Mutsuz gebe yok mu hiç ya..


mutsuz gebe yokmu baslıgını görünce beni cekti canım acaba benim sıkıntımı yasayan varmıdır diye bi umutla girdim bazen insanın ona destek olabilecek onunla aynı dyguları yasamıs yasayan insanlarla dertleşmek istiyor. ama yazıyı görünce es geçmedim acizane fikrimi kırmadan yazmak istedim. eger yazında asla cocukları sevmeyen biri olsaydın bu üzüntüne tepki gösterirdim acıkcası. ama cocukları seviyorsun fakat hazır değilsin tabiki bi hayattan sonra baska bi sorumluluga alısmak zor ama hersey bizler için sana söylenenler gibi evet bekleyen isteyen senelerce beklyen olan yada olmayan cevremde cok insan var ama herkesin kaderi farklı yazılıyo bize bu minikler nasipse elimizden bişey gelmez. her zman bebeğini bekleyen annelerede duacıyım cok cok dua ediyorum rabbim kısa zamanda saglıklı bi minij nasip etsin. hayatta bazen düşünmeden hatalar yapabiliyoruz inan ben 5 ay korundum ilaçla sonraki 5 ay korunmadık ve her ay eşim dört gözle bekledi oldumu diye bende istiyodum ama hazır değildim neden onuda yazayım. 1-görümcemle yasıyorum ve eşimle istediğimiz gibi ne gezebiliyoruz ne rahat hareket edebiliyoruz
2-karakterime tamamen ters insanlara 1 seneden fazla katlanmaya calısıyorum
3-her hafta evde toplanırlar gürültü patırtı ki ben hiç sevmem evlenmeden öncede eşime belirtmiştim ama beklediğim gibi olmadı
4-ailemden 1200 km uzakta yasıyorum kıymetlerini cok sonra alnladıgım için kendime cok kızdım uykularım kac defa bölünüp agladım niye evlendim diye
yazdıklarım belki herkes için aynı dercede sıkıntı verici olmayabilir ama ben su 4 maddeyi yasadıgım hergün isyan ediyorum. buna ragmen canımdan bi parça olsun benimle olsun diye 5 ay korunmadık hamile kalamadım sonraki ay için artık umudumu kestim heralde artık olmayacak dediğim ay bebeğimizin olacagını öğrendik. en basta duygularım cok yogun değildi farkında değildim ama ne zaman 13 haftalıkken ucaga binip yolculuk yapacagım gün içimden rabbim bebeğimi koru diye dua ettim ozman anladım halbuki ona olan banada olucaktı ama ben onu düşündüm sonra minik tekmeleri basladı. ozmana kadarda bebeğimin farkındaydım ama suan okadar farklı bi duygudayım ki bu kadar sıkıntıya strese ragmen onun yolunu gözlüyorum. yasadıgım sıkıntılar gene benim yüzümden oldu neden evlenmeyi biz istedik savaşmak zorundayım ama bazen bi an geliyoki insan pes ediyo. ama genede her türlü bana ters insanlara ragmen aynı annem gibi cocuklarımı daima korucam kimseye ezdirmicem kim ne derse karsısında beni bulucak kendim için bir kere bile onlarla yüz göz olmadım ama cocugum için yıkarım dünyalarını basına.. ve dua ediyorum ki inşalla bebeğimi hakeden bi anne olurum. bazen rüyalarımda görüyorum resmen gerçekte yasıyo gibi ona bakıyorum emziriyorum yatıyorum altını değiştiriyorum.bazen öyle olur ya sanki gercekte yasamıs gibi rüya görürsün aynı öyle her uyandıgımda aklıma geldiğimde o gördüğüm rüyalara aglıyorum.. sonra rabbimle konusuyorum ben bu kadar güzel annelik duygularını hissedicek kadar ne sevap işledim bunu hakedicek kadar iyi birimiyim diye düşünüyorum binlerce şükür ediyorum halime. kendinden önce onu düşünüyosun sedacım sende bu bi işarettir ilerde daha iyi hissediceksin yavrunu o tekmeleri atıp sana tepki verince her ay dahada büyüdüğünü görünce dahada bi baska olucak. ben öyle olucanı düşünüyorum canım bi dönem bunu olması normal daha hormonlar ve vucudunda alısmadı bu duruma inşallah kısa zamanda atlatıcaksın belki eski kariyerimiz yada istediğimizi yaptıgımız günlerimiz olmicak. ama bi düşünsene arkadaşlarının cocuklarını bile bu kadar severken kimbilir kendi cocugunun bi tebessümünü görmek için nasıl cırpınıcaksın. bi dönem tekmelerine cok alısıcaksın bazen yorulup durucak endişe ediceksin. ve sunuda söylim sonucta aldrma gibi bi ihtimalin oldugun halde bi eger bunu yapamadıysan hala güzel mutlu günlerin için umut var demektir ben böyle görüyorum. ilk 3 ay bende cok zorluk yasadım bi ara gecti gene basladı ama herseye ragmen dünyamızı özellikle benim dünyamı aydınlatacagı günü dört gözle bekliyorum. umarız her dönemizi bizimle paylaşırsın mutlu oldugun günleri inş.güzel olucak hersey evet herseyde bi hayır ardır biz ne kadar isyan etsekte bişeyler bizim sınavımız bunu kazanmalıyız. ve sen bu sınavı kazanıcaksın gibi hissediyorum ben en basta bebeğini bırakmayarak gösterdin bunu. madem ondan ayrılmayacaksın bu günlerin tadını cıkarmaya bak cünkü baska yolun yok. hamileliğin güzel tarafını düşün eşin daha bi baglkı olucak bebeğiniz dogduktan sonra 3nüz dahada bi baglı olucaksınız. inan o kötü günleri unutturucak o güzel miniğin. rabbim hayırlısıyla tüm isteyen bekleyen hakeden tüm kadınlara bu güzel duyguları yasatsın en kısa zmanda. bebeklerimizin yokluklarını aratmasın. tüm yol gözleyen annelerede hayırlı saglıklı bebeklerine kavustursun. kolay dogum yapmamızı nasip etsin inş. umarım kırılacagın bişey yazmadım arkadaşım
 
