Merhaba arkadaşlar, ne anlatacağımı nasıl başlayacağımı bilemiyorum.
Eşimle 2 senedir evliyiz. 8 senedir tanıyoruz birbirimizi yani. İlk tanıştığımız gün bana benimle ilgili ciddi düşünceleri olduğunu o yüzden problem olarak görebileceğim bir şeyden bahsetmişti. Ben merakla dinliyordum tabi ki ne anlatacak diye. Benim geçen yıl göğüs ağrılarım olmuştu doktor doktor gezdik herhangi bir sorun çıkmadı. Psikiyatriye yönlendirdiler 4/5 ay ilaç kullandım geçti ama bilmeni istiyorum dedi. O süreçte üniversite sınavına hazırlanıyormuş. Daha sonra ilişkimiz başladıktan bir sene sonra ben ayrılmak istediğimde çok kötü oldum bir daha bana bunu yapma ben nasıl güveneyim şimdi demişti. Sana anlatmıştım kalp sıkıntısı yaşadığımı neden bunu yaptın, doktor bana halk tabirinde evham hastalığı var sende dedi, demişti. Strese bağlanmış sanırım. Senelerdir tanırım eşimi bu muhabbetten sonra hiç konusu açılmadı çünkü sevmezdi bu konuyu konuşmayı. Geçen hafta bir gün ablama yemeğe gittik işten gelip beni aldı ama o kdr durgundu ki herkes farketti. Ben işte bir sıkıntı var zannettim. Sonra eve gelince ısrar ettim yok diye geçiştirdi. Sonra işle ilgili olduğunu anlattı ama ben bu can sıkıntısı bu kdr basit bir şeyden olamaz diye düşündüm ama üstüne gitmedim. Sonra plan yapmıştık film izleyecektik. Bilgisayar oyunu oynamayı çok sever. Yanıma geç gelince biraz tavır yaptım. Yine iç sıkıntıları başladı bak yapma böyle canım sıkılıyor zaten gibi şeyler deyince ben de başka bir şey var demi dedim. Bazen insanın eşine bile anltamayacağı şeyler olabilir deyince yüzüm düştü. Ben hala iş kayınbabam, iş vs gibi nedenlere bağladım anlatmasını bekliyordum ki ofladı pofladı. Ben de bunaltmadan tatlı dille ben seninle her şeyimi paylaşıyorum dedim. Derken benim seneler önceki iç sıkıntılarım başladı dedi ve gözleri yaşarmaya başladı. Huyunu biliyorum abarttığımı sanmasın diye sadece dinledim. Çok az telkin etmeye çalıştım. 2 hafta gibi bir sürede hiç surat asmadım hep güldüm çok iyi davrandım. Normalde de güleryüzlüyüm ama derslerim vs bazen ben de stresli olabiliyorken hiç bir şey yok gibi davrandım. Saatlerce oyun oynamasına ses çıkarmadım. Normalde bizim için uzun saatler gelmemesi açıkcası tartışma sebebi. Odaya girer aralıksız çağırmasam 3 /4 saat oyun oynar. Neyse çok iyi davrandım. Ona hep destek olduğumu çok iç sıkıntısının olmadığını ama bitmediğini de söyledi. Gayet normal bir günde h, sonu birden ailemizleyken sıkıntı geldiğini farkettim yine. Eve gittik oyun oynadı. Sonra film izledik. Film bitince bak sabah erken kalacağım ya yine içime sıkıntı geldi film izlerken hiç bir şey yoktu dedi. Ben çok üzülüyorum anlatamam. Yardım etmek istiyorum eşime. Ona ne kdr değer verdiğimi ifade edemem onun bi an bile can sıkıntısı yaşamasını istemiyorum. Sonra dedi ki acaba doktora mı gitsem. Şok oldum. Çünkü o kdr karşı ki herhangi bir sebepten ilaç kullanmaya vs doktora gitmeye. Mesleğini belirtmek istemiyorm ama sağlık çalışanı. İşin içindeyim. Faydası olmayacak ama dedi. Ben de hemen atladım tabi ( sakin bir şekilde) bence de bir git bakalım iyi hissedersin belki dedim. Seni rahatlatır konuşursun. Neticede haklı olduğu bir konu var ki insan bazen eşine bile anlatamadığı şeyler oluyor. Doktorla görüşürse belki rahatlar. Ama ben yine de neden böyle olduğunu anlamaya çalışıyorum ama anlayamıyorum. Bir şeyin tetiklemiş olması lazım değil mi? Son tartışmamız gerçekten büyük bir tartışma idi.iki ay önce. Ailesi ile ilgili. Benim haklı olduğumu biliyordu. Ama bir gün patlak verdi ve ben artık