Merhaba kızlar,
Sanıyorum siteye üye olalı ve aktif şekilde kullanmaya başlayalı 1 hafta falan oldu. Hamile olduğumu öğrendikten sonra buraya geldim, belki ben gibi hissedenler vardır, damdan düşeni damdan düşen anlar mantığı ile birilerini aradım ama nafile..
Ben 28 yaşındayım, 8 haftalık hamileyim.. Bu çok ta istenen bir gebelik değildi. Yazdan sonra bebek planlarken birden bire hamile olduğumu öğrendim. HİÇ MUTLU OLMADIM. Reglim geçtiği akşam daha test yaptım çünkü asla sekmezdi o gün gecikmesi imkansızdı. İkinci çizgi silik çıkmasına rağmen inanmadım başka testler aldım birinde negatif (ki kendisine 25 tl gibi bi ücret verdim) diğerinde pozitif çıktı (ki bu da çin malı dediğimiz 3 liralık testti) içim rahat etmedi, o gece gözüme uyku girmedi.. Sabah işe gittim.. Öğlen bir test daha aldım yine 2. çizgi silik, hemen izin aldım hastaneye gittim kan testi yaptırdım ve sonuç 134 çıkmıştı. Yani hamileydim..
Eve gittim eşime söyledim o havalara uçtu ağladı falan ( kendisi 37 yaşında ve çocuğunun olmasını çok istiyor bana manevi baskı uyguluyordu) Ben yaklaşık 4 gün sustum. Ailelere anneler gününde söyleme kararı aldık ve evet her iki ailenin de tek torunu olması nedeni ile her iki tarafta çok mutluydu.. Hamile olduğumu bilen arkadaşlarımdan gelen anneler günün kutlu olsun mesajları telefonları falan filan.. O güne dek konuşmayan, ağlamayan, gülmeyen kısacası nötr olan ben. Kimseye söylemeyin dememe rağmen herkese söyleyen kayınvalidem yüzünden, ağzıma zorla tıkılan sebzeler meyveler vs ler yüzünden iyice gerilmiş eve gelmemle evde ağlama krizine girmem bir olmuştu.
Ve o zaman eşime tekrar ve ağlayarak söyledim istemediğimi... Aldıralım o zaman dedi. Bunu da yapamazdım, Allahımın verdiği cana kıyamazdım. Kapana komple sıkışmış bir hayvan gibi ne ağlamalarım ne çırpınmalarım ne istemiyorum diye dünyaya haykırmalarım işe yaramayacaktı.. Ve en acısı bu duygularımı paylaşmaya kalktığımda aldığım cevaplar
- Allahın gücüne gider alır elinden görürsün
- Sus bebek hisseder üzülür kıyamam
- Dünya da milyonlarca insan bebek istiyor sen deli misin divane misin
- Nankör geliyorsun çok ayıp ! vs vs vs vs vs
Bu tepkiler beni hep susmam ve içime atmam için tetikledi. Bu arada doktor kontrolleri, kan tahlilleri güzel, kese oluşmuş güzel.. Bugün doktora gittim kalp atışları başlamış boyutu normal bu da güzel... Bunların hiç birisi mutlu olmama yetmedi yetmiyor...
Ben çocukları hiç sevmeyen bir insan değilim, aksine çok seviyorum.. Arkadaşlarımın çocuklarına gönüllü bakıcılık yaparım, doyururum uyuturum gezdiririm oynarım bu yüzden beni anlamıyorlar belki de.. Ben bir gün anne olmak istiyordum bu dünyaya çocuk getirmek istemiyorum diyen bir tip olmadım asla.. ama şuan istemiyordum ve tüm dünyaya sprey boyayla hayır henüz anne olmak istemiyorum ! diye yazasım ve herkese duyurasım var.. ( Ne olur çok çocuk sahibi olmak isteyip hala olamayan arkadaşlarım varsa hıncınızı benden çıkarmayın)
Bu hamilelik halini hiç sevmedim. Midem bulanıyor ve tüm dünya KOKUYOR ! Gaz maskesi ile dolaşmak istiyorum. 1 iş yaptığımda 10 iş yapmış kadar yoruluyorum. Çok sevdiğim yüzmeyi bırakmak zorunda kaldım. ( Çünkü havuza dr izin vermedi) Kilolu olarak hamile kaldım ki bu en korktuğum durumdu. Belim tam bir kalas gibi dümdüz henüz ikinci ayımda olmama rağmen ! Doktorum bana bugün 10 kilo alabilirsin seda eğer fazlasını alırsan (2 ayda 1 kilo aldım) sana yeme demek zorunda kalırım dikkatli ol dedi ve bulantılarım için hiçbir şey vermedi.
