Kızlar daha önceden size sıkıntılarımı yazmıştım. Babama araba almak zorunda kaldığımız için, kredi çekmiş ve bayağı sıkışmıştık. Ve artık sona geldik.
İki aydır kira veremedik ve bu üçüncü ayımız.
İşe giremiyorum, birincisi zaten iş yok, ikincisi oğluma bakacak kimse yok.
Kendi ailemin durumuda sıkışık bize destekleri olamıyor.
Ve birikmiş kirayı vermek için eşimin ailesinde de hala bir girişim yok. Bırakın onu, hala nasıl ödeyemediniz diye bizi suçluyorlar. Adamın aldığı 1000 tl maaş. 550 kira, en az 150 doğalgaz, 40 elektirk, 40 su, 40 tlf., 100 taksit, ayda en az 100 tl'den birikmiş kredi kartı borçları, 250 tl çektiğimiz kredinin taksiti, eşimin yol parası en az 60 tl, ve mutfak masrafları, he bu arada oğlumun arada hastalanıp doktora gidip gelmemizi hiç saymıyorum.
Ben 3 senedir çalışmıyorum, bi şekilde geçiniyoduk,ama kredi çektiğimizden beri iyice battık. Bize aferin bi maaşla bu kadar zaman nasıl geçindiniz demeleri gerekirken, bir de sanki çok para kalıyomuşda ben keyfime yiyip içip geziyomuşum gibi davranınca iyice deliriyorum.
Artık son noktaya geldiğimiz için, bir iki haftadır ucuz ev bakıyoruz,hem eşimin yol parası olmasın hemde 100-150 tl kara geçelim diye. Geçenlerde ben birgün oğlumu, eşimin teyzesine bıraktım, akşama kadar sokaklarda dolaştım.
Ucuza buldum, ama içleri resmen yıkılmış bi şekildeler,500- 550'ye buldum çok güzel ama zaten biz o parayı veremediğimiz için çıkmak zorundayız.
Bugün de bakıyım dedim ama oğlum zaten yeni iyileşti, ben de hastayım, kucağımda çocukla nasıl sokak sokak geziyim diye vazgeçtim.
Eşime hafta sonu bakalım dedim, tamam dedi, sonra bahane uydurup vazgeçti.
Bugün işin kokusu çıktı.
Asıl derdi başkaymış, bana abim aradı, böyle nolucak diye sordu dedi.
Ben de bilmiyorum dedim dedi. Abisi demiş ki, niye annemle birlikte oturmuyosunuz. Bu arada kaynım boşandı, kayınbabamda 1 sene önce vefat etti. Biz ta o zaman teklif ettik, gel beraber oturalım, hatta sen otur çocuğa bak, ben çalışıyım dedim kabul etmedi. Ben gücüm yettiğince çalışırım beraber oturmam dedi.
Herneyse ben dedim ki, öyle bişey olsa bile, en fazla 1sene otururuz dedim, eşim hemen başladı. Yok sen böylesin işte, seni tabi istemez annem, sen böyle yaparsan niye yanına alsın bizi falan. Daha önce böyle bir konu olmuştu.
Kayınvalidemde, tamam beraber otururuz, ama karın sana karışmıyacak, nereye gitin, nerdesin falan diye kavga çıkarıp, hesap sormuyacak demişti. Ben de saçmalama, bereber oturucaz diye, sen istediğin gibi davranacaksın ama ben ses çıkaramıycam,olmaz öyle şey demiştim: Eşimde bir sürü laf söyleyip, bak sen böylesin, tabi istemez falan demişti yine.
Bu sefer de böyle diyince ben kızdım.Ya senin bana dil dökmen gerekiyoken, ben mi sana dil döküp, aman ne olur annen bizi kabul etsin diycem dedim. Annenin ısrar etmesi, alttan alması lazım, oğlum torunum yanımda olsunlar diye, benim değil dedim. Senin beni ikna etmen lazım dedim.
Bir sürü laf söyledi, sonra tamam bu konu kapandı, o zaman bi yol bul dedi. Sustu, suratını beş karış asıp yattı.
Ya ben biliyorum, oraya girince anne oğul, benim kafamın etini yiycekler, annesi arama, karışma, falan diye bana baskı yapacak, biz birbirimize giricez. Ondan sonra dayanamayıp boşanıcaz. Zaten abisi de dul: Eşime hadi gel şuraya gidelim, şunu yap, bunu yap diycek ki, daha önceden yaptığı şeyler, ben hayır diyince, bu sefer sen erkek değil misin, kılıbık falan diye hem annesi hem abisi, bana karşı dolduracaklar adamı.
Hem hangi erkek, annesinin evine taşınıpta sonradan ayrı eve çıkmış ki o çıksın. Rahata alışacak, istediği gibi hareket etmeye alışacak, hepsi bir yerden psikolojik baskı yapacaklar, beni şamar oğlanına çevicekler.
Herkes sakın taşınma diyor, hatta ablam, dayımın kızı daha önce bunları yaşadıkları için sakın , evliliğiniz biter diyor.
Ben çok korkuyorum, ama ne yapacağımı da bilmiyorum.Ay başına kadar ya ev bulup gidicez, ya da kaynanamın yanına gidicez. Eşimin neden ev bulma konusunda isteksiz olduğunu da anladım, annesinin evine gitmemizi istiyor.
Ama ben istemiyorum.
Daha önce kaynanasıyla oturanlar varsa, bana fikir verebilir mi? Ben mi boşuna telaşlanıyorum, yada gerçekten haklı mıyım?
