Ne yapacağımı bilememek..

Neden su dilimi tutayım şeklinde bir çözüm yerine en iyisi bosanayim şeklindeki çözüme atladiniz ?
Asla. Boşanmak dediğim gibi şimdiye kadar hiç dusunmedgm birseydi ama ne olduysa ben hamile kaldıgm andan itibaren başladı. Büyü vardı ve sanki ben hamile kalınca o büyü bozuldu. Birdaha da geri toparlanamadi.
 
İnanın ki asla böyle bir istegmz yok onunda yok eminim. Bir anda oluyor kendmizi kaybediyoruz sanki sanırım ben daha fazla.. yıprandım galiba hamilelik lohusalık çocuğa tek bakmak vs .. bilemiyorum sinirlerime hakim olamadigimn bende farkındayım. Sakinligim birtek kızıma karşı onun haricinde herkese gözlerimden alev çıkıyor sanki. Durduramiyorum bir dur tuşum olsun istyrum. Ama yapamıyorum.
ben bu durumu aşabılecegınıze ınanıyorum
sız karsılıklı bırlıkte bırbırımızı kırıyoruz dedınız
ben diliniz yok bencıllık veya tek taraflı suclamanız yok kendınızınde farkındasınız ve aslında cozmek de ıstıyorsunuz bagı koparmak ıstesenız coktan koparırdınız
yorulmussunuz bellıkı cok normal uykusuzluk yorgunluk bunlar zaten sinir yapar
tek basımayım dıyorsunuz tek basına cocuk buyutmek gercekten cok zor...
konustugunuzda sızı anlayacaktır bırbırınızı anlamaya fırsat verın
 
Boşanmadan önce aranızı düzeltmeyi deneseniz? Alın karşınıza konuşun ben mutsuzum, sen de mutsuzsun böyle gidersek boşanıcaz. Her gün kavga dövüş şeklinde hayat geçmez adam gibi bir danışmana gidelim diyin gidin. Biraz uzaklaşmışsınız gibi geldi bana, çabayla düzelme olabilir denemeden boşanmayınderim.
aa boşan hemen demedin mi?hee ben de demiyorummmmm :KK45:
 
sadece konu sahıbıne dılını tut dıyorsunuzda
kadın kendı kendıne tek basına kavga etmıyor arkadaslar
karsılıklı
hata ortak
tek kısıye yuklenmeyın bence
bırlıkte ayarı bozmuslar
Ya buna güldüm şu durumda bile hakikaten ayarlar bozuldu 🤷 sanki biri büyü yapmış gbi. Bazen bana kendine gel dio, 10 dk sonra kendi bağırıyor mesela gerçekten ikimizinde ayarı iyice kaçtı..
 
bebekten öncede böyle miydiniz? bebek ve bebekli hayat evlilikleri ve ilişkileri çok etkiler. Annenin uykusuzluğu, yorgunluğu tahammülsüzlüğü beraberinde getirir. Eşiniz hiç birşey yapmasa bile size batar. Siz bebeğinizin 4 aylık olduğunu yazmışsınız, hayatınızın belki de en yorucu dönemindesiniz. Ben şuan alacağınız hiç bir kararı sağlıklı bulmazdım
 
İnanın ki asla böyle bir istegmz yok onunda yok eminim. Bir anda oluyor kendmizi kaybediyoruz sanki sanırım ben daha fazla.. yıprandım galiba hamilelik lohusalık çocuğa tek bakmak vs .. bilemiyorum sinirlerime hakim olamadigimn bende farkındayım. Sakinligim birtek kızıma karşı onun haricinde herkese gözlerimden alev çıkıyor sanki. Durduramiyorum bir dur tuşum olsun istyrum. Ama yapamıyorum.
Bence bu düzeltilemez bir durum değil. Terapi falan görün. Tamam güçlü kadınlarız, erkeklere boğun egmiyoruz vs ama şu boşanma olayı abartılmaya başlandı. En ufak bir tartışmada bile hemen boşan deniliyor. Sizin durum biraz daha farklı ama boşanmayi düşünecek kadar fevri olmayın. Gaza gelmeyin lütfen. Eşinizin de bir birey olduğunu, hem de sizin için en değerli insanlardan biri olduğunu hatırlatın kendinize. Ve en sevdiklerinizden biri olarak saygıyı en çok hakettiğini. Aynı şeyleri ona da hatırlatın.
 
