Evlilik korkusu da olabilir bu dediğiniz gibi çok büyük hayaller kurdum ilişkim süresince ama sürekli yere çakıldı hayallerim. Şimdi de ben hevesimin geçtiğini hissediyorum. Sanki bir şeyler olsa da artık mutlu olmayacakmışım gibi. Üzerimde hiç geçmek bilmeyecek bir yorgunluk varmış gibi. İnşallah ben de sonunda sizin gibi sevdiğime kavuşurum. Yine her şeyin hayırlısı tabii ki.Aşk, tutku bunlar bitebilen şeyler ne yazık ki. Ama aşkın tazelendiği, depreştiği durumlar da oluyor. Böyle bir an yaşamadınız belki uzun süredir.
Bazen işler ciddiye bindiğinde insan korkabiliyor. Hepimiz insanız, bunlar olağan şeyler. Gelecek kaygısı taşımak, ilişkiyi sorgulamak olması gereken belki de çünkü kimse ayrılmak için bir yola girmiyor. Ömür boyu yanımızda olacak insanı seçerken endişe duymamız çok doğal. Belki geçmişteki bazı problemler olmasaydı şu an bunları yaşamıyor olabilirdiniz. İçten içe güven sorununuz olabilir.
Ama dediğim gibi ciddi adımlar ciddi düşünceleri getiriyor beraberinde. Ben nikahıma bir hafta kala "evlenmek istemiyorum" diye ağlamıştım saatlerce. En korktuğum şeylerdendi evlilik. Çok büyük bir karardı çünkü. Olabiliyor bunlar. Keşke geçmişteki problemler hiç yaşanmasaydı. Umarım gönlünüze göre olur her şey.
Bilmem aslında bu soğukluk ortaya ilk çıktığında bile aklıma o zamanki yaptıkları şimdi mi ortaya çıkıyor acaba bende diye bir şey gelmemişti. Çünkü ilişkimin ilk bir yılı içerisinde olmuştu bunlar üzerinden iki buçuk yıl geçti bunları unutturmak için uğraştı. Tabi ki ilk zamanlar içime attım aylarca düşündüm ama ona yansıtmadım, hiç bahsetmedim. Buraya bu kadar derin yazmamın sebebi de buydu zaten acaba bilinçaltımda güven sorunu var da kendime mi itiraf edemiyorum diye. Bilmiyorum tuhaf bir şekilde beni aldatmayacağına inanıyorum. Yani buna inanmam için çok da büyük bir çaba göstermedi ama ben zaman içinde niyeyse böyle düşünmeye başladım. Yanlış anlamadım sorabilirsiniz tabi. Ama inanın yok yok yapmaz bir daha diye kendimi ikna etmeye çalışmıyorum uzun zamandır. Tamamen süreç içinde kendiliğinden oluştu.Bence de geçmişi unutamamışsıniz. Benim biraz güven problemim olduğu için soruyorum amacım size bi şey söylemek filan değil yanlış anlamayın lütfen ama nasıl güveniyorsunuz yaptığı onca şeyden sonra. Yani belki de bunlar sadece sizin gördükleriniz ya da yarın öbür gün aynı şeyi yapmayacağına nasıl ikna ediyorsunuz kendinizi? Ben yapamazdım şahsen. Ve sırf güven sorunum yüzünden ayrılmıştım eski erkek arkadaşımdan.
Yapı olarak da çok sabırlı bir insanımdır. İlişkimi ilmek ilmek dokudum. O kadar emek sarf ettim ki belki de ben elimden gelen her şeyi yaptım bu saatten sonra tekrar aldatacaksa çıksın gitsin hayatımdan kafasındayımdır. Bu rahatlığım o yüzden de olabilir.Bu benim ikinci ilişkim bundan önceki de uzun süreliydi liseden üniversite 2'ye kadardı. O zaman da aldatıldığım için bitmişti. Sonra güvenmem çok uzun zaman aldı. Keza bu ilişkim için de geçerli Allah korusun biterse kolay kolay kimseye güvenebileceğimi sanmıyorum.Bence de geçmişi unutamamışsıniz. Benim biraz güven problemim olduğu için soruyorum amacım size bi şey söylemek filan değil yanlış anlamayın lütfen ama nasıl güveniyorsunuz yaptığı onca şeyden sonra. Yani belki de bunlar sadece sizin gördükleriniz ya da yarın öbür gün aynı şeyi yapmayacağına nasıl ikna ediyorsunuz kendinizi? Ben yapamazdım şahsen. Ve sırf güven sorunum yüzünden ayrılmıştım eski erkek arkadaşımdan.
