Esiniz hic dogru davranmiyor, omur gelip geciyor, ne icin, deger mi varlik icinde yokluk cekmeye. Olmasa amenna herseye katlanilir. Ben de cok fakir bir aileden geliyorum, ilkokula baslayinca onluk, canta alacak paramiz bile yoktu. Kirmizi et kurban bayraminda girerdi eve, annem butun sene o eti idare ederdi, biterse biraz kiyma alirdi ya da tavuk yerdik. Evimize yeni bir esya alininca gunlerce ona bakardik. Babam bugun bulup bugun yiyelimci annemse hep biriktirelimciydi. Oyle boyle annem galip geldi, oturduklari evle birlikte 3 daireleri var, ha bu arada bunlar eve giren iki asgari ucretten daha aziyla yapildi, sizin esiniz gibi daha iyi kazansalardi annem kesin gokdelen dikerdi. Aileme sorsan hepsi bizim gelecegimiz icin. Bana sorarsaniz cocugun gelecegi egitimidir, ailemin hakkini yiyemem iyi bir egitim almamiz icin de ugrastilar, gerci biz burslar alarak onlara maddi anlamda cok yuk olmadik. 3 yasinda bir oglum var, tek istegim onun mutlu, huzurlu, saglikli olmasi ve iyi bir egitim alip sevdigi meslegi yapmasi. Calissin kendisine ev mi alir araba mi alir kendi bilir, ben her zaman arkasinda dururum ama once kendi ayaklari uzerinde dursun istiyorum. Biraz konuyu dagitmis olabilirim ama cocukken cok anlamiyordum ya da ailem boyle yapiyorsa bir bildikleri vardir diyordum ama simdi 33 yasinda anladimki benim de cocuklugumun bazi zamanlari varlik icinde yoklukla gecmis, ve aileme ozellikle anneme cok kiziyorum, bunu bir kac kerede yuzlerine soyledim, cevap hep sizin geleceginiz icindi oluyor. Ben de bakin calisip evimizi arabamizi aldik, gelecek bu demek degil diyorum, 33 yasinda hala bayramliksiz gecen bayramlarim, ucuz diye alinan sekerlerin dilimi kesmesi, ailemin beni hic parka goturmemis olmasi aklimda, sanirim olunceye kadar da cikmayacak.
hastaneye şu yüzden gidiyoruz adam gibi beslenemiyoruz diyemiyorum aşılar hariç hiç denecek ka da r az gidiyoruz iyi bakıyorum diye övünur o da