Hayırlı geceler herkese 🍀
Şimdiden akıl, tavsiye verecek herkese teşekkür ediyorum🙏

Eşimle 5 sene önce evlendik, ondan öncesinde de 8 senelik bir flört dönemimiz oldu. Yani kısacası aşk evliliği idi. Herkesin parmak ile gösterdiği bir cifttik. Herşey dilediğim gibi oldu düğün, ev, eşya vs.. hiçbir şeyde gözüm kalmadı keşke şu da olsaydı demedim, dedirtmedi Allah razı olsun. Ve bu evlilikten 4 aylık bir kızımız oldu. İyi ki oldu ❤️ Rabbim onu bize iyi ki verdi.

Fakat, eşimle birbirmize karşı saygımız yok oldu bitti gitti. Yani şöyle şiddet yok kesinlikle lakin birbirimize karşı psikolojik şiddet var. Çok kırıyoruz, kiriliyoruz. Olur olmaz şeylerden kavga ediyoruz. Haftanın 2 günü iyiysek 5 günü kotuyuz.. bazen küfür dahi ediyoruz. Bende, o da.. evet eşimi seviyorum, sevildigimi de biliyorum. Aksi olsa kimse kimseye tahammül edemez bir şekilde gönül almayı biliyoruz. Ama ben böyle bir ortamda sürekli kavganın olduğu sebepsiz kavgaların çıktığı ortamda bir çocuk büyütmek istemiyorum.kizimin huzurla, sağlıkla, mutlulukla büyümesini istiyorum. Şimdiye kadar boşanmayı hiç düşünmedim aklımın ucundan geçmedi gözümü onunla açtım onunla kapatmayı diledim hep şuan 31 yaşındayım eşimi tanidigimda 18 yaşında idim🙂

Kısacası bosansam ne yaparım, yapabilir miyim, kızıma haksızlık etmiş olur muyum? Onu babasız büyümeye mahkum etmek elle tutulur bir sebep yokken ileride bana neden anne diye sorarsa ne cevap veririm..

Akıl verin ne yapsam duzeliriz ya da duzelebilir miyiz, denemeye değer mi ? Yoksa hiç uzatmamak mi en iyisi.
Çift terapisi mi alsaniz acaba?
Cabalamadan bosanmayi dusunmeyin bence.
 
bebekten öncede böyle miydiniz? bebek ve bebekli hayat evlilikleri ve ilişkileri çok etkiler. Annenin uykusuzluğu, yorgunluğu tahammülsüzlüğü beraberinde getirir. Eşiniz hiç birşey yapmasa bile size batar. Siz bebeğinizin 4 aylık olduğunu yazmışsınız, hayatınızın belki de en yorucu dönemindesiniz. Ben şuan alacağınız hiç bir kararı sağlıklı bulmazdım
Hamileligimden itibaren böyleyiz evet. 38 haftaya kadar çalıştım. Daha sonrasında doğumdan sonra cocuguma tek baktım kimse yoktu yanımda akşamları sdce eşim.. ne kv ne anne kimsem yoktu. Hamilelikte lohusalikta uykuyu duzeni herşeyi unuttum. Hamilelgmden beri kavga ediyoruz kısacası son 12-13 aydır bu şekilde maalesef..
 
Ya buna güldüm şu durumda bile hakikaten ayarlar bozuldu 🤷 sanki biri büyü yapmış gbi. Bazen bana kendine gel dio, 10 dk sonra kendi bağırıyor mesela gerçekten ikimizinde ayarı iyice kaçtı..
bırbırınıze zaman ayırmanız gerekıyor bellıkı bır suredır opusmuyorsunuz sız :) dılınızın ucuna kufur geldıgı zaman kalkıp kahve yapın oturup ıcın :KK70: konusmasanız burnunuzdan solusanızda yan yana oyle sessız otursanızda
dusundumde kahve adrenalın yukseltır vazgectım ıhlamur falan ıcın sıcak cıkolata ya da :)

bırbırınızı ıhmal etmeyın cocuga baktıgını mama verıp gaz cıkarttıgını yazmıssınız bu zaten yapması gereken bırsey
sıze ne yapıyor sızı de sevıyor sarılıyor ruhunuzu oksuyor mu
sız cocuk yorgunlugundayken sıcak yemek mı beklıyor
onu daha cok ev ısıne dahıl edın ya da salın evı gıtsın gerekırse bır sure yardımcı bır hanım gelsın
daha cok bırlıkte vakıt gecırın bırbırınızden kacmayın
 