Öyle kesinlikle. Başını yastığa rahat koymak önemli. Şuan bilinçaltım bana bir oyun mu oynuyor bilmiyorum. Çünkü ona göre şuan ondan ayrılırsam hiçbir sebep yokken ayrılmış olacağım. Bana göre ise birikmiş şeylerin patlamasını yaşıyorum. Ama bu geçmişteki aldatma olayı değil de sorumsuzluğunun geleceğe yönelik hayallerimizi ertelemesinin patlamasıymış gibi. Bu yüzden ilişkimi kurtarmak için çok çabalıyorum. Çünkü mantığım ve duygularım ciddi bir savaş içerisinde gibi hissediyorum. Vazgeçmek kolay olan diyorum uğraş, çabala diyorum. Ama ilk defa bu kadar çaresiz hissediyorum. Hayallerimin ellerimden kayıp gitmesine mi üzülüyorum, onu kaybedeceğime mi, yoksa yanlış bir karar verdiysem acısını nasıl çekeceğim ya döndüğümde affetmezse diye özünde yine kendimi düşünüp bencillik mi yapıyorum bilmiyorum. Hiç bu kadar sorgulamamıştım hayatımı ve ilişkimi. O yüzden bataklığın ortasında gibi hissediyorum çıkamıyorum da...Bende aynı şeyleri yaşamıştım vakti zamanında. Güven bi kere sarsıldımı ne kadar unuttum desemde bilinçaltı bunu bi şekilde ortaya çıkarıyor.
Nitekim o soğukluk sayesinde ben ayrıldım , üstelik iş iyice ciddiye binerken ve başka erkek mi sanmıyorum dedim o zaman ama başkasıyla evliyim çok şükür.
Başını yastığa rahat koyacaksın yoksa olmuyormuş.
Haklısınız uzun zamandır kendime hiç vakit ayırmadım. İlişki hayatımın tam merkezindeydi. Dinleyemedim kendimi şimdi de yorgun ve bitkinim. Pazartesi,Salı günü kendime olumlu telkinler verip düşünmemeye çalıştım ama bugün gördüğünüz gibi buradayım. Tam olarak kendime yönelmeyi bile başaramadım. Çünkü aklımı derinden kurcalıyor. Ayrılmak mı istiyorum seviyor muyum karmaşasında bir buçuk ay geçmiş bile korkum bu sürenin daha da uzaması ve beni yıpratması. Gönlüm her şeyin geçmesinden eskiye dönmesinden yana. Ama hislerim geçmeyeceğini kendimi yiyip bitireceğimi söylüyor. Yorumunuz için çok teşekkür ederim.Bir süre ilişkiyi odağınızdan çıkarın bence yani bu duruma kafa yormayın sadece kendinizle ilgilenin derim. Bu ilişki çok fazla hayatınızın merkezine oturmuş ve sanki kendinizi gerçekten dinleme vakti bulamamışsınız gibi hissettim. Kendinizi ihmal etmişsiniz ve belki de uzun zamandır ilkkez kendinizi dinliyorsunuz. Bunda endişelenecek birşey yok, üzerinizde baskı yaratmayın. Biraz rahatlamaya çalışın, odağınızı değiştirin yeni birşeyler yapın sonra daha farklı bir algıyla değerlendirirsiniz yine.
şuan tamda sizinle aynı dueumdayım ve bu çok kötü bi durum.Benmde 4 senelk bi ilşkm var ve tamda adım atmayı düşündüğümz bi zamanda ben kendimden emin deilim sevgimi sorgulamaya başladm.Bizimde çok sornlu bi ilişkimiz vardı.Biara benı terketmişti dört ay kadar barıştk falan derken bu durum neden oldu blmyoem benmde korkularm var bazı konularda onlardanmı yoksa sevgimmi.bitti bilmyorm hissedemiyorm hiçbişey ve npmam gerektğnı blmyormEvlilik korkusu da olabilir bu dediğiniz gibi çok büyük hayaller kurdum ilişkim süresince ama sürekli yere çakıldı hayallerim. Şimdi de ben hevesimin geçtiğini hissediyorum. Sanki bir şeyler olsa da artık mutlu olmayacakmışım gibi. Üzerimde hiç geçmek bilmeyecek bir yorgunluk varmış gibi. İnşallah ben de sonunda sizin gibi sevdiğime kavuşurum. Yine her şeyin hayırlısı tabii ki.