tahammül edemeyeceğimi söyledim. O da çok çaresiz kaldı farkındayım ama ben de iyi değildim. Derken çok büyük kavga ettik. Ayrıntısına girmek istemiyorum ama ilk kez onu böyle gördüm. Sinirden elleri titriyordu. Acaba o gün ben mi bir şeylerin tetiklenmesine neden oldum. Vicdanen çok kötü hissediyorum. Ama konuyu bilmeseniz bile benim zerre kadar suçum yoktu eşim de biliyordu. Yani aklıma bir tek o tartışmamız geliyor. Bir de bebek düşünüyoruz benim daha çok istemimle açıkcası. Eşim istemiyor değil ama biraz korkuyor sanırım. Bir yerde bu düşünce de insanı depresyona sürükleyebilir diye bir yazı okumuştum. Yani bilmiyorum 10 sene önce olan iç sıkıntısı benimle evlenince tekrar gün yüzüne çıkmasına mı üzülsem ben mi sebep oldum diye düşünüp ona mı üzülsem? Kiii buraya yazmamdaki en önemli şey bana fikir verin lütfen eşime destek olayım, neler yapabilirim. Genel itibariyle gece çok geç uyuyor sabah uyanmak istemiyor öğlen 1 gibi benim zorumla kalkıp işe gidiyor. Saat sıkıntısı yok işi ile ilgili. Bazen erken gitmesi gerektiğinde geceden strese giriyor. Şu da çok çok öenmli ki işle ilgili bazı yoğun dönemleri oluyor çok riskli o döneme yaklaşmıştı. O iş stresi zaten ayda bir kez denk geln bir hafta süren bir süreç yaşanıyor. Acaba o da etkiliyor mudur Aşırı oyuna düşkün. Sakin yapılı birisi kolay kolay sinirlenmez. Beni üzmez. Özel günlerimi genelde unutur veya ayrıntılı kutlamaz bunu söylememin sebebi belki bu da rahatsızlığıyla ilgili bir şeyse bize yardımcı olabilir. Gezmeyi sevmez. Hep evde otursun bir ay hiç sıkılmaz. Ben aksine. Annesigile bile ben hatırlatınca gideriz. İlla gel gidelim demez. Çok çok iyi kalpli birisi. Ama bilmiyorum ben mi bir hata yaptım ne oldu. Rica ediyorum aranızda uzman ya da tavsiye sahibi bir arkadaşımız varsa yardımcı olabilir misiniz?
Eşimle 2 senedir evliyiz. 8 senedir tanıyoruz birbirimizi yani. İlk tanıştığımız gün bana benimle ilgili ciddi düşünceleri olduğunu o yüzden problem olarak görebileceğim bir şeyden bahsetmişti. Ben merakla dinliyordum tabi ki ne anlatacak diye. Benim geçen yıl göğüs ağrılarım olmuştu doktor doktor gezdik herhangi bir sorun çıkmadı. Psikiyatriye yönlendirdiler 4/5 ay ilaç kullandım geçti ama bilmeni istiyorum dedi. O süreçte üniversite sınavına hazırlanıyormuş. Daha sonra ilişkimiz başladıktan bir sene sonra ben ayrılmak istediğimde çok kötü oldum bir daha bana bunu yapma ben nasıl güveneyim şimdi demişti. Sana anlatmıştım kalp sıkıntısı yaşadığımı neden bunu yaptın, doktor bana halk tabirinde evham hastalığı var sende dedi, demişti. Strese bağlanmış sanırım. Senelerdir tanırım eşimi bu muhabbetten sonra hiç konusu açılmadı çünkü sevmezdi bu konuyu konuşmayı. Geçen hafta bir gün ablama yemeğe gittik işten gelip beni aldı ama o kdr durgundu ki herkes farketti. Ben işte bir sıkıntı var zannettim. Sonra eve gelince ısrar ettim yok diye geçiştirdi. Sonra işle ilgili olduğunu anlattı ama ben bu can sıkıntısı bu kdr basit bir şeyden olamaz diye düşündüm ama üstüne gitmedim. Sonra plan yapmıştık film izleyecektik. Bilgisayar oyunu oynamayı çok sever. Yanıma geç gelince biraz tavır yaptım. Yine iç sıkıntıları başladı bak yapma böyle canım sıkılıyor zaten gibi şeyler deyince ben de başka bir şey var demi dedim. Bazen insanın eşine bile anltamayacağı şeyler olabilir deyince yüzüm düştü. Ben hala iş kayınbabam, iş vs gibi nedenlere bağladım anlatmasını bekliyordum ki ofladı pofladı. Ben de bunaltmadan tatlı dille ben seninle her şeyimi paylaşıyorum dedim. Derken benim seneler önceki iç sıkıntılarım başladı dedi ve gözleri yaşarmaya başladı. Huyunu biliyorum abarttığımı sanmasın diye sadece dinledim. Çok az telkin etmeye çalıştım. 