Bence bu düzeltilemez bir durum değil. Terapi falan görün. Tamam güçlü kadınlarız, erkeklere boğun egmiyoruz vs ama şu boşanma olayı abartılmaya başlandı. En ufak bir tartışmada bile hemen boşan deniliyor. Sizin durum biraz daha farklı ama boşanmayi düşünecek kadar fevri olmayın. Gaza gelmeyin lütfen. Eşinizin de bir birey olduğunu, hem de sizin için en değerli insanlardan biri olduğunu hatırlatın kendinize. Ve en sevdiklerinizden biri olarak saygıyı en çok hakettiğini. Aynı şeyleri ona da hatırlatın.
+10000000000
 
bırbırınıze zaman ayırmanız gerekıyor bellıkı bır suredır opusmuyorsunuz sız :) dılınızın ucuna kufur geldıgı zaman kalkıp kahve yapın oturup ıcın :KK70: konusmasanız burnunuzdan solusanızda yan yana oyle sessız otursanızda
dusundumde kahve adrenalın yukseltır vazgectım ıhlamur falan ıcın sıcak cıkolata ya da :)

bırbırınızı ıhmal etmeyın cocuga baktıgını mama verıp gaz cıkarttıgını yazmıssınız bu zaten yapması gereken bırsey
sıze ne yapıyor sızı de sevıyor sarılıyor ruhunuzu oksuyor mu
sız cocuk yorgunlugundayken sıcak yemek mı beklıyor
onu daha cok ev ısıne dahıl edın ya da salın evı gıtsın gerekırse bır sure yardımcı bır hanım gelsın
daha cok bırlıkte vakıt gecırın bırbırınızden kacmayın
Yani işte arada dusundugumden daha harika bir anne oldun tek başına herseyn ustesnden geldin deyip öpüyor sariliyor ne bilem işte böyle biseyler 🤷🙂
Ama 2 saat sonra biz yine kavga ediyoruz 🤦 terapist deneyecegm sanırım.
 
Hayırlı geceler herkese 🍀
Şimdiden akıl, tavsiye verecek herkese teşekkür ediyorum🙏

Eşimle 5 sene önce evlendik, ondan öncesinde de 8 senelik bir flört dönemimiz oldu. Yani kısacası aşk evliliği idi. Herkesin parmak ile gösterdiği bir cifttik. Herşey dilediğim gibi oldu düğün, ev, eşya vs.. hiçbir şeyde gözüm kalmadı keşke şu da olsaydı demedim, dedirtmedi Allah razı olsun. Ve bu evlilikten 4 aylık bir kızımız oldu. İyi ki oldu ❤️ Rabbim onu bize iyi ki verdi.

Fakat, eşimle birbirmize karşı saygımız yok oldu bitti gitti. Yani şöyle şiddet yok kesinlikle lakin birbirimize karşı psikolojik şiddet var. Çok kırıyoruz, kiriliyoruz. Olur olmaz şeylerden kavga ediyoruz. Haftanın 2 günü iyiysek 5 günü kotuyuz.. bazen küfür dahi ediyoruz. Bende, o da.. evet eşimi seviyorum, sevildigimi de biliyorum. Aksi olsa kimse kimseye tahammül edemez bir şekilde gönül almayı biliyoruz. Ama ben böyle bir ortamda sürekli kavganın olduğu sebepsiz kavgaların çıktığı ortamda bir çocuk büyütmek istemiyorum.kizimin huzurla, sağlıkla, mutlulukla büyümesini istiyorum. Şimdiye kadar boşanmayı hiç düşünmedim aklımın ucundan geçmedi gözümü onunla açtım onunla kapatmayı diledim hep şuan 31 yaşındayım eşimi tanidigimda 18 yaşında idim🙂

Kısacası bosansam ne yaparım, yapabilir miyim, kızıma haksızlık etmiş olur muyum? Onu babasız büyümeye mahkum etmek elle tutulur bir sebep yokken ileride bana neden anne diye sorarsa ne cevap veririm..