Buraya yazmadan evvel süreç içinde birçok yorum okudum, birçok kişiyle konuştum. Geçen de olmuş ayrılan da...Biliyorum kimle konuşursam konuşayım iş bende bitiyor kararı verecek olan benim ama yine de insan aynı durumda olan ya da tecrübeli olan varsa dinlemek yardım almak istiyor elde değil. Allah yardımcınız olsun gerçekten bunun ne kadar zor bir şey olduğunu yaşayınca anladım. Hiç yaşamasam belki yorum yapmam daha kolay olurdu. Size söyleyebileceğim tek şey soru işaretlerinizi tamamlamadan emin olmadan ciddi bir adım atmayın. Çünkü evliliğin ne kadar yorucu olduğunu çevremden görüyorum. Belki daha hayırlısı karşımıza çıkacağı için böyle oluyor belki acı çekip pişman olacağız bilemiyorum. Keşke geleceği bilmek mümkün olsa. Bir gelişme olursa merakla bekliyorum sizi de lütfen iyi düşünün ve benim gibi kendinizi çok yıpratmayın.şuan tamda sizinle aynı dueumdayım ve bu çok kötü bi durum.Benmde 4 senelk bi ilşkm var ve tamda adım atmayı düşündüğümz bi zamanda ben kendimden emin deilim sevgimi sorgulamaya başladm.Bizimde çok sornlu bi ilişkimiz vardı.Biara benı terketmişti dört ay kadar barıştk falan derken bu durum neden oldu blmyoem benmde korkularm var bazı konularda onlardanmı yoksa sevgimmi.bitti bilmyorm hissedemiyorm hiçbişey ve npmam gerektğnı blmyorm
Sanırım bu yapımla alakalı. Malesef en başından beri bütün yükü omuzluyorum. O ise bana göre hep daha rahat, daha sakin. Değiştirmeyi çok istedim kendimi ama hep kısa süreli oldu, başaramadım. Bazen bu benim sınavım mı diyorum o kadar çok ayrılamam, yapamam, kahrolurum, mahvolurum dedim ki. Bazen Rabbimin sen misin bunu diyen bak bakalım nasıl yapıyorsun diye beni sınadığını düşünüyorum. Sanırım şuan bir şeyleri yapmaya başlaması ama tam bu aşamada da benim içimdeki bu eksikliğin, huzursuzluğun ortaya çıkması canımı sıkıyor. Sizin adınıza çok sevindim gerçek mutluluğu bulduğunuz için. Ömür boyu sağlık, huzur ve sevgiyle kalırsınız inşallah.Neden ilişkinin bütün yükünü omzunda taşıyorsun ki. Bırak içinden nasıl geliyorsa öyle davran. Davran ki o da farketsin sendeki değişikliği,yüküne yardım etsin.
Geleceğe dair kaygısı olan adam zaten borçtu birikimdi halleder.
Sen tek taraflı çırpınmaktan yorulmuşsun galiba. Evlilik , yuva kurmak ; dışardan toz pembe ,sonsuza kadar mutlu yaşadılar diye görünür biliyorum. Ama asıl olay oradan sonra başlıyor.
Kimse vazgeçilmez değildir. Önce kendini düşün.