Doğurmak, bir bireyin sorumluluğunu almak, henüz şekillenmemiş evliliğime yeni bir boyut kazandırmak, kadın olmayı henüz öğreniyorken birden anneliğe adım atmak.. Bir kişiyi kendimden bile çok her an ölene kadar düşünecek kadar çok sevmek durumlarına hazır değilim. Çünkü çok zor bir hayatım oldu ve huzuru bulalı henüz 3-4 ay olmuştu.. Bu hayatta bana rahat yok mu hep mi başkalarını düşünmek zorundayım diye kendi kendimi yiyorum..
ve biliyorum şuan beni bebek duyuyor, Allah nankör geldiğimi düşünüyor ve beni evlat hasreti ile sınayabilir vs vs vs bunlar çoğaltılabilir. Ama içinde bulunduğum durum bu, hiç mi anlatmayayım, içime mi atayım.. Ne yapayım ? Buraya bakıyorum herkes mutlu havalara uçuyor 5 haftalık bebeğinden yavrum diye bahsedenleri gördüm ben bugün 8 haftalık hamileyim kalp atışlarını gördüm ve kurduğum cümle şu oldu. "Bugün embriyoyu da gördük gelişimi normal bir sıkıntı yok" Çok mu soğuğum, çok mu duygusuzum.. Herkes normal ben anormal miyim..
Bu satırlara kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.. Lütfen yorumlarınızda incitici olmayın zira bu hamilelik insanı gereğinden fazla sulugözde yapıyor bir de buraya küsmeyeyim :)
Sevgiler Seda..
mutsuz gebe yokmu baslıgını görünce beni cekti canım acaba benim sıkıntımı yasayan varmıdır diye bi umutla girdim bazen insanın ona destek olabilecek onunla aynı dyguları yasamıs yasayan insanlarla dertleşmek istiyor. ama yazıyı görünce es geçmedim acizane fikrimi kırmadan yazmak istedim. eger yazında asla cocukları sevmeyen biri olsaydın bu üzüntüne tepki gösterirdim acıkcası. ama cocukları seviyorsun fakat hazır değilsin tabiki bi hayattan sonra baska bi sorumluluga alısmak zor ama hersey bizler için sana söylenenler gibi evet bekleyen isteyen senelerce beklyen olan yada olmayan cevremde cok insan var ama herkesin kaderi farklı yazılıyo bize bu minikler nasipse elimizden bişey gelmez. her zman bebeğini bekleyen annelerede duacıyım cok cok dua ediyorum rabbim kısa zamanda saglıklı bi minij nasip etsin. hayatta bazen düşünmeden hatalar yapabiliyoruz inan ben 5 ay korundum ilaçla sonraki 5 ay korunmadık ve her ay eşim dört gözle bekledi oldumu diye bende istiyodum ama hazır değildim neden onuda yazayım. 1-görümcemle yasıyorum ve eşimle istediğimiz gibi ne gezebiliyoruz ne rahat hareket edebiliyoruz
2-karakterime tamamen ters insanlara 1 seneden fazla katlanmaya calısıyorum
3-her hafta evde toplanırlar gürültü patırtı ki ben hiç sevmem evlenmeden öncede eşime belirtmiştim ama beklediğim gibi olmadı
4-ailemden 1200 km uzakta yasıyorum kıymetlerini cok sonra alnladıgım için kendime cok kızdım uykularım kac defa bölünüp agladım niye evlendim diye
