- 21 Aralık 2014
- 9.017
- 28.463
- 798
- Konu Sahibi Katibin Ruhu
-
- #41
ben de önceden böyleydim ilkokulda acısını çok çektim şimdi tam tersi oldum tahammülsüz biriyimKatip, ben de öyleydim, ağzım var dilim yoktu, çok ezerlerdi beni. Ama bu insana çok şey katıyor; sonrasında tam tersi biri oldum. Dışa vurdu her şey. İyi mi kötü mü bilmiyorum.
Geçmiş travma dolu olunca öyle oluyor. Ben de geçmişi sevmem ve kinciyim aklımdan çıkmaz o yüzden kopamam daBizim ilkokul öğretmenimiz çok iyiydi, ilkokuldaki en son arkadaşımla lisede koptuk, lisedekiler ile zaten görüşmüyorum. Bakasım yok hiç o fotoğraflara. Lisede çok daha iyi arkadaşlıklarım olmuştu, ama nedense hep kötü olayları hatırlarım ben, o yüzden geçmişten nefret ederim.
Ay çok güldüm yaBenim kız da tam tersi herşeyi takıntı herşeye bağırıyor. Hocası önünde biri geçse ona bağırıyor diyor. Çok takıntılı
Üzgünüm ama bu çok değişmiyor canım. Çocukken öyleydim, okudum, mesleğimi elime aldım hala o pasifik üstümde duruyorMerhaba hanımlar.
Derdim büyük kızım. 1.sınıfa başladı. Pandemiden dolayı anaokuluna göndermemiştik. Bir sıkıntımız var, çocuğum içine kapanık, pısık bir çocuk. Bundan korkuyordum hep, iletişim kuramaz, ezilir, iyice içine kapanır diye. Bugün iki kız arkadaşı gelmiş kalemliğini almış kızımın, gık dememiş. Başka bir arkadaşı ödünç kalem vermiş. Koca gün öğretmenine bile bir şey dememiş, gelmiş akşam evde kalem silgi aranıyor. Sordum nerde diye, öyle öğrendim. Ağzından kerpetenle laf alırız zaten, alabildiğim bu, ya alamadığım? Çok geriliyorum şu an, ben de böyle bir çocuktum, ne kadar unuttuğum, unutmak istediğim, beynimin karanlık dehlizlerine attığım iğrenç anım varsa hepsi çıktı şimdi. Ne yapacağım? Beynim durdu, ne yapacağım?
Ilkler mi hep Boyle diye dusunurdum. Bende ilk cocugum,oglum daKüçük kızım aksine, dişi terminatör gibi.
Benim kızım da böyleydi, endişelenmeyin…Merhaba hanımlar.
Derdim büyük kızım. 1.sınıfa başladı. Pandemiden dolayı anaokuluna göndermemiştik. Bir sıkıntımız var, çocuğum içine kapanık, pısık bir çocuk. Bundan korkuyordum hep, iletişim kuramaz, ezilir, iyice içine kapanır diye. Bugün iki kız arkadaşı gelmiş kalemliğini almış kızımın, gık dememiş. Başka bir arkadaşı ödünç kalem vermiş. Koca gün öğretmenine bile bir şey dememiş, gelmiş akşam evde kalem silgi aranıyor. Sordum nerde diye, öyle öğrendim. Ağzından kerpetenle laf alırız zaten, alabildiğim bu, ya alamadığım? Çok geriliyorum şu an, ben de böyle bir çocuktum, ne kadar unuttuğum, unutmak istediğim, beynimin karanlık dehlizlerine attığım iğrenç anım varsa hepsi çıktı şimdi. Ne yapacağım? Beynim durdu, ne yapacağım?
Endişelerim kendimden geliyor. Sakin yapısı ürküttü beni hep. Bana benzemesin diye çok dua ettim.Benim kızım da böyleydi, endişelenmeyin…
Güzellikle kızmadan konuşarak çözebileceğinize inanıyorum.. Direk 1. sınıfa başlayınca oluyor böyle, şimdi çocuklar dört duvar arasında büyüyor, sosyal hayata alışması, kendini korumayı öğrenmesi zaman alıyor.. Anne olarak panik havasına, öfkeye kapılırsanız, çocuk bu davranışları daha iyi pekiştirir, siz sakin olun
Ben saldırgan değilim, ama öfke patlaması yaşıyorum. Laflarımla, davranışlarımla, hatta sessizliğimle cehenneme çeviriyormuşum ortamı, öyle diyorlar.Uzman yardimi almak lazim boyle şeylerde.
Ben de sinifin sessiz cocuguydum yani ilkokul zamanlarimda oyleydim.
Kimseyi de sikayet etmezdim ne ogretmene ne aileme, dolayisiyla ezilip, itilip kakildigimdan pek haberleri olmamisti.
Durduk yere gelip bana vurduklarinda bile ses cikartmiyordum nedense suan dusununce hareketlerime anlam veremiyorum neden oyle yapmisim...
Tabi bunun patlamasini daha sonra yaşadim ben. Lise dönemlerimde zivanadan cikmistim desem yeri, sinifin sessiz cocuguyken okulda millete sağa sola sataşan gruptaki kizlardan olup oldukça agresif ve saldirgan bir hale gelmiştim, bol bol ailem okula cagirildi ve benimle ugrasmak zorunda kalmislardi.
Annem ve babam hep der o dönem ömrümden götürdü o kadar sakin bir cocukken nasil oyle saldirganlaştin diye.
Uzun sure ofke kontrolu problemi yaşadim elbette ama ergenlikten sonra daha sakinleştim yaş aldikca normale dondugumu dusunuyorum.
Siz mutlaka uzman yardimi alın bu ezilmelerin itilip kakilmanin sonucu herkeste farkli oluyor bence.
Valla billa boyle kalmiyo ya, ayni senin durumundaydim, bu sene acaip fark var, ama konusup anlamasını saglamaya calis, tepki vermesi gerektigini anlamali, 1 sus, 2 sus, 3. de atil kurt cikiyo içlerinden. Arkadasimin kizi benimkine bildigin eziyet ediyodu, 1000 kere soyledim kizim ben her yerde seni koruyamam, kendini korumayi ogren diye, parkta oynuyolardi bi kac ay önce, arkadasin kizi her zaman ki gibi basladi bunu ittirip dusurmeye calisiyo, kizim durdu durdu bi anda o da ittirdi arkadasini, vallahi çocugun başka cocugu ittirdi diye kalkip timsah yürüyüşü yapmak istiyceksin deseler inanmazdim, millet beni tasliycak ama az daha agliyodum sevincten, o gunden beri bi guven geldi cocuga, hayir mayir diyo artik. Valla azicik kafa yikamak lazim bu konuda.Küçük kızım aksine, dişi terminatör gibi.
Katip böyle durumlarda çocuğun yakın arkadaş olduğu diğer çocukların çok önemi oluyor. Mesela kızın özgüvenli, tuttuğunu koparan, sınıfta sevilen biriyle yakın arkadaşsa ona özenip örnek almaya başlıyor. Kızının arkadaş olduğu kişilere dikkat et. Pasif kişilerle arkadaşlık kurarsa hepten geri planda kalır.
Bir de çocuğunu spora başlatabilirsin onun da çok yardımı olur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?