Biz şuan zaten kavgalyz canm kardesı yüznden tartstk bende bunu frsat bilip kabuğuma çekildim adım atmayıda bı bhane bulup erteldmi zaten ama hislermden nasl emin olp ayrlma yada devam etme kararı alıcam bilmiyorumBuraya yazmadan evvel süreç içinde birçok yorum okudum, birçok kişiyle konuştum. Geçen de olmuş ayrılan da...Biliyorum kimle konuşursam konuşayım iş bende bitiyor kararı verecek olan benim ama yine de insan aynı durumda olan ya da tecrübeli olan varsa dinlemek yardım almak istiyor elde değil. Allah yardımcınız olsun gerçekten bunun ne kadar zor bir şey olduğunu yaşayınca anladım. Hiç yaşamasam belki yorum yapmam daha kolay olurdu. Size söyleyebileceğim tek şey soru işaretlerinizi tamamlamadan emin olmadan ciddi bir adım atmayın. Çünkü evliliğin ne kadar yorucu olduğunu çevremden görüyorum. Belki daha hayırlısı karşımıza çıkacağı için böyle oluyor belki acı çekip pişman olacağız bilemiyorum. Keşke geleceği bilmek mümkün olsa. Bir gelişme olursa merakla bekliyorum sizi de lütfen iyi düşünün ve benim gibi kendinizi çok yıpratmayın.
Resmen bizi anlatıyosunSanırım bu yapımla alakalı. Malesef en başından beri bütün yükü omuzluyorum. O ise bana göre hep daha rahat, daha sakin. Değiştirmeyi çok istedim kendimi ama hep kısa süreli oldu, başaramadım. Bazen bu benim sınavım mı diyorum o kadar çok ayrılamam, yapamam, kahrolurum, mahvolurum dedim ki. Bazen Rabbimin sen misin bunu diyen bak bakalım nasıl yapıyorsun diye beni sınadığını düşünüyorum. Sanırım şuan bir şeyleri yapmaya başlaması ama tam bu aşamada da benim içimdeki bu eksikliğin, huzursuzluğun ortaya çıkması canımı sıkıyor. Sizin adınıza çok sevindim gerçek mutluluğu bulduğunuz için. Ömür boyu sağlık, huzur ve sevgiyle kalırsınız inşallah.
+1 seviyorsun ama aşk bittiği için yuvarlandikca büyüyen sorunlar gözüne batıyor .unuttum dediklerin içini kemiriyor ..sorgulaman güzel ve normal ! Neyi istemediğini biliyorsun artik ,gözün kapalı koşmuyorsun.Bana kalırsa geçmişte affettim dediğin şeyleri içinde affedemedin ve yıllar içinde o delice aşk bitti sevgi kaldı,kör kütük aşık değilsin artık durum bu
Ben de artık kimseye güvenemem diye düşünmüştüm ama eşimle tanışınca başta temkinli yaklaşsam da o güven oluştu çok şükür. İşin en güzel yanı da onunla evli olduğum için her gün şükredebilmek. Hatta diğer ilişkim için iyi ki de bitmiş ve iyi ki de bu adamla evlenmişim diyorum. Hakkında hayırlısı olsun inşallah.Yapı olarak da çok sabırlı bir insanımdır. İlişkimi ilmek ilmek dokudum. O kadar emek sarf ettim ki belki de ben elimden gelen her şeyi yaptım bu saatten sonra tekrar aldatacaksa çıksın gitsin hayatımdan kafasındayımdır. Bu rahatlığım o yüzden de olabilir.Bu benim ikinci ilişkim bundan önceki de uzun süreliydi liseden üniversite 2'ye kadardı. O zaman da aldatıldığım için bitmişti. Sonra güvenmem çok uzun zaman aldı. Keza bu ilişkim için de geçerli Allah korusun biterse kolay kolay kimseye güvenebileceğimi sanmıyorum.
Merhaba arkadaşlar öncelikle konum biraz uzun olacak zahmet edip okuduğunuz için çok teşekkür ederim.
