moralım cok bozukkk yardım edın

yaseminsen

rabbım sen evladımı koruu
Kayıtlı Üye
30 Haziran 2007
1.488
12
116
38
İstanbul
kızlar canım o kadar sıkkın kı anlatamam sıze ben dogumdan berı baya degıstım eskısı gıbı gulemıyorum eylenemıyorum esımle eskısı gıbı degılız o nunla fazla zaman gecıremıyoruz sadece cocuk gece yattıgı zaman beraberız her neyseee........
kaynanam ve kayınpederım benımle oturuyorlar dun oglen cocuk acıkmıstı ve aglıyordu bende buaraada mamasını hazırlıyordum o aglıyor dıye bagıra bagıra bı cocuga bakamıyorsunuz bı karnını doyuramıyorsnuz dıye bagırmaya absladı kayınpederım bende evlılım boyunca ılk defa kayın pederıme karsılık verdım baba gormuyormusun mamasını hazırlıyorum 10 elım yok uyuyordu ondsan aglıyor dedım 0da bana bagırdı ıste saygısız fılan dıye ondan sonra fenalastım nefesım kesılıyor gıbı oldu elım ayagım tıtremeye basladı sınırlerım bosandı ve bayılmısımmm.....
kalktıgımda koltukta uzanmıstım benı hemen psıkologa goturduler konustu fılan benımle psıkolok ama benım psıkıyatrıye gıtmem gerektıgını ılacla tedavı olmam gerektıgını soledı su anda yazarken bıle ellerım tıtrıyor neden bole oldu kızlar akıl verın bana eskısı gıbı neselı guler yuzlu katılgan atılgan bırı olmak ıstıyorum ama yapamıyorum tek eylencem burası bana yardım edınnn senağlamasenağlama
 
bir çocuga annesinden daha iyi kim bakabilirki kayınpederin ayıp etmiş.. canım aynı piskolojileri bende yaşadım annelik biraz zor geldi çünkü artık başkası için yaşıyorsun ama emin ol eski günlerine dönersin okumuştum bazen 2 yıla kadar bile uzarmış depresyon.. senin bebiş 6 aylık gözümü korkuttun hala düzelmedi diye.. tabiki cok zor önceden geceleri otururdum eşimle ama şimdi bebek uyuyo haydi iş yap sonrada pestilin cıkıyo.. kendini hep cocugum saglıklı diye teselli et
 
canım ben hiç doğum yapmadım ama duyduğum kadarıyla sadece sen yaşamıuyosun bunu üzme kendini lohusa sendromu diyolar buna ama kolayca atlatırsın inş duyduğuma göre kocan sana farlı gözükür uzaklaşır gibi olurmuş yani o duygusalllıkla sen öyle sanıyosun canım bebek büyütmek hiç kolay değil ama ben bebeğim olsun diye çaba gösterenlerdenim benim gibi bebek isteyenleri düşün olurmu o zaman belki daha rahat edersin lohusalıkta ve hamilelikte kadınlar daha çok ilgi beklerler hassas oldukları için ama etrafında bunu anlayamıyo işte ne yazıkki ama etrafındaki kişiler sana kötü zaten davranmıyolardır sen daha çok ilgi istediğin için böyle düşünüyosun canım allah yardımcın olsun
 
canım öncelikle kayınpederle asynı evdeyim eşimle aramız açıldı soğuduk falan düşünme benim evim ayrı ama doğumdan sonra bende eşimle eskisi gibi değilim her konuda bir soğukluk var aramızda 15gündür birlikte olmuyoruz yani bayağı bi soğukluk girdi mecburiyete dönüştürdüğü için bazı şeyleri bende kabullenemedim sevgi yok ilgi yok işi düşünce beni gördü çocuk bakmak zaten başlıbaşına bi depresyona sokan olay ama anlamıyolar anlamadıkları gibi de maşallah kürek kadr dil var allah tüm bu durumda olanlara yardım etsin takma kafan aumarım atlatırız bebekler biraz daha büyüsün bakalım benim ki de 5 aya girdi
 
dogum yapalı 6 ay oldu ama ben gıttıkce kotu oluyorum onceden ehrseye gulen nese dolu bırıydım nedne bole oluyor anlamadım tk basıma buyutuyorum oglumu kaynanam calısıyor evde kendı torununa bakmak varen gıdıp baskasının cocuklarına bakıyor hersye beynımde buyuyor en ufak seye kızar bagırır oldum bazen dıyorum hayır aysemin bu sen degılsın berkay ıcın yasamalısın esın var senın dıyorum ama olmuyo emzırmeyı kesmek zorunda kaldım ılac tedavısıne baslıycam haftaya allah yardımcım olsun ne dııyım cok zor bısey moralımın bozuk olmasının bı nedenıde artık oglumu emzıremıycem ona cok uzuluyorum
esımde buyk degısıklık var dra gıttıgımızden berı sureklı ılgılenıyo gezmeye goturuyo ama bı anlam ıfade etmıyor benım ıcın napıcam ben yaaa
 
ilaç kullanarak iyi olacağını düşünme onlar daha beter sersemleştiriyor ve hayattan bağını kesiyorlar.. insanın en iyi dostu yine kendisidir.. bende böyleydim emzirmeyi bitirene kadar(13 ay) sonradan değişiyor inanın bebek büyüdükçe bu sendromdan kurtulacaksın.. ama etrafta karışan görüşen olması stresi 5e katlar ayrı eve çıkma şansınız yok mu güzelim...
 
