- 23 Temmuz 2014
- 6.181
- 17.425
-
- Konu Sahibi astercicegi
- #21
Afedersin çok boğan, her şeye karışan bir ailen var ise söylemene gerek yok.Ama karşındaki insana da hemen güvenip başbaşa kalacağınız alanlara gitme.Kalabalık yerlerde buluş erkek zihniyeti art niyetli çalışıyor genelde.Sınırların olduğunu söyle, seni öyle kabul ediyorsa doğru kişidir.Ailenden ufacık da olsa destek göreceğini düşünürsen ben birisini tanıma aşamasındayım de.Ama bence bu da saçma aileye cidden değecek kişilerin konusunu açmak gerekir.Biraz daha bekle adamı tart derimArkadaşlar merhaba,
Ben 25 yaşında yaklaşık iki yıldır çalışan muhafazakar bi ailenin kızıyım. Aynı zamanda asosyal biriyim şu an hiç kız olarak arkadaşım yok, arkadaşlıklarımı devam ettiremedim. Erkek arkadaşım da daha önce hiç olamadı ailemden dolayı. İnternetten konusabiliyorum genelde karşı cinsiyetle.
Şimdi sorun şu ki iki hafta önce internetten biriyle tanıştım çok iyi anlaştık ve görüşmek tanışmak istedik ben de evden bi bahane uydurarak onunla buluştum, çünkü biriyle buluştuğumu söyleyemem söz konusu bile değil. Arkadaşımın olmadığını da biliyorlar, ben kimle buluşuyorsun deseler ne cevap vereceğim?
Biz bu bulaşmadan sonra tanıştığım kişi artık ikinci buluşmayı da planlayalım diyor ama ailene yalan söyleyerek benimle buluşmanı istemiyorum diyor, bunu doğru bulmuyormuş. Kendi kız kardeşinin de bi yere gittiğinde nerede, kiminle olduğunu vs soylemesini istiyomuş. Ama ben bu sorunu hemen aşamam ki hiç kolay bir şey değil. Bi arkadaşımla görüsücem dersin diyor ama ondan sonra kiminle diyecek annem, ben o zaman nasıl cevap vericem yine yalan söylemek zorunda kalırım. Erkek biriyle buluştuğumu söylersem evde neler olup biter düşünemiyorum bile. Evet cesaretli olmam gerekiyor ama bu aşamada yalan söylemek bu kadar kötü bi şey mi? Benim gibi pek çok kız yalan söylemek zorunda kalarak erkek arkadaşıyla buluşmuyor mu?
Ne yapabilirim bu durumda sizce? Aileme ayrıntı vermeden evden çıkmak mi herşeyi söylemek mi? Ailenin hayatımla ilgili her ayrıntıyı bilmesi gerekiyor mu? Aklımda bu tür sorular var. Sizce nasıl bi çözümü olabilir? Çok can sıkıcı bir şey.
Yardımcı olabilirseniz çok sevinirim arkadaşlar :)
25 yıldır böyle bir hayatin içindesin, aileni sen tanıyorsun. İnternet uzerinden tanıştığın ve daha ikincisi gerçekleşmeyen buluşmada o erkeğe bu kadar söz hakkı verme. Doğru olan erkeğin söylediği evet bunda hemfikiriz ama yarın çekip giderse ailenle yasacagin kaos seninle kalacak. Buna göre ölc biç. Ayrıca ailen de işi abartmis çalışan 25 yaşında kadınsın iş arkadaşın da olabilirdi bulusacagin kişi.Arkadaşlar merhaba,
Ben 25 yaşında yaklaşık iki yıldır çalışan muhafazakar bi ailenin kızıyım. Aynı zamanda asosyal biriyim şu an hiç kız olarak arkadaşım yok, arkadaşlıklarımı devam ettiremedim. Erkek arkadaşım da daha önce hiç olamadı ailemden dolayı. İnternetten konusabiliyorum genelde karşı cinsiyetle.
Şimdi sorun şu ki iki hafta önce internetten biriyle tanıştım çok iyi anlaştık ve görüşmek tanışmak istedik ben de evden bi bahane uydurarak onunla buluştum, çünkü biriyle buluştuğumu söyleyemem söz konusu bile değil. Arkadaşımın olmadığını da biliyorlar, ben kimle buluşuyorsun deseler ne cevap vereceğim?
Biz bu bulaşmadan sonra tanıştığım kişi artık ikinci buluşmayı da planlayalım diyor ama ailene yalan söyleyerek benimle buluşmanı istemiyorum diyor, bunu doğru bulmuyormuş. Kendi kız kardeşinin de bi yere gittiğinde nerede, kiminle olduğunu vs soylemesini istiyomuş. Ama ben bu sorunu hemen aşamam ki hiç kolay bir şey değil. Bi arkadaşımla görüsücem dersin diyor ama ondan sonra kiminle diyecek annem, ben o zaman nasıl cevap vericem yine yalan söylemek zorunda kalırım. Erkek biriyle buluştuğumu söylersem evde neler olup biter düşünemiyorum bile. Evet cesaretli olmam gerekiyor ama bu aşamada yalan söylemek bu kadar kötü bi şey mi? Benim gibi pek çok kız yalan söylemek zorunda kalarak erkek arkadaşıyla buluşmuyor mu?
