Nasıl açacağım bu çocuğu?

Bende kızınız gibiydim küçükken. Hatta o kadar uzun sürdü ki. Üniversite sonuna kadar öyleydim.
Ben böyle şeylerin doğuştan gelebileceğine inanmıyorum.
Hiç sosyalleşmemiş çocuklar ya da çok otoriter, kontrolcü anne yada babadan kaynaklanıyor diye düşünüyorum. Benim annem çok otoriter ve mükemmeliyetçi olan taraftı. Yaşıtlarım sokakta oyun oynarken ben bir gün bile çıkamadım (hoş zaten sokak güvenli değil bence bunu eleştirmiyorum artık ama bir yolu bulunabilir). Okula başlayana kadar arkadaşım yoktu. Ayda yılda bir gördüğüm kuzenlerimle oynardım sadece.
Bence ben akranlarla nasıl arkadaş olunur, nasıl iletişim kurulur bilmiyordum ve o yüzden pasiflikten eziliyordum.

Nasıl açılır bilmiyorum. Çocuğumda yok açıkçası deneyimlemedim ama kendi çocukluğumdan yola çıkarak söylüyorum.
Terapi belki iyi gelebilir. Ama aynı zamanda çocuğunuzu daha sık kendi akranları ile sosyal ortamlara sokmanızın işe yarayacağını düşünüyorum.
 
Son düzenleme:
Babam sakin bir adamdı, asosyal diyemem. Annem girişken biriydi, o da mükemmeliyetçiydi, ve kibir de vardı biraz. Ben çocuğu idim, kibrinden nasibimi almadım ama ona da hiçbir zaman yetemedim. Babama benzerim ben, o yüzden çatışmalarımız oldu.

Eşim çok sosyaldir benim, ben asosyalim, sosyal fobim de var biraz.

. Çok kötü hissettim 4 gündür, kafamın içinde gergedanlar tepişti. Öğretmen beni sakinleşmeye çalışıyor, biraz başardı. Sakin olmamı istiyor, kızımın iyi yönde gelişmesi için bu kadar fevri olmamam gerekiyormuş. Umarım dinlerim, daha fazla bıktırmam adamı. Böyle olmamın sebebi, sonunu bildiğim korku filmi izliyor gibi olmam. Umarım sakinleşirim.
 
Anaokuluna gitmemiş, pandemi de girdi işin içine. Uzman yardımı tabii ki sizi doğru yönlendirir, ben drama tavsiye edicem. Yeğenim de işe yaramıştı, o da içine kapanık çok sessiz bir çocuktu.
 
Benim kızım 4 sene okul öncesi eğitim aldı bu sene 1. Sınıfa başladı. O da ilk haftalar içine kapanikmis. Öğretmeni arkadaşları ile vakit geçirmek istemiyor tenefuslerde bile ya yalnız geziyor ya da ders çalışıyor dedi. Normalde çok arkadaş canlısı bir çocuktu. O ara bu konuda kızımın üzerine düştü öğretmenimiz biraz onu teşvik etti, sınıfta bu konuyla ilgili etkinlikler yaptı. Şuan çok farklı artık geldiğinde arkadaşları ile çok eğlendiğim anlatıyor. Bu durumu öğretmeni ile paylaşın ve ondan destek isteyin. Sizin tek tarafli yapabileceğiniz birşey değil bu.
 
Panik yapmayın. Hatırlıyorum benim öğretmenlerimde annemle konuşmuştu bu minvalde ve annemde panik yapıp bana yüklenmişti, 2açık biraz hakkını ara, konuş biraz, konuşmayı bilmiyomusun' falan diye.

Sakin olun, dediğim gibi, çocuğunuzu olabildiğince kendi akranları ile daha fazla vakit geçirebilmesi için ortam oluşturun ve onu uyarmak istediğiniz, hakkını aramasını istediğıniz yerlerde sevgi dolu konuşun.
 
Katipsondanbir .!.:
Küçük kızım boyuna bakmadan gurk tavuk gibi saldırıyor. Onda da tam tersi sıkıntılarımız olacak sanki.

Karate kursu çok istedim ben ama o resim istiyor
Genişletmek için tıkla...

Yani yani yapacak bir şey yok o zaman Ex iş arkadaşımla ve karısıyla iş dışında da görüşüyorduk, evlerimiz de yakındı zaten. Kızları kreşe gidiyordu, şeker bir kızdı da okulda zorbalığa ve şiddete uğramış. Bizimkiler de karateye yazdırmışlar ama kız baleye gitmek istemişNeyse son çare olarak beni çağırdılar kavga dövüş işlerini öğretmem için Aldım karşıma bak o sana vurduysa sen daha çok vuracaksın, füze atıp kaçıcaksın dedim. Kız de dedi ki bana bir unicorn çizer misin içini boyamak istiyorum Bazı insanlar böyle yani içleri yumoş, o insanlardan vurma kırma uçma kaçma çıkmıyor.
 
