- 30 Ocak 2011
- 1.530
- 448
- 323
Acaba herkes yaşıyor bunları ben mi takıyorum .....Ya da benden dolayı mı bu davranışlarla karşılasiyorum diyip yiyip bitiriyorum kendimiAslinda bende boyleyim cogu zaman. bu durumda hep mutsuz olmamiza neden
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Nasil olmasi gerekiyor..Bazen kendimi kötü hissediyorum..
- Konu Sahibi dream24
- Başlangıç Tarihi
- 7 Haziran 2014
- 3.630
- 5.578
- 198
- 2 Ağustos 2015
- 926
- 709
- 33
- 29
Etrafınızda arkadaş gözüyle baktığınız birçok insanın olması yalnız olmadığınız anlamına gelmiyor...hatta bazen tamamen yalnız olmak bir dolu gereksiz ve yanlış insanla olmaktan çok daha iyi....lisede bende sizin gibiydim ancak lise sonda dank etti kafama onca kötü anıdan sonra...üniversiteye geldim baktım ordakilerinde bir farkı yok...en güzeli yalnız takılmak...hep yalnız olun demiyorum ama bu kadarda önemseyip üzerine düşmeyin...
- 13 Mayıs 2011
- 3.942
- 3.658
- 373
- 2 Ağustos 2015
- 926
- 709
- 33
- 29
biz bir ara yani en azından ben öyle sanıyordum 3 kişiydik....zamanla o ikisi her yere birlikte gitmeye başladılar,birlikte özel ders,facebooka sadece ikisinin olduğu fotoğrafları koymalar....bende tıpkı sizin gibi üzülüp takmaya başladım...sonra madem öyle dedim koptum onlardan..zaten birisi hiç değmeyecek biriydi...sonra lise bitince duydum ki satmışlar birbirini...zararın neresinden dönersen kar diye düşündüm...tek oturdum,tek yemek yedim,tek gezdim..mis gibi...kavga çıkardı mesela o canciğer arkadaşların arasında..sen bana bunu demişsin sem bana şunu demişsin şu duymuş şu görmüş davası....ben oturup ööyle seyrederdim...
- 20 Temmuz 2015
- 208
- 101
- 23
İlk atandığımda 22 yaşındaydım. Ailemden uzakta (8 saat süren mesafede) bir yerdeydim. ilk zamanlarla benle aynı durumda olanlara yapışık halde dolaşıyordum resmen. Yalnız sokakta yürüyemezdim, yalnız başıma hiç alışveriş bile yapmamıştım o zamana kadar. Ama 1 sene sonrasında; en büyük keyfim yalnız alışveriş yapmak, bi cafeye gidip oturmak ve saatlerce müzik kulağımda yürüyüş yapmak oldu. Yalnızlık meğer ne tatlıymış dedim. Ayrı evim vardı artık. Akşamları film keyfi yaptım, kendime her akşam özenli yemekler hazırladım. Şuan 28 yaşındayım ve anladım ki hayatımın en güzel geçen 2 senesiydi. Yalnız ama keyif dolu. Yalnız kalıp keyfine varın. Yalnız kalmaktan korkmayın, kendinize çevirin bu durumu ve insanlara ihtiyacınız olmadığını gösterin ve en önemlisi buna kendiniz inanırsanız eminim ki çok çok daha mutlu olacaksınız.
kırıla kırıla kırılmamayı öğreneceksin.
yalnız kalmayı, yalnız neler yapabilirimi keşfedeceksin.
belki de çok hassas olduğun için seninle fazla görüşmüyorlardır.
seni daha fazla kırmamak için.
böyle ufağa tefeğe takılıp hayatı kendine zehir etme, rahat olmaya çalış.
herkes herşeyi beğenmek zorunda değil.
belki de beraber takılan diğer kişiler daha iyi anlaşıyordur daha kafa dengidirler.