Lütfen deneyimlerinizi ve fikirlernizi söyler misiniz???
İki aydır kira veremedik ve bu üçüncü ayımız.
İşe giremiyorum, birincisi zaten iş yok, ikincisi oğluma bakacak kimse yok.
Kendi ailemin durumuda sıkışık bize destekleri olamıyor.
Ve birikmiş kirayı vermek için eşimin ailesinde de hala bir girişim yok. Bırakın onu, hala nasıl ödeyemediniz diye bizi suçluyorlar. Adamın aldığı 1000 tl maaş. 550 kira, en az 150 doğalgaz, 40 elektirk, 40 su, 40 tlf., 100 taksit, ayda en az 100 tl'den birikmiş kredi kartı borçları, 250 tl çektiğimiz kredinin taksiti, eşimin yol parası en az 60 tl, ve mutfak masrafları, he bu arada oğlumun arada hastalanıp doktora gidip gelmemizi hiç saymıyorum.
Ben 3 senedir çalışmıyorum, bi şekilde geçiniyoduk,ama kredi çektiğimizden beri iyice battık. Bize aferin bi maaşla bu kadar zaman nasıl geçindiniz demeleri gerekirken, bir de sanki çok para kalıyomuşda ben keyfime yiyip içip geziyomuşum gibi davranınca iyice deliriyorum.
Artık son noktaya geldiğimiz için, bir iki haftadır ucuz ev bakıyoruz,hem eşimin yol parası olmasın hemde 100-150 tl kara geçelim diye. Geçenlerde ben birgün oğlumu, eşimin teyzesine bıraktım, akşama kadar sokaklarda dolaştım.
Ucuza buldum, ama içleri resmen yıkılmış bi şekildeler,500- 550'ye buldum çok güzel ama zaten biz o parayı veremediğimiz için çıkmak zorundayız.
Bugün de bakıyım dedim ama oğlum zaten yeni iyileşti, ben de hastayım, kucağımda çocukla nasıl sokak sokak geziyim diye vazgeçtim.
Eşime hafta sonu bakalım dedim, tamam dedi, sonra bahane uydurup vazgeçti.
Bugün işin kokusu çıktı.
Asıl derdi başkaymış, bana abim aradı, böyle nolucak diye sordu dedi.
Ben de bilmiyorum dedim dedi. Abisi demiş ki, niye annemle birlikte oturmuyosunuz. Bu arada kaynım boşandı, kayınbabamda 1 sene önce vefat etti. Biz ta o zaman teklif ettik, gel beraber oturalım, hatta sen otur çocuğa bak, ben çalışıyım dedim kabul etmedi. Ben gücüm yettiğince çalışırım beraber oturmam dedi.
Herneyse ben dedim ki, öyle bişey olsa bile, en fazla 1sene otururuz dedim, eşim hemen başladı. Yok sen böylesin işte, seni tabi istemez annem, sen böyle yaparsan niye yanına alsın bizi falan. Daha önce böyle bir konu olmuştu.
Kayınvalidemde, tamam beraber otururuz, ama karın sana karışmıyacak, nereye gitin, nerdesin falan diye kavga çıkarıp, hesap sormuyacak demişti. Ben de saçmalama, bereber oturucaz diye, sen istediğin gibi davranacaksın ama ben ses çıkaramıycam,olmaz öyle şey demiştim: Eşimde bir sürü laf söyleyip, bak sen böylesin, tabi istemez falan demişti yine.
Bu sefer de böyle diyince ben kızdım.Ya senin bana dil dökmen gerekiyoken, ben mi sana dil döküp, aman ne olur annen bizi kabul etsin diycem dedim. Annenin ısrar etmesi, alttan alması lazım, oğlum torunum yanımda olsunlar diye, benim değil dedim. Senin beni ikna etmen lazım dedim.
Bir sürü laf söyledi, sonra tamam bu konu kapandı, o zaman bi yol bul dedi. Sustu, suratını beş karış asıp yattı.
Ya ben biliyorum, oraya girince anne oğul, benim kafamın etini yiycekler, annesi arama, karışma, falan diye bana baskı yapacak, biz birbirimize giricez. Ondan sonra dayanamayıp boşanıcaz. Zaten abisi de dul: Eşime hadi gel şuraya gidelim, şunu yap, bunu yap diycek ki, daha önceden yaptığı şeyler, ben hayır diyince, bu sefer sen erkek değil misin, kılıbık falan diye hem annesi hem abisi, bana karşı dolduracaklar adamı.
Hem hangi erkek, annesinin evine taşınıpta sonradan ayrı eve çıkmış ki o çıksın. Rahata alışacak, istediği gibi hareket etmeye alışacak, hepsi bir yerden psikolojik baskı yapacaklar, beni şamar oğlanına çevicekler.
Herkes sakın taşınma diyor, hatta ablam, dayımın kızı daha önce bunları yaşadıkları için sakın , evliliğiniz biter diyor.
Ben çok korkuyorum, ama ne yapacağımı da bilmiyorum.Ay başına kadar ya ev bulup gidicez, ya da kaynanamın yanına gidicez. Eşimin neden ev bulma konusunda isteksiz olduğunu da anladım, annesinin evine gitmemizi istiyor.
Ama ben istemiyorum.
Daha önce kaynanasıyla oturanlar varsa, bana fikir verebilir mi? Ben mi boşuna telaşlanıyorum, yada gerçekten haklı mıyım?
Lütfen deneyimlerinizi ve fikirlernizi söyler misiniz???