herkes yazdıklarında kendine göre haklı...istersiniz istemezsiniz o sizin bileceğiniz iş...
6 aylıkken erken doğum yapıp 4 gün sonunda bebeğini toprağa veren biri olarak yazdıklarınız o kadar anlamsız geldi ki....
sadece yazmak istedim...
haksızsınız falan demiyorum yanlış anlaşılmasın. psikoloğa falan gidin belki faydası olur
 

allah yardımcın olsun arkadaşım.. büyük konusmamak gerek herkesin dünyası farklı olabilir. ama bazı yerleri yakaladım ki ben oda alısıcak bikere aldırabilirdi ama kıyamadı. yapsa yapabilirdi.. allah yar ve yardımcın olsun arkadaşım umarım güzel günler seninle olr. acın cok cok baska kimse bunun acısını bilemez kimseye yasatmasın rabbim.
 

amin canım sağol sizlere de Allah hayırlı doğumlar versin. Yazını da okudum Allah sana da sabırlar versin sebeplerini bilemem tabi ama inşallah kocanla çocuğunla başbaşa kalırsın :))
 
amin canım sağol sizlere de Allah hayırlı doğumlar versin. Yazını da okudum Allah sana da sabırlar versin sebeplerini bilemem tabi ama inşallah kocanla çocuğunla başbaşa kalırsın :))

aaay inş.arkadaşım cok istiyorum başbaşa kalmayı. görümcem bekar evlenmiyo eşimin anne ve babası vefat etti. oda bzimle kalıyo malesef. sabrın için teşekkürler canım:))
 

Senin durumunda çok zor.. Bir cana kıymak kolay bir karar değil.. Ama yaşın doğurmak için çookk büyük te değil.. Eğer ki bakabilecek gücün varsa doğur derim.. Kızların da kocaman olmuşlar sana yardım edeceklerdir.. Liseye giden ve liseyi yeni bitiren kızın başta seni üzebilirler ama sonra onlar da sevinirler.. Benim teyzem 41 yaşında doğum yaptı.. Çok üzülmüş çok utanmıştı.. Menapoza girdiğini sandığı için anlayamamışlardı hamile olduğunu.. Ama doğurdu iyi ki de doğurmuş benim miniğim şimdi 8 yaşında ve o zaman yaşanan tüm gerginlikler unutuluyor.. Ne kadar hazır olmasam da ben hamileliğimi sonlandırmayı hiç düşünmemiştim.. Çünkü bu dünyanın üstü varsa altı da var, Allaha hesabını nasıl vereceğiz ?
 

