şöyle bi gözlemledimde,
evin kardeş olarak büyüğü olmak çok sorumluluk gerektiriyor daha doğrusu kullanılmak..
Eşim 2 kardeş ve büyük olanı.
Kendi der,büyük çocuk olunca evin tüm stresini yükünü sen çekersin,küçük kardeş her daim bir parça şımarık ve rahattır.
Haklıda...
Daha bugün yaşadım.
Kaynım subay eltim doktor.altlarındaki arabanın yarısından fazla parasını eşim vermiş geri almak suretiyle.
Ben okuyorum.ev aldık,arabamız yok henüz.
Kaç kez dedik arabayı sat üzerine ekleyip bizde araba alacağız diye.
çok şükür sattı parasını yolladı derken bugün eşimi arayıp:''abi biz 40 bin liralık bir araba alacağız açığımız var verir misin'' diyor...
Güler misin ağlar mısın?
Kimsenin eşimi düşündüğü yok,eşim bankamatik mübarek.
Aklı başında insan düşünür:''yıllarca abiminde hakkı olan arabayı sadece ben kullandım,evlendi eşiyle her yere otobüsle gitti,artık onlarında arabası olması lazım''..
Nerde...2 gün arabasız kaldı dokundu galiba.
Kaldıki gelirleri bizden daha iyi,ben henüz çalışmıyorum.
Eşim bugün arayıp durumu anlattı,sana sormmadan bişey demek istemedim ne diyorsun diye.
Açık açık söyledim kardeşinin ne kadar bencil olduğunu.sağlık meselesi olsa amenna.
Fakat keyiflerini biz karşılayamayız.40 bin değilde 30 binlik arabaya binsinler bi zahmet.
Aynen söyledim ve ben razı değilim fakat kardeşindir son karar yine senin dedim.
Ve eşim yollamadı bizde araba alacağız dedi.duydumki senet imzalayarak almışlar.
Demek istediğim böyle keyfi harcamalara prim vermeyin.
Fakat bu yaparkende ortalığı batırmayın.
Sakin bir üslup ve mantıklı,yerinde açıklamalar aklı başında bir eşi ikna etmek için yeterli.