- 8 Ekim 2012
- 3.390
- 6.490
- 358
- 36
- Konu Sahibi cimbomlukiz
- #1
merhaba arkadaşlar uzun zamandır açık açık konuşmak isteyipte kimseye bu kadar derin anlatabileceğimi görmediğimden buraya yazmak istedim. benimde bir derdim var az çok tecrübelerinizle yardımcı olabilirsiniz belki banada. yaklaşık 4 yıldır evliyim. evliliğimiz dışardan görüldüğünde herkesin imrendiği hayran kaldığı bir evlilik. yiyip içip gezdiğimiz tam anlamıyla hayatı dolu dolu yaşadığımız bir evlilik. ama gel gör ki evin içinde sürekli sizinkiler bizimkiler kelimesinin barındığı ilk günden beri. olay tam olarak şöyle başlıyor eşimin babası olmadığından eşim tüm çalıştığını eve veriyor hiç bir birikimi olmayan biriydi. düğünden önce ufak tefek tartışmalar olsada 3 senelik bir kredi çekip evliliği tüm herşeyiyle bizde bir maneviyatla evlendik. balayından döndüğüm hafta işyerinden ayrılmayı düşünüp başka bi yerle 3 kere görüştüğüm den olur düşüncesiyle onay gelmeden işi bıraktım diğer tarafta olmadığından 4 ay işssiz kaldım. bu süreçte tüm kredi masrafımı babam ödedi. erkek tarafından açmısınız tokmusunuz diyee hiç bir kelime duymadım. ve sürekli kayınvalidem ve görümcem tarafından kıskanıldım. bu yüzden hiç bir zaman tavırlarını samimi bulmadım. yüzüme güldüler arkamdan eşime hep eleştirildim. ben 27 görümcem 19 yaşlarındaydı anlamaya arkadaş olmaya çalıştım sa da hiçbir fayda vermedi. ama bu süreç içerisinde eşimle hep gerilmeler yaşadık bu süreçte eşimin de suçları var tabiki. bir gün görümcem için tartıştık ve bana el kaldırdı vurmadı belki ama gerekte yoktu bana yetmişti. o gün görümcemden nefret ettim. sonra gel zaman git zaman benden gizli ailesine özellikle abisine paralar veriyomuş ben ayakta uyutuluyorum tabi burda. sonra onların sürekli kullanma çabalarını eşim görüp yıkılsada çok bir çözüm olmuyor. eşim şuan abisiyle ve kız kardeşiyle görüşmüyor olanları sonunda farkedip bana hak verdi. bende kendilerini hiç affetmeyi düşünmüyorum. annesi her ne kadar ayrım yapsa da evlatları arasında eşimi sürekli yerip diğerlerini tutsada arkamdan konuşsada eşime annesine kötülemekten çok iyiledim bak baban yok annenlede arayı açma üzülürsün gibi konuşmalarla. ve bu sırada kayın validem her kızdığında ben yaptırıyormuşum gibi her seferinde git karınla yaşa dedi. şuan eşim işsiz iş arıyor belki bundan psikolojisi iyice bozuk ama beni her gün kırmaya başladı. dünde yine kavga ettik ve annemler ablamlar bana misafirliğe gelecekti. en son bana babanın evine dön dedi. bende gitmek istersen yol orda ben niye gidiyorum dedim. ayrılalım ben artık seni çekemiyorum boşanmak yüzünü görmek istemiyorum dedi. ben tabi bu arada ağladım içten içe yediremedim kendime. sonra kapı çaldı annemler geldi bizimki hiç bişey yokmuş gibi davrandı. ama bende surat düşüktü hepsi ağladınmı diye sordu bende yok uykusuzum masabaşı pc başında çalıştığımdan onu sorun gösterdim. ben ne yapıcam sevmediğini düşünmüyorum ama artık sizinkiler bizimkiler kelimesinden çok sıkıldım