aldırmamayı, baş etmeyi öğretiyor hayat sana.
yalnız kalmayı, yalnız neler yapabilirimi keşfedeceksin.
belki de çok hassas olduğun için seninle fazla görüşmüyorlardır.
seni daha fazla kırmamak için.
böyle ufağa tefeğe takılıp hayatı kendine zehir etme, rahat olmaya çalış.
herkes herşeyi beğenmek zorunda değil.
belki de beraber takılan diğer kişiler daha iyi anlaşıyordur daha kafa dengidirler.
aldırmamayı, baş etmeyi öğretiyor hayat sana.
meslektaş ve sık görüştüğün insanlarla bu olmuyor tatlım.
bende bazen uzun süreli dostluğu olanlara özeniyorum ama şans demekki herkese denk gelmiyor.
ha onlarda iki kişi takılıyorlar yanı öyle kalabalık grup değiller.
ben işe girdikten sonra hepsini denedim.
bir tanesi arkadaşıyla arası kötü olunca yaklaştı bana. benle yakın arkadaş oldu. sürekli öteki kıza attı tuttu aaa sonra bi baktım o kızla can ciğer kuzu sarması olmuş. tabi bitirdim arkadaşlığımı arkama bile bakmadım.
daha sonra oda arkadaşlarımın da olduğu çok kalabalık bir gruba girdim ama baktım ikili üçlü insanlar yakınlaşmaya başlıyor ve yapılan bazı espriler hoşuma gitmiyor, bir bahaneyle o gruptan da uzaklaştım.
şimdi öğlenleri beraber takıldığım bir arkadaş var ama asla eskisi gibi kimseye çok değer verip bağlanmıyorum.
rahat takılıyorum yani arkadaş varsa onunlayım yoksa tekim sorun değil.
seni o kadar iyi anlıyorum ki anlatamam 1bucuk senedır aılemden uzaktayım 2bucuk aydır evlıyım ama ne ısyerınden nede cevremden tanıdıgım kımse var arkadasım olsun dıye bu kulube bıde gelınolmak.coma uye olmustum gelınolmaktakıler benı dısladı hep burunlrı yuksekteydı burdakıler cok ıyı aldılar benı aralarına gel zaman gıt zaman ısyerıne ıkı kız geldı arkadas olmak ıstedım benden kucuk olsalarda memnun olsunlar dıye bır suru sey yapmaya calıstım ama olmadı asagı araya ınerlerdı betıl sende gelırmısın demek yok dıger erkek ıs arkadaslarımıda aralarına aldılar sımdı herkes soyutlandı benden o kadar yalnızım kı polonyada okudum cemaatte polonyadakı arkadasların cogu dugunun olsun gelcez etcez dedıler cagırdım tek bıtanesı bıle gelmedı ama baskalarınınkıne hep gıtmısler sustum sımdı ısı bırakmayı dusunuyorum cunku ne ısımde mutluyum ne de ıstanbulda evde oturup esıme yemek yapıp evımı temızleyıp ALES e gırmeyı dusunuyorum ama esım askere gıdecegı ıcın ısı bırakamıyorum ınsanları cok fazla takıyorum
- 10 Mart 2014
- 66
- 27
- 88
canım sen biraz fazla alıngansın sanırım. Herkes benzer durumları yaşıyordur arkadaş çevresinde. İnsanlara çok değer verme hemen. Hak ettiklerinde hak ettikleri değeri var. Seni umursamayan insanların seni üzmesine izin verme. Bu senin elinde.
Ben uzunca bir süre (yaklaşık 5 yıl) yalnız yaşamış biri olarak, yalnızlıktan keyif almayı da başarabiliyorum.
Öncelikle, birilerinin bir yere seni çağırmasını bekleme, Sen plan yap onları çağır. Reddedilirsen de sorun değil, keyifleri bilir. Bunu da sorun etme.