Gerçekten artık benim durumumda olan birileri veya bu yollardan geçmiş birileri varsa onlardan fikir almak istiyorum.Çünkü tek başıma işin içinden çıkamayacak duruma geldim. Bugün okuduğum bir kitapta büyük depresyonların sebebi geçmişte kafaya takılan küçük küçük şeylerdir diye bir söz gördüm. Depresyonda olduğumu düşünmeye başladığım için de size ayrıntılı anlatmak istedim belki benim göremediğim şeyleri siz görürsünüz. Benim başlardaki flört dönemi dahil 3 buçuk yıllık bir
ilişkim var. Yaşım 25. Erkek arkadaşım ise 28. Üniversitede kendimi kötü hissettiğim bir zamanda karşıma çıktı tanıştık. İlişkimizin yedinci ayında aslında benimle olan üç dört aylık flört döneminde zaten sevgilisi olduğunu öğrendim. Biz ilişkimizin adını koyduktan üç gün sonra kızdan ayrılmış. Bunu kızın erkek arkadaşımın Facebook adresine seni çok özledim diye mesaj atmasıyla öğrendim ve ben bu mesajı tesadüfen gördüm. Yani özelini karıştırmak amaçlı girmemiştim.Görünce sanki erkek arkadaşımmış gibi onunla
konuştum ve bana yaşadıkları güzel şeylerden, neden kendisinden ayrılmak istediğini anlamadığından, her şey çok güzel giderken kendisini üzdüğünden bahsetti ve barışmak istediğini söyledi. Ben de erkek arkadaşıma söylediğimde o anlık korkusu ve heyecanıyla bir sürü yalan söyledi. Sonra kızla kendi adıma konuştum ve her şeyi öğrendim. Kız da erkek arkadaşıma bir sürü beddualar edip çıktı bir daha da yazışmadık. Biraz vakit geçti küs kaldık sonuç olarak beni sevdiğine inandığım için affettim ve
hiçbir zaman bir tartışmada konusunu açıp yüzüne vurmadım.
İlişkimizin birinci yılında yine tesadüfen bilgisayarında başka kızlarla konuşmasını yakaladım. Tesadüfen diye özellikle belirtiyorum çünkü ben ona çok yoğun aşkla bağlı olduğum için Allah'ın özellikle karşıma çıkarttığını düşünüyorum. ''Çok güzelsin, afetsin, harikasın'' falan tarzında o sırada ailesi yemeğe çağırmıştı oradaydım ve
herkese istemsizce bu durumu yansıttım. Zaten sonra onlar da öğrenmişler, kızmışlar. Ağladı günlerce kapımda. Gerçekten aşkımın en yoğun, en deli dolu olduğu günlerdi ve ondan vazgeçmek fikri ölüm gibi geliyordu.Yine affettim. Yine hiç yüzüne bu konuyu açmadım. Madem affettim üstünde durmamalıyım ilişkiye zarar vermemeliyim diye düşündüm. Sonra bir daha sorun yaşamadık. Bu olaylarda da hiç ayrılmadık sadece üç beş gün küs kaldık.
İki buçuk yılı doldurduğumuzda sürekli kavga ediyorduk en ufak şeylerden bile tartışma çıkıyordu. Kendisi ara vermek istedi. Kabullenemedim ilk beş gün ağladım sızladım yalvardım. İstemedi zamana ihtiyacı
olduğunu artık kavga etmekten yorulduğunu söyledi. Tamam diyip geri çekildim. On gün sonra onu sürekli gece yarıları whatsappta görmekten, artık dönmeyeceğini düşünmekten yorulmuştum ve buluşmak isteyip ayrılmamız gerektiğini bu şekilde belirsiz ara vermelerin bana göre olmadığını söyledim. Çok üzüldü seni çok özledim sadece bu zamanın bize iyi geleceğini düşündüm hala da iyi geleceğine inanıyorum devam edelim bence bazı şeylerin farkına vardık bu süreçte dedi. Tamam dedim o gün bugündür hiç kavga etmedik yedi ay oldu.
Üç buçuk yıllık ilişkimde yaşadığım üç büyük problem budur bunun dışındakiler ufak tefek sıkıntılardı belki aştık belki kafama taktım bilinçaltımda duruyor bilemiyorum. Sevgilim çok anlayışlı, romantik, temiz, kıskanç ve biraz sorumsuz biridir. Ben de aşırı derecede planlı yaşayan biriyim. Ailesiyle ilişkimizin sekizinci ayında tanıştım.Kendilerini seviyorum saygıda kusur etmedim onlar da bana karşı hep anlayışlı ve sevgi doluydu.
Tanıştıktan sonra ciddi olduğumuz kesinleştiğinde para biriktirmemiz gerektiğini, artık borçlarını kapatması gerektiğini konuşmaya başladık. Bir buçuk yıl boyunca kenara para atmasını bekledim ama malesef olmadı ya şartlar izin vermedi ya ailesiyle ilgili problemler oldu ya da sorumsuzluğundan yapmadı. Ben biriktirmeye başladım fakat onun daha umursamaz davrandığını görünce sanırım kafama çok taktım bu meseleyi.
