-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Nasıl oldu da hayatta kalmayı başardın ?
- Konu Sahibi Kazen
- Başlangıç Tarihi
- 21 Temmuz 2009
- 36.900
- 6.945
- 248
Benim oda duvarında Alişan vardı
Aynalı tahirrrrr dırım dırım diye bir müziği vardı ahahahah
- 21 Temmuz 2009
- 36.900
- 6.945
- 248
Uuuu MemoliiiiHastasıydım polise karşı ilgim oradan mı geldi nedir
ahahah iki dk da cocukluğuna indik ve olayı çözdk görüyosun
- 20 Mayıs 2011
- 10.285
- 30
- 408
- 21 Temmuz 2009
- 36.900
- 6.945
- 248
Evet sanırım o dizi yüzünden di Alişan hayranlığım
Keşke sadece birkaç dizi izlediğimiz o yıllara dönebilsek. Günlerimizi dizilere göre ayarlamadığımız yıllar
- 23 Ocak 2008
- 10.806
- 13.019
- 823
Çam kolonyası bayılırdım... Kolonya hastasıyım küçüklüğümden beri...
Eskiden bakkallarda tuhafiyelerde büyük tombik kavanozlarda kolonyalar olurdu, hazır almazdık, fıs fıs pompa ile doldururlardı şişeleri bayılırdım o sese, bazen tutturamaz taşırırlardı :)
Şimdi bir kaç eczane de rastlıyorum, görünce eski günlere dönüyorum...
En büyüklerinizden biri olmama rağmen ben hatırlamıyorum bu sakızı iyimi:26::26:
Bende hafıza kaybıda başladı demek.
Parkonum bende geçen yıl mabel çikolatası diye aldım sakızmış onlar
Zenginlerde ağlar diye bir dizi vardı, izleyen herkes ağlardı, o bittikten sonra Yalan Rüzgarı başlamıştı...
Sabahları Meksika dizileri olurdu hep Veronica Castro yerini Thalia ya ya bırakmıştı... Gıpta ile izlerdik...
konuyu okuyunca aklıma bı dunya sey geldı.
hakkaten nasıl haytta kaldık bız yauuuuvvv dedim :)))
kokulu silgiyi, kuzineyı, oyunları anlatmıcam zaten herkes anlatmış.
annemle babam calışıyorlardı. bıze, karsı blokta oturan ananem ve dedem göz kulak olurdu.
bıgun anneme sürpriz yapalım dedik. kardeşim (4-5), ben (6-7) bide bitli fatma dıye bı kız vardı (esmer dıye bıtlı dıolardı kıza)
hep beraber annemın iş yerıne gıtme kararı aldık. işyerınden alıp beraber eve gelıcektık. iş yerı benım bıle sımdı yürümemle 45-50 dk vardır.
o mınnacık bacaklarla 2 saatten fazla yürüdük.
tren yolundan falan gecıyoruz, araba yolundan gecıyoruz.
kimseye haber verrmeden bastık gittik. sağ salim vardık annemın ıs yerıne.
annemde o gun erken cıkmış mı! ohhhh... bıde o kadar yolu yürüme döndük sağ salim vardık eve.
ananeme gıttık hava kapkaranlık. herkes yana döne bizi arıyor.
dedem bızı masanın altına sakladı.
annemı sakinleştirmeye calışıyorlar, parcalıcak bızı. aramıs iş yerındeki guvenlıkcı, bizim geldıgımızı, döndüğümüzü söylemıs.
dedem en sonunda soyledı geldıler burdalar dıye.
evler karslıklı. bız bahceye cıktık dedemle, annemde karsıdan gelıo. bızı sitenın bahcesınde evire cevıre bı dövdüüüüü, ağlamaktan altımıza işedik kardeısmle.
dedemle ananem zor aldı elınden... nasıl korkmuslar yaaa... sımdı dusunuyorumda ben olsam bende cok fena döverım heralde, ölürüm korkudan.
bı daha haber vermeden öbür bloklardakı arkadasımıza bıle gıtmedık.