Yalnızken de kitap okurdum, film izlerdim, hobilerim var resim yapmak, kanaviçe yapmak, puzzle yapmak vs. epeyce vaktimi alırdı, spor yapıyordum, ev temizliği, kişisel bakım derken zaten vakit geçiyordu. İlgi alanlarına göre kitaplar oku.
Mesela yalnızken kahvemi yapar, kitabımı elime alır bir köşede keyifle okurdum. Dışarı çıkardım. Dekorasyon, moda dergileri alır yine bir yerde kahve içerken, o dergilere göz gezdirirdim. Etraf kalabalık bir sürü insan. Önceleri garip geliyordu ama alışıyorsun, yalnızlık insanı güçlendiriyor. Şehir dışındaki üç beş arkadaşımla, kuzenimle de sosyal paylaşım siteleri aracılığıyla görüşüyordum.
Devir biraz çıkar devri olmuş, insanlara da güvenmeye gelmiyor. Lisedeyken canım ciğerim kankam dediğim kişi aynı şehirde yaşıyoruz, bir kere arayıp sormaz, çünkü yeni arkadaşları var. önceleri hep arardım. sonra vazgeçtim. İşi düşünce arayacaktır. Beklenti içine girmemek gerek, ben artık böyle yapıyorum.
Bir de her zaman karşı taraftan bekleme, bazen ilk adımı atmak gerekebilir. Kendine güven. Kimse yoksa kadınlar kulubu var. Biz varız.
Sağlıcakla kal.
- 30 Ocak 2011
- 1.530
- 448
- 323
Belki bazı insanlar gibi şanslı değiliz. Hayatım da cok güzel insanlarda var ama evlendi gittiler. İşte şimdi küçük bir yerde sadece iş arkadaşların olduğu bir yerde görev icabı bulunmaktayım. İnan o kadar taviz veriyorum ki... insanların ikiyuzluluklrine katlanıyorum. Belki hiç olmaması daha iyi ..seni o kadar iyi anlıyorum ki anlatamam 1bucuk senedır aılemden uzaktayım 2bucuk aydır evlıyım ama ne ısyerınden nede cevremden tanıdıgım kımse var arkadasım olsun dıye bu kulube bıde gelınolmak.coma uye olmustum gelınolmaktakıler benı dısladı hep burunlrı yuksekteydı burdakıler cok ıyı aldılar benı aralarına gel zaman gıt zaman ısyerıne ıkı kız geldı arkadas olmak ıstedım benden kucuk olsalarda memnun olsunlar dıye bır suru sey yapmaya calıstım ama olmadı asagı araya ınerlerdı betıl sende gelırmısın demek yok dıger erkek ıs arkadaslarımıda aralarına aldılar sımdı herkes soyutlandı benden o kadar yalnızım kı polonyada okudum cemaatte polonyadakı arkadasların cogu dugunun olsun gelcez etcez dedıler cagırdım tek bıtanesı bıle gelmedı ama baskalarınınkıne hep gıtmısler sustum sımdı ısı bırakmayı dusunuyorum cunku ne ısımde mutluyum ne de ıstanbulda evde oturup esıme yemek yapıp evımı temızleyıp ALES e gırmeyı dusunuyorum ama esım askere gıdecegı ıcın ısı bırakamıyorum ınsanları cok fazla takıyorum
evet bazen öyle ki bende öyle diyorum bazen hıc olmaması daha ıyı dıyorum ama ınsan dayanamıyor bazen patlıcakmıs gıbı oluyo işten eve evden işe yanı bı sosyal hayatımda yok suan ıcın eskıden sosyal olan ben ısten eve hergun yanı o yuzden ınsan bazen ıhtıyac duyuyo tabı mesla dun esımın bı akrabasının dugunune gıttık ıcım acıdı hıcbır arkadasım yoktu benım dugunumde ama akrabasıının dugunu full arkadaslarıydı cok uzuldum ınsan ıster ıstemez ıstıyo yanı