Akıl verin ne yapsam duzeliriz ya da duzelebilir miyiz, denemeye değer mi ? Yoksa hiç uzatmamak mi en iyisi.
Bence duzeltebilecek şeyler,buraya yazdığınız gibi eşinizle de paylaşın düşüncelerinizi..
Sevgi herkese duyulmuyor bu kadar kolay harcamamak gerek
 
Yani işte arada dusundugumden daha harika bir anne oldun tek başına herseyn ustesnden geldin deyip öpüyor sariliyor ne bilem işte böyle biseyler 🤷🙂
Ama 2 saat sonra biz yine kavga ediyoruz 🤦 terapist deneyecegm sanırım.
ayyy aşk :KK200:
sız karı koca bu meselenın ustesınden gelırsınız :KK66:
 
Bağırış çağırış laf dalaşı beni çok üzüyor ya. Hele çocuk varsa işin içinde daha da üzücü. Kavgalar neden çıkıyor mesela? Niçin kufrediyorsunuz? Tartışmayı kim alevlendiriyor? Bunları bir düşünün. Mesela ev dağınık ya da bebek çok ağladı. Eşiniz yardım etmedi. Bu durumlarda mi kavga çıkıyor. Eşiniz size bu neden böyle diye hesap mı soruyor siz direkt bana neden yardım etmiyorsun zaten şöyle zaten böyle diye cikisiyor musunuz? Her iki durumda da atağa gecmeden önce durup soluklanmak lazım. Bağırmak, suçlayıcı dil kullanmak, trip atmak sorun çözmekten çok uzak hareketler.
 
34 yaşındayım, 5 yıldır evliyim öncesinde 5 yıl beraberdik ve 3.5 yaşında kızımız var. Yani sizinle çok benzer bir durumdayız ve benzer süreçlerden geçtik. Ben size sorununuzu söyleyeyim; rahatlayamıyorsunuz. Çocuk küçük, herşeyi stresli. Hayatta kalma çabası, loğusalık, çocuk, iş stresi herşey birikiyor ve siz birbirinizden çıkarmaya çalışıyorsunuz. Aslında birbirinizi seviyorsunuz. O size küfreden adam, başınıza silah dayasalar, belki onu değil beni vurun diyecek konumda. Ama hayat sizi yıpratıyor ve siz çatır çatır yıpranıyorsunuz. Birbirinizi stress tahtası yapmışsınız.

Bizde yaşadık. Küfüre gitmedi olay ama birbirini kırmayı sorun etmemeyi yaşadık. Sonra bir gün oturup kurallar koyduk. Gerçek öfkemizin kaynağını bulmak için beraber pratikler yaptık. Yeri geldi ben yeri geldi eşim çıktık gittik evden, yarım saat yürüyüp geldik. Size de tavsiye ederdim ama sizde ekstra bir durum var; loğusasınız. Gerçekten ama gerçekten insan kırılgan oluyor bu dönemde. O yüzden bence en mantıklısı eş terapisi. Boşanmayı en son seçenek olarak görün ,ilk değil.
 
şuraya sıkıysa kocam da şunu dedi bugün yazsana.Anında boşan derlerrr. :işsiz:
Ya kimse boşanmak için evlenmiyor bende hemen bosanayim demiyorum da işte fikir almak istedim düzelir mi duzelmez mi yoksa hiç uzatmamak.mi en iyisi vs diye çok karisigim çok yorgun çok kırgın. Kızgın.. en çokta kendime. Böyle bir insan degildim, değilim. Hayat doluyum çok pozitif biriyim. Ne ara böyle bir insan oldum , olduk. Bilemiyorum en çokta şaşkınlığım buna. Kızımın en az hasar ile bı işten siyrilmasini istiyorum.
 
X