuz? Annem düşünmüştür söyler nereye gideceğimizi. Kızlar kıpkırmızı oldum sustum. Giydirdim çocuğu çıktık gittik. Uzun bi masa bunlar 4 kişi oturdular ben masanın ucunda kaldım öyle araya mama sandalyesi de girdi. En uçta kaldım tek başıma
eşim diyo ki meray sen orda uzak kaldın oraya ayrı salata isteyelim. Bende bi astım suratımı bütün akşam konuşmadım bile. Yemekler geldiğinde yine kp dedi masanın birini kaldıralım kare olsun diye de. Bu akşam kendimi yabancı gibi hissettim iyice ya. He bu Arada gecenin sonunda yine tartıştık. Ben suratımı asmışım artık ailesinin yanına benimle gitmeye utanıyormuş. Fesatmışım ben fesat. Eken biçermiş artık annemi istemiyormuş gelip kalmasını vs. Ana baba tekmişte istese karı bulunurmuşta çocuk varmış..Ulan sen beni yalnız bıraktın orda gelmiş bana carlıyosun. Tabi bu şekilde söylemedim daha düzgün üslup kullandım.Kızlar ben çok yoruldum. Yarın ne olacak biliyor musunuz? Hiç bir şey olmamış gibi bi anlık sinirle ağzımdan çıktı beni bilmiyor musun içimden gelerek mi söylüyorum. Kalbimden geçerek söylemiyorum hiç birini vs. Bi yandan istiyorum ki çekip gideyim dönüşü olmasın. Bi yandan da elim kolum bağlı.. üniversite mezunuyum pedagojik formasyonum var, şimdi açıktan çocuk gelişimi okuyorum. 2 yıl sonra çocuğum 3 yaşında olacak onu da yanıma alıp anaokulu öğretmeni falan olmak istiyorum. Kendi düzenimi kurmak istiyorum. İşte o zaman ekonomik özgürlüğümü de elime aldığımda kızıma da bakabilecek durumda olduktan sonra karar vermek istiyorum. Ay kafam çok karışık. Ben mi büyütüyorum acaba?