Bu mektup beni çok duygulandırdı, gözlerim buğulandı.. Artık eskisi kadar değilim.. Alıştım ona.. Artık akşamları yatarken iyigeceler, sabah kalktığımda günaydın diyorum ona.. O mesajı yazdığımda çok yeniydi ve beni kimse anlamıyordu.. ama yine de çok teşekkür ederim :)
 

Yaşadıkların çok zor Allahım yardımcın olsun öncelikle... Görümcen kaç yaşında peki bu arada ? Evdeki ağırlığını bebek olduktan sonra koy yükün hafifler en azından..

Bana gelince, o yazıyı yazdığımda hamile olduğumu öğreneli daha 2 - 3 hafta falan olmuştu ve cidden çok mutsuzdum.. Bebeğimi seviyorum, ona kıyamıyor ve zarar gelmeisnden korkuyorum.. Minibüse koşarken mesela içimden "sıkı tutun fasulye" diyorum gibi gibi.. Zamanla alışıyor insan.. Hormonlar vs herşey alt üst ediyor insanı.. Ve demek istediğim de şuydu aslında..

tüm hamileler hava da uçmuyorlar, mutsuz olanlar da var.. ve bunu seslendirmesi gerekti birinin o cesur adımı ben attım
 
aynen ben de öyleydim yeni evliydik ve enaz 1 yıl çocuk düşünmüyordum ama eşim çok istiyordu çocuğumun okuluna gittiğimde arkadaşları deden mi geldi desinler diyodu :) hamile olduğumu öğrendiğimde hiçbişey hissetmemiştim ne sevinmiştim ne de üzülebilmiştim. hele mide bulantıları başladığında kurtulmak istemiştim biran önce içimdeki şeyden :) 3 ay hep serum yedim ilk 3 ay ile son 3 ay hep mide bulantıları. ama tekmelerinii hissettiğimde ilk anne olduğumu o zaman anlamıştım çok güzel bi duygu hele kucağına aldığında o mis kokusunu içine çektiğinde bütün herşeyi unutuyorsun çektiğim herşeye değermiş diyorsun.
 
takvim yöntemi korunma şekli değilki. hiç istemeyen biri için ya ria ya kondom ya hap vardır.bence siz hiç istemeyen biri değildiniz sadece korunmayayım ama bebekde olmasın şeklindeydi bence ilişkileriniz.
artık olan olmuş bundan sonrasına bakarsınız
 

Sizin durumunuz da oldukça zor tabi.. Şuan sizin psikolojinizin içinde iken benim bu yazdıklarımı anlamanızı beklemek saçma olur.. Allah sabır versin..
 

evet sanıyorum beni de aynı son bekliyor :)



Takvim yöntemi ile kendim saydığım sürece hiç hamile kalmadım.. Eylülden sonra bebek istediğim için kadın doğum rutin kontrolüne gittiğimde beni hamile kalma dönemimle ilgili yanılttı.. Eğer ben doktoru değil yine kendi bildiğimi yapsaymışım hamile kalmayacakmışım. Ben korunmayayım ama bebekte olmasın gibi bir mantık aklı olan herkes için çok saçmadır..
 