geçmiş olsun arkadaşım zor bi durum gerçekten.seninle aynı durumda olan arkadaşım var.1 yaşında çocuğu var ve şimdi gayet iyi. doktor ilaç tedavisi demiş ama o kullanmadı ve kendi kendine yendi. umarım sende kendin bu durumu aşmayı başarırsın.ben de evde çok sıkılıyorum.eşim çoğunlukla nöbetçi,mesaide vs.eve geleceği saati sabırsızlıkla bekliyorum.çocukla uğraşmak zor ama hayat güzel.elimiz ayağımız tutuyor çok şükür.senden daha zor durumda olan insanları düşün.çocuğun için toparlanmaya çalış arkadaşım.
 
canım çok öyle ilaçla tedavi olacak gibi bir durumun yok gibi gözüküyor. çoğu zaman bizde de oluyor. bebek bakımı ve ev, eş (senin bide kayınvalidenler yanındıymış) hepsi biraz zor oluyor. bende ücretsiz izne ayrıldım 1 sene.çok şükür bebeğime kendim bakıyorum ama psikolojim normal değil. işe başlasam daha çabuk atlatırım ama bebeğime kendim bakmak istiyorum.
sen de çık dolaş eşin durumun farkına varmış ki sana daha fazla ilgi göstermeye başlamış. bence sosyal ortamlarda bu durumu yenmeye çalış. bebeğini de anne sütü hazinesinden mahrum etme arkadaşım.
a.s.
inşallah en kısa zamanda düzelirsin.
 
canım ben doğumdan sonra bebiş ile birlikte ailemin yanına geldim.bebek bakımı tek başına yapılınca insanı çok yoruyor.ailemin yanında 3 aydır kalıyorum,1 ay daha kalmayı düşünüyorum.düşün eşimden bebişe bakabilmek için ayrı kalıyorum.bazen benim bile sinirlerim bozuluyor.iyiki ailemin yanındayım diyorum,yoksa sinirlerim iyice yıpranırdı.bebişle babam,annem ve kardeşim ilgileniyor bazen.bu bile beni çok rahatlatıyor.kaynananın çalışıyor olması çok kötü olmuş,bazen senin kendini yorgun hissettiğin zamanlarda senin yükünü hafifletecek birini arıyor insan.tek başına bebek bakılır tabikide ama insanı biraz hırpalıyor.bence ilaca başlamana falan gerek yok.bebişini anne sütünden mahrum etme.ben doğumdan önce alışverişi çok seven,mağaza mağaza gezen biriydim.şimdi evden bile çıkamıyorum.inan dün internetten mağazaların sitelerine baktım.insan belli bir süre birşeylerden feragat ediyor.bebişler herşeye değer..........
 

ah bitanem benim bebekte 8. ayında şuanda, ve bende senin gibi bu sitede kafamı topluyorum ,benim başımda kimse yok ama gerçekten doğum yaptıktan sonra karakterimde değişikler oldu , çok esprili,şakacı, vurdumduzmazlığa vurmayı bilen kendini üzmemeye çalışan biriydim ama doğum yaptım yapalı , ciddi alıngan, herşeyi kafaya takan çabuk sinirlenen birisi oldum neden bilmiyorum ama böyle olmamıza sebeb olan şey bence tahminen;anne olmaya ayak uydurma sürecinde olmamız ve üzürimize düşen sorumlulukları gözümüzde büyütüp endişelenmemiz gibi geliyor, haaa unutmadan birde ,eşinle neredeyse hiç görüşemiyor olmak o geliyor pc başında ben bebek yanında gece oluyor yatıp uyuyoruz sabah o işe ben yine ev işlerine neyse bu günlerde geçer alışırız daha yolun çok başındayız , :teselli:
 
anne olmak demek olgunlaşmak demek.olunlaşınca insan eskisi gibi kakara kikiri olamıyor.olgunlaştığını düşün. biz eşimle yarış motoruyla gezen.herhaftasonu biyerlerde tatil yapan.sabahlara kadar içip muhabbet eden.çılgın tiplerdik.benim çocuk sahibi hayret verici bişeydi.çünkü karakterime uygun değildi.ama hep böyle özgürce hayat geçmiyor işte.hiçbirzaman eskiye bakma ileriyi düşün.mutlu günlerin seni beklediğini düşün.kendi kendini ancak böyle tedavi edebilir insan.
 
