- 31 Mayıs 2010
- 590
- 620
-
- Konu Sahibi okuryazarokumazyazmaz
- #1
bu ne genişlik?bence de sapkın kişilik. herşeyin farkındayım. psikiyatrist öneriyorum psikolog görüşemeleri yapalım diyor yok Allah yok. sen gittin sen suçlusun mantığı. e keyfimden gitmedim diyorum. kadın olcakmışım öle diyor susup pısıp dizinin dibinde. mutsuz asla kendin olamadan oğlunla yaptığın bir resimden bile mutlu olamdan ömrünün sonuna kdr köle hayatı...
çıkarımlarınızda çok haklısınız. ben de sizin gibi düşünüyorumYapmanız gerekeni yapmış, evladınızı alıp çıkıp gitmişsiniz zaten. Eşiniz de pişman değil, sizi kaybetmek de umurunda değil gibi. Zaten umurunda olsa başkasına, hem de sizin en yakınınıza ilgi duymaz, duyamaz. Demek ki sevgisi, saygısı yok.
"Geri dönüyorsan dön" demek, "aslında umurumda değilsin de çocuk falan var, ben de babasıyım, e bari yanımda büyüsün" demek bana göre. Boşanın, çocuğunuz da babasını görsün ama siz iletişim gerekli olmadıkça görüşmeyin bence. Zaten çocuk alışmıştır ayrı geçen zamanlarda sizinle başka bir hayat kurmaya. Yanlız dikkat edin, boşanma davası sonuçlanana kadar oğlunuzu elinizden almaya kalkabilir. Bunun için birtakım oyunlar çevirebilir. Gözünüz açık olsun
laf ettiğim oldu haliyle. o bana saygıdan bahsederken çocuğun yanında dangalaksın sen dangalak diye söylenmiş bir adam. sorsan saygı ister... hepinize teşekkürler. iyi ki varsınız :)sakın telefon da hakaret vs. etme
aleyhine döner herşey
hele yazılı hiçbir yer ne ona ne de ailesine laf etme
ailesine laf ettiinde de suçlu oluyorsunuz
laf ettiğim oldu haliyle. o bana saygıdan bahsederken çocuğun yanında dangalaksın sen dangalak diye söylenmiş bir adam. sorsan saygı ister... hepinize teşekkürler. iyi ki varsınız :)
sorunlarımı uzun uzadıya yazmıcam. alında kararım net. ama bir çocuğum olduğu için karar verme mekanizması daha ağır işliyor. ayrıntıya girip dağıtmak istemiyorum. benim sıkıntım şu: yaklaşık 2 yıl önce eşimin öz ablama karşı duygusal bir yakınlığı olmuş. ben bunu öğrendim kavga gürültü. dayanamadım evi terkettim. çalışıyorum. kimseye maddi ihtiyacım yok. kendime ev tuttum eşya aldım falan. o süreçte oğlumu bana vermedi. ben eşimin ailesine haber verdim bu durumu. ama kimse anormal bi tepkide bulunamdı. oğlum o ara hastalandı falan. dayanamadım. kurduğum düzeni girdiği maddi sıkıntıyı gözemeksizin evim yuvam çocuğum dedim geri döndüm. 1 sene durabildim. o 1 sene de tartışma huzursuzluık eksik olmadı. bu ortamda konuşmaya başlarken bile oğlum' anne nolur ağlama ya' fln der oldu. ızdırabım tarif edilecek gibi değildi. ben böyleyim istemiyorsan kapı orda mittir git vs vs. bir gün böle mittir git dediğinin ardından toparlandım ve cidden gittim. yeni bir düzen sıkıntı stres... hepsi geçti maddi ve manevi kendimi toparlayınca boşanma davası açacaktım. dedim ki insanoğlu çiğ süt emmiş, yapmış bişey pişman olsun. oğlum için vermediğim taviz kalmadı. ara ara dışarda yemeğe gittik çay çorba vs. ancak geldiğimiz nokta hala hakaretler sen nasıl annesin çocuğunu bile düşünmüyorsun vs. resmen evliyiz pişman olmasını bekliyorum ama öyle pişkinki. 'bi hata yaptıysam ömür boyu onun pişmanlğıyla mı yaşıcam be' tarzında konuşmaları var. şimdi bana diyorki bayrama kadar sana süre eve dönüyorsan dön. ben de sende bi pişmanlık değişiklik olmadan değil bayrama kadar ömrünün sonuna kdr da çağırsan gelmicem dedim.bu şekilde de yaşamak çok çirkin evlisin ama kocan yok. ayrısın ama boşanmış değilsin. bu zmn içinde oğlum hep benimleydi. arada tabiki babasıyla görüştü. o açıdasn sorun çıakrmadım.çıkarmam da. babasıdır netice de. ama bir gram da desteği olmamıştır. aslında yuvamı dağıtma taraftarı değilim ama bu adam bana başka çare bırakmadı. benim yaklaşımımı nasıl buluyorsunuz. hadi bi beyin fırtınası yapalım sevgili arkadaşlarım ablalarım kardeşlerim :)