Ne yapabilirim bu durumda sizce? Aileme ayrıntı vermeden evden çıkmak mi herşeyi söylemek mi? Ailenin hayatımla ilgili her ayrıntıyı bilmesi gerekiyor mu? Aklımda bu tür sorular var. Sizce nasıl bi çözümü olabilir? Çok can sıkıcı bir şey.
Yardımcı olabilirseniz çok sevinirim arkadaşlar :)
Aynen öyle. Benim ailemde,ben de ,eşim ve ailesi de son derece muhafazakar aileyiz. Umresinden haccına,vakit namazlarından oruca her görevi yerine de getiririz. 14 yaşında kendi isteğimle başımı örttüm ama başımı örttüm diye sosyal hayatımı bitirip eve kapanmadım.Yoo gayet dini hassasiyetleri olan bir aile de büyüdüm. İşim gücüm vardı bir erkek arkadaşım oldugunda babam gayet gidip yemek yiyip tanıştı. Kimse Nisan diye baskı yapmadi. Olmadı ayrıldım. Babam da en samimi konuştuğum insandı. Mesele muhafazakarlık değil yemek ki yobazlık olabilir belki.
Renk skalanlarıni bilir misiniz? Her rengin aciktan koyuya, parlak-mat secenekleri olur.Aynen öyle. Benim ailemde,ben de ,eşim ve ailesi de son derece muhafazakar aileyiz. Umresinden haccına,vakit namazlarından oruca her görevi yerine de getiririz. 14 yaşında kendi isteğimle başımı örttüm ama başımı örttüm diye sosyal hayatımı bitirip eve kapanmadım.
benim yıllarca hem kız hem erkek arkadaşlarım oldu. Ailem hepsini bilirdi hepsiyle dışarda çok çok görüşürdük. Konserlere sinemalara giderdik.
Evlendim şu an bir erkek arkadaşım yok ama kız arkadaşlarımla geceye kadar otururum eşim evde çocuklara bakar hiç de sorun olmaz. Hatta şimdilerde kız kıza 2 gece bi tatil planlıyoruz.
Demem o ki muhafazakarlık adı altında eziyet edenlere inanmayın arkadaşlar. Sevgileeeer saygılar
Ayyynen öyle. Ama biraz da insanlar bazı terimlerin altında kendi hükmünü uyguluyorlar. Onu kendine örtü kabul edip yapmak istediklerini yapıyorlar.Renk skalanlarıni bilir misiniz? Her rengin aciktan koyuya, parlak-mat secenekleri olur.
Kavramin belli bir tanimi var evet ama Her muhafazakar aile ayni olmuyor; Sosyoekonomik durum, eğitim, genel kültür, yaşanilan cevre, memleket, işin içinde varsa cemaat olaylari v.s bunlara göre işin renk tonu değişebiliyor.
Aynen dediğiniz gibi. Sanki dini hassasiyete sahip olmak hayata engelmis gibi bir algı var. Hayır sadece sınırlar cizer bunlarda yaşamı daha kolaylaştırıcı unsurlar olur. Benim ailemde de üni hayatım gayet erkek ve kız arkadaşlarımla geçti. Erasmus yaptım ayrıca yine yurtdışında da okuduğum dönemim oldu. Kimse dert etmedi. Laf etmedi. Sevdim birini söyledim aileme. Zaten bence bu aşamalarda gizlemek hata. Ben başıma iş gelmesinden korkarim. Hala bir yere giderken mutlaka birilerine haber veririm. Ülke manyak dolu. Şimdi üç çocuğa eşimin baktığı benim gece vakitlerine kadar arkadaslarimla vakit gecirdigim çok olur ki bu da gayet insanı bir şey. Muhafazakar demek asmak kesmek demek değil. Bunu yapanlar bariz cahil ve yobaz.Aynen öyle. Benim ailemde,ben de ,eşim ve ailesi de son derece muhafazakar aileyiz. Umresinden haccına,vakit namazlarından oruca her görevi yerine de getiririz. 14 yaşında kendi isteğimle başımı örttüm ama başımı örttüm diye sosyal hayatımı bitirip eve kapanmadım.
benim yıllarca hem kız hem erkek arkadaşlarım oldu. Ailem hepsini bilirdi hepsiyle dışarda çok çok görüşürdük. Konserlere sinemalara giderdik.
Evlendim şu an bir erkek arkadaşım yok ama kız arkadaşlarımla geceye kadar otururum eşim evde çocuklara bakar hiç de sorun olmaz. Hatta şimdilerde kız kıza 2 gece bi tatil planlıyoruz.
