Allahım kolaylık versin inşallah...
Hem duygular hem düşünceler birbirine karışmış.
Yerinizde olsam bu kadar derine dalar mıydım,bilemedim,yaşamadan konuşmak çok zor.
Kendimi çok iyi tanıyorum,fedakar ve sevgi dolu bir insanım.
Karşılığını görmeyince uzaklaşıyorum,kendi kan bağım da olsa acımaz gibime geliyor içim. Çünkü sıkıntılarımı unutamam gibime geliyor. Ne olursa olsun insanın giden sağlığından ve huzurundan gidiyor ve üzgünüm hiç bir özür,pişmanlık bunları geri getiremiyor.
Şimdi babamla bozuk olsam bu ister istemez benim psikolojime ve benim kocama,benim işime,benim sosyal hayatıma yansır. Yıllar sonra ben benden geçtikten sonra yumuşamak neye fayda,kocamla olan ilişkim mi düzelecek,iş hayatında kaçırdığım fırsatlar mı geri gelecek? Gençlik bir defa uçtu mu ucundan tutulmuyor.
Kaldı ki yanlış anlamadıysam öyle özür,pişmanlık vs. yokmuş eziyeti daha da çokmuş anneye.
Bu konuda ben de biraz dertliyim,uzattım kusura bakma.
Ben yumuşamazdım,affetmezdim,hatta hakkım varsa da helal etmezdim.