- 2 Ekim 2014
- 585
- 183
- 29
-
- Konu Sahibi Kahvedelisiii
- #1
Merhaba.Bende içimi dökmek isteyenlerdenim çünkü derdimin çaresi ne yazık ki bende değil.Bu arada bu yazıyı okuduğunuz için ayrıca teşekkür ederim.Derdime gelecek olursak ne baştan başlaması daha iyi olacak.
Ben 6 yaşındaydım sanırım babam yaklaşık annemi 5-6 sene bi kadınla aldattı. Annem ilkokul mezunu hiç çalışmamış dedem ise aksi boşanıp baba evine dönemeyecek bir insandı.Ben küçüktüm babam o kadının sürekli yanına sokardı ailesinin yanına götürürdü beni ben hatırlamıyorum ama bana anne dedirtmeye çalışacak kadar karaktersiz babamın evli olduğunu biliyor çocukları olmuş aldırmışlar masum günahsız yavrucağı.Ben 13 yaşındayken babam işyerini batırdı ve ben Kıbrıs'a çalışmaya gidiyorum diye gitti dedem evine aldı bizi ama burnumuzda geldi niye de Allah razı olsun sahip çıktı yok günümüzde 1 sene orada kaldık benim voleybol maçlarım olurdu babama mesaj atardım lütfen gel izle hep gözlerim stadı arardı acaba geldi mi diye.14 yaşıma gelince annem daha da yapamadı yürü Antalya'ya gidiyoruz dedi.Antalya'ya geçmişti Kıbrıs'tan sonra. Gittik otogara önce almaya gelmedi bizi bende bir babanın evladını red etme hakkı varsa bir evladında babayı red etme hakkı vardır gelip gelmemek sana kalmış dedim.Antalya'ya taşındık beraberdik artık yaşadığımız şehire bir çok bilet varmış ben nolur gel diye yalvardığım günlerde o kadını görmeye geliyormuş. 6 senedir o kadın hayatımızda yok fakat deli gibi içiyor ayakta duracak hali kalmıyor. Dağ gibi dediniz baba ayakta duramıyor.Antalya 'da okumak istemedim o halde görmemek için ve bana geçen sene içip orospu dedi çok afedersiniz kimin altına girerse girsin dedi ki asla bu zamana kadar öyle birşey yapmadım ve ben hava kararmadan evde olurum.Psikiyatriye gittim sen birşey yapamazsın dedi.Aslında içmediğinde çok iyi insandır sürekli işlerimi kolaylaştırmaya çalışır ama gerçekten çıldırma noktasına geldim erkek arkadaşım var babamı öyle gördüğümde ağlıyorum o da kızıyor elinden birşey gelebilir mi niye ağlıyorsun diye bu arada babamla konuşmayı çok denedim. Bu hayatta en iyi yaptığım şeylerden biri başka şehirde okumak oldu. Babam sürekli gözünün önünde olayım istiyor sürekli yönlendirmek şu hayatta aldığım tek karar istediğim şehirde okumak oldu ki onu da burnumdan getirdi.20 yaşındayım ve daha erkek arkadaşım var bile diyemiyorum...Erkek arkadaşım ortaokul mezunu şimdi dışardan okuyor benim okulumun bitmesin 3 yıl var ve 2 yıl sonra evlenmek istiyorum Allah nasip ederse ki onun mesleği var ve 2 sene sonra Allah nasip ederse liseyi bitirecek ama Isparta'da okumamı istemediği için daha çok aklı kalacak bende.
Ben 6 yaşındaydım sanırım babam yaklaşık annemi 5-6 sene bi kadınla aldattı. Annem ilkokul mezunu hiç çalışmamış dedem ise aksi boşanıp baba evine dönemeyecek bir insandı.Ben küçüktüm babam o kadının sürekli yanına sokardı ailesinin yanına götürürdü beni ben hatırlamıyorum ama bana anne dedirtmeye çalışacak kadar karaktersiz babamın evli olduğunu biliyor çocukları olmuş aldırmışlar masum günahsız yavrucağı.Ben 13 yaşındayken babam işyerini batırdı ve ben Kıbrıs'a çalışmaya gidiyorum diye gitti dedem evine aldı bizi ama burnumuzda geldi niye de Allah razı olsun sahip çıktı yok günümüzde 1 sene orada kaldık benim voleybol maçlarım olurdu babama mesaj atardım lütfen gel izle hep gözlerim stadı arardı acaba geldi mi diye.14 yaşıma gelince annem daha da yapamadı yürü Antalya'ya gidiyoruz dedi.Antalya'ya geçmişti Kıbrıs'tan sonra. Gittik otogara önce almaya gelmedi bizi bende bir babanın evladını red etme hakkı varsa bir evladında babayı red etme hakkı vardır gelip gelmemek sana kalmış dedim.Antalya'ya taşındık beraberdik artık yaşadığımız şehire bir çok bilet varmış ben nolur gel diye yalvardığım günlerde o kadını görmeye geliyormuş. 6 senedir o kadın hayatımızda yok fakat deli gibi içiyor ayakta duracak hali kalmıyor. Dağ gibi dediniz baba ayakta duramıyor.Antalya 'da okumak istemedim o halde görmemek için ve bana geçen sene içip orospu dedi çok afedersiniz kimin altına girerse girsin dedi ki asla bu zamana kadar öyle birşey yapmadım ve ben hava kararmadan evde olurum.Psikiyatriye gittim sen birşey yapamazsın dedi.Aslında içmediğinde çok iyi insandır sürekli işlerimi kolaylaştırmaya çalışır ama gerçekten çıldırma noktasına geldim erkek arkadaşım var babamı öyle gördüğümde ağlıyorum o da kızıyor elinden birşey gelebilir mi niye ağlıyorsun diye bu arada babamla konuşmayı çok denedim. Bu hayatta en iyi yaptığım şeylerden biri başka şehirde okumak oldu. Babam sürekli gözünün önünde olayım istiyor sürekli yönlendirmek şu hayatta aldığım tek karar istediğim şehirde okumak oldu ki onu da burnumdan getirdi.20 yaşındayım ve daha erkek arkadaşım var bile diyemiyorum...Erkek arkadaşım ortaokul mezunu şimdi dışardan okuyor benim okulumun bitmesin 3 yıl var ve 2 yıl sonra evlenmek istiyorum Allah nasip ederse ki onun mesleği var ve 2 sene sonra Allah nasip ederse liseyi bitirecek ama Isparta'da okumamı istemediği için daha çok aklı kalacak bende.