2. sınıftayken istanbula tasındık. annem calıştıgı ıcın okuldan gelıp yemeklerı ben yapıodum daha o yasta.
komsular 3.5 atıyordu korkudan, ocagı acık unuturum, tüp patlar, yangın cıkar vs diye.
hamd olsun bısey olmadı.
bı gun elektrıkler kesıldı. yaktık mumu ödev yapıyoruz. bızım koltuklar sandalye mısalı altı bostu. sımdıkı koltuklar gıbı yere kadar ınmıyordu, bazalı gıbı degıldı. iskeletı vardı ustunede mınderler. ben de mal mıyım neyım, gıtmısım mumu koymusum koltugun altına koltugun altında odev yapıorum. (evde kımse yok gene, işteler)
babam bı geldı, hemen aldı mumu, baktık mınder kararmaya baslamıs, bıraz daha gecıkse yanacak.. aboooo bı dunya fırca adam haklı.
bıgun bısıklete bınıyorum. yenı ogrenmişim bınmeyı. 4 e gıdıyorum. sınıfta platonık bı askım var
evlerı bızım evden bıraz yukarda. bısıkletle gıttım o tarafa. hızlıca onların evın önunden gectım, yokus asagı bızım eve dogru gelıorum. fecı hızlıyım ama. o hızla gıderken asagıdan da araba gelıyor. sola dogru dıreksıyonu döndurup aynı anda frene de basarak soldakı sokaga daldım.. ama kayıyorum yani bildiginiz gbi değil. bi düşmüşüm var yaaaa. yazarken yıne aynı acıyı hıssettım. kalın taytım vardı onun diz ksıımları paramparca oldu dızlerım nasıl kanıyor. ellerım kanıyor, dirseğim kanıyor. Allah tan bısıklete bısey olmadı bırdaha okadar hızlı surmedım bısıkletı :)
ananem garibim hep bızı ruyasnda görür gece gece arardı evi. cocuklar iyi mi diye.
ruyasında kacırdıklarını falan gorurmus, kıyamam :) off anane abartma yaaa derdık hep, ağlayarak acardı telefon.
şimdi anne olunca evladın nasıl kıymetlı oldugunu anladım.
bı keresınde ananemlerde kalıyoruz kardesımle. gece ananem benı çişe kaldırdı. sonra gene yatırdı.
ben kalkmısım, kapıyı sonuna kadar acık bırakmışım, gecenın bı yarısı karsı bloga bızım eve gıtmısım annemın yanına.
kapıyı calışıyorum tık tı ktık, annem ölmüş korkudan (babam evde yok), kim o dıomus ben cevap vermıyorum.
kapı delıgınden bakıo, boyum kısa görünmuyorum kafayı yıcekmıs nerdeyse. en sonunda anneeee benım demısım acmıs kapıyı.
dedemlerı aramıs, mınnakk nerde dıye. yatıo daha yenı kaldırdık çişe, yatırdık demiş. git bak bakıyım demıs annem. dedem bı bakmıs kapı ardına kadar acık, minnakk evde yok dedem o gunden sonra hep gecelerı kapıyı kıtledi bız onlarda kaldıgımızda :)))
bakkala ben gıderdım, eve gelirken ekmegn burun kısmını hep yerdım. yumurtaları kırardım
hakkaten nasıl haytta kaldık bız yauuuuvvv dedim :)))
kokulu silgiyi, kuzineyı, oyunları anlatmıcam zaten herkes anlatmış.
annemle babam calışıyorlardı. bıze, karsı blokta oturan ananem ve dedem göz kulak olurdu.
bıgun anneme sürpriz yapalım dedik. kardeşim (4-5), ben (6-7) bide bitli fatma dıye bı kız vardı (esmer dıye bıtlı dıolardı kıza
)hep beraber annemın iş yerıne gıtme kararı aldık. işyerınden alıp beraber eve gelıcektık. iş yerı benım bıle sımdı yürümemle 45-50 dk vardır.
o mınnacık bacaklarla 2 saatten fazla yürüdük.