2 hafta gibi bir sürede hiç surat asmadım hep güldüm çok iyi davrandım. Normalde de güleryüzlüyüm ama derslerim vs bazen ben de stresli olabiliyorken hiç bir şey yok gibi davrandım. Saatlerce oyun oynamasına ses çıkarmadım. Normalde bizim için uzun saatler gelmemesi açıkcası tartışma sebebi. Odaya girer aralıksız çağırmasam 3 /4 saat oyun oynar. Neyse çok iyi davrandım. Ona hep destek olduğumu çok iç sıkıntısının olmadığını ama bitmediğini de söyledi. Gayet normal bir günde h, sonu birden ailemizleyken sıkıntı geldiğini farkettim yine. Eve gittik oyun oynadı. Sonra film izledik. Film bitince bak sabah erken kalacağım ya yine içime sıkıntı geldi film izlerken hiç bir şey yoktu dedi. Ben çok üzülüyorum anlatamam. Yardım etmek istiyorum eşime. Ona ne kdr değer verdiğimi ifade edemem onun bi an bile can sıkıntısı yaşamasını istemiyorum. Sonra dedi ki acaba doktora mı gitsem. Şok oldum. Çünkü o kdr karşı ki herhangi bir sebepten ilaç kullanmaya vs doktora gitmeye. Mesleğini belirtmek istemiyorm ama sağlık çalışanı. İşin içindeyim. Faydası olmayacak ama dedi. Ben de hemen atladım tabi ( sakin bir şekilde) bence de bir git bakalım iyi hissedersin belki dedim. Seni rahatlatır konuşursun. Neticede haklı olduğu bir konu var ki insan bazen eşine bile anlatamadığı şeyler oluyor. Doktorla görüşürse belki rahatlar. Ama ben yine de neden böyle olduğunu anlamaya çalışıyorum ama anlayamıyorum. Bir şeyin tetiklemiş olması lazım değil mi? Son tartışmamız gerçekten büyük bir tartışma idi.iki ay önce. Ailesi ile ilgili. Benim haklı olduğumu biliyordu. Ama bir gün patlak verdi ve ben artık tahammül edemeyeceğimi söyledim. O da çok çaresiz kaldı farkındayım ama ben de iyi değildim. Derken çok büyük kavga ettik. Ayrıntısına girmek istemiyorum ama ilk kez onu böyle gördüm. Sinirden elleri titriyordu. Acaba o gün ben mi bir şeylerin tetiklenmesine neden oldum. Vicdanen çok kötü hissediyorum. Ama konuyu bilmeseniz bile benim zerre kadar suçum yoktu eşim de biliyordu. Yani aklıma bir tek o tartışmamız geliyor. Bir de bebek düşünüyoruz benim daha çok istemimle açıkcası. Eşim istemiyor değil ama biraz korkuyor sanırım. Bir yerde bu düşünce de insanı depresyona sürükleyebilir diye bir yazı okumuştum. Yani bilmiyorum 10 sene önce olan iç sıkıntısı benimle evlenince tekrar gün yüzüne çıkmasına mı üzülsem ben mi sebep oldum diye düşünüp ona mı üzülsem? Kiii buraya yazmamdaki en önemli şey bana fikir verin lütfen eşime destek olayım, neler yapabilirim. Genel itibariyle gece çok geç uyuyor sabah uyanmak istemiyor öğlen 1 gibi benim zorumla kalkıp işe gidiyor. Saat sıkıntısı yok işi ile ilgili. Bazen erken gitmesi gerektiğinde geceden strese giriyor. Şu da çok çok öenmli ki işle ilgili bazı yoğun dönemleri oluyor çok riskli o döneme yaklaşmıştı. O iş stresi zaten ayda bir kez denk geln bir hafta süren bir süreç yaşanıyor. Acaba o da etkiliyor mudur Aşırı oyuna düşkün. Sakin yapılı birisi kolay kolay sinirlenmez. Beni üzmez. Özel günlerimi genelde unutur veya ayrıntılı kutlamaz bunu söylememin sebebi belki bu da rahatsızlığıyla ilgili bir şeyse bize yardımcı olabilir. Gezmeyi sevmez. Hep evde otursun bir ay hiç sıkılmaz. Ben aksine. Annesigile bile ben hatırlatınca gideriz. İlla gel gidelim demez. Çok çok iyi kalpli birisi. Ama bilmiyorum ben mi bir hata yaptım ne oldu. Rica ediyorum aranızda uzman ya da tavsiye sahibi bir arkadaşımız varsa yardımcı olabilir misiniz?