Valla eşimle kavga dövüş ayrılma noktasına geldik , ben de biraz sert bir insanım, bu konularda taviz vermedim , eğer böyle olacaksa yol yakınken dönelim dedim , ailesi başta ayılıp bayıldı ama alıştılar, şimdi tatlı tatlı ayda yılda bir gider geliriz, onlar en ufak fırsatta kendini bana atmaya hazırlar ama ben taviz vermiyorum, eşim aradığında bir iki kelime konuşup selam veririm, arada eşimle ziyaret ederim o kadar, çalışıyorum zaten , çok şükür 1 yılın sonunda daha iyi oldu herşey, ama dediğim gibi ben taviz vermedim ne eşime ne ailesine , eşim bana Tm deyip yine ailesinin kuklası olmaya devam ediyordu, bense asla bunu kabul etmedim , beraber kalmaya zorlamalar, sürekli arayıp taciz etmeler , vakitli vakitsiz gelmek istemeler, dışarı çıksak ne işiniz var eve dönün diyen bir kayınbaba, eve ne alsak onlara sormamız gerektiğine inanirlardi, eşimde aynen onların istediği şeyleri yapardı, yani ben sussam sinir hastası olmuştum şimdiye dek, size tek tavsiyem cesur olun , eşinize ve ailesine sizin ayrı bir yuva olduğunuzu öğretin, bunu ancak sınır koyarak ve hayır diyerek yapabilirsiniz, hem iyi gelin hem de rahat gelin olunmuyor, sınır koyduğunuzda size düşman olacaklar ama alışacaklar ...