tren yolundan falan gecıyoruz, araba yolundan gecıyoruz.
kimseye haber verrmeden bastık gittik. sağ salim vardık annemın ıs yerıne.
annemde o gun erken cıkmış mı! ohhhh... bıde o kadar yolu yürüme döndük sağ salim vardık eve.
ananeme gıttık hava kapkaranlık. herkes yana döne bizi arıyor.
dedem bızı masanın altına sakladı.
annemı sakinleştirmeye calışıyorlar, parcalıcak bızı. aramıs iş yerındeki guvenlıkcı, bizim geldıgımızı, döndüğümüzü söylemıs.
dedem en sonunda soyledı geldıler burdalar dıye.
evler karslıklı. bız bahceye cıktık dedemle, annemde karsıdan gelıo. bızı sitenın bahcesınde evire cevıre bı dövdüüüüü, ağlamaktan altımıza işedik kardeısmle.
dedemle ananem zor aldı elınden... nasıl korkmuslar yaaa... sımdı dusunuyorumda ben olsam bende cok fena döverım heralde, ölürüm korkudan.
bı daha haber vermeden öbür bloklardakı arkadasımıza bıle gıtmedık.
2. sınıftayken istanbula tasındık. annem calıştıgı ıcın okuldan gelıp yemeklerı ben yapıodum daha o yasta.
komsular 3.5 atıyordu korkudan, ocagı acık unuturum, tüp patlar, yangın cıkar vs diye.
hamd olsun bısey olmadı.
bı gun elektrıkler kesıldı. yaktık mumu ödev yapıyoruz. bızım koltuklar sandalye mısalı altı bostu. sımdıkı koltuklar gıbı yere kadar ınmıyordu, bazalı gıbı degıldı. iskeletı vardı ustunede mınderler. ben de mal mıyım neyım, gıtmısım mumu koymusum koltugun altına koltugun altında odev yapıorum. (evde kımse yok gene, işteler)
babam bı geldı, hemen aldı mumu, baktık mınder kararmaya baslamıs, bıraz daha gecıkse yanacak.. aboooo bı dunya fırca
adam haklı.bıgun bısıklete bınıyorum. yenı ogrenmişim bınmeyı. 4 e gıdıyorum. sınıfta platonık bı askım var
evlerı bızım evden bıraz yukarda. bısıkletle gıttım o tarafa. hızlıca onların evın önunden gectım, yokus asagı bızım eve dogru gelıorum. fecı hızlıyım ama. o hızla gıderken asagıdan da araba gelıyor. sola dogru dıreksıyonu döndurup aynı anda frene de basarak soldakı sokaga daldım.. ama kayıyorum yani bildiginiz gbi değil. bi düşmüşüm var yaaaa. yazarken yıne aynı acıyı hıssettım. kalın taytım vardı onun diz ksıımları paramparca oldu dızlerım nasıl kanıyor. ellerım kanıyor, dirseğim kanıyor. Allah tan bısıklete bısey olmadı
bırdaha okadar hızlı surmedım bısıkletı :)ananem garibim hep bızı ruyasnda görür gece gece arardı evi. cocuklar iyi mi diye.
ruyasında kacırdıklarını falan gorurmus, kıyamam :) off anane abartma yaaa derdık hep, ağlayarak acardı telefon.
şimdi anne olunca evladın nasıl kıymetlı oldugunu anladım.
bı keresınde ananemlerde kalıyoruz kardesımle. gece ananem benı çişe kaldırdı. sonra gene yatırdı.
ben kalkmısım, kapıyı sonuna kadar acık bırakmışım, gecenın bı yarısı karsı bloga bızım eve gıtmısım annemın yanına.
kapıyı calışıyorum tık tı ktık, annem ölmüş korkudan (babam evde yok), kim o dıomus ben cevap vermıyorum.