ancak bukadar güzel anlatılabilirdi ağladım inan:'((
 

öncelikle tebrik ederim RABBİm hayırlı sağlıklı evlat eylesin nur olsun inşaALLAH. bizler bizim için neyin hayırlı neyin hayırsız olduğunu bilemeyiz herşeyin en iyisini en doğrusunu MEVLAMIZ yüce sahibimiz bilir. RABBİMiz hükmeder bize de Onun hükmüne rıza göstermek düşer canım benim. herkes farklı olduğu gibi herkesin içdünyası da olaylara bakış açısı da yaşadığı duygular da elbette farklıdır. tek tip değiliz aynı olamayız. ben mart ayında evlendim ve şuan hamileyim ve 11.haftamdayım. evlendğimiz günden itibaren eşim de ben de istiyorduk planlı ve istenen bir gebelikti. üstelik yaşım genç 24 yaşındayım eşim 31 yaşında. ilk ay olmadı adet gördüğümde inanırmısın üzüldüm garip bir duygu bu kendi annem bile kzıım dur daha ne bu umutsuzluk dedi. ve mayıs ayında anneler gününde hamile olduğumu öğrendim. o an ki mutluluğumu tarif etmeme imkan yok.tabi eşim de enaz benim kadar mutlu oldu. fakat biraz zaman geçmeye başlayınca daha bi duygusallaştım daha kırılgan daha hassas oldum tüm dünya kokmaya günde defalarca kusmaya başladım. hamile değil sanki hastaydım.(şuan önemli ölçüde azalıyor bu durum). hiçbirşeyden tat almamaya başladım. ve korkular da cabası oldu. geceelri uyuyamaz oldum. anneliği bukadar çok isteyen ben ya ben iyi bir anne olamazsam ya bakamazsam ya onu iyi yetiştiremezsem vs . gibi biryığın korkular kaygılar taşımaya başladım. bunlargayet normal düşüncelermiş. hormonlarımız yapıyor bunu. geçici bir süre emin ol. yavrunu hissetmeye başladıkça anneliğe alışacaksın. seninle durumumuz evet farklı ama anlatmak istediğim şey;anneliği bukadar çok isteyen biri olarak böyle gelgitler yaşadıysam senin yaşaman gayet normal. bunun için kendini suçlama. zamanla herşey düzelicek ve mükemmel bir ANNE olucaksın ianan bana... sağlıcakla kal bebeğine de iyi bak:)
 
mutsuz günlerini atlatmana sevindim canım bebeğinle eşinle güzel günleriniz olsun inşallah. görümcem 35 yasında aynen öyle yapmayı düşünüyorum tam 4 tane var bende hangisine ne yaparım bilmiyorum hayırlısı olsun hepimiz için canım
 

Eftelyacım artık o ilk yazdığım yazıya göre çok daha iyiyim.. Biraz da sizlerin sayesinde adapte oldum desem yalan olmaz.. Hep birlikte güzel günler göreceğiz inşAllah :)



4 tane görümcen mi var... ve hep birlikte mi yaşıyorsunuz ? Yoksa bekar olan yanında diğerleri evli mi ? Bu duruma bir çözüm bulunmalı bence sonsuza kadar böyle olmaz ama benden sana tavsiye ağırlığını koymazsan sonsuza dek ezilirsin.
 
 

bekar olan bizimle diğer 3ü evli ama evli oldukları farksız diyebilirim cümbür cemaat toplanırlar bi görümcem cocugunu alıp haftasonu gelir 2 3 gün kalır. her hafta acaba bu haftada gelicekmi diye düşünüyorum stres yapıyorum. evdekine karsı agırlıgım var zaten ama diğerleri farklılar evdeki görümcemle biraraya gelince evdekininde aklına giriyolar. aslında cok cok iyi biri ama incelikleri bilmiyo yanlız kalmamız gerektiğini farkedemiyo kültürleri biraz farklı. eşim sagolsun kimseye göz göre ezdirmez ama farketmeden eziliyorum aslında bikaç güne yeni evimize gecicez artık umudum orada belki gelmezler diyorum yada cocuk olunca cekinirler belki diyorum ama hepsi boş düşünce okadar hassas düşünen biirileri değiller
 

Ben önceden çok yazardım ama hamile kaldığımdan beri bir duygusuzluk hakim bu konuda sanıyorum bu yetimi benim fasulye benden alacak :) Bloğunu muhakkak incelerim.. Her mesajımda dediğim gibi şuan ki ruh halim çok daha farklı ve iyi.. Ve ben anne olmayı istemeyen değil henüz hazır olmadığımı hissederken kendini hamileliğin ortasında bulmuş biriyim ondan.. Sabırla okuduğun için teşekkürler :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…