Bir buçuk ay önce işten eve geldim ve birden hiçbir sebep yokken bir gün öncesinde sevgi sözcükleri havada uçuşurken ona soğuk davrandım. Geçici bir şey sandım. Ama tam bir buçuk aydır geçmedi.
Kendime kızdım çünkü tam her şeyi yoluna koymaya başlamıştık üç beş de olsa bir şeyler yapmaya başlamıştı. Hiç yüzükten bahsetmeyen adam bana yüzük zevkimi sormuştu. Ama bana ne olduysa geçmedi. Seviyorum sevdiğimi biliyorum. Onunla buluşurken mutluyum konuşurken mutluyum ama ne zaman eve geliyorum bin bir tane soru aklımı kemiriyor. Doğru kişiyle mi devam ediyorsun ? Seviyor musun? Emin misin?
Ailesinden uzaklaştım. Çok uzun zamandır görüştüğümüz, çok iç içe olduğumuz, her şeylerine şahit olduğum içindir diye düşündüm en başta ama sonra geçmedi, geçmiyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. 250 metre öteden gördüğümde kalbimin pır pır attığı günleri geri istiyorum ki bu günler bir buçuk ay kadar uzakta. Haftada bir gün buluşuruz. Şuan o gün gelecek de ben bu durumumu yansıtacağım diye ödüm kopuyor. Nasıl çıkacağım bu işin içinden?
Geçici bir soğukluk evresi sandım ama içimdeki o eksikliğin adı ne bilmiyorum. Her şey yoluna girmeye başladı ama bana bir şey oldu adını koyamadığım bir şey. Şımardım mı? Egom mu ön planda? Benden ayrılsa o zaman mı anlayacağım neyin ne olduğunu? diye düşündüğüm çok oldu ama ben zaten kendimden önce onu düşünüyorum bu süreçte onu kıracak, üzecek bir şey yapmamak için o kadar uğraştım ki. Kendimle baş başa kaldığımda sorularla boğuşmaktan yoruldum. Öğretmenim sınıfta ders anlatmakta zorlanıyorum. Durduk yere ağlayasım geliyor. Tabi bunun dışında ailevi problemlerim de var bir buçuk aydır ilk kez bugün çocuklara vaziyetimi yansıtmak zorunda kaldım. Kendime, gözyaşlarıma engel olamadım. Böyle bir dönemden geçen kimse var mıdır forumda? Lütfen arkadaşlar fikirlerinizi esirgemeyin. Belki fikrinizle bir yardımınız dokunur. Çok teşekkür ediyorum okuyan, ilgilenen herkese...
Zaten söz, nişan, gelinlik gibi şeyler düşündükçe kalbim sıkışıyor. Ama birkaç ay önce nişanlanmak için can atıyordum. Evlilik korkusu olma ihtimali de yüksek ama keşke bu kadar erken ortaya çıkıp bu kadar uzun sürmeseydi. Tam olarak sizin gibiyim konuşmadan ve buluşmadan önce acı çekiyorum bugün buluşmasak keşke diyorum ama sesini duyunca ve buluşunca güzel geçiyor. İlk günlerde yakınlaşmaktan bile aniden soğumuştum sarıldığında dokunma dediğimi biliyorum ama şimdi onu aştım. Sarılıp öpebiliyorum. Yine de her şey eskisi gibi değil tabi. İnşallah sizinki gibi geçicidir. Tek isteğim bu.Ben ayni seyi yasamistim. Ozellikle esim ciddiyete gecip aile ile tanisma noktasina gectiginde sogukluk hissetmistim. Ben bunu evlilik korkusu olarak drgerlendirdim. Hatta o donemler konusmak bile bana aci veriyodu ama konusunca da mutlu oluyodum. Iki celiskiyi birden yasiyodum. Bazen mevsim degisikligi yada ayni sehirde uzun sure bulunma ve yahut hatalari dusunmek gibi durumlar kisiler arasi iliskide sogukluk olusturabiliyor. Kafanizi mesgul edecek seylerle ugrasmayi dusunun yada bir tura katilin arkadasinizla. Zamanla duzelir emin olun