canım kendini ilaç tedavisine gerek kalmadan bazı motivelerle tedavi edebilirsin ben inanıyorum..
bu lohusalık sürecini her kadın yaşıyor duyduğum kadarıyla..
ama salma kendini..sakin ol..
kayınpederin ayıp etmiş gerçektende ona söylenecek söz yok..
ama eşin konusunda biraz da ilgiyi sen göster bakalım..sen güleryüzlü olup eşin seni iterse problem var demektir..ama malesef kocalarımız hem suratımızı asık görüp hemde yanımıza yanaşmazlar..
bilemiyorum ben böyle düşündüm..
 
ben kendimi anneliğe çok hazırlamıştım üstelik öyle çok gezip tozan biri de değildim şartlar dan dolayı da biraz böyleydi öyleyken çok zorlandım zaten bu depresyon durumunu yaşamayan yok gibi bazılarımız şanslı yakınlarının desteğini alıyor bazılarımızsa yanlız kalmış, kimileri ise eşindenbile destek göremiyor.ben de kendimi çökmüş gibi hissediyorum yanlız kaldım aile desteği yok eşim çocukla ilgileniyor ama bakımı hep benim üstümde ev işlerine yetişemiyorum en nihayet çok kötü hasta oldum da beni birazcık anladı neyse canım çok yazdım ama deyişim o ki sakın süt vermekten vazgeçme onların çocuğu alıp biraz ilgilenmesi bile sana soluklanma fırsatıdır öyle düşün mutlaka bir hobiyle ilgilen örgü ör filan vakit az bile olsa biraz ilgilen iyi gelir.sevgilerimle.
 
canım bide bana bak ben hep yalnızım tüm ailem almanyada kayınvalidemler sakaryada yakında olsalar iyi olurdu inan bakkala bile gidemiyorum ben eşimde cok calısıyo yoluda uzun bütün gün tek başıma bide huysuz oglum var inan bende eski günleri öyle cok özlüyorumki ama oglumdanda asla vazgecemem.. hatta oglumu 1 günlügüne kayınvalideme bile bırakmayı düşündüm degerini anlayım çünkü cok özlicem biliyorum ama kıyamadım emiyoya o yüzden inşallah yakın zamanda ayak uydururz en fazla 2 seneymiş bu sendrom bende sabırsızlıkla bekliyorum
 
canım benim bencede normal bişiy yaşadığın bebk bakımı bide ütüne üstük evde kayınvalide kayınbaba olunca bunalmış olman bence çok normal tabiki piskolg falan şart ama bence sende anlattığın üzere böyle bir durum yok
ha buarda bence hiçbirimizin pskloljisi mizacı hayatı aynı kalmadıki çok normal bir süreç umarım hepimiz çabuk atlatırız bende annemlerdeyim 3 aydır yakında eve döncem kara kara düşünüyom napcam tek başıma
 

cnm benim seni çok iyi anlıyorum..bende kayınvalidemlerle oturuyorum..çok zor günler geçiriyorum..bugün bana demediğini bırakmadı..neyse sonra yazarım ..geliyo galibaaa kaynanam
 
canım aynı durum bende de var. bebişim olmadan önce espriler yapan hayata ne olursa olsun gülerek bakan ben bir anda o kadara değiştim ki anlatamam. artık herşeye çabuk sinirleniyorum. hayattan hiç zevk alamıyorum. ben kendimi bildim bileli hayatım okullarda yada işte çalışmakla geçti. hatta bebeğim olmadan önce hem işte çalışıyor bir yandanda okulumu bitirmeye çalışıyordum. anlayacağın ben hep bir koltuğa 2 karpuz sığdıranlardanım ve bunu beni hiç yormazdı. taki oğlum doğana kadar. kendimi çok yorgun bitkin hissediyorum ama oğlumuda çok seviyorum.eminim o büyüdükçe bende bütün bunlara alışacağım. sende alışacaksın.
ayrıca eşiyle eskisi gibi olamayan tek sen değilsin arkadaşım. biz artık hiç görüşemiyoruz. bir tek yemekte birlikteyiz. eskiden aynı işyerinde birlikte çalışan 24 saat birlikte olan biz şimdi akşam yemekte birbirimizin suratını anca görüyoruz onuda bizim afacan durursa tabi. o kadarki eşim saç tıraşı oluyor düşün ben onu bile 3-4 gün sonra farketiyorum.:roflol:umarım bütün bunlar geçerde sende bende bu durumda olan herkeste eski mutlu günlerimize döneriz:teselli:
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Boşanamıyorum yardım edin
6 7 8
Yorumlar
144
Görüntüleme
39K
melmelke
M
lutfennnn okuyunnnn...yardiminiza ihtiyacım var :(
4 5 6
Yorumlar
116
Görüntüleme
12K
larcenciel
L
çok acı çekiyorum.. yardım edin
12 13 14
Yorumlar
277
Görüntüleme
24K
ykpln
Y
Artık Dayanamıyorum.. Yardım edin Lütfen..
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
9K
MaHlass
  • Kilitli
yılbaşında eşimin ailesi bize geliyorlar ,ama istemiyorum bi akıl verin nolur
14 15 16
Yorumlar
314
Görüntüleme
43K
imagination forever
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…