Demem o ki muhafazakarlık adı altında eziyet edenlere inanmayın arkadaşlar. Sevgileeeer saygılar
Anne kız ilişkisi sizin hiç.iyi değil demek ki oysaki annene herşeyini anlatmalısınArkadaşlar merhaba,
Ben 25 yaşında yaklaşık iki yıldır çalışan muhafazakar bi ailenin kızıyım. Aynı zamanda asosyal biriyim şu an hiç kız olarak arkadaşım yok, arkadaşlıklarımı devam ettiremedim. Erkek arkadaşım da daha önce hiç olamadı ailemden dolayı. İnternetten konusabiliyorum genelde karşı cinsiyetle.
Şimdi sorun şu ki iki hafta önce internetten biriyle tanıştım çok iyi anlaştık ve görüşmek tanışmak istedik ben de evden bi bahane uydurarak onunla buluştum, çünkü biriyle buluştuğumu söyleyemem söz konusu bile değil. Arkadaşımın olmadığını da biliyorlar, ben kimle buluşuyorsun deseler ne cevap vereceğim?
Biz bu bulaşmadan sonra tanıştığım kişi artık ikinci buluşmayı da planlayalım diyor ama ailene yalan söyleyerek benimle buluşmanı istemiyorum diyor, bunu doğru bulmuyormuş. Kendi kız kardeşinin de bi yere gittiğinde nerede, kiminle olduğunu vs soylemesini istiyomuş. Ama ben bu sorunu hemen aşamam ki hiç kolay bir şey değil. Bi arkadaşımla görüsücem dersin diyor ama ondan sonra kiminle diyecek annem, ben o zaman nasıl cevap vericem yine yalan söylemek zorunda kalırım. Erkek biriyle buluştuğumu söylersem evde neler olup biter düşünemiyorum bile. Evet cesaretli olmam gerekiyor ama bu aşamada yalan söylemek bu kadar kötü bi şey mi? Benim gibi pek çok kız yalan söylemek zorunda kalarak erkek arkadaşıyla buluşmuyor mu?
Ne yapabilirim bu durumda sizce? Aileme ayrıntı vermeden evden çıkmak mi herşeyi söylemek mi? Ailenin hayatımla ilgili her ayrıntıyı bilmesi gerekiyor mu? Aklımda bu tür sorular var. Sizce nasıl bi çözümü olabilir? Çok can sıkıcı bir şey.
Yardımcı olabilirseniz çok sevinirim arkadaşlar :)
Gelişme- iki gün sonra: Arkadaşlar bu bahsettiğim erkek ben mağdur psikolojisine sahipmişim diye benle konuşmayı kesti, iyi ki de böyle olmuş yolu açık olsun. Beni bu halimle kabul etmeyip değişmemi bekliyormuş bu umudu kaybolunca bırakmak istedi
Öncelikle internetten tanıştığın birine guvenebilmen cok zor.Arkadaşlar merhaba,
Ben 25 yaşında yaklaşık iki yıldır çalışan muhafazakar bi ailenin kızıyım. Aynı zamanda asosyal biriyim şu an hiç kız olarak arkadaşım yok, arkadaşlıklarımı devam ettiremedim. Erkek arkadaşım da daha önce hiç olamadı ailemden dolayı. İnternetten konusabiliyorum genelde karşı cinsiyetle.
Şimdi sorun şu ki iki hafta önce internetten biriyle tanıştım çok iyi anlaştık ve görüşmek tanışmak istedik ben de evden bi bahane uydurarak onunla buluştum, çünkü biriyle buluştuğumu söyleyemem söz konusu bile değil. Arkadaşımın olmadığını da biliyorlar, ben kimle buluşuyorsun deseler ne cevap vereceğim?
Biz bu bulaşmadan sonra tanıştığım kişi artık ikinci buluşmayı da planlayalım diyor ama ailene yalan söyleyerek benimle buluşmanı istemiyorum diyor, bunu doğru bulmuyormuş. Kendi kız kardeşinin de bi yere gittiğinde nerede, kiminle olduğunu vs soylemesini istiyomuş. Ama ben bu sorunu hemen aşamam ki hiç kolay bir şey değil. Bi arkadaşımla görüsücem dersin diyor ama ondan sonra kiminle diyecek annem, ben o zaman nasıl cevap vericem yine yalan söylemek zorunda kalırım. Erkek biriyle buluştuğumu söylersem evde neler olup biter düşünemiyorum bile. Evet cesaretli olmam gerekiyor ama bu aşamada yalan söylemek bu kadar kötü bi şey mi? Benim gibi pek çok kız yalan söylemek zorunda kalarak erkek arkadaşıyla buluşmuyor mu?
Ne yapabilirim bu durumda sizce? Aileme ayrıntı vermeden evden çıkmak mi herşeyi söylemek mi? Ailenin hayatımla ilgili her ayrıntıyı bilmesi gerekiyor mu? Aklımda bu tür sorular var. Sizce nasıl bi çözümü olabilir? Çok can sıkıcı bir şey.
Yardımcı olabilirseniz çok sevinirim arkadaşlar :)
Gelişme- iki gün sonra: Arkadaşlar bu bahsettiğim erkek ben mağdur psikolojisine sahipmişim diye benle konuşmayı kesti, iyi ki de böyle olmuş yolu açık olsun. Beni bu halimle kabul etmeyip değişmemi bekliyormuş bu umudu kaybolunca bırakmak istedi