yazdıklarım belki herkes için aynı dercede sıkıntı verici olmayabilir ama ben su 4 maddeyi yasadıgım hergün isyan ediyorum. buna ragmen canımdan bi parça olsun benimle olsun diye 5 ay korunmadık hamile kalamadım sonraki ay için artık umudumu kestim heralde artık olmayacak dediğim ay bebeğimizin olacagını öğrendik. en basta duygularım cok yogun değildi farkında değildim ama ne zaman 13 haftalıkken ucaga binip yolculuk yapacagım gün içimden rabbim bebeğimi koru diye dua ettim ozman anladım halbuki ona olan banada olucaktı ama ben onu düşündüm sonra minik tekmeleri basladı. ozmana kadarda bebeğimin farkındaydım ama suan okadar farklı bi duygudayım ki bu kadar sıkıntıya strese ragmen onun yolunu gözlüyorum. yasadıgım sıkıntılar gene benim yüzümden oldu neden evlenmeyi biz istedik savaşmak zorundayım ama bazen bi an geliyoki insan pes ediyo. ama genede her türlü bana ters insanlara ragmen aynı annem gibi cocuklarımı daima korucam kimseye ezdirmicem kim ne derse karsısında beni bulucak kendim için bir kere bile onlarla yüz göz olmadım ama cocugum için yıkarım dünyalarını basına.. ve dua ediyorum ki inşalla bebeğimi hakeden bi anne olurum. bazen rüyalarımda görüyorum resmen gerçekte yasıyo gibi ona bakıyorum emziriyorum yatıyorum altını değiştiriyorum.bazen öyle olur ya sanki gercekte yasamıs gibi rüya görürsün aynı öyle her uyandıgımda aklıma geldiğimde o gördüğüm rüyalara aglıyorum.. sonra rabbimle konusuyorum ben bu kadar güzel annelik duygularını hissedicek kadar ne sevap işledim bunu hakedicek kadar iyi birimiyim diye düşünüyorum binlerce şükür ediyorum halime. kendinden önce onu düşünüyosun sedacım sende bu bi işarettir ilerde daha iyi hissediceksin yavrunu o tekmeleri atıp sana tepki verince her ay dahada büyüdüğünü görünce dahada bi baska olucak. ben öyle olucanı düşünüyorum canım bi dönem bunu olması normal daha hormonlar ve vucudunda alısmadı bu duruma inşallah kısa zamanda atlatıcaksın belki eski kariyerimiz yada istediğimizi yaptıgımız günlerimiz olmicak. ama bi düşünsene arkadaşlarının cocuklarını bile bu kadar severken kimbilir kendi cocugunun bi tebessümünü görmek için nasıl cırpınıcaksın. bi dönem tekmelerine cok alısıcaksın bazen yorulup durucak endişe ediceksin. ve sunuda söylim sonucta aldrma gibi bi ihtimalin oldugun halde bi eger bunu yapamadıysan hala güzel mutlu günlerin için umut var demektir ben böyle görüyorum. ilk 3 ay bende cok zorluk yasadım bi ara gecti gene basladı ama herseye ragmen dünyamızı özellikle benim dünyamı aydınlatacagı günü dört gözle bekliyorum. umarız her dönemizi bizimle paylaşırsın mutlu oldugun günleri inş.güzel olucak hersey evet herseyde bi hayır ardır biz ne kadar isyan etsekte bişeyler bizim sınavımız bunu kazanmalıyız. ve sen bu sınavı kazanıcaksın gibi hissediyorum ben en basta bebeğini bırakmayarak gösterdin bunu. madem ondan ayrılmayacaksın bu günlerin tadını cıkarmaya bak cünkü baska yolun yok. hamileliğin güzel tarafını düşün eşin daha bi baglkı olucak bebeğiniz dogduktan sonra 3nüz dahada bi baglı olucaksınız. inan o kötü günleri unutturucak o güzel miniğin. rabbim hayırlısıyla tüm isteyen bekleyen hakeden tüm kadınlara bu güzel duyguları yasatsın en kısa zmanda. bebeklerimizin yokluklarını aratmasın. tüm yol gözleyen annelerede hayırlı saglıklı bebeklerine kavustursun. kolay dogum yapmamızı nasip etsin inş. umarım kırılacagın bişey yazmadım arkadaşım