Paylaştım. Her şeyi paylaşıyorum. Durup durup paylaşıyorum. 5 vakit paylaşıyorum. Adam bıktı benden, o kadar paylaşıyorum. Telefonu açıyor, beni görüyor. Biraz özlese daha iyi sanki şu ara.
 
Çocuğunuza yüksek sesle bağırıp kızıp her şeyi onun yerine yaptınız mı? Yani suçlamak için söylemiyorum ben de yapıyordum çocuğumdan önce kendimi değiştirdim artık bağırıp çağırmayı kestim hatta onun yanında ezik anne oldum ben onu değil o beni yönetsin dedim.Her şeye tamm diyen ne desem yapan o çocuk itiraz etmeyi öğrendi ben de kavga etmedim hoşuma gitti.Hatta bilerek patronlugu ona verdim.Ne yazık ki farkında olmadan hatalar yapıyoruz hayatın acısını çocuklardan çıkarıyoruz müdürümüze bile sonsuz saygı ve tahammül gösterirken çocuğumuza gosteremiyoruz biraz kendinizi ezdirinbizimkinde işe yaradı ben anam gibi cadalozu bile yönetiyorsam arkadaşlarımı da yönetebilirim dedi
 
Okumadım sayfaları, psikolog, oyun terapisi vs düşündünüz mü?
Oğlumu götürüyorum oyun terapisine, bilmiyorum onun etkisi mi zamanla gelişecek miydi zaten, yabancılara karşı çekingenlik azaldı, konuşuyor.
Ama okulda(anaokulu) sıfır iletişim, ifadesiz bir yüz.
Geçen bir kıyafetini giymek istemiyor, meğer arkadaşları oynuyormuş kıyafetiyle, bizimki de put gibi duruyor öyle muhtemelen.
Çocuğa yanaşan var diye sevindim, rahatsız olduğu halde sesi çıkmıyor diye buruldum.
Ne bileyim ne olacak böyle, canım sıkıldı yine.
 
Dün rehber öğretmen ile görüştüm. Öğretmeni çikolata getirin, dağıtsın, etkisi oluyor dedi, götürdüm. Rehber öğretmen psikolog önerdi, kekeleme problemi çıkmıştı, konuşma dil terapisti de önerdi onun için. 15 gün içinde bunu yapacağım. İki kitap önerdi "Renk Canavarı", "Duygusal zekası yüksek çocuklar yetiştirmek".
 
Kekeleme bizimkinde de var gibi ama değerlendirme yapamıyor öğretmen, ben de kulağım alıştı çok fark edemiyorum.
Hep bağlantılı mıdır bunlar nedir.
 
Az sabır annesi,1.sinifken benimki, saçlarım beyazladi Hersey rayına oturacak her çocugun okula sosyal ortama uyumu hızlı olmuyor.Düzelecek evham yapmayın sevgiyle hergün konuşun.Sohbet edin o gun okulda en sevdigi ders hangisi,en mutlu oldugu an vs.açık uçlu sorularla sohbet edin.Kendi 1.sinif anilarinizdan örnek verin (uydurun tabiki)Nerde nasıl davranmasi gerektigini zamanla ögreniyorlar.Çocuga sorunlu etiketi yapistirmayin ögretmeniyle de surekli konusmayin.
 
kahvetelvesi .!.:
Kekeleme bizimkinde de var gibi ama değerlendirme yapamıyor öğretmen, ben de kulağım alıştı çok fark edemiyorum.
Hep bağlantılı mıdır bunlar nedir.
Genişletmek için tıkla...
Kekeleme sorunu için konuşma dil terapistine acil götürün, yeni çıkmışken önü alınsın, sonra kemikleşir zor olur dedi rehber öğretmen.
 
Yanlış anlamayın, eleştirmek için demiyorum ama yönetimi çocuğa vermek de aynı derecede sakıncalı bir davranış. Bir çocuk anne-babanın otoritesine de muhtaçtır. Tabii ki bu otorite (ilk yaptığınız gibi) onu baskılamak, varlığını yok saymak değil ona sınırları ve kuralları belletmekle sınırlı olmalı.
Psikologlar anne-baba otoritesinin eksikliğinin çocuklara psikolojik baskı ve güvensizlik yarattığını söylüyorlar. Bence bunu bir araştırın.
Ayrıca, yabancı bir arkadaşım var. Babası daha çocukluğunda tüm kararlarını ona bırakmış. Arkadaşım babasından nefret ediyor. Babasının inisiyatif almaktan aciz, babalık yapmayı bilmeyen ve onu kendi haline bırakan sorumsuz biri olduğunu düşünüyor. Hatta doğru dürüst görüşmüyor bile şimdi yetişkinliğinde. Ailesinin yarattığı bu travmaları tamirle geçmiş ergenliği.
Bunun da sonuçları ağır olabilir, bence bir uzmandan görüş alsanız iyi olabilir.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…