kapı delıgınden bakıo, boyum kısa görünmuyorum
kafayı yıcekmıs nerdeyse. en sonunda anneeee benım demısım acmıs kapıyı. dedemlerı aramıs, mınnakk nerde dıye. yatıo daha yenı kaldırdık çişe, yatırdık demiş. git bak bakıyım demıs annem. dedem bı bakmıs kapı ardına kadar acık, minnakk evde yok
dedem o gunden sonra hep gecelerı kapıyı kıtledi bız onlarda kaldıgımızda :)))bakkala ben gıderdım, eve gelirken ekmegn burun kısmını hep yerdım. yumurtaları kırardım
Son düzenleme:
bir de Kaygısızlar diye bir dizi vardı onu da hatırladım şimdi :)
sonra İzel-Çelik-Ercan üçlüsünden Çelik' e aşıktım ben:) birde Fenerbahçeli futbolcu Boliç'e
sonra Kerim Tekin,Ajlan Büyükburç,Vitaminin solisti Gökhan'dı adı galiba onlar aklıma geldi
galatasaraylı olmama rağmen benim de boliç hayranlığım vardı.gazetelerden resimlerini keser altta yattığım ranzanın tavanına yapıştırırdım
- 8 Haziran 2009
- 14.782
- 11.183
- 823
galatasaraylı olmama rağmen benim de boliç hayranlığım vardı.gazetelerden resimlerini keser altta yattığım ranzanın tavanına yapıştırırdım
Galatasaraylı Prekazi ye aşıktım ben.
Posterleriyle doluydu odam,
şimdiki çocuklar poster bile biriktirmiyorlar,okadar çok ilgilenecekleri şey varki...
85'liyim. akşam ezanı okunana kadar sokakta oynardık. çamurdan tencereler tavalar otlardan yemekler yapardık. yaylaya çıkar kızak yapar kurumuş otların üzerinden kayardık. olmadı çalıların içine dolardık. çam ağaçlarına salıncak kurar onlardan düşerdik. Alikayasından çam pürleriyle son hızla kayardık. ceviz toplar elimize kabuğunu sürer her yerimiz cevir geri yapardık. bir kere elimi ot doğrarken (yemek yaparken!!) jilet kesti. ayağımı cam kırığı kesti. salıncaktan düşünce dişim kırıldı. elimde yüzümde ayağımda kolumda heryerde çocukluk anılarım var. :)
- 8 Haziran 2009
- 14.782
- 11.183
- 823
Çam kolonyası bayılırdım... Kolonya hastasıyım küçüklüğümden beri...
Eskiden bakkallarda tuhafiyelerde büyük tombik kavanozlarda kolonyalar olurdu, hazır almazdık, fıs fıs pompa ile doldururlardı şişeleri bayılırdım o sese, bazen tutturamaz taşırırlardı :)
Şimdi bir kaç eczane de rastlıyorum, görünce eski günlere dönüyorum...
Parkonum bende geçen yıl mabel çikolatası diye aldım sakızmış onlar
Zenginlerde ağlar diye bir dizi vardı, izleyen herkes ağlardı, o bittikten sonra Yalan Rüzgarı başlamıştı...
Sabahları Meksika dizileri olurdu hep Veronica Castro yerini Thalia ya ya bırakmıştı... Gıpta ile izlerdik...
O dizileri hiç kaçırmazdım,hele Thalia ve Yalan Rüzgarı.
- 23 Ocak 2008
- 10.806
- 13.019
- 823
Pembe dizi furyası nasıl da patlamıştı ya... Marimar, Cesur ve güzel...Maria Mercedes...
Yalan Rüzgarı, Cesur ve Güzel içinde bol bol çarpık ilişki entrika barındıran dizilerdi. Kimin eli kimin cebinde belli değildi. Bunlarla büyüdük ama ahlakımız bozulmadı...
[video=youtube_share;mw1RMaGIh_M]http://youtu.be/mw1RMaGIh_M[/video]
Ve işte Bay Meraklı...
Hiç kaçırmadan izlerdim ya...
Aslında Fransız bir yapım, fakat ne severdikkk...
Puffff hahahaha diye gülmesi hala beni çok güldürür...
Rahmetli Cenk Koray ın pazar günleri sunduğu programda vardı
